Samen honden hebben of niet?

[DebbieZ]

Naar aanleiding van het 'wie kan wat doen bij zijn/haar hond' wil ik wel heel graag deze vraag stellen, vooral voor de mensen met partners. In welke mate hebben jullie samen honden? Zijn ze echt van jou en worden ze 'gedoogd' door je partner of vindt hij/zij ze wel leuk, maar niet meer dan dat. Helpt hij dan ook mee, groeit hij erin of laat hij ze links liggen?

Ik woon dus sinds kort samen en we zitten in een woning waar we geen hond kunnen hebben (groot genoeg, maar twee steile trappen hoog, geen tuin), maar ik wil in de toekomst wel heel graag weer een hond. Dus het speelt nu nog niet, maar ik vraag me af of je voor een hond kunt kiezen als je partner er niet voor zou kiezen. Er echt tegen zijn, is nog weer een heel ander verhaal, maar als iemand gewoon niet zo nodig een hond hoeft, hoe doe je dat dan? Ik vind zelf dat ik gewoon voor een hond zou gaan, als ik dat echt graag wil en niet fulltime werk, waardoor hij als freelancer alleen thuis zit met zo'n hond. Dat schiet natuurlijk niet op. En aan de andere kant wil ik ook heel graag een 'eigen' hond, niet een 'gezinshond'. Snapt iemand wat ik zeg?

[Marion.]

Kan niet meepraten denk ik.

Wij hebben echt samen voor de honden gekozen. Was ik alleen, dan kón ik niet eens voor honden kiezen. Zou ik ook niet willen trouwens. Ik vind ze geweldig, en ze zijn een verrijking van mijn leven, maar als ik in mijn eentje voor hun verzorging zou staan zou ik dat niet trekken.

Ze zijn echt van ons samen. Mochten we uit elkaar gaan, dan gaan ze (samen) naar degene die daar het meest tijd voor heeft (of wil maken). Pieter waarschijnlijk
Daarom blijf ik nog maar eventjes getrouwd

[DebbieZ]

Daarom blijf ik nog maar eventjes getrouwd

Ik heb zelf honden gehad, in mijn eentje en dat was qua zorg en financien nooit een probleem, dus ik kan het wel, maar het is toch anders als er ook iemand anders in huis woont.

[Marion.]

Ik heb zelf honden gehad, in mijn eentje en dat was qua zorg en financien nooit een probleem, dus ik kan het wel, maar het is toch anders als er ook iemand anders in huis woont.

Maar als diegene het dan niet erg vind als er honden rondlopen, en jij toch alle zorg doet.... dan is er toch geen probleem? Als hij bang is van honden, of het stinkbeesten vind, dan ligt dat anders natuurlijk.

[DebbieZ]

Ik zou het zelf ook gewoon doen. Want ik wil niet beperkt worden in wat ik wil doen in mijn leven. En ik denk ook wel dat het zou 'mogen'. Hij zou geen bezwaar hebben. Maar hoe leuk is dat? Ik word soms met bezoek al chagrijnig als ze mijn katten nuffig aankijken en ze maar voddebalen vinden..

[Ellepel]

Mijn man had niet zoveel in te brengen , ik had er al een aantal toen ik hem leerde kennen,en twee kids overigens...hij heeft alles erbij genomen, met heel veel leifde zelfs, alleen in het begin had ie zotes van ja die langharige keffers, dat zijn toch geen honden...hij nam zelf een beul van een Duitse Herder mee trouwens, en bij hem in de familie heeft iedereen meerdere honden en verschillend efokken met hun ras.
Ach en tegenwoordig ligt ie languit op de grond te knuffelen met die langharige keffers, helpt teefjes bevallen,geeft pups de fles indien nodig...en of ik er nou tien of twintig wil...zolang hij maar niet hoeft te borstelen of mee naar de show.Dan zijn het mijn honden .Voor de rest zijn ze echt van ons samen.Kiezen we samen een pup uit een nest, gaan meestal samen op pad voor een dekking ofzo...

een man die niet van honden houdt, best goed hoor maar zou aan mijn deur voorbij mogen gaan

[DebbieZ]

Nou, volgens mij zou hij honden wel zwaar ok vinden, maar hij kent het helemaal niet. Zijn ouders hadden teckels, die hij als kind wel heeft meegemaakt en waar hij zwaar dol op was. Maar er heerst geen hondenvirus bij hem ofzo. Ik ben eigenlijk ook wel erg benieuwd hoe hij reageert op een grote hond. Binnenkort gaan we gezellig een lange wandeling maken met een van de asielhonden. Zie ik het direct.

Iemand die niet van dieren houdt, dat zou bij mij ook niet werken. Nu ik daaraan denk. Ik had ratjes toen we elkaar leerden kennen en die kende hij helemaal niet. Vond hij toch ook wel erg leuk.

[Marjoleine]

Dus het speelt nu nog niet, maar ik vraag me af of je voor een hond kunt kiezen als je partner er niet voor zou kiezen.

Ik niet.
Ik heb honden, ik heb altijd honden gehad en ik zal altijd honden hebben of er moet iets heel raars gebeuren.
En wie mij zonder honden wil, heeft mij dus niet, simpel.
Dat is gewoon geen optie.

Gelukkig denkt mijn vrouw exact hetzelfde.
Maar goed, anders waren we dus ook niet getrouwd, dat is duidelijk

[Marion.]

Ik zou het zelf ook gewoon doen. Want ik wil niet beperkt worden in wat ik wil doen in mijn leven. En ik denk ook wel dat het zou 'mogen'. Hij zou geen bezwaar hebben. Maar hoe leuk is dat? Ik word soms met bezoek al chagrijnig als ze mijn katten nuffig aankijken en ze maar voddebalen vinden..

Heb je het over gewoon bezoek???? Nou, dan doen ze het maar met mijn leven. Met kerst gaan de bankhoezen in de 60-graden was, en tussendoor met een feestje ook nog een keer. Maar verder mogen ze op de harige bank plaatsnemen, en anders nemen ze een haarvrije hoge stoel. En als ze mijn honden nuffig aankijken, dan kijk ik ze nog sneller de deur uit dan dat ze van plan waren.
En als de zooi dan weg is dan ga ik heerlijk op mijn harige bank liggen knuffelen met de meisjes. Veul leuker dan bezoek

[DjockPuck]

Wij waren vanhuis uit ook altijd honden gewend.
Toen wij gingen trouwen zocht mijn man de eerste hond uit
Een Bouvier..(zijn oom was fokker)
We hebben er helaas maar 5 jaar van kunnen genieten.
Na 6 maanden kwam er een meneer met Sonja ( in zijn binnenzak) een asbakkie.
Keus had ik niet, maar viel als een baksteen voor haar.
15 jaar lief en leed...
Wat was het stil in huis en ik ben heel bewust gaan zoeken naar een hond die
bij ons zou passen.Dat werd Max een JRT . Tjonge wat een was dat.
Ik heb vaak gedacht: Die gaat weer terug.... Dominant tot en met.
Maar met heel veel geduld en de nodige cursussen is Max mijn grote vriend geworden.
Waar Max was , was ik en andersom. Helaas maar voor 6.5 jaar.
En nu heb ik twee JRT ( Van MP , zonder stamboom) en ook die volgen als hondjes.
Valt het op dat mijn man in het hele verhaal niet meer voorkomt?
Hij vindt de honden leuk en accepteerd dat ik er inmiddels twee heb.
En als ik ziek ben doet hij de rondes ook,ze gaan altijd met ons mee op vakanties e.d.,maar het zijn "mijn" honden.
Nu heeft het natuurlijk ook met werken te maken. Mijn man werkt 8 uren op een dag en ik maar 3,
dus ik heb gewoon meer tijd.
En in de loop der jaren zijn de honden ook steeds kleiner geworden.
Maar ik kan wel met een gerust hart zeggen, dat wij samen de honden hebben.
Al doet de een wat meer als de ander.

Groetjes Willy

[L@nghaar]

Wij hebben Nilsson samen gekozen maar wel na aandringen van mij.
Nu Nilsson er is zou mijn vriend hem ook voor geen goud willen missen, de verzorging komt grotendeels op mij neer en dat vind ik prima.
Hij wil wel urenlang met hem banjeren en dat vind ik al meer dan genoeg.
En man die niet van honden ( en katten) houdt komt er bij mij niet in.
Ik heb geen behaarde banken maar er hangt hier natuurlijk wel een hondelucht en wie dat vies vindt stopt maar wat watjes in de neus of blijft maar thuis.

[jip007]

de doggen zijn altijd echt van ons samen geweest , de chineesjes wilde ik erg graag , Kick vond het maar zozo Moet je hem nu zien , hij is er helemaal gek mee , elke avond zitten ze bij hem opschoot en liggen ze in bed

[Zoek stok!]

De honden zijn van mij. Ik heb alle zorg ervoor. Hij vindt ze best leuk, maar niet meer dan dat. Werkt prima hoor.

[Paddle]

Ik had Angel al voor ik vriend leerde kennen dus officieel is ze van mij. Vriend is wel helemaal gek van haar (en omgekeerd ook gelukkig) dus in principe is hij ook baasje.

Als we samenwonen gaat Angel wsl parttime bij ons wonen. Dan zal hij wel actief meehelpen in het verzorgen van de hond, omdat ik er nu eenmaal niet altijd ga zijn. Dat vind hij geen probleem , maar zonder zijn hulp zou het niet gaan om een hond te houden, al zeker niet voor eventuele toekomstige honden die full-time bij ons zullen zijn.

[renee-uk]

De honden zijn van mij en als vriendje bezwaar had gehad tegen mijn honden was ik niet naar Engeland gegaan.
Honden horen gewoon bij mij, ik zou niet weten waar ik het zoeken moest als ik geen honden om me heen zou hebben dus dat gebeurt gewoon niet.
Maar vriendje vindt ze ook leuk gelukkig, doet zelfs het laatste rondje met ze.
Dat is ook alles wat hij alleen met ze doet maar we gaan wel samen met de honden lange wandelingen maken en als het nodig is gaat hij ook gewoon mee naar de DA.
Zou ik ziek zijn of zo zou hij ze wel verzorgen, maar zo lang dat niet hoeft liever niet.
Daar heb ik geen enkel probleem mee trouwens.

[mariaa]

ik wilde in eerste instantie een hond en mijn man ging er in mee....
buck kwam en mijn man was er meteen net zo gek op als ik ik was wel de gene die met buck de grote wandelingen deed en met hem naar de hondenschool ging.
we werden samen zó enthousiast dat we er snel een hond bij wilde
buck werd in de praktijk echt mijn hond en dolly de hond van mijn man, zonder dat we dit vooraf hadden bepaald...de honden zochten ons uit.
het zijn echt baasgerichte honden, ze zijn gefocust op hun eigen baas. ze luisteren wel goed naar ons beiden.
de honden zijn ook erg gek op onze al grote kinderen maar ze luisteren niet naar hen.
de honden willen zelfs niet echt met de kids wandelen, dan staan ze echt aan mijn been geplakt van "ik hoef toch niet mee "

[jacq1970]

Tyson had ik al voordat ik mijn vriend leerde kennen, hij vind een hond leuk in huis maar er mee wandelen nee daar heeft hij geen zin in.
Mijn vriend is overigens ook de hele week van huis alleen het weekend thuis.
Ik wilde hond nr 2 vriendlief niet maar hond nr 2 kwam toch en dat was Samara, hij is stapelgek op haar maar echt wandelen nee.
Bowie is hond nr 3, vriendlief wilde graag een pup en die kwam maar wandelen .. nee nog steeds niet.. ik heb er toch al 2 dus dan kan ik 3 ook meenemen dat is waar.
Hij vind ze heel erg leuk en lief maar alle verzorging komt op mijn schouders, hij wil als hij thuis is het laatste plas en poep rondje doen, of tussen de midden een rondje van 25 minuten maar dat was het wel.. uiteraard als ik ziek ben of er niet ben doet hij het wel hoor.
De honden zijn duidelijk van mij, hij heeft wel zijn mening over hoe en wat maar ik beslis.

[Jackira]

De honden zijn van mij. Maar Ed doet er binnenshuis wel veel mee. Wel de dingen die hij leuk vind. Zoals veel koekjes geven , ze veel hun zin geven (als hij thuis is staat Buck steeds voor zijn neus om te kijken of het lukt om nog een keer extra uitgelaten te worden ) vooral dingen die ze eigenlijk een beetje verpesten qua opvoeding. Ik denk serieus dat het voor mij niet mogelijk is om een goed opgevoedde hond te hebben als hij ooit met pensioen is . Dat wordt drie keer niks en een oervervelende hond.

En hij laat ze altijd 's morgens vroeg uit, aangezien ik geen ochtendmens ben is dat wel heel prettig

Maar de eindverantwoordelijkheid over de honden heb ik. Hij zal ook nooit naar het bos gaan met ze, maar in huis vind hij ze wel erg leuk.

[laura86]

Het zijn mijn honden. Mijn vriend laat ze wel af en toe uit, maar ik moet ervoor zorgen dat ze hun dagelijkse beweging krijgen, ik train met ze, loop de shows en voer ze.

Hij gaat af en toe wel mee en vind ze reuze gezellig, maar voor hem alleen zou het veel te veel werk met zich meebrengen. Ik vind het allang prima dat we twee honden kunnen hebben en ik niet alles alleen hoef te doen. En zo is het ook duidelijk wie de baas is

[yuki]

Wij hadden onze hond samen genomen, mijn ex partner en ik. Hij hield ook van hem, op zijn manier maar het was echt mijn hondje.
Ik ga in de toekomst géén relatie aan met iemand die niet van honden houdt of er allergisch voor is. Een leven zonder hond sucks.....

[mariaa]

En hij laat ze altijd 's morgens vroeg uit, aangezien ik geen ochtendmens ben is dat wel heel prettig

.

zo gaat het hier ook met de ochtend wandeling....als ik de kans krijg slaap ik uit, gelukkig is mijn man een ochtendmens

[Arline]

De honden zijn van mij. Ik heb alle zorg ervoor. Hij vindt ze best leuk, maar niet meer dan dat. Werkt prima hoor.

Hier precies zo, dus het werkt.

[Ceseman]

Wij hebben samen heel bewust voor dit ras, de Witte herder, onze honden gekozen. Qua eigendom zijn ze van ons tweeën.
Ik ben wel degene die het meeste met de honden doet, zich verdiept heeft in de voeding, hun gedrag en de opvoeding. Qua tijd ben ik wat flexibeler.
Ik vind dat eigenlijk wel zo prettig want als mij iets overkomt of als ik door omstandigheden niet voor de honden kan zorgen, dan is het een hele grote zorg minder dat er een partner achter me staat die de verzorging van de honden over kan nemen.

[thom]

Samen gekozen voor honden en beide stapelgek erop.

[Humvee]

Bij ons is de hond eigenlijk van mij (en de kinderen vinden het super fantastisch) en mijn man gedoogd het. Hij heeft uberhaupt niet zo heel veel met dieren (vanuit huis ook nooit huisdieren gehad) maar zie hem nu toch regelmatig met Hummer kroelen en praten. Over het algemeen laat ik hem het meeste uit (vaak met de kinderen) maar de avondronde doet hij ook wel en in het weekend trekken we er met z'n allen opuit.

[Lucia]

De honden zijn van mij. Ze waren er al voordat hij bij me in kwam wonen, maar ze zijn wel beiden tijdens onze relatie bij mij gekomen.

Ik doe alles met ze, trainingen, wandelingen, etc. hij accepteerd dat ze er zijn, en daar stopt het ook ongeveer. Wel gaat hij als hij vrij is mee op wandelingen, maar dat vindt hij zelf ook leuk, natuur etc. van hem mag dat ook zónder hond.

Daarbij, mochten Milo en Jolie er niet meer zijn, dan komt er sowieso een andere hond. Dat weet hij ook.

[chaos]

We zijn al bijna 20 jaar bij elkaar, voordat we gingen samenwonen heb ik hem verteld dat ik mij mijn leven niet kon voorstellen zonder honden en poezen. Was prima, hij heeft er niets mee maar ik mocht wel een hond en een kat..nu anno 2010 hebben we drie poezen ( 4e opkomst), drie honden, kippen en een konijn. Als ik het hem vraag maakt hij van alles voor ze, kennels, manden, kippenhokken en dergelijke. Maar hij heeft er nog steeds niets mee, zou ik ze vandaag allemaal weg brengen was het wat hem betreft ook goed..

Ik doe alles op gebied van verzorging, uitlaten, dierenarts. Werkt prima, moet wel altijd vooruit kijken als ik ga werken bv. heb ook geen makkelijke hondjes...
Als ik morgen dood ga, blijft de duitser ( die is al 10 jaar) maar gaan de teckel en de beauceron terug naar de fokker voor herplaatsing.
Gelukkig heeft mijn oudste zoon veel liefde voor dieren, dus op dat gebied doen we meer en meer samen, heel gezellig.

[Belle]

Bij Rob thuis hadden ze vroeger honden. Dat wilde zijn vader graag, maar de kinderen moesten altijd de hond uitlaten. Rob had toen altijd gezegd dat hij nooit een hond wilde als hij uit huis was. Maar ja, toen wij elkaar ontmoetten had ik al een hond en sindsdien zijn we ook nog nooit zonder hond geweest. Rob vindt honden heel erg leuk, om mee te knuffelen, maar heeft nog steeds een bloedhekel aan uitlaten en wandelen. De honden zijn dan ook in eerste instantie mijn zorg en verantwoordelijkheid, maar als ik ziek ben of het druk heb, laat hij ze ook wel uit. En met heel mooi weer (droog, zonnig en windstil) wil hij ook nog wel eens mee gaan naar het bos of het park, maar dat is een keer of drie per jaar.
Als hij alleen zou wonen, zou hij waarschijnlijk nooit voor een hond kiezen, maar hij is wel blij met de honden in huis.

[Sanne2008]

De honden zijn mijn keuze geweest, wel vind ik het belangrijk dat mijn partner achter het soort hond staat.We zorgen er immers samen voor.

[cybert2]

Honden, net als kinderen, neem je samen.
Trouwens, ik kan me niet voorstellen dat ik verliefd zou worden op iemand die niet van dieren houdt :N:
Maar ik kan me ook niet voorstellen dat als de een dieren niet zo denderend vindt dat de ander zijn zin maar doordrukt. Wat gebeurt er als jij ziek wordt en de ander moet de verzorging op zich nemen?
Ik vind dat je in een relatie nooit je zin moet doordrukken, dit soort dingen doe je in overleg.