Student zijn...

[Brindlecardi]

...en de eigenaar zijn van een hond.

Wie heeft er ervaring mee, en wat is jullie mening hierover. Brand maar los

[sjaak-k]

Zolang je het financieel maar kunt behapstukken zie ik weinig verschil met iemand die fulltime werkt. Als je er maar voor zorgt dat je hond voldoende aandacht krijgt en op tijd zn behoeftes kan doen (ook 's morgens als je 's nachts gefeest hebt bijv).

Je neemt een hond voor de rest van zn leven, dus ook als je straks klaar bent met studeren en bijvoorbeeld een goede baan kunt krijgen. Om eerlijk te zijn zou ik het niet doen als ik niet thuis zou wonen en student was, maargoed.

Ben zelf ook "nog maar" 20, ook niet bijzonder oud, maar ben ook geen student.

[nathalie]

Ik!
De honden zijn alle vier van mij. Ook toen ik nog op school zat. Ik bekostigde ze zo veel mogelijk zelf en als het even niet ging, sprong mijn moeder bij.
Mijn moeder heeft verschillende keren aangeboden om de honden te betalen, maar ze zijn van mij, dus ik betaal ze.

[laeken]

Ik heb er wel echt ervaring mee ja. Ik was student in Nijmegen, woonde in een studentenhuis en had Wuilus, een kruising Duitse herder/bouvier op mijn studentenkamertje. Ik had studiefinanciering en ouders die me bijsprongen als mijn hond geopereerd moest worden of op een andere manier voor onverwachte kosten zorgde. Dus dat hoefde ik niet zelf te betalen. Maar dat kwam omdat ik niet bewust voor een hond koos maar de hond geërfd had.

Het was best te doen maar leuk was anders. Ik ging niet meer stappen want eerst werken of studeren en dan in de avond stappen kun je niet maken naar je hond toe. Ook was de hond niet dol op de huisgenoten wat niet perse erg handig was. Maargoed, dat is wel herder eigen. Baas op nr 1 en dan de hond. Ze was dus best wel dominant en soms wat lastig met vreemden omdat zij echt de tweede plaats had. Wandelen en verzorgen was geen probleem want dat deed ik graag. Wat wel een probleem was was mijn tijd en geld. Voer kocht ik wel zelf en tijd moest ik ook zelf maken want ik heb misschien twee keer in al die tijd een beroep op anderen gedaan om even mijn hond uit te laten.

Wat ook wel een probleem was was verhuizen. Niemand wil een grote hond in een studentenhuis aannemen. Ze zijn bang voor stank, blaffen en haren. Nu was mijn hond wel echt heel makkelijk en ze kon ook makkelijk hele dagen alleen zijn. Niet dat dat veel gebeurde maar ze kon het wel indien nodig.

Dus het ging, maar niet altijd makkelijk en ik zou er zelf persoonlijk geen tweede keer aan begonnen zijn. In mijn geval wel, want het was de hond van mijn vader en mij samen en mijn vader ging dood. Wat doe je dan? Hond weg of je eigen leven omgooien. Ik koos dus voor het laatste want ik zag mezelf al staan bij de poort van een asiel met onze 10 jarige hond nadat mijn vader dood was gegaan. Dat kon natuurlijk niet. Verder was ik dol op die hond.

[Lysette]

Mijn vriend en ik studeren allebei nog. Benno en Jip zijn meegegaan vanuit mijn ouders thuis en daar is Ziva later nog bij gekomen. We betalen het zelf en als het echt niet meer lukt (zoals afgelopen winter) springen mijn of zijn ouders bij. We hebben dus altijd wel een buffertje als het echt niet meer lukt, hoewel ik dat liever niet doe natuurlijk, gelukkig ook nog maar een keer voorgekomen.
Qua schooltijden en werk stemmen we het zo op elkaar af dat ze niet te lang alleen zijn. Dat zal met werken straks niet anders zijn.
Ik moet wel zeggen dat het scheelt dat we het samen doen, alleen heb je toch wel regelmatig oppas nodig, zeker met stagelopen enzo. Maar het bevalt super

[Moos]

Hier nog eentje. Ik denk dat het net als wanneer je in je eentje bent en werkt, het erop neerkomt dat alles gewoon om de hond draait.
Ik paste mijn collegetijden zoveel mogelijk aan op de hond(en), en even blijven hangen na college was geen optie. Nu woonde ik 1.5 uur reizen enkele reis van de Universiteit af, dus dan zit je al met 3 uur reistijd alleen al.

Ik hou niet van stappen e.d, maar dat was ook niet gelukt ernaast, tenzij je iets als ouders hebt waar je altijd wanneer je maar wilt de hond kan 'droppen'.

Dus het studentenleven in (als je alleen bent) en een hond, ik zie dat niet gebeuren als je de hond geen uren alleen wil laten. Het is voor college lang wandelen, na college lang wandelen, en 's avonds op vistie als de honden mee mogen of zelf met de honden op de bank.
Hetzelfde dus als wanneer je alleen bent en werkt, is mijn ervaring tenminste.

[Maartje]

Ik heb er ook ervaring mee. Student zijn en honden hebben is niet altijd geweldig te combineren. Het was voor mij in het begin van mijn studie onmogelijk om uit huis te gaan met de honden. Ik stond nog niet lang genoeg ingeschreven voor een sociale huurwoning en op studentenkamers is hier eigenlijk bijna nooit een hond toegestaan, laat staan twee honden. Maar uiteindelijk kon ik dan toch een huisje krijgen, alleen had ik wel een hond die niet alleen kon blijven. Dat maakte het extra ingewikkeld. En van je inwonende beurs een hond onderhouden, werkt ook niet Gelukkig betaalden mijn ouders wel voer en DA kosten voor de honden.
Maar het verschil met werken en honden is voor mij nu niet zo groot. Het blijft aanpassen en rekening houden met de honden. Alleen is het financieel iets makkelijker.

[Geer]

Ja hoor, hier! Eerst Saar en daarna Ted en Sophie. Ik woonde wel op een appartementje, en wel al met meneer Geer...maar verder heb ik gestudeerd en gestapt als ieder ander. Ik heb wel altijd gewerkt naast mijn studie, anders was het niet te betalen...

[Moos]

Ik denk dat het ook wel behoorlijk kan schelen als je samen bent of alleen.
Met studeren en honden, en met werken en honden. Als ik overdag college had, of gewerkt heb, en ze hebben 3-4-5-6 uur alleen gezeten, dan was/is zelfs 's avonds boodschappen doen iets om over na te denken, want zodra ik mijn kont keer(de) zaten/zitten ze natuurlijk weer alleen.
Als je samen bent heb je denk ik wel minder van dat soort "oh ja, zijn ze weeeer alleen dan" momentjes.

[Fin]

Ik heb er wel echt ervaring mee ja. Ik was student in Nijmegen, woonde in een studentenhuis en had Wuilus, een kruising Duitse herder/bouvier op mijn studentenkamertje. Ik had studiefinanciering en ouders die me bijsprongen als mijn hond geopereerd moest worden of op een andere manier voor onverwachte kosten zorgde. Dus dat hoefde ik niet zelf te betalen. Maar dat kwam omdat ik niet bewust voor een hond koos maar de hond geërfd had.

Het was best te doen maar leuk was anders. Ik ging niet meer stappen want eerst werken of studeren en dan in de avond stappen kun je niet maken naar je hond toe. Ook was de hond niet dol op de huisgenoten wat niet perse erg handig was. Maargoed, dat is wel herder eigen. Baas op nr 1 en dan de hond. Ze was dus best wel dominant en soms wat lastig met vreemden omdat zij echt de tweede plaats had. Wandelen en verzorgen was geen probleem want dat deed ik graag. Wat wel een probleem was was mijn tijd en geld. Voer kocht ik wel zelf en tijd moest ik ook zelf maken want ik heb misschien twee keer in al die tijd een beroep op anderen gedaan om even mijn hond uit te laten.

Wat ook wel een probleem was was verhuizen. Niemand wil een grote hond in een studentenhuis aannemen. Ze zijn bang voor stank, blaffen en haren. Nu was mijn hond wel echt heel makkelijk en ze kon ook makkelijk hele dagen alleen zijn. Niet dat dat veel gebeurde maar ze kon het wel indien nodig.

Dus het ging, maar niet altijd makkelijk en ik zou er zelf persoonlijk geen tweede keer aan begonnen zijn. In mijn geval wel, want het was de hond van mijn vader en mij samen en mijn vader ging dood. Wat doe je dan? Hond weg of je eigen leven omgooien. Ik koos dus voor het laatste want ik zag mezelf al staan bij de poort van een asiel met onze 10 jarige hond nadat mijn vader dood was gegaan. Dat kon natuurlijk niet. Verder was ik dol op die hond.

Ik kreeg een pup bijna in de handen gedrukt terwijl ik nog studeerde. Een jongetje was door zijn moeder de straat opgestuurd om een nieuw huis voor de pup te vinden. Ik heb nee gezegd, maar het staat me nu nog bij...

Verder even Marc gequoted uit respect voor wat hij voor zijn hond over had. En omdat hij een goed beeld geeft van hoe het is om in je eentje voor een hond te zorgen.

[Rataplan]

Ja ik had een hond toen ik ging studeren, ik woonde wel samen met een verdienende partner. Echt geldnood heb ik niet gehad.
Toen die relatie over was, was het even moeilijk omdat ik tussentijd 1 hond (Junky) en drie katten had Toch geschikte woonruimte gevonden en dieren kunnen houden. Ondertussen een nieuwe verse nog studerende partner gevonden, beide studenten en allerlei baantjes her en der en eigenlijk ging dat goed gelijk.

[gyanty]

Hier een student met studerende partner en een pup. Ben echter wel bijna klaar met de studie en heb nog 1 stage periode. We wonen in een huurhuis met tuin en 2 uur reistijd (retour) van onze studies. Ik heb het erg rustig op moment en dat is nog zeker wel een tijdje zo. Waarschijnlijk zal in mijn drukke periode mijn vriend de rustige periode hebben. Zo hebben wij dat op elkaar afgestemd.

Financieel is het hier zeker te doen, ondanks dat ik geen studiefinanciering meer heb. Ik werk er dus bij en vriend heeft 2 eigen bedrijfjes (waarmee hij vanuit huis werkt) en studiefinanciering. Financieel is het voor ons totaal geen probleem (ook nog een kat, 3 konijnen, cavia en 2 hamsters). Kwa tijd ook niet, omdat ik momenteel groot en deels thuis studeer.

Nu hebben wij dus niet meteen een hond genomen in begin van onze studie. Dus ik heb eerst gewoon van studentenleven kunnen genieten en besloten dat ik daar niet zo tussen hoor en toen eerst voor een kat gekozen en later dus voor een hond.

[Pax-Dracona]

Ik ook Ik ben nu 21 en eind 2ejaars, en ik heb Dana nu sinds december 2006.
Ik woon thuis en betaal alles zelf. Stappen deed ik sowieso al niet, maar als je er wel van houdt is het lastig natuurlijk Daantje heeft geluk dat ik een halve kluizenaar met een klein vriendengroepje ben
Ik ben druk op zoek naar een eigen stekkie maar loop hierbij inderdaad tegen het probleem aan dat honden vaak niet toegestaan worden in studentenhuizen. Nou wil ik toch geen studentenhuis dus ik ga meeloten voor een flat Dat is dan wel weer duurder en lastiger met het thuislaten, maar met een beetje geluk kan ik hier in de buurt van mijn ouderlijk huis blijven zodat onze buren afentoe nog eens op kunnen passen als ik een hele dag weg ben (wat bijzonder weinig voorkomt eigenlijk )

[Marion.]

Nee, nooit. Toen ik in de PKO zat en werkte en leerde tegelijk had ik geen hond en miste die ook niet.
Het leven bestond uit feesten, stappen, werken, leren, lang uitslapen en op vakantie gaan.
Een hond had daar nooit ingepast.
En als ik het over zou moeten doen deed ik het weer precies zo.

Zelfde hier. Overigens zou ik er ook niet aan moeten denken dat ik alleen woon en honden zou hebben.

[estelle]

Chello kwam bij ons toen ik nog studeerde en Frank werkte toen gewoon fulltime.
Nu hou ik absoluut niet van stappen en dat soort ongein dus alleen zat Chello alleen als ik op school zat. En die uren vielen best mee.
Daarnaast als het wel voorkwam dat ik een hele dag op school moest zitten dan had ik 2 mensen in dezelfde straat die hem even uit konden laten.
s'avonds gingen we dan na het eten de hort op met hem, en in de weekenden uiteraard.

[starfleet]

Het ligt eraan wat je zelf wil en wat voor hond je hebt. Het kan als je een gemakkelijke hond hebt en/of niet van uitgaan houdt. Je zult buiten veel activiteiten vallen, want de hond gaat voor. Je moet echt heel erg van met de hond wandelen houden want je moet het altijd alleen doen.

Ik zou het nooit hebben gedaan, ik had nooit dat vrije, leuke studentenleven kunnen hebben met een hond. Lastig daarna is baan + hond. Met zijn tweeën lijkt het me wel goed te doen tijdens de studietijd, maar daarna? Ik denk dat een hond een enorme blok aan je been kan worden als je graag carrière maakt, als je relatie uitraakt e.d. Banen waarbij je lang moet reizen vallen a, de werktijden moeten uitkomen.

Ik kende tijdens mijn studie nauwelijks mensen met een hond, een enkeling met een hondje dat gemakkelijk meekon naar een bruin kroegje en terrasjes bijvoorbeeld. Qua collegetijden zal het wel te doen zijn (ligt aan studie), zeker als je ouders hebt om op terug te vallen. Ik zou het sowieso al niet doen zonder goede oppas achter de hand.

Anne

Anne

[maart]

Ds heb ik gekocht toen ik midden in de blokperiode zat.
Uitstekend moment om een pup op te voeden, zou het zo weer opnieuw doen moest ik terug moeten overdoen.

[Lucia]

Ik was 19 toen ik Milo kocht. Geen studentenhuis maar thuiswonend dus als ik naar school moest (2 dagen per week + 1 dag stage en zaterdags werken) dan was mn moeder thuis en hij hooguit de ochtenden alleen.
Ik betaal alles, ik doe de grote wandelingen met hem, train met hem etc.

Volgende maand ga ik het huis uit en gaat Milo mee, nu werk ik iedere ochtend en de vrijdagavond en zaterdag hele dag. Op de zaterdagen zal hij of naar mn moeder gaan of ze laat hem tussendoor even uit en neemt hem een paar uur mee.

Ik ga ook niet uit en al die poes pas, ik was bereid om mn vrije tijd op te geven voor Milo, en nog steeds natuurlijk.

[Paddle]

Ik was net 14 toen ik Angel kreeg en nu ben ik 18 en bijna gedaan met mijn eerste jaar studeren. En ik heb haar 'achtergelaten' bij mijn ouders.

Ik wou dat het anders was maar een hond hier in Brussel houden is echt niet doenbaar, jammergenoeg. Elke keer dat afscheid van haar is één van de dingen die me het zwaartste vallen van op kamers te zitten, maar het is niet anders denk ik dan. Gelukkig heeft ze bij mijn ouders een zalig leven, en de vrijdag/weekend ben ik weer thuis.

Ik besef ook dat ik haar nooit zal kunnen meenemen naar mijn eigen plekje want tegen dat ik ben afgestudeerd is zij 8 of 9 jaar en zo'n oude hond versleuren uit het huis en omgeving dat ze al heel al leven kent doe ik niet meer. Bovendien zijn mijn ouders natuurlijk ook héél gehecht aan haar.

[langehond1]

Het is lastig en je moet er dingen voor doen en laten, of je nu student bent of werkt. Het is een levenstijl.

Vroeger...in de 19e eeuw, was het gebruikelijk dat studenten honden hadden. Op schilderijen zie je veel terriers en andere jachthondjes terug. Ook in de college- en snijzalen.

L

[saffie]

Ik studeer nog. Saffie is hier gekomen na de stages en toen ik al een poosje samenwoonde in een huis met een werkende partner. Op mezelf in mijn studentenkamertje in Groningen had het echt niet gekund.
Ik doe wel een studie waarbij ik niet zo veel colleges heb, alleen het eerste jaar bijna elke dag en daarna werd het heel snel minder.
Nu werk ik twee dagen in de week 5 uurtjes, en dan ga ik nog één of twee dagen naar Groningen maar niet de hele dag.

[cindy1986]

Ja, ik vind dat kunnen. Ik studeer Bedrijfskunde aan de Universiteit van Groningen. Nu woon ik niet op kamers, maar wonen mijn vriend en ik samen in Emmen (dus ruim een uur met de auto). We hebben 3 honden. Mijn vriend werkt full-time en ik part-time naast mijn studie. De Universiteit is veel zelfstudie, dus ben meer thuis dan in Groningen op schooldagen, dus wat dat betreft zitten de honden niet veel alleen en krijgen ze ook genoeg aandacht.

Honden en op kamers wonen heb ik geen ervaring mee. Mijn HBO-studie heb ik hier in Emmen gedaan en woonde toen nog thuis bij mijn ouders.

[Renske]

Tijdens een studietijd kan het in principe wel, alleen kan het lastig zijn tijdens stages. Alleen ná je studie? Als je een baan wilt in de richting van je studie is dat vaak al lastig te vinden. Als je wat vindt is de kans groot dat het voor 40 uur is en je ook nog veel reistijd hebt. Natuurlijk kun je keuzes maken, maar je wilt financieel ook rond kunnen komen. Op mijn 16e mocht Beetle blijven na een nestje van Bente. Ze was weliswaar mijn hond, maar toch ook een beetje van mijn ouders. Ik werd tijdens mijn studie dus niet beperkt door een hond. Kon stage lopen in Zwitserland en op zoek naar mijn eerste baan hoefde ik niet met haar rekening te houden.
Pas op het moment dat ik meer zekerheid had, een baan dichtbij mijn huis, en ik zeer sterk vermoedde dat een hond niet lang alleen hoefde te zijn en toevallig toch de kleindochter van Beetle gedekt werd besloten dat er nu een hondje kon komen, ik was toen 26.

[Gollum]

Ik denk dat het ook wel behoorlijk kan schelen als je samen bent of alleen.
Met studeren en honden, en met werken en honden. Als ik overdag college had, of gewerkt heb, en ze hebben 3-4-5-6 uur alleen gezeten, dan was/is zelfs 's avonds boodschappen doen iets om over na te denken, want zodra ik mijn kont keer(de) zaten/zitten ze natuurlijk weer alleen.
Als je samen bent heb je denk ik wel minder van dat soort "oh ja, zijn ze weeeer alleen dan" momentjes.

Dat is wel herkenbaar ja, ik heb dan niet gestudeerd met hond maar woon nu wel alleen met hond en heb dezelfde gedachtes
Toen ik nog samenwoonde hoefde ik veel minder na te denken over stappen of op visite gaan, het is best een geregel en het was erg wennen in het begin. Ik hoefde nooit het eerste en laatste rondje te doen, alleen de lange rondes dus ik moet nu vroeg m'n nest uit :N:

Als ik een vast huis heb en de mogelijkheid wil ik zelfs wel een tweede.

[-Gaby-]

Ik ben 22 studeer ook, mijn vriend is 23 en werkt fulltime. Ik hoef maar 8 uur in de week naar school met 10 min reistijd, verspreid over de hele week, dus de hond is zeer weinig alleen. Ik werk daarnaast in de weekenden en dan is mijn vriend thuis. In mijn eentje zou ik het niet redden. Qua kosten niet en omdat ik dan ook niet de ruimte had gehad voor een hond die ik nu heb. Dan woonde ik nog ergens op een klein studentenkamertje.

[Jolien]

ik ben 21, student en heb een hond maar woon wel nog bij mijn ouders. Ik moet maar 2x halve dag naar school en 1x hele dag, die tijd zit hij alleen, we hebben hem nog maar 3 maanden, maar alles gaat goed. Mijn ouders betalen alles, maar ik ga met hem naar de hondenschool, ik geef hem eten, ik laat hem uit, hij slaapt op mijn kamer en wanneer ik ergens anders slaap, neem ik hem mee. Of beter: hij gaat zoveel mogelijk mee wanneer ik niet thuis ben. Mijn ouders werken allebei voltijds, binnenkort heb ik vakantiewerk, dan gaat hij naar een oppasadresje. Dus de hond is mijn verantwoordelijkheid maar ik draai niet op voor de kosten. In september ga ik op vakantie en blijft hij bij mijn ouders, in oktober gaan zij op vakantie en blijft hij gewoon bij mij.
Wanneer ik afgestuurd ben, dan moeten we alles nog eens overzien. De onzekerheid over de uren dat hij alleen gaat moeten zitten later was de enige reden waarom we erg lang hebben getwijfeld of het wel kon. Toen hij er kwam, bedacht ik dat er altijd wel een reden ging zijn waarom er beter geen hond kon zijn. Maar het wel willen, die drang is veel te groot. En het gaat goed, mijn hond is gelukkig, ik ook en mijn ouders ook.

[starfleet]

...en de eigenaar zijn van een hond.

Wie heeft er ervaring mee, en wat is jullie mening hierover. Brand maar los

Zou je Ben straks mee willen nemen als je gaat studeren, zou je graag een "nieuwe" hond hebben of is het een algemene vraag?


Anne

[Brindlecardi]

...en de eigenaar zijn van een hond.

Wie heeft er ervaring mee, en wat is jullie mening hierover. Brand maar los

Zou je Ben straks mee willen nemen als je gaat studeren, zou je graag een "nieuwe" hond hebben of is het een algemene vraag?


Anne

Er komt medio Juni een DH dametje, was je nog niet op de hoogte? die volledig onder mijn hoede zal vallen. Nou duurt het als het goed is nog 2 jaar voor dat ik richting universiteit ga, maar ik vroeg me af hoe anderen dat zoal gedaan hebben.

[Paddle]

Er komt medio Juni een DH dametje, was je nog niet op de hoogte? die volledig onder mijn hoede zal vallen. Nou duurt het als het goed is nog 2 jaar voor dat ik richting universiteit ga, maar ik vroeg me af hoe anderen dat zoal gedaan hebben.

heb je al een plan iod? Dat je binnen twee jaar niet plotseling met een probleem staat .

[Brindlecardi]

Er komt medio Juni een DH dametje, was je nog niet op de hoogte? die volledig onder mijn hoede zal vallen. Nou duurt het als het goed is nog 2 jaar voor dat ik richting universiteit ga, maar ik vroeg me af hoe anderen dat zoal gedaan hebben.

heb je al een plan iod? Dat je binnen twee jaar niet plotseling met een probleem staat .

Maar natuurlijk, is al een jaren lang uitgedacht plan , alleen zeker weten doe je dingen nooit, dus garanties kan ik nooit geven. En heb ook heel lang getwijfeld, omdat je dus de dingen nooit zeker weet, anderzijds heb ik genoeg mensen om mij heen die als het nodig zou zijn, mij bij kunnen staan, dus dat scheelt.