schuldgevoel vs verstand

[Real_love]

Vandaag 2 weken geleden heb ik mijn lieve hond van bijna 10 in laten slapen en ik voel me schuldig. (ik kreeg haar na de dood van mijn vorige hond, nu 5 jaar geleden). Al zegt de hele wereld me dat ik er juist goed aan heb gedaan en haar het echte lijden heb bespaard, helpt het me niet. 5 jaar geleden overkwam het me ook met mijn andere hond en ook toen kampte ik met schuldgevoel en dat is heel erg lang gebleven, tot op de dag van vandaag heb ik vragen gehouden, al werd het gevoel draaglijker na verloop van tijd.

Ik wéét dat de keus (vorige keer en ook nu) niet verkeerd was, maar gevoelsmatig......

Ze was al maanden aan het kwakkelen maar alles nog binnen de grenzen van het hondwaardige. In januari heeft ze een zware ooroperatie gehad en was na die tijd volledig doof. Daarvoor al bijna doof. Met 1 oog blind, haar andere oog ging hard achteruit en ze liep steeds vaker tegen dingen aan. Haar geopereerde oor knapte op en toen begon haar andere oor te ontsteken (bloeden,pus, etc). ze had door een allergie die ze al jaren had veel poliepen in haar oren en ook steeds ernstiger huidklachten. Ondanks deze steeds erger wordend ongemakken, was ze nog vrolijk en at nog, maar over de hele linie werd ze steeds stiller, trok zich steeds vaker terug in de mand en werd steeds afhankelijker. Mensen zeiden me ook af en toe dat ik er rekening mee moest houden dat ze misschien niet zo lang meer bij me zou zijn.

De laatste oorontsteking was voor mij de druppel en heb ik de knoop doorgehakt om haar verder meer pijn en ellende te besparen,maar nu denk ik: had ik niet nog iets moeten proberen. Maar wat dan? Nog een zware operatie en ten koste van haar levensvreugde? Die 1e operatie was al heel zwaar voor haar, ze is na die tijd ook erg oud geworden binnen een paar weken.

Dus nee, ik hield teveel van haar om haar ten koste van alles bij mij te houden, maar ik heb wel de beslissing over leven en dood moeten nemen en dat voelt (opnieuw) afschuwelijk.....

Want ik zie haar nog op de dag dat ze insliep voor me en haar laatste blik was voor mij,voor ze rustig insliep en het doet pijn....

[Rhiannon]

Ik denk dat je dat altijd blijft houden, ik heb ook voor die keuze gestaan.
Mijn hond was ziek en dat ging heel erg hard in 3 dagen ik liet de dierenarts komen en die zei " ik kan de hond niet opereren dat kan haar hart niet aan ( bijna 14) het beste is in laten slapen"

Ik ging daar in mee en toen moest mijn meisje 4 spuiten omdat haar hart niet wilde stoppen........ ik denk er nu nog weleens aan, had ik dan toch moeten laten opereren? en dat is al meer dan 9 jaar geleden..
Wat je ook doet en welke keuze je ook maakt ik denk dat ik in veel gevallen met een hoop vragen blijft zitten.
Je wilt je hondje alle leed besparen en dan kies je voor dat moment dat wat jou het beste lijkt.

[Gos]

Ik kan wel begrijpen dat het moeilijk is, maar aan de andere kant heb je mogen beslissen en daardoor de pijn niet laten verergeren. En dat is voor jou wel heel zwaar, maar het is ook een geschenk wat je je hond gegeven hebt.

Het klinkt misschien raar, maar als mijn oude hondje zover is, hoop ik dat ik die beslissing eerder wat eerder dan wat later zal nemen.

Een hond leeft bij de dag, en rekt zelf zijn afscheid niet door de volgende verjaardag nog te willen halen, of de bolletjes in de tuin te willen zien uitkomen, of het afzwemmen van een kleinkind te willen meemaken, of niet-uitgeprate ruzies te willen bijleggen......

Ze heeft nu haar rust en zou vast trots op je zijn!

[Real_love]

Bedankt voor jullie - snelle - reacties.
Het klopt wat jullie zeggen en zo zal het t.z.t ook binnenkomen bij me.
Op welk moment je ook moet kiezen, het zal altijd akelig voelen, vrees ik.
En het is nu nog vers en ik mis haar erg......

[S@ndr@]

heel veel sterkte,
ik snap wat je bedoelt, en 10 jaar is voor een hond echt wel een mooie leeftijd, maar dat je bewust actief in grijpt en een einde maakt aan een leven van een dierbare(in dit geval je een hond) ja dat is moeilijk, maar vroeg of laat als de hevigste emoties weer zakken, dan zul je ook gevoelsmatig die rust krijgen en weten dat het goed was

[Renske]

In het vriendenboek van de kooikervereniging staat dit gedicht;


Als ik straks oud ben, ziek en zwak,
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
en laat me gaan.....
de laatste goede daad.

Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel.... tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens de laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
je noemt me bij mijn naam en houd me stevig vast.

Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart.....
wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
Nee, ....huil nu niet.

Een wijs besluit dat werd gegrond op een oud
en uniek verbond
jij bent mijn baas en ik jouw hond


volgens mij nu ook voor jou van toepassing, je hebt het beste gedaan.

[elly p]

Iedereen die huisdieren heeft, komt vroeg of laat voor deze zware beslissing te staan. En ik denk, iedereen die van zijn of haar hond houdt, dat die het ontzettend moeilijk heeft..
Maar weet je, je mag je hond ook niet laten lijden. Daar is hij altijd te goed voor geweest, om een lange lijdensweg te hebben.
Het is goed zo. Je hebt gedaan wat je kon. Echt !
Sterkte !

[Real_love]

Jullie antwoorden zijn me tot steun.
En het gedichtje ontroert me.
Dank jullie wel.

Hier kunnen jullie zien we ze was: http://perfectsense.punt.nl/

[Murphy]

Ook ik heb wel hetzelfde. Oh, ik kan mezelf heel goed vertellen dat het beter was hoor. Maar zo heel af en toe, dan steekt dat duiveltje de kop weer op, heb ik het wel goed gedaan. Had ik niet dit, had ik niet dat...

Dat de hond niet happy was en dat ik hem lijden heb bespaard dat kan ik niet zeker weten. Daar kan ik alleen maar op proberen te vertrouwen. Het enige wat ik mezelf dan voor kan houden is dat ik de beslissing heb genomen waarvan ik op dat moment dacht dat het het beste was, met de kennis die ik toen had. En dat de dierenarts waar ik vertrouwen in heb achter me stond.

Ps de laatste 2 alinea's van dat gedichtje lagen open gevouwen toen ik in het dierencrematorium afscheid kwam nemen van mijn eerste hond. Ik wist niet eens dat er meer was, dacht dat dat het hele gedichtje was. Vreemd genoeg gaf het me steun.

[frank1985]

Ik heb net mijn eerste pup en heb dit nog nooit meegemaakt. Ik moest wel denken aan het boek van Jann Fennell dat ik vorige week las. Het stukje ging over superbaasjes en zei schreef dat baasjes die de moed hebben om te kiezen voor hun hond en ze op een bepaals moment laten gaan en niet voor hun eigen gemoedstoestand kiezen pas echte superbaasjes zijn. ze bedoelde dat baasjes die het lef hebben om hun hond te laten gaan ipv hem of haar te laten lijden zodat je de hond nog wat langer bij je hebt echt de besten zijn!!!!

Volgens mij is dit wel van toepassing op jou !
ik vind het echt heel erg knap dat je zon verschrikkelijke keuze hebt gemaakt en dat je het beste hebt gedaan wat je kon doen.

heel erg veel sterkte!

[*Ellen*]

Lieve meid,
Het is zo moeilijk om op het juiste moment de knoop door te hakken.
Beslissen over leven en dood ja.
Maar liever een week te vroeg als een dag te laat.

[freskin]

Ik sluit me bij de anderen aan. Je hebt het beste gedaan voor je hond, en haar niet laten lijden......
Ik kan me het schuldgevoel heel goed voorstellen. Ik heb ook afscheid moeten nemen van vier van mijn honden, en oh wat was dat moeilijk......ik heb ook wel schuldgevoelens gehad of ik ze niet te vroeg heb leten gaan. Maar door er over te praten met mensen die dit ook hebben meegemaakt ben ik uiteindelijk over het schuldgevoel heen gekomen. Het was goed.......

Heel veel sterkte nog de komende tijd, en koester de mooie momenten die je met haar hebt gehad. De mooie herinneringen blijven.

[iones]

Ik herken dit schuldgevoel. En je zult vast ook twijfels hebben gehad toen je het ging doen.
Ik had dat ook. Je vraagt je af of dit is wat je hond zou willen. Het heeft heel veel tijd nodig, voordat je in staat bent dit in het juiste perspectief te zien, en dan besef je ook wel dat je er toch goed aan hebt gedaan.

[Emma]

In het vriendenboek van de kooikervereniging staat dit gedicht;


Als ik straks oud ben, ziek en zwak,
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
en laat me gaan.....
de laatste goede daad.

Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel.... tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens de laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
je noemt me bij mijn naam en houd me stevig vast.

Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart.....
wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
Nee, ....huil nu niet.

Een wijs besluit dat werd gegrond op een oud
en uniek verbond
jij bent mijn baas en ik jouw hond


volgens mij nu ook voor jou van toepassing, je hebt het beste gedaan.

zo ik zit meteen te janken hier

TS: het lijkt me ook heel zwaar te moeten beslissen wanneer je je hond niet langer laat leiden.
maar als je ziet dat je hond meer leidt dan nog gelukkig is en er geen verbetering meer inzit, zul je als eigenaar toch die beslissing moeten nemen.

laat het schuldgevoel gaan, denk aan de goede tijden die je met je hond hebt gehad. je hond is je waarschijnlijk dankbaar dat verder leiden hem bespaart is gebleven !
veel sterkte toegewenst de komende weken.

[JBK]

Weet je wel hoe zonde het is om je je hond alleen te herinneren als, "had ik maar", "kon ik niet beter".

Herinner je haar als die lieve hond die je zoveel fantastische herinneringen heeft gegeven! En focus je daarop!

En sterkte!

[Real_love]

Ik ben erg blij met alle reacties en de herkenning.
Al lezende en herlezende kan ik het wat relativeren en het zal bijdragen om het een mooie plek te geven.

Hartelijk bedankt allemaal.

[Poppetje]

In het vriendenboek van de kooikervereniging staat dit gedicht;


Als ik straks oud ben, ziek en zwak,
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
en laat me gaan.....
de laatste goede daad.

Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel.... tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens de laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
je noemt me bij mijn naam en houd me stevig vast.

Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart.....
wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
Nee, ....huil nu niet.

Een wijs besluit dat werd gegrond op een oud
en uniek verbond
jij bent mijn baas en ik jouw hond

Ik wilde net hetzelfde neerzetten.

Sterkte, maar je hebt gehandeld uit liefde voor jouw hond en dat moet je niet vergeten.

volgens mij nu ook voor jou van toepassing, je hebt het beste gedaan.

[gyanty]

Ik kan je zeggen dat de andere kant ook niet goed voelt. De dierenarts was voor ons te laat.
Op een middag in jarnuari op 15 jarige leeftijd werd bas weer ziek. Hij had dit al een keer eerder gehad, dus we verhoogde de prednison. Die nacht ging het allemaal erg snel en is hij zelf in de armen van mijn moeder overleden. We waren enkele dagen daarvoor net bij de dierenarts geweest om de prednison weer te starten, omdat hij weer wat anders begon te doen. De dierenarts had nog nooit zo'n gezonde oude hond gezien , maar gaf toch de prednison mee.
We hadden verwacht de nacht door te komen en hem de volgende dag in te laten slapen. Helaas is dat niet gelukt en bij ons rust het schuldgevoel hadden we er nou maar eerder op aangedrongen, want hij heeft een paar zware uren gehad voor zijn dood.

Geen van beide kanten is geeft voldoening. De dood hoe dan ook blijft gewoon moeilijk.

[Real_love]

Geen van beide kanten is geeft voldoening. De dood hoe dan ook blijft gewoon moeilijk.

Dat zeg je goed, zo is het ook.
Je hebt er mee te dealen en iedere keer opnieuw voelt het als de 1e keer, althans voor mij wel.