Pas opvoeden als ze wat ouder zijn?

[Tamara.]

De topictitel is misschien niet helemaal juist maar wist even niets anders te verzinnen

Mijn ervaring is op basis van 2 pups maar het is bij allebei wel heel overduidelijk dat mijn idee hierover toch wel redelijk klopt.
En dan gaat het over het aanleren van dingen die ze op volwassen leeftijd ook moeten kunnen.

Zowel bij Bowie als bij Fien is mij heel erg opgevallen dat dingen die in de puppenperiode moeilijk of moeizaam gingen, in de jonge honden/volwassen periode makkelijker of vele male makkelijker ging/gaat.

Neem het borstelen van een hond. Dat was bij Bowie een klein drama en bij Fien een groot drama. Omdat je een pup toch echt aan dit soort dingen moet laten wennen (dacht ik toen bij Bowie) ging ik toch een beetje geforceerd borstelen waardoor het eigenlijk alleen maar moeizamer ging. Op een gegeven moment heb ik het gewoon gelaten voor wat het was en heb een tijd lang niets gedaan. Toen Bowie wat ouder was en er toch echt een keer geborsteld moest worden heb ik op hoop van zegen maar de borstel gepakt en we zien wel hoe het gaat. Op dat moment was er niets meer aan de hand en borstelen was geen enkel probleem meer

Bij Fien eigenlijk net zo alleen daar ben ik er heel snel al mee gestopt en nu ze behoorlijk begint te verharen heb ik haar voor het eerst echt geborsteld. Geen enkel probleem.

En zo zijn er nog wel meer dingen die als pup een drama waren en op volwassen leeftijd niets meer aan de hand is.

Kan het misschien zo zijn dat als ik dit echt doorgedrukt had omdat een pup dat toch écht moet leren dat het finaal mis was gegaan en dat het misschien ook niet makkelijk meer aan te leren is?

Oftewel Is het misschien vele malen beter om met heel veel dingen te wachten tot een pup een jonge hond is geworden?

[mercedes2803]

Ik ken iemand die het HELEMAAL met je eens is
Ik ben het trouwens ook wel enigszins met je eens hoor, maar ik ken dus iemand met twee Sharpei's die er net zo over denkt door de ervaring met haar eigen honden...

Ze is hier lid, dus ik zal haar vragen of ze eens even hier komt

[Moos]

Met bepaalde dingen denk ik inderdaad wel.

Ik merk het hier voornamelijk nu met Vera met rustig meelopen in bepaalde situaties. Totdat ze een maand of 5-6 was stuiterde ze als een dolle aan de riem als we mensen moesten passeren. Die moesten namelijk begroet vond ze, en dat mocht niet, en dan ging ze stuiteren van "hallooo, zien jullie mij, dit leuheuke hondje niet? ".
Ik heb heel lang gedacht van "daar moet ik toch aan gaan werken met aandacht vragen enzo", en dat probeerde ik dan ook wel, maar zette amper zoden aan de dijk omdat ze gewoon te enthousiast en blij en pupperig dus ook was.
Nu is ze 10 maanden en als vanzelf negeert ze als ze aangelijnd is bijna iedereen, en zo niet kan ik haar met een rustig "nee" rechtdoor laten lopen (en dan even belonen natuurlijk) met slap lijntje zonder stuiteren.

Dat is ook zo'n voorbeeld van, sommige dingen komen gewoon als ze ouder worden, en het enige wat je ervoor nodig hebt is geduld
Ik had daar op cursus ook weleens een discussie punt over, want zij wilden dus dat ik dat stuiteren echt afstrafte, en ik wilde dat niet (omdat dat dus vrij nutteloos was, tenzij ik echt grof geschut in ging zetten).

[Dingo]

Kan me er wel iets bij voorstellen. Als pup komt er natuurlijk wel veel op je af, en als de hond wat ouder is, wat minder (als het goed is ) Ben het er deels wel mee eens.

[Zoek stok!]

Ik weet het niet. Bram is best een zeikertje als het gaat om dingen aan zijn lijf. Ik heb als pup niet gepusht, maar wel 'getraind' dat ik aan hem zit. Ik denk dat het hieraan mede te danken is dat ik alles met hem kan doen qua betasten e.d.

[Hutsje]

ik vind dat het alleen zijn op latere leeftijd veel makkelijker gaat. vanzelf eigenlijk.

[Zoek stok!]

ik vind dat het alleen zijn op latere leeftijd veel makkelijker gaat. vanzelf eigenlijk.

Ja, dat denk ik ook! Het opbouwen bij Bram ging helemaal niet geweldig en eigenlijk heb ik het er toen een beetje bij laten zitten (hij was toch nooit alleen). Maar toen hij wat ouder werd, had hij geen enkel probleem meer met alleen zijn. Dat gaat volledig in tegen de theorie dat je zo jong mogelijk moet beginnen, want dat heb ik al helemaal niet gedaan. Met de volgende pup ga ik me daar niet meer druk om maken.

[Moos]

ik vind dat het alleen zijn op latere leeftijd veel makkelijker gaat. vanzelf eigenlijk.

Ja, dat denk ik ook! Het opbouwen bij Bram ging helemaal niet geweldig en eigenlijk heb ik het er toen een beetje bij laten zitten (hij was toch nooit alleen). Maar toen hij wat ouder werd, had hij geen enkel probleem meer met alleen zijn. Dat gaat volledig in tegen de theorie dat je zo jong mogelijk moet beginnen, want dat heb ik al helemaal niet gedaan. Met de volgende pup ga ik me daar niet meer druk om maken.

Er zijn volgens mij ook best wat theorieen dat je niet heel jong moet beginnen, maar op zijn vroegst met een week of 12/13 pas, en dan met even de wc deur dicht doen enzo. Omdat ze in het nest dan ook pas iets zelfstandiger worden
Dat vind ik 1 van de heerlijkste dingen van een pup bij een volwassen hond krijgen, alleen zijn gaat dan ook meestal vanzelf omdat ze niet echt alleen zijn.

[Hutsje]

ik vind dat het alleen zijn op latere leeftijd veel makkelijker gaat. vanzelf eigenlijk.

Ja, dat denk ik ook! Het opbouwen bij Bram ging helemaal niet geweldig en eigenlijk heb ik het er toen een beetje bij laten zitten (hij was toch nooit alleen). Maar toen hij wat ouder werd, had hij geen enkel probleem meer met alleen zijn. Dat gaat volledig in tegen de theorie dat je zo jong mogelijk moet beginnen, want dat heb ik al helemaal niet gedaan. Met de volgende pup ga ik me daar niet meer druk om maken.

nou, echt alleen zijn ze bijna nooit natuurlijk, maar bijvoorbeeld bassets hebben echt problemen met helemaal alleen zijn zonder andere honden. dat heb ik eigenlijk nooit geoefend (ms 2 of 3 keer ofzo tot nu en ze wordt alweer 2) maar van de week had ik de andere 3 mee en moest ze een uurtje alleen zijn en ze lag gewoon heerlijk te slapen toen ik terug kwam.

[jacq1970]

Ik denk dat je in puppie periodes meer moet socialiseren en sturen dan echt "trainen".....

[Wilma]

Wij hebben nu een pup van bijna 5 maanden. Doordat hier in de winter alles stil ligt en omdat ze niet naar cursus mogen voordat ze Rabies geënt zijn, hebben wij een puppycursus misgelopen.

Wij hebben Sam tot nu toe gewoon lekker laten peuteren en kleuteren. Het enige wat ze niet mocht was eten uit onze handen grissen en ze moet even rustig wachten als we met het hondeneten bezig zijn. Als ze iets doet of gaat doen wat we niet willen, zeggen we uhh of nee en dat snapte ze ook al heel snel. We hebben natuurlijk ook de twee grote honden erbij. Toch is het echt verbazend wat zo'n pup leert, zonder echt te trainen met haar.
Als het voorjaar er aan komt, kijken we wel of we alsnog naar cursus gaan of niet. Andere dingen zoals kammen en teken verwijderen, komt wel als het echt nodig is.

[Trippell]

Wat ik merkte bij onze malamute: al de intensieve training die we hebben gedaan van pup totdat ze 1,5 jaar was, wierp pas z'n vruchten af eens ze volwassen werd. In een week tijd transformeerde ze en werd ze opeens braaf en gehoorzaam. Als pup luisterde ze amper.

Ik denk dat het las pup moeilijker gaat, maar dat je daar wel basisdingen kan aanbrengen die op volwassen leeftijd doorgedrukt worden en gans het leven diep ingeworteld blijven bij de hond.

Van onze 3 honden, ging het trainen het moeilijkste bij diegene die we als pup hadden. Maar deze hond is nu wel de gehoorzaamste van de drie. De 2 honden die ik als volwassen alles heb aangeleerd/nu aanleer, dat gaat makkelijker omdat ze zich makkelijker kunnen concentreren, maar ze vergeten het ook sneller en hun gehoorzaamheid is niet ingeworteld. Ook is er al zoveel negatief gedrag ingeslopen dat ik er niet meer uitkrijg.

Dus op basis van mijn eigen ervaring zou ik zeggen dat ik alles al van pup af aan wil aanleren.

[laeken]

Voor mij is het 50-50. Alleen zijn kon Eva totaal niet en dus moest ze altijd mee. Het ging een na poosje redelijk maar omdat ze loops was kon het weer heel lang niet omdat we Dapper hadden en gescheiden kon ze sowieso niet alleen zijn en in de bench ook niet. Laatst ben ik weer voorzichtig begonnen met alleen zijn en ineens kan ze wel gewoon alleen zijn. Vandaag een half uur en geen enkel probleem. Ik ga het dus nu opbouwen en ben hartstikke blij dat dat toch nog goed lijkt te komen.

Maar we hebben ook zaken te lang laten liggen. Appel rondom waken bv. Ik dacht dat ik dat moest negeren zodat het niet erger zou worden. Eva is heel oorspronkelijk en is dus argwanend en wat scherp naar vreemden. Ik had daar dus meteen de leiding moeten nemen en haar moeten leren dat ze moet zitten of liggen en niks te zeggen heeft daarin. Omdat ik dacht dat het beter was dat mensen haar koekjes gaven is dat nu heel moeilijk omdat ze teveel aandacht voor vreemden heeft terwijl ze er eigenlijk weinig tot niks mee te maken wil hebben. Dat is een conflict dus. Maar ze pakt ook dat nu gelukkig heel snel op. Ik denk dat ze als pup lang zo snel niet zou leren wat nu wel en niet de bedoeling is. Wel was ik er liever als pup al mee begonnen ipv negeren en koekjes geven wat heel stom is geweest achteraf bij haar :N:

[renee-uk]

Ik moet zeggen dat ik niet meer zo precies weet hoe ik van alles gedaan heb toen Jan pup was, het merendeel ging op gevoel.

Het enige dat ik zeker weet is dat ik hem nooit onder druk gezet heb.

Alles wat ik hem aan- en afgeleerd heb ging eigenlijk spelenderwijs.
Bijten in handen: een 'nee' en een speeltje waar we samen even mee aan de gang gingen.
Herhaling is de kracht van de reclame lol en de 'nee' zat er ook zonder druk best gauw in.

Vervelend gedrag om aandacht te krijgen: het gedrag negeren, weglopen en hem meeroepen om samen wat anders te gaan doen.
Van kammen maakte ik een spelletje: hele kleine beetjes tegelijk en in m'n andere hand een speeltje om hem bezig te houden.
Van dat soort dingen.

Ik denk dat ik daarmee toch wel een basis heb gelegd voor later, want er zijn eigenlijk geen dingen die in het begin een probleem waren en later niet meer.

[Hanneke2]

Ik denk dat een volwassen hond veel makkelijker dingen leert dan een pup, en ik heb al eerder geroepen dat ik al dat trainen van pups (hij is 8 weken en hij kan al zit en af en pootje en doodliggen ) en al dat overgesocialiseer (mee naar de markt en in de tram en de trein en naar weetikveel) een beetje kul vind.

Een pup moet je volgens mij het hoogstnoodzakelijke duidelijk maken, dus niet op snoeren kauwen, alle mensen zijn lief, niet op grote vreemde honden klimmen en nieuwe dingen zijn leuk en enge dingen lost de baas op. Zoiets. En als het dan eenmaal werkende hersens heeft kan je wat serieuzer aan de slag.

Ik heb allebei mijn honden gekregen met ongeveer anderhalf jaar oud, en die leerden allebei op hun manier dingen heel snel aan.

[S@ndr@]

het is mijn ervaqring met deze honden dat bepaalde dingen veel makkelijker op de harde schijf worden weggeschreven als ze eenmaal anderhalf geweest zijn, op de een op andere manier pakt het dan makkelijker,
wil niet zeggen dat we het als pupje laten hangen natuurlijk

[chrico]

Hier mogen puppen gewoon puppen zijn. ik leerde ze wel bepaalde dingen aan en af maar minimaal.
Zo mochten ze allemaal bijten in je handen en voeten mits het niet te hard ging dan maande ik tot zachter maar niet tot stoppen. Mede kijkend naar de oudere honden weet je precies wanneer het stop moment is, vanaf dat moment word het afgeleerd.
Zo heb ik het eigenlijk altijd gedaan, de oudere honden gaven aan wanneer iets niet meer door de beugel kon van een pup en daar speelde ik ook op in.

[Moos]

Ik denk dat ik daarmee toch wel een basis heb gelegd voor later, want er zijn eigenlijk geen dingen die in het begin een probleem waren en later niet meer.

Ja, ik denk inderdaad ook wel dat je een bepaalde basis moet leggen als pup. Je kan ze niet als pup zich ongans laten trekken aan de riem en dan rond een jaar denken "zo, nu leren ze makkelijker, gaan we daar eens wat aan doen". Het kan natuurlijk wel , maar ik denk dat je er dan een flinke kluif aan hebt om dat trekken weer af te leren. Veel flinker dan wanneer je van pup aan al eraan werkt, maar dan met het idee dat ze op die leeftijd het nog niet perfect kunnen doen.

Als ik Vera van pup af aan iedereen had laten begroeten die ze wilde begroeten buiten (en dat was dus eigenlijk gewoon iedereen ) dan had ze nu niet met kwispelkont aan een slap lijntje mensen kunnen passeren denk ik zomaar. Dan had ze namelijk geleerd dat ze dus tegen iedereen op mag stuiteren als ze daar zin in heeft. Alleen met 5-6 maanden al helemaal verwachten dat ze uit zichzelf iedereen negeert, terwijl ze dus zo enorm dol is op mensen, dat is het andere uiterste.

[Moos]

ik ben het helemaal met tamara eens, maar dan vooral als het gaat over dingen die ze zichzelf niet fout kunnen aanleren.
als je pup een drama maakt van borstelen is het heel makkelijk om dat een hele poos gewoon even niet te doen en zo zijn er nog een heleboel dingen.

Maar dan is het toch ook deels, tja, ehm 'boffen?' als ze het borstelen (om als voorbeeld te nemen) eenmaal volwassen opeens wel prima vinden, denk ik?
Tenminste, als ik naar Vera kijk, ook geen fan van borstelen als pup, en van niks waarbij ik haar dwingend aan moest raken. Ze laat het toe hoor, dat wel, maar ze vindt het tja, ik denk toch eng (staart bijna tussen de poten, weg willen). Ik heb haar ook een hele tijd niet geborsteld met het idee van "nah ja, maar eens zien als ze groter is", maar helaas pindakaas , ze vindt het nu nog niks.
De borstel heb ik nu 'oke' gemaakt door hem haar kaas te laten voeren , en dingen als oren druppelen is toch maar gewoon even no nonsense hoppakee. Ik druppel dus oor 1, druppel oor 2 (terwijl Vera wat in elkaar duikt), en meteen daarna roep ik heel vrolijk "klaaar, wie wil er een KOEKIEEEE??". Dat heeft ze nu door, dus i.p.v nog argwanend naar me te zijn na lichamelijke handelingen komt ze nu reuze blij haar koekie halen. En de handeling an sich wordt ook minder beladen nu omdat het 'gewoon gebeurt' en daarna koekieeeeeeee.

Maar hier kwam dat dus niet echt vanzelf omdat ze ouder werd

[Moos]

nee, het zal zeker niet altijd lukken, maar in plaats van dan noest door te oefenen reduceer ik het meestal tot één honderdste deel van wat het eigenlijk was.
zo vond sette als pup borstelen ook helemaal niet leuk (tja, tamara ), dat heb ik dan gereduceerd tot haar zo 1 keertje per week 5 seconden over de rug te 'aaien' met de gladde achterkant van de borstel. crunch vindt afdrogen niet leuk : dan doe ik alleen haar neusje en oortjes, dat vindt ze wel lekker .

Ah ja, dat klinkt logischer inderdaad

Afdrogen vindt Vera dan juist weer meer dan prima, altijd al gevonden. Borstelen daarentegen niet. Rare honden

[ranetje]

nee, het zal zeker niet altijd lukken, maar in plaats van dan noest door te oefenen reduceer ik het meestal tot één honderdste deel van wat het eigenlijk was.zo vond sette als pup borstelen ook helemaal niet leuk (tja, tamara ), dat heb ik dan gereduceerd tot haar zo 1 keertje per week 5 seconden over de rug te 'aaien' met de gladde achterkant van de borstel. crunch vindt afdrogen niet leuk : dan doe ik alleen haar neusje en oortjes, dat vindt ze wel lekker .

Ah ja, dat klinkt logischer inderdaad

Afdrogen vindt Vera dan juist weer meer dan prima, altijd al gevonden. Borstelen daarentegen niet. Rare honden

Dat is in wezen wat ik met mijn puppy's ook doe.
Ik noem het dan "spelenderwijs leren"
Geen druk op zetten en kijken waar je uitkomt.
De ene pup leert veel sneller dan de andere.
Rana kon ik als pup en jonge hond wel de tanden bekijken maar absoluut niet poetsen.
Toen ze volwassen was heeft ze geen moment geprotesteerd.
Voor die tijd heb ik haar alleen af en toe wat hondentandpasta laten proeven en dat vond ze heel lekker

[Tamara.]

Je kan ze niet als pup zich ongans laten trekken aan de riem en dan rond een jaar denken "zo, nu leren ze makkelijker, gaan we daar eens wat aan doen".

Over dit soort situaties heb ik het niet, mochten jullie dat denken

Ik heb het meer over de hond dingen aanleren als in borstelen, tandjes kijken, gefriemel aan de hond. Zoals Inge het aangaf, over dingen die ze zichzelf niet verkeerd kunnen aanleren. Al heb ik bij Fien v.w.b. dat laatste niet alles kunnen voorkomen :N:

[Trippell]

Onze pup vond het spelenderwijs trainen altijd erg leuk, en kon even goed pup zijn hoor.

Vanaf de puberteit werd het trainen natuurlijk minder leuk, want wat was er toen leuker dan niét naar de baas luisteren...

Gehoorzaamheidsoefeningen vind ik echt een ideale manier om aan de algemene opvoeding/omgang met je hond te werken, en vanaf dat ze pup zijn vind ik dit erg belangrijk. Ik zou hier niet mee wachten tot ze volwassen zijn, ookal zouden ze als pup minder snel leren.

Overigens vind ik niet dat je een pup/jonge hond (of zelfs hond in het algemeen...) zo moet perfectioneren dat ie alle meest uiteenlopende oefeningen perfect afwerkt, dat een scheve zit voor gcorrigeerd wordt, etc. Tenzij de hond er plezier in heeft natuurlijk.

[Zoek stok!]

Overigens vind ik niet dat je een pup/jonge hond (of zelfs hond in het algemeen...) zo moet perfectioneren dat ie alle meest uiteenlopende oefeningen perfect afwerkt, dat een scheve zit voor gcorrigeerd wordt, etc. Tenzij de hond er plezier in heeft natuurlijk.

Daar zit ik anders in. Ik denk dat je een pup niet de fout in moet laten gaan. Ik ga met de pup direct spelenderwijs oefeningetjes doen. En dat gaat direct zoals het moet. Het is erg veel werk om fout aangeleerde dingen weer af te leren.

[Moos]

Overigens vind ik niet dat je een pup/jonge hond (of zelfs hond in het algemeen...) zo moet perfectioneren dat ie alle meest uiteenlopende oefeningen perfect afwerkt, dat een scheve zit voor gcorrigeerd wordt, etc. Tenzij de hond er plezier in heeft natuurlijk.

Ik denk dat dat bij trainings'trukjes' niet zoveel uitmaakt. Als je spelernderwijs dingetjes aanleert kan je het ze net zo goed meteen goed aanleren denk ik

Ik vind het wel met echt opvoedingszaken dat je niet meteen de jackpot moet verwachten. Dat je dus niet kan verwachten dat je pup van 4 maanden nooit meer aan de lijn trekt, ook niet in hele spannende situaties, of dat je pup van 6 maanden nooit meer uit zichzelf op een andere hond afrent. Dat soort dingetjes vind ik wel dat je je moet realiseren dat je geen perfectie kan verwachten van een jonge hond.

[Moos]

hier denk ik bijna net het omgekeerde over. vooropgesteld dat ik nooit de perfectie verwacht, niet in opvoedings- en niet in trainingsdingetjes gaat het hier toch echt zo dat ik ze, wat belangrijke opvoedingsitems betreft, zo goed als nooit in de fout laat gaan (of tenminste verder ga tot ik exact het gedrag zie wat ik wil).
in training maakt me dat veel minder uit, ik wil kunnen belonen voor samenwerking en ergens zal je toch moeten beginnen, dus als de intentie van de hond goed is zal hij beloond worden, ook al is de uitvoering nog maar half.

Ik bedoel ook niet zozeer dat je het in de opvoeding dan maar meer moet laten gaan zeg maar, maar eerder dat je je, vind ik tenminste, moet realiseren dat een pup fouten gaat maken. Tenminste, wat jij fouten vindt en de pup zelf niet zo zal zien

Met dat aan de lijn lopen bijvoorbeeld, ik kan mijn pups daarin niet nooit de fout in laten gaan. Ze zullen toch heel veel met mij mee moeten, en dat houdt soms ook in dat we tempo moeten maken om bijvoorbeeld een trein te halen, en dan kan ik dus niet elke keer om gaan draaien, of er even een echt oefenmoment van maken.
En toch komt het dan uiteindelijk allemaal best goed met dat trekken aan de riem Alleen ik kan dan dus geen perfectie van ze verwachten de eerste maanden vind ik Omdat ik het niet meer dan logisch vind ook dat een jonge hond niet aan een slap lijntje meeloopt als je daarmee een treinreis gaat maken en ook nog eens door het centrum van grote steden gaat lopen. Ideaal is natuurlijk die situaties voorkomen, maar waar het eerder al over gehad hebben, dat is heel vaak niet mogelijk

[Zoek stok!]

deze snap ik niet zo goed, maar dat zal dan wel aan mijn mindere trainingservaring liggen. ik zie het niet zo voor me hoe je alles meteen goed zou kunnen laten uitvoeren, zonder ook eens tussendoor te belonen voor een (nog veel mindere) uitvoering .

Er zijn allerlei tussentijdse oefening om tot de uiteindelijke oefening te komen. Denk aan het volgen. Van een pup verwacht je uiteraard niet dat die strak aan je been meters gaat volgen. Maar je doet ipv daarvan onder andere touch oefeningen. Die oefening wordt beloond als het goed gaat. Het is dus de kunst om de oefening zodanig te maken dat de hond het goed doet en je toewerkt naar de uiteindelijke oefening. Dit geldt voor Bram overigens precies hetzelfde.

[Moos]

ja, ik besef absoluut dat dit er in de praktijk bij de meeste baasjes en hondjes zo toe gaat, jullie zitten wat (onontkoombaar) uitlaten en zo betreft toch in een andere situatie als ik . ik probeer situaties waarin ik kan voorzien dat ik een (belangrijke) fout wel zal moeten tolereren te vermijden en dat lukt me eigenlijk wel in het grootste deel van de gevallen.

Dat is ideaal natuurlijk als dat met de opvoedingsdingetjes zo geregeld kan worden
Mijn opmerking was dan dus ook meer bedoeld over wanneer dat dus niet kan

[Moos]

ja, ik besef absoluut dat dit er in de praktijk bij de meeste baasjes en hondjes zo toe gaat, jullie zitten wat (onontkoombaar) uitlaten en zo betreft toch in een andere situatie als ik . ik probeer situaties waarin ik kan voorzien dat ik een (belangrijke) fout wel zal moeten tolereren te vermijden en dat lukt me eigenlijk wel in het grootste deel van de gevallen.

Dat is ideaal natuurlijk als dat met de opvoedingsdingetjes zo geregeld kan worden
Mijn opmerking was dan dus ook meer bedoeld over wanneer dat dus niet kan

ik zou het zo moeilijk vinden om dat zo te moeten doen (vooral sneu dan voor de hond, omdat hij zichzelf helemaal het verkeerde aanleert) dat ik, als het niet anders zou kunnen, ik er iig een element zou instoppen dat voor de hond herkenbaar is : zou ik moeten bv. accepteren dat de pup nog trekt in bepaalde situaties dan zou ik hem dan bv. een tuigje omdoen, maar bij het echte oefenen op niet-trekken bv. weer een halsband - met halsband zou ik hem dan ook echt nooit in de fout laten gaan en vanaf een bepaald moment zou ik alleen nog de halsband gebruiken .

Ja hihi, dat kreeg ik inderdaad als tip toen ik hier maar eens een vraag over ging stellen
Maar ja, toen was Vera ook al een maand of 9 toen ik eens op die vraag kwam hoe mensen omgaan met trekken in situaties waarin je praktisch geen 'perfect meelopen' kan verwachten.

Maar voor een volgende pup ga ik die zeker onthouden om het vanaf het begin zo te doen
Nu begint Vera toch wel rustiger in haar koppie te worden waardoor ze in het drukke centrum e.d ook al niet meer trekt. Of tenminste, soms moet ik haar er weer even aan herinneren, maar ze heeft nu de concentratie wel om het ook binnen te laten komen.

[Zoek stok!]

ik neem even een oefeningetje als voorbeeld : 'zit voor'. daarbij kan vanalles fout gaan : op de bil zitten, schuin zitten, tever van je af zitten enz. - zoals ik het nu doe accepteer ik dus wel fouten, maar hoe zou jij dit dan aanpakken?

Op de stoel zitten en met snoepje in de hand hond tussen je voeten laten zitten. Steeds herhalen totdat de bedoeling duidelijk is. Dan de handhulp afbouwen. Dan leunen tegen de muur (zodat de hond nog steeds tussen je voeten kan gaan zitten) en zo afbouwen totdat de hond zelfstandig recht voor je zit. Dus stapje voor stapje.