Dus ik vroeg hoe het nu ging. Het antwoord was even flink schrikken. Ze hadden uitgebreid foto's laten maken voor ED en HD en zijn gewrichten zaten nu nog maar voor 5% in de kom, het was gewoon los zand. En het zou alleen maar erger worden, niks was hier meer aan te doen. En dus wordt Calisto morgen ingeslapen. Slik. Hij is pas 19 maanden. En als je hem zojuist zag merkte je niks aan hem. Hij was natuurlijk helemaal verdoofd door de pijnstilling dus wat je zag was een ravottende jonge hond, niks mis mee. Maar ondertussen... En dan is het toch wel even heftig hoor. Dit was Dunaj's maatje, en ook Calisto's baas was zo blij dat er dus sinds een paar maanden eindelijk een hond in de buurt was die qua formaat een beetje aan Calisto gewaagd was. De meeste hondjes werden angstvallig bij hem weggehouden door zijn formaat. Dunaj was altijd helemaal door het dolle als hij hem zag, en ook nu kon ik hem er bijna niet bij wegkrijgen. En wat moet je dan zeggen he, tegen zijn baas. Tot kijk? Waarschijnlijk zullen we elkaar nu niet meer zo gauw tegenkomen, ook al woont hij in de straat hiernaast. En het idee dat dit de allerlaatste keer was dat Dunaj met hem kon spelen, hoe leg je hem dat uit? Het ventje zal waarschijnlijk door het dolle zijn als we Calisto's baas nog eens zien, en dan niet begrijpen waarom Calisto er niet bij is.
Pffft. Ik begon spontaan een potje te janken op straat. Zo stom. Ik heb Calisto misschien 10 keer gezien, maar ik was echt een beetje fan van hem. Zo'n geweldig beest. En Dunaj en Calisto samen dat was zo'n mooi gezicht; twee beren, zwart en wit, duo penotti. Maar nooit meer dus.
Dag Calisto, rust zacht. Morgen om 11 uur zal je pijn voorbij zijn. Die van je baasjes begint dan pas.....
