Hoe kan ik het cato vertellen... ?

[Cato]

Deze week belde mijn vader op , om te vertellen dat ze quincy gaan laten inslapen vrijdag.
Ze hadden hem al toen ik nog thuis woonde , en wat toen echt ''mijn hond'' dagelijks gingen wandelen . We waren een tweespan in huis.
Maar toen ik het huis uit ging mocht en kon ik hem niet meenemen , alleen en fulltime werken zo ook niet eerlijk zijn geweest voor hem.
De laatse jaren kreeg hij steeds meer last van allegieen, laatse maande overal bulten en nu plast hij overal, volgende de DA dement.
Maar hij is nog steeds zo vrolijk , zijn lichaam laat hem in de steek , maar hij wil nog zo graag.

Vandaag alleen met hem weze wandelen , hij was zo blij dat hij mee mocht , wachtte in '' de kuil'' dat ik zoals altijd een stok ging gooien, lekker door de modder gerent , laatse foto's gemaakt en zoals altijd erna zijn koekje. De reeen lieten zich nog effe zien , de reiger vloog weg.
Heel even was het weer als duizende eerder keren..... we samen zwerven in het bos alles vergeten en genieten.

Dan komt dat oh zo verschrikkelijke moment , we zijn terug , hij moet in zijn mandje, zoals altijd wou hij niet ... na 4 jaar wil hij nog altijd met mij mee.... nu nooit meer.....

Cato had ik thuis gelaten , wou nog 1 keer alleen zijn met Quincy . Zonder dat drukke gedoe van hem, hij zou het toch niet begrijpen.
Maar altijd als we bij het dorp van mijn ouders komen gaat hij al blaffen of waar we ook waren spreek quincy uit en hij wordt gek.
Quincy heeft hem vorig jaar laten zien hoe je cadeau's onder de kerstboom pikt en netjes open maakt , dat vuurwerk niet eng is .
De keren dat quincy hier logeerde , en cato effe geen verlatenheids angst leek te hebben.En zoveel andere dingen...

Nu zullen ze nooit meer samen zien , cato zal hem zeker gaan zoeken , hoe kan ik het hem duidelijkmaken ? Hoe kan ik hem vertellen dat zijn grote vriend er strak niet meer is?
Op deze foto een paar maanden terug leken ze nog onafscheidelijk...

[kayleigh*]

Sterkte.

[Sonnie1983]

Sterkte ermee

[doggy]

Veel sterkte.

Je zou hem misschien afscheid kunnen laten nemen.

[Katja]

Verdrietig ... sterkte !!

[Ingrid48]

ik zit met tranen in mijn ogen jouw verhaal te lezen...pff, het is allemaal wat.

Heel veel sterkte toegewenst en geef Cato maar een extra knuffel.


groetjes, Ingrid

[twinkeltje]

sterkte

[jacq1970]

Wat verdrietig...heel veel sterkte..

[samantha!]

Heel veel sterkte!

[fenneke]

toen wij onze oude hond lieten inslapen adviseerde de da om amos rustig afscheid te laten nemen

ze weten dan dat hun maatje dood is en zullen dan niet meer zo zoeken

en voorlopig quincy's naam even niet noemen

sterkte morgen

[rovianne]

Vertel Cato nu al wat er met Quincy gaat gebeuren en laat hem afscheid nemen als het gebeurt is. Dieren snappen meer dan je denk. Hij moet wel de gelegenheid krijgen om afscheid te nemen en op zijn manier te rouwen.

[Gipsy]

Absoluut Cato aan Quincy laten ruiken als hij gestorven is...

Het is dé manier voor ons om afscheid te nemen en opdat ze daarna niet nog maanden gaan zoeken en om hem janken.
Cato begrijpt anders niet waar zijn maatje naar toe is...

Toen Vita stierf in juni heb ik haar daarna mee naar huis genomen en in de zetel gelegd...de andere 4 honden konden haar zien en ruiken en vanop een afstand konden ze ruiken dat ze dood was...daar heb ik dan ook het woordje dood aan gekoppeld (sommigen wisten dat al van vroeger toen geitjes stierven en daarna mijn partner). Daarna heb ik Vita teruggebracht naar de DA om in de koelkamer te liggen totdat ze verast kon worden.

Ik hoop dat je met Cato eventueel meegaat naar de DA, zodat Cato op de normale hondse wijze afscheid kan nemen...zo gebeurt het in de natuur toch ook ! Cato heeft er recht op...

Sterkte morgen !

[Knoeppie]

Inderdaad, met laat Cato aan Quincy snuffelen als hij gestorven is, hij zal meteen snappen wat er aan de hand is.

[Inge]

Ik heb vorig jaar hetzelfde dilemma gehad...hoe kon ik Nika duidelijk maken dat Danco er niet meer was.
Zij heeft Danco niet meer "gezien", en de eerste keer dat ze weer bij mijn ouders was leek ze hem even te zoeken. Maar daarna was het over en heeft ze nooit meer naar hem gezocht.
Toen Snoepie ook nog wegviel heeft ze helemaal geen reactie gegeven, maar daar had ze ook minder een band mee dan met Danco.

[noekie]

Toen scooby overleed was Andor erbij omdat hij een bloedtransfusie zou krijgen.
Andor heeft toen afscheid genomen en heeft toen we thuis waren 1 xin de slaapkamer gekeken en daarna nooit wezen zoeken.

[lana]

heel veel sterkte morgen

[Mi]

Met brok in de keel en tranen in de ogen lees ik je verhaal.
Heel veel sterkte!!

[Sanne!!]

heel veel sterkte ermee...

[MarijeEnBoomer]

Heel veel sterkte.
Toen we mijn hond toen ik nog bij m'n ouders woonde lieten inslapen hebben we de andere hond ook afscheid laten nemen. Ze lag ernaast tot ze de laatste prik kreeg en toen liep Pebbles weg. Keek nog 1 keer om en ging naar aan de andere kant van de kamer liggen met d'r rug naar d'r overleden mamahond toe. Ik ben dus ook van mening dat honden wel degelijk afscheid kunnen en moeten nemen.

[Connie Kemp]

Heel veel sterkte.

Groetjes Connie en een poot van Angel en Devil

[Brigitte30]

Heel veel sterkte voor nu en de komende tijd.

[Cato]

Dank je voor jullie reacties.

Helaas is het niet mogelijk om cato quincy te laten zien , mijn ouders willen dit met zijn 2 doen, en ons daarom wel gister de kans gegeven om afscheid te nemen erna gaan ze hem meteen begraven bij familie , waar ook de eerdere overleden dieren van de familie liggen.

Vandaag toen ik cato in de auto meenam , ging hij overdreven snuffellen op de plek waar quincy gister ( en altijd zat ) zijn vaste plekje op de achter bank heeft hij nooit aan cato afgestaan en cato ging nu dus aan de ander kant zitten.

[mon doesie]

sterkte...

[malinois]

tja ik laat ze wel altijd afscheid nemen als ik denk dat dit nodig is. Toen Dusty ingeslapen werd heb ik mn oudste dober en Xena erbij gelaten. De 2 jonge honden hadden er niet zo hele grote band mee en andersom dus deze heb ik thuisgelaten. (Dusty heeft hier alle honden opgevoed maar de 2 jongsten waren te wild en onbenullig voor haar, zeker naarmate ze ouder werden) Xena en Boy reageerden allebei totaal anders... Boy (Dusty's maatje door dik en dun) wilde alleen maar naar binnen bij de DA (normaal nooit), snuffelde aan Dusty en begon te piepen/janken en wilde amper nog weg... Xena daarintegen snuffelde, en wilde alleen maar weg... wilde er niks mee te maken hebben en zat in de auto nog te rillen...
Ze hebben beide thuis nooit lopen zoeken overigens. De jongere honden ook niet

[Minhie]

stom, daar heb ik eigenlijk nooit bij stil gestaan dat een hond ook afscheid moet nemen, natuurlijk ook omdat ik dat zelf nog nooit mee heb hoeven maken...

Interessant.. en sterkte..

[Cato]

Ja ik opzicht wel alleen deze keer was dat niet mogelijk.
Vind het wel intressant om te lezen , dat er honden zijn die het wel snappen.
Alleen toen mijn kat overleed heb ik cato er inderdaad wel bij gelaten ; niet bij de DA , maar wel later thuis voor ik hem liet begraven. Ondanks dat hij heeft kunnen snuffelen en hij maar een jonge pup was , heeft hij dgn gezocht vooral op de plekken waar mickey vaak sliep.

Zie er zelf tegen op om er weer heen te gaan , en dan niet begroet te worden , en dan ook nog het vermoeden dat Cato daar zal gaan zoeken...

[blondie]

weer op bezoek gaan wetende dat er iets niet meer is dat daar hoorde blijft altijd moeilijk.. je hebt de herinneringen en dat is wat blijft..
ik weet een fokster die ook haar roedel afscheid heeft laten nemen van de mama, oma .. de stammoeder dus.. ze heeft er foto;s van gemaakt, het was mooi om te zien en iedere hond reageerde op zijn eigen manier, de ene snufte wat en liep weg een ander ging er toch nog bij liggen en gaf een lik.. weer een ander jankte wat en ging daarna weg..
een hond is geen mens, maar elke hond heeft wel een bepaald karakter en ik denk dan ook dat ze best weten wat dood betekend.. immers een ziek dier herkennen ze ook en ook daar reageren de honden verschillend op..
Je hebt Cato dus geen afscheid kunnen laten nemen begrijp ik?

Eerder zei iemand ook al "niet de naam van Quincy noemen" denk dat dat ook verstandig is.. we zijn snel geneigd om als ze zoeken bijvoorbeeld te zeggen Quincy is er niet meer.. het enige wat je hond hoort is de naam.. en dan gaan ze toch zoeken.. het is niet meer zinnetje kennen ze niet..

Heel veel sterkte, het was een lieve aanhankelijke hond zo op de fotols te zien, een echt maatje die voor een lolletje in was..

[Cato]

Ja was inderdaad echt zon schatje , liet echt alles met zich doen.
Was ook een echt gezelschaps dier , altijd erbij zijn.
Is een goede tip om te onthouden als ik waarschijnlijk (vrijdag avond ) daar ben , om dan niet te zeggen van quincy is er niet meer. Want inderdaad denk ik dat hij alleen quincy zal horen en dan harder gaat zoeken...

Zal zijn reactie wel hier plaatsen.

[moosje]

Sterkte...

Tessa en Cheeco waren erbij toen Tara in is geslapen, het gebeurde hier thuis. Ze hebben even gekeken en toen was t goed.

Gompie, de hond van mn moeder (woont nu bij mn ex) heeft zijn kattenvriendje geprobeerd te redden. T arme beestje was (midden in een woonwijk notabene) in zn rug geschoten en was verlamd aan de achterkant. Gomp heeft hem naar binnen geprobeerd te slepen, zo klein als ie was. Ze waren allebei n half jaar toen denk ik. Kat bij de DA gebracht, die wist niet wat t was, toch maar mee naar huis genomen en met n spuitje voeren en zn blaas en darmen af en toe leegknijpen. T ging na n dag nog niet beter dus maar weer bij de DA gebracht. Daar is ie overleden na wat onderzoek. Opgehaald zodat de kids en Gompie afscheid konden nemen. We hadden hem op de kinderpicknicktafel gelegd zodat iedereen hem kon zien. Gompie sprong op de tafel en duwde met zn snuit tegen hem aan. Hij wilde spelen en snapte niet dat de kat t niet meer kon. Een dag later toen t poezenbeestje begraven was in de tuin heeft Gomp nog geprobeerd hem op te graven. En dat tot 3 keer toe.

Een paar weken geleden heeft mn moeder haar andere kat in laten slapen, de oude Zwabber (ja zo heette ie echt). De 2 jonge katten (half jaar oud nu) heeft hij opgevoed en manieren bijgeleerd. De hebben toen hij overleden was om de beurt de wacht gehouden. Hij lag ook op de picknicktafel, totdat mn zusje uit school was om hem te begraven. Ze hebben de hele middag (vanaf half 2 tot ongeveer half 4 bij hem gezeten, om de beurt. Was ook heel indrukwekkend om te zien.

En n quote van mn zusje (9) toen we in de auto terug naar huis reden met de inmiddels overleden Zwabber:
Het raam moet wel openblijven hoor, anders kan zn ziel niet weg naar de hemel.

[wiek]

Ik geloof niet dat en hond het nodig heeft om afscheid te nemen. Het lijkt mij eerder de behoefte van de baas. Ik heb het dan ook nooit gedaan. Maar ik kan me voorstellen dat als je daar waarde aan hecht het een mooi iets kan zijn.

Wel heel erg veel sterkte, wat naar!