Ik had mijn dag niet vandaag, en om mijn hoofd leeg te maken besloot ik daarnet om het loslopen met Tsuk weer eens te oefenen.
Naar een parkje gewandeld, waar ik haar losmaakte.
Ze stond te snuffelen en lette niet op mij, dus ik verstopte me, koekje in de aanslag. Toen ze me vond, koekie erin en die meid is niet meer van mijn zijde geweken. Als ze even achterbleef en ik keek om rende ze dolenthousiast met pretoogjes op me af.
Het laatste stuk naar huis was langs een grasstrook. Ene kant geluidswal met snelweg, andere kant een straat met een sloot daartussen.
Op de helft even gestopt, lekker gaan zitten, Tsuki aan mijn voeten.
Iemand teste zijn speakers in de auto, dus Robbie Williams vergezelde ons even op dat heerlijke moment.
Toen ik weer verder liep bleek dat de groenstrook zo smal werd dat je het laatste stuk moest klimmen. Ik liep door, en hoorde geen gehijg meer achter me.
Omkijkend zag ik dat Tsuki niet verder kon, ze zat vast op een plekje.
Teruggeklommen en mijn meiske opgetild.
Dat heeft echt wonderen verricht volgens mij, want ze liep zelfs het laatste stukje naar de tuin vlak naast me, continu opkijkend.
Bij het oppakken van Tsuk bleek wel dat ik in Berenklauw heb gegrepen en ik heb dus 2 vingers vol witte zweren nu.
Maar als dat de prijs is die ik betaalde voor dit heerlijke stukje training heb ik het er graag voor over.
