Vanmiddag had ik ineens die spontane ingeving. Ik was toch vroeg thuis en het weer was prima, dus alle spulletjes verzameld, hond in de auto en op weg naar een –klein- bos hier in de buurt. Ik was hier wel vaker geweest toen ik nog jong was maar eigenlijk heb ik nooit echt goed opgelet, dus ik had geen idee hoe de routes in elkaar zaten of wat de ‘regels’ zijn. Ik ben op goed geluk maar gewoon de rode paaltjes gaan volgen, met de achterliggende gedachte ‘alleen rechtdoor, en áls ik dan moet kiezen dan maar linksaf’. Stel dat de route te lang zou duren dan zou ik in ieder geval gewoon terug kunnen lopen
. Voor Dunaj was het een hele belevenis; hij heeft elk denne-appeltje en struikje uitgebreid besnuffelt, maar ondertussen bleef hij de hele weg keurig bij me. Ik heb hem expres los laten lopen omdat ik dat echt wil blijven oefenen. Ik roep hem dan nauwelijks en kijk niet teveel (opvallend) om, zodat hij míj in de gaten blijft houden ipv andersom. En dat gaat dus supergoed! Hij bleef gewoon op het pad lopen en keek veel naar me op, waarop hij natuurlijk ook veel beloninkjes kreeg (snoepjes danwel complimentjes).
Het rondje bleek toevallig superkort te zijn; in een goed kwartiertje waren we alweer terug op het beginpunt. Gelukkig maar, want dit was meer een kleine kennismaking met het bos dan echt een wandeling (mag hij natuurlijk nog niet). We kwamen nog een mevrouw tegen met een klein maltheser-achtig hondje en daar heeft Dunaj heel leuk mee gespeeld. De mevrouw was heel erg enthousiast over Dunaj en vooral dat hij zo lekker ‘zacht’ speelt (ze had namelijk andere ervaringen met labradors enzo, waarbij haar zowat hondje tussen de voorpoten werd vertrapt door het drukke spelen). Ik was natuurlijk apetrots op hem dus we hebben even een leuk babbeltje gemaakt.
Toen ik hem in de auto zette keek ik meteen of ik toevallig een teek zag, en ja hoor; er liep er zo eentje over zijn vacht. Hup, weg ermee, brrr :N: . Meteen daarna zag ik er nog eentje en toen ik Dunaj thuis even op alle ‘zachte’ plekken controleerde had er eentje zich vastgezet op zijn buikje, vlakbij zijn edele deel(tje,
haha)... Gelukkig had ik zo’n handig Otom tangetje van de DA, dus die teek heb ik verzopen in zeepsop. Nu maar hopen dat alles weg is. Het was wel weer tijd voor een nieuw pipetje (Prac-tic) dus dat heb ik hem ook maar gelijk gegeven. Dunaj ligt nu uitgeteld te slapen en ik ben blij dat het zo’n succes was in het bos. Binnenkort gauw nog maar eens, en dan probeer ik ook foto’s te maken.
