Zo'n hondje moet maar leren om alleen thuis te zijn........ (was hun reactie)
Ik heb dus maar gevraagd of ze het goed vonden als ik even bij het puppie ging kijken, of alles nog goed ging. Pup zat lekker buiten in een soort van ren. Had de ruimte en water en voer binnen handbereik.
Ik kwam om 12.15 uur aan en natuurlijk was het beestje helemaal van de rel. Ik kon het dus niet over mijn hart verkrijgen om het beestje daar te laten en heb hem dus maar mee naar huis genomen. Feest voor Cato en voor het puppie. Toch moest hij weer terug want ik had andere afspraken later die middag....Met toch wel gemengde gevoelens weer weggegaan.
Hoorde van de buurvrouw dat het beestje de hele ochtend al had gepiept.

Mensen om ons heen vonden dat wij veel te overdreven bezig waren met Cato. (namen haar overal mee naar toe, brachten haar weg als we moesten werken, en op verjaardagen en feestjes was er altijd een die dus niet mee kon) Maar als ik dit nu zo zie geef ik mezelf toch wel een flinke schouderklop. Ons Catootje is nu een jaar en is hoogstens twee dagen in de week voor 6 uur alleen. (zelfs dat gaat mij nog aan het hart). Dit hebben we dus wel heel langzaam opgebouwd.
Maar goed. Morgen past de buurvrouw op het hondje en woensdag is mijn vriend vrij en die neemt de zorg dus maar over......
