Het HondenForum

Afgelopen zondag had ik avonddienst en ik heb me er toch over verbaasd wat dieren los kunnen maken bij mensen. En dan vooral de mensen waar ik mee werk: Dementerende en gedragsgestoorde ouderen.

Ik heb Radja meegenomen. de hond van mijn zus. Een coton de tulear.
Of te wel, klein wit en pluizig.

op mijn werk zijn verschillende bewoners zijn die heel moeilijk contact kunnen maken met hun omgeving. Zelfs die helemaal geen contact meer maken uit zichzelf met hun omgeving.

Radja is een hondje wat zich makkelijk laat aaien. Toen ik met 'm binnenkwam werd hij dan ook bijna plat geknuffeld tot zijn grote vreugde Ik heb hem meegenongen naar iedere woning (we hebben 4 huisjes aan elkaar). Bij een meneer liepen meteen de tranen over de wangen. Ik vroeg hem wat er was en zei: "ik vind het hier goed, maar wat mis ik mijn dieren toch". De tranen sprongen me meteen in de ogen. Ik kan het me zo goed voorstellen dat het vreselijk pijn moet doen om je dieren te missen . Hij heeft lekker met Radja geknuffeld en hele verhalen verteld over zijn bedrijfje van vroeger. Dat hij kippen had gehad. Dat die wel 10 jaar konden worden maar dat zelden werden omdat als ze niet meer legden in de soep verdwenen . Behalve 1 kip: lotte, omdat dat de lievelingskip van zijn vrouw was.
Naderhand hoorde ik dat hij altijd erg stil en teruggetrokken aanwezig is en eigenlijk nooit uit zichzelf een gesprek begint. Omdat deze meneer niet op mijn woning woont ken ik hem niet zo goed. Maar wat doet zo'n reactie je wat zeg!!

Een mevrouw op mijn eigen woning kon zich spontaan de naam van haar eigen hond weer herinneren. Een witte boxer (maar ja, logisch dat íe wit was, hij was ook doof aldus mw. ). Ze werd er een beetje emotioneel van, maar kon details over haar hond vertellen waar ik echt verbaast over was. Echt leuk die reacties! Zeker voor herhaling vatbaar!
De poes vond het wat minder geloof ik, arm beest. Die zal wel nachtmerries hebben gehad. Maar goed, het was voor een goed doel.
De poes woont trouwens bij ons op de woning. Ik heb 'm vorig jaar opgehaald als herplaatser. Het is een grijze tijger van 10 jaar. Er waren dan ook een paar bewoners die zich afvroegen hoe het toch kon dat Bruce ineens zo wit geworden was Heerlijk!!!

Wat lief zeg.

Ik werk ook met oudere mensen en je ziet ze helemaal opleven als ik mijn honden bij me heb

Ja geweldig he. Natuurlijk wist ik wel dat dieren een goede invloed hebben. Daarom hebben we ook een kat (en vissen en 2 kippen). maar dat mensen zich daadwerkelijk anders gingen gedragen en zich dingen konden herinneren vond ik wel bijzonder

Kan dit alleen maar beamen. Neem mijn honden altijd mee als ik bij mijn vader op bezoek ga die op een afdeling woont voor dementerende. De interactie tussen sommige mensen en mijn honden is geweldig. Ook naar mijn werk zijn ze ooit wel eens geweest (mengeling tussen somatische bewoners en dementerende) en ook daar altijd leuke reacties.
Met name Har vind dit ook erg leuk. wordt ie continu geaaid

aaahhh wat super lieff!!!!

*Anita* schreef: Met name Har vind dit ook erg leuk. wordt ie continu geaaid

Ja, ze krijgen een overdosis liefde

Maar da's wel waarom ik mijn eigen honden niet meeneem. Mika is veel te lomp, maar die zou het wel leuk vinden. Maar de saartjes niet zo. Die houden er niet zo van om door allemaal vreemden zomaar geaaid te worden. Ik neem wel eens iemand van het werk mee naar huis. En dat vinden ze alle 3 super. De mw. zit in een rolstoel dus daar kan Mika niet lomp mee doen en Escan en Flamme zijn van nature voorzichtig dus die kan ze ook rustig aaien. Dat vinden ze dan weer heerlijk

Wat herkenbaar , toen ik bij dementerde werkte , namen ook vaak honden mee, en inderdaad zon reacties.
Maar ook nu met lichamelijk gehandicapten , cato als pup op hun verzoek paar keer mee genomen , helaas vind hij het er absoluut niet leuk.

mijn hond zou het er geweldig vinden, die zou van gekkigheid niet weten bij wie die nu weer in de nek moet springen. als 1 vreemde wat tegen hem zegt wordt ie helemaal hyper en wil diegene dan helemaal omver knuffelen. misschien is ie dan ook wel iets te enthousiast bij zulke oudjes van dagen!
maar heerlijk dat die mensen dan weer even los komen en kunnen vertellen over hun eigen dieren die ze gehad hebben

wat enorm mooi zeg!

Ik neem mijn honden ook vaak mee naar mijn werk..de leukste reacties krijg ik vande bewoners..( verstandelijk gehandicapten)..Maar omdat ze wat ouder zijn, moet ik Maggie goed in de gaten houden want ze is zo sterk en wil iedereen kusjes geven..
Zo is ze nu ook gewend aan rolators en rolstoelen..in het begin was ze er best bang voor.
Marion