
Wat bleek nou, waarschijnlijk had Gol een zwaan laten schrikken die op zijn beurt luid krijsend vlak over het water vloog, zijn vleugels maakten zo'n kabaal dat Gol dus helemaal over dr zeik was

Ik heb 5 minuten geroepen in het donker en bleef maar ongeveer staan waar ik haar voor het laatst gezien had, hard hopend dat ze me zou horen. Uiteindelijk kwam er een schichtig klein trillend bruin monstertje uit de bosjes tevoorschijn.. Ik wilde haar niet bevestigen in haar angst dus ik heb haar het commando ZIT gegeven, beloond en aangelijnd. De rest van de weg terug bleef Gol trillen als een rietje en heel schichtig om zich heen kijken. Halverwege vond ik een mooie stok waarmee ik haar maar wat mee heb uitgedaagd, uiteindelijk pakte ze hem aan en heeft de hele weg terug aan de lijn getrokken richting huis (wat ze dus haast niet meer deed).
Vanochtend lag er gelukkig een verassing voor Gol; sneeuw!! We hebben dezelfde plek gelopen en ik heb gauw nog wat sneeuwballen gegooid met Gol (voor de dooi insloeg

Wat een avontuur weer
