Voordelen én nadelen(!) Bullmastiff

[Neosis]

We hebben een artikel geschreven voor onze website over de voordelen én nadelen(!) van de Bullmastiff. We zijn heel erg benieuwd of jullie je kunnen vinden in onze visie. Als jullie correcties of aanvullingen hebben dan horen we dat graag.

-----

Voor- en nadelen Bullmastiff

Bastaard honden zijn in alle opzichten heel gemiddeld en dat is logisch want de genen herbergen nu eenmaal een mix aan kenmerken van meerdere hondenrassen in zich. Zo hebben ze een gemiddelde grootte, en gemiddeld karakter, worden ze gemiddeld oud en zijn ze gemiddeld gezond. Dat heeft voordelen want daarmee zijn bastaard honden in veel opzichten een klasse beter dan raszuivere honden. Maar er zitten ook nadelen aan een bastaard hond. Het grootste nadeel is volgens ons dát ze zo gemiddeld zijn…

De Bullmastiff is in raszuivere vorm daarentegen heel erg uitgesproken. Het ras is allerminst gemiddeld. Dit heeft voordelen maar zeker ook nadelen.
Hoewel wij als eigenaren natuurlijk niet echt objectief kunnen kijken naar dit hondenras hebben we toch een poging gewaagd om een overzicht te geven van de belangrijkste voor- en nadelen van de Bullmastiff, gebaseerd op onze kennis en ervaring.
Bij het opstellen van dit overzicht is ons overigens opgevallen dat veel voordelen tegelijkertijd ook als nadeel kunnen worden opgevoerd. Of daarmee de balans in goed evenwicht is mogen jullie zelf beoordelen.

De volgorde van onderstaande lijstjes is alfabetisch om zodoende te voorkomen dat lezers denken dat er een zekere orde van belangrijkheid bestaat. Daarnaast gelden de punten voor gemiddelde vertegenwoordigers van het ras.

Voordelen Bullmastiff

Bijzonder uiterlijk. Zowel de vorm, markante kop als kleur van de vacht hebben een voorkomen die je niet vaak op straat tegenkomt. Hierdoor heb je met een Bullmastiff behoorlijk veel bekijks. Wij krijgen erg veel positieve reacties.

Forse grootte. De Bullmastiff is zeker niet het grootste hondenras op aarde maar behoort qua rasindeling wel tot de categorie van grootste honden op aarde. In de omgang is dit prettig.
Als je op de bank zit kun je elkaar tenminste recht aankijken en een knuffel- of stoeipartij heeft daadwerkelijk wat omhanden. Bij inzet van de Bullmastiff als waakhond zal de grootte menig inbreker ontmoedigen.

Hangwangen. De hangwangen zorgen voor een nobel uiterlijk. Daarnaast moet de Bullmastiff vanwege zijn hangwangen aardig wat moeite doen om zijn indrukwekkende tanden te laten zien. In tegenstelling tot bijvoorbeeld herderachtigen waar tandengeblikker aan de orde van de dag is, geeft dit een prettige aanblik, in het bijzonder voor kinderen.

Kattenpoten. De Bullmastiff heeft een afwijkende pootvorm vanwege zijn oorspronkelijke taak. Deze kattenpoten zorgen ervoor dat de hond zich met bijzonder weinig geluid voortbeweegt en ook minder krassen maakt op zachte ondergronden zoals laminaat in vergelijking met zware honden met normale poten.

Lichamelijke beweging. De Bullmastiff kan een geweldige partner zijn voor joggers en wandelaars die grote afstanden willen afleggen. Tegelijkertijd hoor je een Bullmastiff ook niet klagen als de eigenaar niet zo sportief is aangelegd. Er zijn genoeg hondenrassen die bij te weinig lichaamsbeweging al snel moeilijk hanteerbaar worden.

Omgang met kinderen. Kleine kinderen en honden horen in algemene zin niet bij elkaar te vertoeven zonder toezicht door volwassenen. Toch staat de Bullmastiff erom bekend dat hij goed met kinderen overweg kan. Zowel het robuuste ‘childproof’ voorkomen als het zelfverzekerde en vreedzame gedrag zijn hier debet aan.

Robuust voorkomen. De Bullmastiff is niet alleen groot maar ook robuust. Door deze bestendigheid heeft de hond weinig hinder van ‘kindergeweld’. Als een Bullmastiff zijn kop stoot of er op zijn poot wordt getrapt dan hoor je een Bullmastiff niet zo snel piepen. De Bullmastiff is wat fysieke gesteldheid betreft geen klager.

Rustig binnenshuis. Zo onstuimig en heftig een loslopende Bullmastiff kan zijn in het bos, zo kalm is hij binnenshuis. De aanblik van een Bullmastiff in zijn eigen ‘nest’ is vreedzaam en stemt bezoekers rustig. Dat wil zeggen nadat bezoekers eerst uitbundig zij begroet bij binnenkomst.

Weinig blaffen. Vanwege de oorspronkelijke functie van het ras is blaffen tot een minimum teruggebracht. ’s Nachts wild blaffend door een bos rennen om stropers te vinden is nu eenmaal niet erg handig.
Onze Bullmastiff blaft gemiddeld één keer per kwartaal één flinke blaf. Weinig blaffen in een drukke woonomgeving met snel klagende buren is echt een genot. Ook voor bezoekers en dan vooral kinderen is het prettig wanneer een hond weinig blaft.

Zelfverzekerd gedrag. Zelfvertrouwen en zelfverzekerdheid zijn welhaast synoniemen voor de Bullmastiff en mogen als plezierig worden aangemerkt. Honden die nerveus, gespannen of rusteloos zijn komen onaangenaam over of boezemen mensen zelfs angst in.


Nadelen Bullmastiff

Bijzonder uiterlijk. Het uitgesproken uiterlijk van de Bullmastiff vindt niet iedereen mooi. Er zijn zelfs felle tegenstanders van dit type hond dat qua uiterlijk weinig meer van de oorspronkelijke wolf vertoont.
Wij hebben nog nooit negatieve reacties gehad op het uiterlijk van onze hond maar beseffen dat sommige mensen het voorkomen beslist verfoeilijken. Wat de één markant vindt noemt een ander vervaarlijk. Van de drie vachtkleuren is de oorspronkelijke, gestroomde kleur het minst favoriet bij mensen die sowieso al weinig op hebben met honden.

Dominantie. Bij veel hondenrassen kunnen de reuen wat dominant gedrag vertonen, met name tegen andere reuen. Dit nadeel kan zich ook voordoen bij de Bullmastiff. Goede opvoeding kan in dergelijke gevallen echter een boel goedmaken.

Duur in aanschaf en onderhoud. De aanschaf van een raszuivere Bullmastiff met stamboom is een dure aangelegenheid. De kosten kunnen makkelijk twee keer hoger zijn dan die bij de aanschaf van een kleiner en vaker voorkomend hondenras.
Niet alleen de aanschaf van een Bullmastiff is kostbaar ook het onderhoud vergt een aanzienlijke hoeveelheid geld. Onderhoudskosten kunnen goed worden gerelateerd aan het gewicht van de hond. Een hond van 60 kg heeft 6x meer eten en medicijnen nodig dan een hond van 10 kg. Daarmee zijn de kosten ook automatisch 6x hoger. Daarnaast geldt nog dat de Bullmastiff grote en daarmee dure accessoires nodig heeft zoals een mand, bench, halsband et cetera.

Eigenwijsheid. Bij de uitoefening van zijn oorspronkelijke taak werd er van de Bullmastiff een zekere mate van zelfstandigheid verwacht. Bullmastiffs zijn daardoor heel goed in staat om zelf beslissingen te nemen. Deze zelfstandigheid is niet altijd handig voor de eigenaar omdat het zich wel eens kan vertalen in eigenwijsheid.

Forse grootte. Kleine honden zijn erg praktisch als het gaat om het vervoeren van de hond. Ze worden opgetild, in fietsmandjes gestopt en slijten een deel van hun leven soms zelfs in speciale hondentassen. Vergeet dit alles bij de Bullmastiff want dit ras moet toch echt zichzelf vervoeren of anders verplaatst worden door twee personen. Dat laatste kan helaas wel eens nodig zijn als de hond ziek of zwaar geblesseerd is en toch getransporteerd moet worden.
De Bullmastiff wil door zijn grootte ook nog wel eens iets per ongeluk omver lopen. Dat is niet zo erg als het een paraplubak betreft maar soms leidt het ook tot huilende kleine kinderen of een verontwaardigde hondgenoot.

Gezondheid. Als u een grote kans wilt maken op een gezonde hond die zonder al te veel manco’s zijn leven zal slijten dan moet u overwegen een bastaard hond te nemen. Liefst één die al generaties lang is gekruist met vele soorten hondenrassen of bastaard honden en daarmee al het goede vertoont van al die verschillende honden.
Alle raszuivere hondenrassen hebben zo hun eigen kwalen, zo ook de Bullmastiff. Bij de Bullmastiff zijn de meest in het oog springende: heupdysplasie, kruisband- en huidproblemen.

Grote bijtkracht. De Bullmastiff heeft een enorme bijtkracht ook in vergelijking met honden die gevoelsmatig gelijk zijn aan het ras. Speeltjes en botten dienen van goede kwaliteit te zijn omdat ze anders in minuten of zelfs seconden kapot gaan of opgegeten worden. Het eenvoudig kunnen slopen en zelfs versplinteren van objecten kan hinderlijk zijn. Daarnaast zijn de kosten van goede speeltjes en geschikte botten duurder dan de speeltjes en botten van honden met een geringe bijtkracht.
Mensen die met hun hond willen pakwerken kiezen beter voor een ander hondenras zoals een Boxer of herderachtige. De immense bijtkracht van Bullmastiff in combinatie met zijn snelheid en massa maken hem een tegenstander waar maar weinig pakwerkers van gediend zijn.

Hangwangen. Hangwagen geven de Bullmastiff een nobel uiterlijk maar zorgen ook voor achterlaten van kwijl op plekken waar je dat niet wilt zoals vloeren, kleding, meubels of zelfs muren. Onze Bullmastiff kwijlt vrijwel niet maar dat lijkt een uitzondering.

Korte levensverwachting. In algemene zin geldt hoe groter de hond des te minder oud deze wordt. De Bullmastiff heeft een gemiddelde levensverwachting van 8 jaar. Dat is voor een trouwe en aangename metgezel gewoonweg veel te kort.

Korte snuit. De korte snuit met dito luchtpijp van een Bullmastiff kan in warme omstandigheden leiden tot kortademigheid. Kortademigheid is overigens niet normaal en zou niet moeten voorkomen bij dit ras maar we weten dat het beslist voorkomt ook al heeft onze Bullmastiff er geen last van.

Robuust voorkomen. Robuustheid is veelal een goede eigenschap omdat het gekoppeld wordt aan bestendigheid en degelijkheid. Nadeel is echter dat fysiek corrigeren weinig zoden aan de dijk zet bij dit ras. Hoewel fysieke correctie in de moderne mens-hond-relatie vrijwel is uitgebannen is het in de hond-hond-relatie volstrekt normaal. Als een kleine hond onze Bullmastiff fysiek corrigeert dan wil hem dit nog wel eens ontgaan waardoor in zo’n geval een gestoorde sociale interactie een feit is.
Ook geeft de Bullmastiff vanwege zijn robuustheid weinig pijn aan. Blessures en ziektes worden daardoor nog wel eens te laat opgemerkt door onverschillige eigenaren.

Rustig binnenshuis. Als een Bullmastiff niet geprikkeld wordt om zich lichamelijk in te spannen kiest dit ras er vaak voor om inspanning te mijden. Er is geen gebrek aan Bullmastiffs die lui zijn en zich zelfs het buitensporige slaapgedrag van katten hebben eigengemaakt.

Sterk. De Bullmastiff is bijzonder sterk, ook voor zijn omvang. Veel honden die gevoelsmatig gelijk zijn aan de Bullmastiff doen onder voor de brute kracht van dit ras. In een aantal gevallen is dit op zijn minst erg onhandig te noemen.
Een slecht getrainde Bullmastiff die aangelijnd langs een fiets moet lopen is makkelijk in staat om zijn eigen richting en snelheid te kiezen als hij dat wil.
Bij leuk stoeien of ongewenste echte bonje met andere honden is de kans groot dat de Bullmastiff wint. In veel boeken over de Bullmastiff is te lezen dat het ras zelden een gevecht begint maar wel perfect in staat is een gevecht af te maken.
De kracht van de Bullmastiff zien wij als grootste nadeel van het ras al voorkomt een goede opvoeding een hele hoop narigheid.

Trainbaarheid. De Bullmastiff is goed trainbaar. Dit blijkt ook wel uit het feit dat het hondenras tot op de dag van vandaag in sommige landen wordt ingezet als politiehond. Echter, als je een hond wilt waarbij trainbaarheid voorop staat dan kun je toch beter voor een ander hondenras kiezen zoals de Bordercollie.

Weinig blaffen. Mensen die het prettig vinden om door een blaffende hond op de hoogte te worden gebracht van veranderingen en personen in de omgeving kunnen beter kiezen voor een ander hondenras. In tegenstelling tot bijvoorbeeld herderachtigen reageert de Bullmastiff niet zo snel op mensen die zich op normale wijze in de buurt ophouden van het huis.

Voor degene die zich afvragen waarom er meer nadelen dan voordelen zijn opgesomd hebben we een heel eenvoudig antwoord. De reden waarom veel mensen dol zijn op de Bullmastiff is grotendeels emotioneel van aard en daardoor domweg niet objectief te beschrijven waardoor het niet in bovenstaand overzicht is verwerkt.
Voor degene die het dan toch persé willen weten: de Bullmastiff is volgens ons één van de mooiste, liefste, leukste, prettigste en meest bijzondere hondenrassen op deze aardbol! Dat zijn subjectieve voordelen waar geen enkel objectief nadeel tegenop kan…

[Hutsje]

Dominantie. Bij veel hondenrassen kunnen de reuen wat dominant gedrag vertonen, met name tegen andere reuen. Dit nadeel kan zich ook voordoen bij de Bullmastiff. Goede opvoeding kan in dergelijke gevallen echter een boel goedmaken.

"Wat dominant gedrag" is erg zacht uitgedrukt. Je kunt beter spreken over dominantie agressie. Feit is dat veel eerste Bullmastiff eigenaren vlak na het eerste jaar bij de gedragstherapeut terecht komen omdat hun Bullmastiff zo "agressief" is, of erger, dat de Bullmastiff in kwestie bij de dierenarts eindigt voor de roze spuit. Door onervarenheid en slechte voorlichting. En onderschat de teven niet. Tegen deze karaktereigenschap kan geen socialisatie of training op, in die zin dat je een volwassen BM lekker in een grote groep honden los kunt gooien of op een drukke zondag los kunt laten in het bos. Het is trainbaar in die zin dat je hem of haar kunt leren zich te gedragen aan de lijn als er andere honden gepasseerd worden. Nu wil ik niet zeggen dat dit met geen enkele volwassen Bullmastiff kan, maar er zijn er maar weinig met welke dit wel kan.

Duur in aanschaf en onderhoud. De aanschaf van een raszuivere Bullmastiff met stamboom is een dure aangelegenheid. De kosten kunnen makkelijk twee keer hoger zijn dan die bij de aanschaf van een kleiner en vaker voorkomend hondenras.
Niet alleen de aanschaf van een Bullmastiff is kostbaar ook het onderhoud vergt een aanzienlijke hoeveelheid geld. Onderhoudskosten kunnen goed worden gerelateerd aan het gewicht van de hond. Een hond van 60 kg heeft 6x meer eten en medicijnen nodig dan een hond van 10 kg. Daarmee zijn de kosten ook automatisch 6x hoger. Daarnaast geldt nog dat de Bullmastiff grote en daarmee dure accessoires nodig heeft zoals een mand, bench, halsband et cetera.

Waarom heeft de Bullmastiff een bench nodig?

Gezondheid. Als u een grote kans wilt maken op een gezonde hond die zonder al te veel manco’s zijn leven zal slijten dan moet u overwegen een bastaard hond te nemen. Liefst één die al generaties lang is gekruist met vele soorten hondenrassen of bastaard honden en daarmee al het goede vertoont van al die verschillende honden.
Alle raszuivere hondenrassen hebben zo hun eigen kwalen, zo ook de Bullmastiff. Bij de Bullmastiff zijn de meest in het oog springende: heupdysplasie, kruisband- en huidproblemen.

Je vergeet hartproblemen, entropion, kanker, elleboogdysplasie, en nierproblemen.

Grote bijtkracht. De Bullmastiff heeft een enorme bijtkracht ook in vergelijking met honden die gevoelsmatig gelijk zijn aan het ras. Speeltjes en botten dienen van goede kwaliteit te zijn omdat ze anders in minuten of zelfs seconden kapot gaan of opgegeten worden. Het eenvoudig kunnen slopen en zelfs versplinteren van objecten kan hinderlijk zijn. Daarnaast zijn de kosten van goede speeltjes en geschikte botten duurder dan de speeltjes en botten van honden met een geringe bijtkracht.
Mensen die met hun hond willen pakwerken kiezen beter voor een ander hondenras zoals een Boxer of herderachtige. De immense bijtkracht van Bullmastiff in combinatie met zijn snelheid en massa maken hem een tegenstander waar maar weinig pakwerkers van gediend zijn.

Hangwangen. Hangwagen geven de Bullmastiff een nobel uiterlijk maar zorgen ook voor achterlaten van kwijl op plekken waar je dat niet wilt zoals vloeren, kleding, meubels of zelfs muren. Onze Bullmastiff kwijlt vrijwel niet maar dat lijkt een uitzondering.

Dat ligt vaak aan de lengte van de lippen. Hoe langer de lip, hoe meer kwijl. En ze gaan ook meer kwijlen als ze ze veel dingen tussendoor geeft.

Korte levensverwachting. In algemene zin geldt hoe groter de hond des te minder oud deze wordt. De Bullmastiff heeft een gemiddelde levensverwachting van 8 jaar. Dat is voor een trouwe en aangename metgezel gewoonweg veel te kort.

Ik denk zelfs dat vanwege de grote gezondheidsproblemen binnen het ras de gemiddelde leeftijd een stuk lager ligt. Als ik alleen al naar mijn eigen overleden Bullmastiffs kijk is dit 4,75 op 4 honden, waarvan er een zelfs de uitzonderlijk hoge leeftijd van 12 heeft behaald.

Korte snuit. De korte snuit met dito luchtpijp van een Bullmastiff kan in warme omstandigheden leiden tot kortademigheid. Kortademigheid is overigens niet normaal en zou niet moeten voorkomen bij dit ras maar we weten dat het beslist voorkomt ook al heeft onze Bullmastiff er geen last van.

Dito luchtpijp? . De lengte van de neus hoort 1/3e te zijn tot t.o.v. de lengte van de occiput. Ze worden wel steeds korter gefokt maar dat hoort dus niet.

[Neosis]

"Wat dominant gedrag" is erg zacht uitgedrukt. Je kunt beter spreken over dominantie agressie...

Dat is een ervaring waar wij, onze omgeving, ons dierenhotel en onze dierenarts zich niet in kunnen vinden...

Waarom heeft de Bullmastiff een bench nodig?

Tsja... Waarom heeft een Bullmastiff een halsband of mand nodig? Het zijn slechts voorbeelden. De bench is een steeds vaker verkocht artikel.

Je vergeet hartproblemen, entropion, kanker, elleboogdysplasie, en nierproblemen.

Het lijstje was niet uitputtend bedoeld. Vandaar ook de term 'meest in het oog springend...' Al zal ik entropion er inderdaad bij zetten.

Ik denk zelfs dat vanwege de grote gezondheidsproblemen binnen het ras de gemiddelde leeftijd een stuk lager ligt. Als ik alleen al naar mijn eigen overleden Bullmastiffs kijk is dit 4,75 op 4 honden, waarvan er een zelfs de uitzonderlijk hoge leeftijd van 12 heeft behaald.

Spijtig dat je je honden op zo'n vroege leeftijd hebt moeten laten gaan. Maar ook hier horen wij andere geluiden. Het ras heeft een korte levensverwachting maar 4,75 jaar lijkt toch echt de bekende uitzondering op de regel.

Dito luchtpijp? . De lengte van de neus hoort 1/3e te zijn tot t.o.v. de lengte van de occiput. Ze worden wel steeds korter gefokt maar dat hoort dus niet.

Met korte luchtpijp bedoelde ik korte luchtweg die inherent is aan de korte snuit. Pas ik dus even aan. Dat het niet normaal is had ik al geschreven.

[/quote]

Bedankt voor je reactie!

Tot slot nog een vraagje. Gelet op een aantal erg negatieve punten die je noemt, ben ik benieuwd waarom de Bullmastiff jou toch aanspreekt. Of is die foto een overblijfsel van vervlogen tijden...?

[Hutsje]

"Wat dominant gedrag" is erg zacht uitgedrukt. Je kunt beter spreken over dominantie agressie...

Dat is een ervaring waar wij, onze omgeving, ons dierenhotel en onze dierenarts zich niet in kunnen vinden...

En met hoeveel Bullmastiffs hebben zij ervaring?

Waarom heeft de Bullmastiff een bench nodig?

Tsja... Waarom heeft een Bullmastiff een halsband of mand nodig? Het zijn slechts voorbeelden. De bench is een steeds vaker verkocht artikel.

Tja, als dat een maatstaf is? Dat is meer iets van als de buurman in de sloot springt doe ik het ook, ofwel, achter de meute aan lopen zonder ergens zelf over na te denken. Dat is nog steeds geen antwoord op de vraag .

Je vergeet hartproblemen, entropion, kanker, elleboogdysplasie, en nierproblemen.

Het lijstje was niet uitputtend bedoeld. Vandaar ook de term 'meest in het oog springend...' Al zal ik entropion er inderdaad bij zetten.

Nee, je had het over de meest in het oog springende kwalen. Die heb ik dus ook opgenoemd. Dan heb ik het nog niet eens gehad over het karakter. Bij de laatste aankeuring kwam een jou wel bekende fokker met een aantal teven die met de buik over de grond naar de keurmeester gesleept moesten worden, zo bang. Het was gewoon op een grasveld en toen de lijn van 1 van de teven losschoot vluchte ze terug naar de auto. En die zijn gewoon aangekeurd he. . Knieproblemen zijn trouwens meestal inherent aan een te steile achterhand.

Ik denk zelfs dat vanwege de grote gezondheidsproblemen binnen het ras de gemiddelde leeftijd een stuk lager ligt. Als ik alleen al naar mijn eigen overleden Bullmastiffs kijk is dit 4,75 op 4 honden, waarvan er een zelfs de uitzonderlijk hoge leeftijd van 12 heeft behaald.

Spijtig dat je je honden op zo'n vroege leeftijd hebt moeten laten gaan. Maar ook hier horen wij andere geluiden. Het ras heeft een korte levensverwachting maar 4,75 jaar lijkt toch echt de bekende uitzondering op de regel.

Ik weet zeker van niet hoor, ik kan er zo nog een stuk of wat opnoemen die veel te vroeg het loodje hebben gelegd. Hier op het forum zit ook iemand die 2 BM's veel te vroeg heeft moeten laten gaan. Die kennis krijg je zo he, als je al jaren in het wereldje zit. Ik zeg niet dat 4,75 representatief is, daarom meldde ik ook dat het hier alleen mijn eigen honden betrof. Maar als je wilt heb ik legio voorbeelden, helaas. Een gemiddelde leeftijd van 8 jaar is momenteel echt te hoog. Ik hoop dat we daar weer terecht komen.

Dito luchtpijp? . De lengte van de neus hoort 1/3e te zijn tot t.o.v. de lengte van de occiput. Ze worden wel steeds korter gefokt maar dat hoort dus niet.

Met korte luchtpijp bedoelde ik korte luchtweg die inherent is aan de korte snuit. Pas ik dus even aan. Dat het niet normaal is had ik al geschreven.

Bedankt voor je reactie!

Tot slot nog een vraagje. Gelet op een aantal erg negatieve punten die je noemt, ben ik benieuwd waarom de Bullmastiff jou toch aanspreekt. Of is die foto een overblijfsel van vervlogen tijden...?

Ik heb er nog steeds 2 inderdaad en er zullen er ook altijd wel 1 of 2 rondlopen. Alleen wil ik niets meer uit Nederland omdat er steeds zwaarder en groter gefokt wordt en er is bijna geen hond meer te vinden die niet verwant is aan de andere. Er wordt in NL ook alleen maar naar hd gekeken en de rest interesseert ze niet. Er zijn een paar fokkers die nu op ed checken maar er wordt nog wel vrolijk met entropion gefokt en met hartproblemen. Deze problemen in het ras zijn wel de reden dat ik gestopt ben met fokken. Mijn jongste komt dan ook uit Zweden en de laatste dekking die ik heb gedaan was in Zwitserland. De foto is inderdaad uit vervlogen tijden, die is van Pien, een van mijn teven die vorig jaar op 3 jarige leeftijd is overleden.

[Addy]

-----

Voor- en nadelen Bullmastiff

Bastaard honden zijn in alle opzichten heel gemiddeld en dat is logisch want de genen herbergen nu eenmaal een mix aan kenmerken van meerdere hondenrassen in zich. Zo hebben ze een gemiddelde grootte, en gemiddeld karakter, worden ze gemiddeld oud en zijn ze gemiddeld gezond. Dat heeft voordelen want daarmee zijn bastaard honden in veel opzichten een klasse beter dan raszuivere honden. Maar er zitten ook nadelen aan een bastaard hond. Het grootste nadeel is volgens ons dát ze zo gemiddeld zijn…

…

Hoe kom je aan de wijsheid dat bastaardhonden in alle opzichten gemiddeld zijn
Vind het overigens nergens op slaan om hier een vergelijking in te maken, zou het logischer vinden als je je ras vergelijkt met een ander hierop gelijkend ras

[Hutsje]

-----

Voor- en nadelen Bullmastiff

Bastaard honden zijn in alle opzichten heel gemiddeld en dat is logisch want de genen herbergen nu eenmaal een mix aan kenmerken van meerdere hondenrassen in zich. Zo hebben ze een gemiddelde grootte, en gemiddeld karakter, worden ze gemiddeld oud en zijn ze gemiddeld gezond. Dat heeft voordelen want daarmee zijn bastaard honden in veel opzichten een klasse beter dan raszuivere honden. Maar er zitten ook nadelen aan een bastaard hond. Het grootste nadeel is volgens ons dát ze zo gemiddeld zijn…

…

Hoe kom je aan de wijsheid dat bastaardhonden in alle opzichten gemiddeld zijn
Vind het overigens nergens op slaan om hier een vergelijking in te maken, zou het logischer vinden als je je ras vergelijkt met een ander hierop gelijkend ras

:N:

[Palmuk]

Ik ben het hier eigenlijk wel met Addy eens. Bastaard betekent immers niets anders dan niet tot een ras behoren. Een St. Bernard x Mastino is een bastaard en een Pekinees x Chihuahua ook en die zijn toch weinig gemiddeld. Ik zou eerder het gooien op de 'voorspelbaarheid' van het karakter dan op de gemiddeldheid. Maar goed, op zich gaat het om de rest van het verhaal en niet om de introductie.

Omdat het een openbare website is zal ik wel degelijk ook die minder positieve punten duidelijk maken die hutsje noemt. Het moet zeker geen afkraakpraatje worden natuurlijk, het zijn gewoon erg mooie honden. Maar wat je wel wil is dat mensen die het ras aankunnen er door worden aangesproken, zowel door de plussen als de minnen. En natuurlijk klopt het dat dominante trekjes bij alle honden voorkomen, alleen een Bullmastiff vereist toch iets meer kennis en consequentheid dan zeg een duitse staande (ik noem maar wat). Je wil dus niet dat iemand een Bullmastiff denkt aan te kunnen omdat hij zijn Cavaliertje onder de duim kan houden met rukken aan de riem. Je wil dat iemand bewust voor de hond kiest en de hond ook het beste geeft.

Zelf vind ik het trouwens geweldig mooie honden (ik meen dat ze ergens anders op deze pagina ook in mijn top 5 staan), maar ik zal er niet zo snel een nemen omdat ik verwacht dat ik te lief ervoor ga zijn.

[Neosis]

Hoe kom je aan de wijsheid dat bastaardhonden in alle opzichten gemiddeld zijn...

Zoals je kunt lezen staat er geschreven heb ik het over een mix van MEERDERE hondenrassen. Op het moment dat je verschillende hondenrassen kruist krijg je een gemiddelde hond, zeker als die kruisingen al generaties lang duren. Das gewoon een kwestie van genetica.

Een mix van een Old Englisch Bulldog met een Mastiff komt wellicht enigszins in de buurt van een Bullmastiff.
Echter een mix van een Chihuahua, Jack Russell, Border Collie, Duitse Dog, Golden Retriever, Bull Terriër, Teckel, Saarloos Wolfshond, Schipperke, Mopshond, Labrador, Boxer, Mastiff, Huskie, Rottweiler, Lundehund en nog 10 bastaardhonden levert een gemiddelde hond op. Zowel qua lichamelijke als geestelijke gesteldheid.

In de wetenschap maak je vergelijkingen vaak met een nulsituatie, een blanco, een gemiddelde et cetera. In ieder geval wordt er doorgaans gekozen voor een inzichtelijke referentie. Een 'echte' bastaardhond met een zeer gemixt genenpakket kan dienen als zo'n referentiepunt.
Zo had ik ook kunnen kiezen voor de wolf. Als oervader van de huishond had deze kunnen dienen als nulsituatie.
Daarnaast kon ik door vergelijking met een bastaardhond ook meteen het punt aanhalen dat deze vaak gezonder zijn dan raszuivere honden.

Omdat het een openbare website is zal ik wel degelijk ook die minder positieve punten duidelijk maken die hutsje noemt.

Tsja... Ik heb dit verhaal op zo'n 10 verschillende plekken achtergelaten op het wereldwijde web en daarmee al aardig wat reacties binnen gekregen. Op basis van de reacties is en wordt het verhaal aangepast.

De reactie van Hutsje is echter vooralsnog(!) de enige die afwijkt van de andere reacties, zeker voor wat betreft de dominantie-kwestie. Daardoor kan ik maar moeilijk bepalen wat ik ermee moet doen.

Laat mijn eigen inzicht en ervaring mij nu in de steek? Hebben alle andere het verkeerd of is het Hutsje die uit de maat loopt?? Ik weet het niet en zal er ook wel nooit achterkomen... tenzij ik meer geluiden binnen krijg zoals die van Hutsje.

Ik verstrek op mijn website ook informatie over de nadelen van de Bullmastiff. Dat vind ik belangrijk. Maar het moet wel informatie zijn waar ik me in kan vinden of die ik kan staven.

Ik heb een aantal punten van Hutsje overgenomen maar niet alles. Hutsje heeft haar standpunt duidelijk gemaakt op dit forum zodat eenieder die dat wil daar kennis van kan nemen. Dat hoeft dus niet persé op mijn eigen website.

Maar wie weet. Misschien lopen er wel meer Hutsjes rond op het WWW en ga ik wel overstag...

[Neosis]

[quote="Hutsje"]Tja, als dat een maatstaf is? Dat is meer iets van als de buurman in de sloot springt doe ik het ook, ofwel, achter de meute aan lopen zonder ergens zelf over na te denken. Dat is nog steeds geen antwoord op de vraag .

Je verwijt me kuddegedrag en doet voorkomen alsof ik niet zelfstandig kan nadenken... dat verbaast me toch wel enigszins.

Je valt over een voorbeeldje terwijl het gaat om de strekking van een alinea. De strekking van deze betreffende alinea leek me aardig duidelijk. Maar speciaal voor jou nog een toelichting: Een kleine mand is goedkoper dan een grote mand. Een klein bot is goedkoper dan een groot bot. Ofwel de benodigdheden van een grote Bullmastiff zijn kostbaarder dan die van een klein hondenras. Dat is de boodschap, niet meer en niet minder!

Verder dacht ik dat je mijn antwoord wel zou begrijpen. Een bench is slechts een voorbeeld van een accessoire dat aardig wat centjes kan kosten. De noodzaak van aanschaf van een bench is daarbij totaal irrelevant. Daarom reageerde ik met: 'wat is het nut van een mand of halsband?' Dergelijke items hoeven namelijk ook niet persé aangeschaft te worden. Onze Bullmastiff draagt zelden een halsband.

Om je toch wat tegemoet te komen gaf ik aan dat de bench tegenwoordig wel veel wordt aangeschaft. Benchtraining wordt veelvuldig aangeprezen bij hondencursussen, in hondenboeken et cetera.
Dat heeft een reden en heeft naar mijn mening niets te maken met dom achter elkaar aanlopen. Ik ga je hier verder niet uitleggen wat de reden is dat aan bench(training) wordt gedaan. Dat mogen andere mensen of Google doen. Vervolgens moet ieder voor zichzelf maar uitmaken wat hij of zij er van vindt.

Voor de goede orde. Ik geloof dus niet in een complot waarbij alle mensen behalve jij om de tuin worden geleid als het gaat om de aanschaf van een bench. Ik denk niet dat er ergens een bench magnaat in zijn vuistje lacht om al die stommerds die zijn overbodige benches aanschaffen.

Onze Bullmastiff heeft trouwens al twee jaar geen bench meer. Wij hebben wel aanvankelijk veel profijt van de bench gehad.
Nog steeds kruipt onze Bullmastiff wel eens in de voor hem veel te kleine bench van onze Engelse Bulldog. Waarom? Ik denk omdat hij dat prettig vindt... en niet omdat hij als een schaap achter de kudde aanloopt die wordt gehoed door een slimme bench magnaat...

---

En dan nog de kwestie van het fokken.

Ja. Het is mij zeker bekend dat er een heleboel slechte fokkers bestaan ook al zijn deze aangesloten bij de rasvereniging.
Zelfs de fokker waar onze eigen Bullmastiff vandaan komt zal ik met mijn huidige kennis niet aanraden bij potentiële kopers. Niet omdat deze zo slecht is maar omdat er veel betere fokkers zijn.

Ook zijn officiële keuringen inderdaad soms een regelrechte aanfluiting. Honden die amper over een drempel kunnen komen worden beloond met een 'uitmuntend'. Wij hebben dan ook (als zelfstandig denkers ) besloten om niet meer naar keuringen toe te gaan en hebben ook ons lidmaatschap bij de rasvereniging opgezegd.

Er gaat teveel geld om in de wereld die Bullmastiff heet, er is vaak discussie over fokkers en belangenverstrengeling binnen de rasvereniging is ook aan de orde van de dag. Dat is een slechte zaak.
Hoewel het de situatie niet minder erg maakt moet daarbij wel worden opgemerkt dat zo'n situatie beslist niet uniek is voor het ras Bullmastiff!!

[Mojuan]

Ik wil ook even wat kwijt.
Hutsje heeft wel degelijk gelijk in veel dingen.
Kennisen van mij hebben momenteel een Bullmastiff en dit is hun derde.
De eerste is overleden op een leeftijd van vier/vijf jaar.
Ze had allerlei kwalen.
Oorontstekingen, rode plekjes op de huid en noem maar op.
Plotseling ging het heel slecht met haar, haar neus werd droog en begon te brokkelen en ze werd ziek.
Op een ochtend lag ze op de bank en er lag overal bloed uit haar darmen vandaan. Vlug naar de dierenarts, maar het was al te laat.

De tweede was een herplaatser. Niets mis mee, heel lief, tot hij plotseling de 'baas' aanviel en goed te pakken heeft gehad in zijn arm.
Deze hond was overigens vrij makkelijk met andere honden. Hij was wel onvoorspelbaar, dus ze waren er heel erg voorzichtig mee.

De derde hebben ze nu. Ze is vrij moeilijk met andere honden.
Vooral pups moet ze niets van hebben. Wat haar gezondheid betreft kan ik niet veel over zeggen, ik geloof wel dat ze een soort wratje op haar poot heeft gehad wat iets kwaadaardigs bleek te zijn, maar erg lastig was om te verwijderen vanwege de locatie van het wratje.
Dat ding groeide enorm hard en ze zijn ervoor naar een specialist geweest.

[Hutsje]

Ik wil ook even wat kwijt.
Hutsje heeft wel degelijk gelijk in veel dingen.
Kennisen van mij hebben momenteel een Bullmastiff en dit is hun derde.
De eerste is overleden op een leeftijd van vier/vijf jaar.
Ze had allerlei kwalen.
Oorontstekingen, rode plekjes op de huid en noem maar op.
Plotseling ging het heel slecht met haar, haar neus werd droog en begon te brokkelen en ze werd ziek.
Op een ochtend lag ze op de bank en er lag overal bloed uit haar darmen vandaan. Vlug naar de dierenarts, maar het was al te laat.

De tweede was een herplaatser. Niets mis mee, heel lief, tot hij plotseling de 'baas' aanviel en goed te pakken heeft gehad in zijn arm.
Deze hond was overigens vrij makkelijk met andere honden. Hij was wel onvoorspelbaar, dus ze waren er heel erg voorzichtig mee.

De derde hebben ze nu. Ze is vrij moeilijk met andere honden.
Vooral pups moet ze niets van hebben. Wat haar gezondheid betreft kan ik niet veel over zeggen, ik geloof wel dat ze een soort wratje op haar poot heeft gehad wat iets kwaadaardigs bleek te zijn, maar erg lastig was om te verwijderen vanwege de locatie van het wratje.
Dat ding groeide enorm hard en ze zijn ervoor naar een specialist geweest.

Tja, ik heb me er ook een kleine 10 jaar heel intensief (in binnen en in het buitenland ) mee bezig gehouden. Ik ken ontzettend veel mensen met Bullmastiffs en ook heel veel fokkers. Kiefer is mijn 10e Bullmastiff en dus kan ik ook wel een klein beetje uit eigen ervaring spreken

[Mojuan]

Ik kende trouwens nog iemand die een Bullmastiff had, die hond braakte vreselijk vaak en veel en at altijd slecht.
Wat er precies mee aan de hand was weet ik niet, want ik ben die mensen uit het oog verloren.

[Neosis]

Kennisen van mij hebben momenteel een Bullmastiff en dit is hun derde.
De eerste is overleden op een leeftijd van vier/vijf jaar.
Ze had allerlei kwalen...

De tweede was een herplaatser. Niets mis mee, heel lief, tot hij plotseling de 'baas' aanviel en goed te pakken heeft gehad in zijn arm...

De derde hebben ze nu. Ze is vrij moeilijk met andere honden.

Ik begrijp dat het heel verleidelijk is om op basis van enkele voorbeelden een ras te typeren. Feit is natuurlijk wel dat voor elk hond die jong sterft een hond kan worden gevonden die oud is geworden. Voor elke hond met een moeilijk karakter kan een hond worden gevonden die erg prettig is in de omgang.

Dat blijft dus een moeilijk punt...

Een jaar geleden ben ik in bezit gekomen van twee lijsten met officieel geregistreerde bijtincidenten. Dit soort lijsten wordt opgesteld door ziekenhuizen, politiekorpsen, huisartsenposten en dergelijke als deze in aanraking komen met een bijtincident. Ik weet niet of dit soort lijsten ook in Nederland op structurele wijze wordt bijgehouden. De lijsten die ik had kwamen in elk geval van Vlaanderen en de staat New York en bevatten informatie van meerdere jaren.
Dit soort lijsten kun je helaas maar moeilijk vinden. Wellicht omdat ze voor intern gebruik zijn bedoeld of omdat het simpelweg een hels karwei is om ze over te typen?

Hoe dan ook. De lijsten tonen de bijtincidenten op volgorde van frequentie per ras. Het ras met de meeste bijtincidenten bovenaan en zo verder... Zo worden er zo'n 200 rassen opgesomd en is er ook een post 'onbekend ras'.

Heel frappant is te zien dat de lijsten beslist niet voldoen aan de verwachting van veel mensen. Zo scoren de Golden Retriever, Duitse Herder en Jack Russell erg slecht en staan ze vrijwel bovenaan de lijst. De Rottweiler en Pitbullachtigen scoren ook slecht maar dat imago hebben ze in de media volgens mij ook.
De Bullmastiff kom je pas ergens op driekwart van de lijst tegen en scoort daarmee dus heel behoorlijk. Zelfs hondenrassen zoals de Windhond, Beagle, King Charles Spaniel en Poedel scoren veel slechter op deze lijsten.

Wat natuurlijk niet valt te ontkennen is dat de schade die een Bullmastiff aan kan richten groter is dan de schade die kleine hondenrassen kunnen veroorzaken.

Ik zal eens kijken of ik de lijsten kan opsnorren. Het waren nogal grote bestanden omdat het scans waren van (semi-)overheidsdocumenten. Ik heb ze volgens mij weggegooid.

En ja... Voor de sceptici onder ons... dit soort lijsten kan inderdaad eenieder op zondagmiddag in elkaar klussen. Ik heb ook geen bronvermelding al zijn het duidelijk officiële documenten. En ja... de beide lijsten komen ook niet exact overeen met elkaar. Dus een discussie is zeker te rechtvaardigen.
Maar ze tonen wat mij betreft wel een beeld waar men eens over na kan denken...

[Mojuan]

Ik zeg toch ook niet dat elke Bullmastiff slecht is met andere honden.
Of dat ze allemaal vaak bijten.

De eerste hond van die mensen was een schatje.
Die kon met alle honden, mensen en kinderen goed omgaan en heeft nooit lelijk gedaan.

[Mara Roulette]

Heel frappant is te zien dat de lijsten beslist niet voldoen aan de verwachting van veel mensen. Zo scoren de Golden Retriever, Duitse Herder en Jack Russell erg slecht en staan ze vrijwel bovenaan de lijst.

Moet eerlijk zeggen dat mij dit helemaal niets verbaast. De hierboven genoemde rassen zijn vrij populaire honden en als er meer van een bepaald soort ras rondlopen is de kans natuurlijk groter om daar door gebeten te worden.

Daarnaast is er ook een grotere kans dat deze honden door hun populariteit (en door het imago b.v de golden ' lief voor kinderen' ) door minder kundige baasjes opgevoed worden wat in principe de bijtkans ook groter maakt.
Mensen die een hond hebben die bekend staat als ' bijter' zullen over het algemeen meer tijd steken in het socialiseren en trainen van hun honden juist om de reden dat ze moeilijker zijn. Wat de bijtkans verkleind.

Dus eigenlijk denk ik dat zo'n lijst bar weinig zegt over het gedrag van een bepaald ras en denk ik ook niet dat op basis van deze lijst een voorspelling of uitspraak gedaan kan worden over welk ras dan ook.

[Eline*]

Die lijsten staan gewoon op het net en er staat ook een omrekening bij die representatiever is dan de cijfers op zich. Als er op de 100.000 goldens 50 bijten en op de 100 poedels 45, is de golden dan een meer bijtgrage hond of is hij dat alleen voor mensen die niet verder kijken dan de neus lang is?

http://www.dogweb.nl/bijtincidenten.html

Rottweiler
9
Golden en Labrador Retriever
6
Duitse Herdershond
2
Mechelaar
2
Engelse Cocker Spaniel
2
Newfoundlander
1
Berner Sennenhond
1
Engelse Bulldog
1
Tervuerense Herder
1
Bouvier
1
Bearded Collie
1
Duitse Staande Hond
1
Grote Münsterländer
1
Dashond
1
Rhodesian Ridgeback
1
Akita Inu
1
Samojeed
1
Schnauzer
1
Bull Terrier
1
American Staffordshire Terrier
1
Jack Russell Terrier
1
Border Terrier
1
Cavalier King Charles Spaniel
1
Yorkshire Terrier
1


Van de 164 onderzochte bijtincidenten was in slechts 40 gevallen met zekerheid sprake van een rashond. Op grond van zo'n gering aantal gegevens is het volgens ons onmogelijk om conclusies te trekken over eigenschappen van welk ras dan ook.



Voor alle duidelijkheid: de Stichting Consument en Veiligheid doet GEEN aanbeveling voor fok- of houdverboden. Zij bepleiten met name agressietests. Maar: de onderzoekers berekenen op grond van de (weinige!) cijfers wel een "relatief risico" op bijtgedrag, door het percentage door een ras veroorzaakte bijtincidenten in dit onderzoek te delen door het aandeel dat dat ras uitmaakt van de totale Nederlandse rashondenpopulatie. De twee Mechelaars en de ene American Staffordshire Terrier uit dit deel van het onderzoek zouden dan aangeven dat deze rassen ieder een relatief risico hebben van 8,3. Dat wil zeggen dat ze een acht maal grotere kans zouden opleveren te bijten, in vergelijking met andere rashonden. Het relatieve risico van de Rottweiler wordt berekend op 7,3 (zeven maal meer bijtkans) en de ene Bull Terrier uit het onderzoek leidt tot een vermeend bijtrisico voor het complete ras van 6,3. Het relatieve risico van de beide retrieverrassen (in dit onderzoek zijn om onduidelijke redenen de Labrador en de Golden retriever samengevoegd) komt uit op 1,4.

[Hutsje]

Kennisen van mij hebben momenteel een Bullmastiff en dit is hun derde.
De eerste is overleden op een leeftijd van vier/vijf jaar.
Ze had allerlei kwalen...

De tweede was een herplaatser. Niets mis mee, heel lief, tot hij plotseling de 'baas' aanviel en goed te pakken heeft gehad in zijn arm...

De derde hebben ze nu. Ze is vrij moeilijk met andere honden.

Ik begrijp dat het heel verleidelijk is om op basis van enkele voorbeelden een ras te typeren. Feit is natuurlijk wel dat voor elk hond die jong sterft een hond kan worden gevonden die oud is geworden. Voor elke hond met een moeilijk karakter kan een hond worden gevonden die erg prettig is in de omgang.

Dat blijft dus een moeilijk punt...

Een jaar geleden ben ik in bezit gekomen van twee lijsten met officieel geregistreerde bijtincidenten. Dit soort lijsten wordt opgesteld door ziekenhuizen, politiekorpsen, huisartsenposten en dergelijke als deze in aanraking komen met een bijtincident. Ik weet niet of dit soort lijsten ook in Nederland op structurele wijze wordt bijgehouden. De lijsten die ik had kwamen in elk geval van Vlaanderen en de staat New York en bevatten informatie van meerdere jaren.
Dit soort lijsten kun je helaas maar moeilijk vinden. Wellicht omdat ze voor intern gebruik zijn bedoeld of omdat het simpelweg een hels karwei is om ze over te typen?

Hoe dan ook. De lijsten tonen de bijtincidenten op volgorde van frequentie per ras. Het ras met de meeste bijtincidenten bovenaan en zo verder... Zo worden er zo'n 200 rassen opgesomd en is er ook een post 'onbekend ras'.

Heel frappant is te zien dat de lijsten beslist niet voldoen aan de verwachting van veel mensen. Zo scoren de Golden Retriever, Duitse Herder en Jack Russell erg slecht en staan ze vrijwel bovenaan de lijst. De Rottweiler en Pitbullachtigen scoren ook slecht maar dat imago hebben ze in de media volgens mij ook.
De Bullmastiff kom je pas ergens op driekwart van de lijst tegen en scoort daarmee dus heel behoorlijk. Zelfs hondenrassen zoals de Windhond, Beagle, King Charles Spaniel en Poedel scoren veel slechter op deze lijsten.

Wat natuurlijk niet valt te ontkennen is dat de schade die een Bullmastiff aan kan richten groter is dan de schade die kleine hondenrassen kunnen veroorzaken.

Ik zal eens kijken of ik de lijsten kan opsnorren. Het waren nogal grote bestanden omdat het scans waren van (semi-)overheidsdocumenten. Ik heb ze volgens mij weggegooid.

En ja... Voor de sceptici onder ons... dit soort lijsten kan inderdaad eenieder op zondagmiddag in elkaar klussen. Ik heb ook geen bronvermelding al zijn het duidelijk officiële documenten. En ja... de beide lijsten komen ook niet exact overeen met elkaar. Dus een discussie is zeker te rechtvaardigen.
Maar ze tonen wat mij betreft wel een beeld waar men eens over na kan denken...

Deze lijsten zeggen mij helemaal en totaal niets. De Bullmastiff geeft namelijk zelden tot nooit problemen naar mensen. Deze lijsten van bijtincidenten betreft namelijk alleen bijtincidenten die betrekking hebben op mensen. Dus waarom dit in de discussie naar voren gebracht wordt is mij een raadsel. Ik heb het alleen over het gedrag naar andere honden. Dit heeft alles te maken met de oorspronkelijke functie van de BM (om jouw woorden maar even te gebruiken). Ze moesten namelijk naast het overmeesteren van de stroper ook meteen korte metten maken met de hond die de stroper veelal bij zich had.

Verder had ik het hiervoor niet over shows en tentoonstellingen, maar over de officiele áánkeuring van de BMCN. Dit is een keuring waarbij de hond gekeurd wordt op exterieur (er wordt o.a. gemeten) en op karakter. Dit houdt in dat als de hond hier wordt goedgekeurd je er mee mag fokken als lid, en dat als je geen lid bent leden gebruik mogen maken van jou dekreu. Dit staat dus buiten tentoonstellingen.

[Hutsje]

Ik zeg toch ook niet dat elke Bullmastiff slecht is met andere honden.

Maar dat zijn ze dus wel in het algemeen. Het zijn geen honden die je op drukke zondagmiddag even lekker los kunt gooien in een groep vreemde honden in het bos.

[Mojuan]

Ik zeg toch ook niet dat elke Bullmastiff slecht is met andere honden.

Maar dat zijn ze dus wel in het algemeen. Het zijn geen honden die je op drukke zondagmiddag even lekker los kunt gooien in een groep vreemde honden in het bos.

Precies het zelfde dus als de Amstaff.
Daar kan je dit ook in de meeste gevallen absoluut niet mee doen.
Als dit gewoon de waarheid is, vind ik het wel belangrijk om te vermelden.
Net als bij de Amstaff is het een belangrijk rasgebonden punt.
Als een koper dit weet vóór aanschaf, en daar mee weet om te gaan, dan voorkomt dat veel problemen.

[DrDre]

Het is een prachtig ras maar veel BM's van tegenwoordig zouden hun oorspronkelijke taak niet meer kunnen uitoefenen. Met dank aan de keurmeesters inderdaad. Ik ken helaas een aantal exemplaren die op shows goed scoren terwijl ze nauwelijks over een dikke liggende boom heen kunnen komen.
Als je oude prenten van BM's bekijkt zie je een atletischer hond dan de huidiger exemplaren. Veel huidige exemplaren zie ik echt geen tientallen kilometers door het bos sjouwen en al helemaal niet over ruig terrein.

De kern van een aantal gezondheidsproblemen is het voortdurende streven naar grotere forsere honden. Dit wordt voortdurend als een plus gezien maar levert veel problemen op. Ook bij andere grote rassen speelt dit. De mastino en mastiff zouden in hun huidige vorm ook niet meer met de romeinen kunnen meevechten.

[Pak-de-bal]

zijn er geen boeken uitgegeven over dit ras?

Als ik de raskenmerken en voor- en nadelen van de stabij lees op internet, is het allemaal uit hetzefde "rasbeschrijving-boek" gekomen.
Wat wel zo makkelijk is ( knippen/plakken)

Moet er ook niet vermeld worden, dat de teefjes bij dit ras "de broek aan hebben?"
Dat heb ik vernomen van iemand , die zowel een teef , als een reu heeft
en die teef heeft al 3 keer honden aangevallen
Zelfs al een pup verwond!!!

Dat móet er toch wel bijstaan: als een waarschuwing !

[Pak-de-bal]

Die lijsten staan gewoon op het net en er staat ook een omrekening bij die representatiever is dan de cijfers op zich. Als er op de 100.000 goldens 50 bijten en op de 100 poedels 45, is de golden dan een meer bijtgrage hond of is hij dat alleen voor mensen die niet verder kijken dan de neus lang is?

toch vind ik zulke lijsten nergens op slaan

Want hoe vaak ben ik al in deze 5 jaar, dat ik een hond heb,
mensen tegengekomen, die allemaal met bijtincidenten te maken hebben gehad van Duiste herders , Staffs, enz
en die GEEN aangiften hebben gedaan?

Dus maw: niemand weet van deze bijtincidenten, dus hoe kan je nou een lijst maken?
De meerderheid stopt het , uit angst voor die eigenaar, in de doofpot !

[Neosis]

Bedankt voor de reacties!

Het is opvallend hoe zeer de meningen over het artikel uiteen lopen, niet alleen op dit forum. Van erg positief en herkenbaar tot forse kritiek. Vooralsnog ongeveer 50-50.

Het artikel is daardoor dus nooit 100% correct op te stellen. En discussie verzand telkens in een welles-niets-verhaal.

Ik heb besloten het artikel enigszins aangepast te plaatsen maar heb deze enorme verdeeldheid er zéér expliciet bij gezet!

Met rode letters worden lezers bovenaan het artikel gewaarschuwd...

[Mojuan]

Die lijsten staan gewoon op het net en er staat ook een omrekening bij die representatiever is dan de cijfers op zich. Als er op de 100.000 goldens 50 bijten en op de 100 poedels 45, is de golden dan een meer bijtgrage hond of is hij dat alleen voor mensen die niet verder kijken dan de neus lang is?

toch vind ik zulke lijsten nergens op slaan

Want hoe vaak ben ik al in deze 5 jaar, dat ik een hond heb,
mensen tegengekomen, die allemaal met bijtincidenten te maken hebben gehad van Duiste herders , Staffs, enz
en die GEEN aangiften hebben gedaan?

Dus maw: niemand weet van deze bijtincidenten, dus hoe kan je nou een lijst maken?
De meerderheid stopt het , uit angst voor die eigenaar, in de doofpot !

Die lijsten zijn ook maar giswerk.
Ik ben bijvoorbeeld gebeten door een chihuahua, heb ik ook nooit ergens gemeld. Ook eens door een Rottweiler, ook nooit gemeld. En door een Stafbull, ook nooit gemeld.
En dit had trouwens niets met angst voor de eigenaar te maken.
Ik vind het gewoon klinklare onzin om dit te melden.
Alleen in situaties waarbij de eigenaar onverantwoord met zijn hond om zou gaan en de hond dus 'verpest' is waardoor hij bijt zou ik zo'n geval melden.
Ik ben toen ik gebeten ben door die Stafbull wel naar het ziekenhuis geweest voor een tetanusprik en antibiotica, maar heb nooit het ras vermeld van de hond die mij heeft gebeten.
Simpelweg omdat ik dit niet van belang vind, en omdat ik niet wil dat het ras weer in een kwaad daglicht wordt gezet.
De reden dat ik ben gebeten is dat die hond met mijn hond in gevecht was. Dus had niets met het karakter van de hond te maken.

[Eline*]

Uhmm...die lijst is gebaseerd op een onderzoek, wat gedurende een bepaalde periode is gehouden. Er is een hoop op aan te merken. Zo kennen leken vaak helemaal geen rassen en worden sommige honden dus ten onrechte tot een bepaald ras gerekend, maar zo maar giswerk is het nou ook weer niet.

[Mojuan]

Heel veel rassen komen helemaal niet op de lijst voor, simpel toch, mensen kennen heel veel rassen niet eens.
Dus ze worden al snel voor een bepaald ras aangezien, of voor een kruising. Volgens mij heb je helemaal niets aan zo'n lijst.
Zelfs niet eens een klein beetje.

[Carma]

Heel frappant is te zien dat de lijsten beslist niet voldoen aan de verwachting van veel mensen. Zo scoren de Golden Retriever, Duitse Herder en Jack Russell erg slecht en staan ze vrijwel bovenaan de lijst.

Is er ook rekening gehouden met het feit dat dit drie heel veel voorkomende hondenrassen zijn???

Enne,...mijn hond gemiddeld??? Don't think so!

[mastiff]

[sbientje]

nuttige post, in een topic van 4,5 jaar oud..

[Klauw1980]

Ik zie hier wel bijzondere nadelen staan trouwens...
Zullen misschien best waar zijn, maar ik heb die ervaringen tot dusver absoluut niet.