Pagina 4 van 15
Geplaatst: 19 feb 2004 14:23
door cuatro
v.d Lupinehof schreef:cuatro schreef:v.d Lupinehof schreef:wat en bla bla, vroeger heb ik het zo slecht gehad dat ik nu mensen afstoot wat een cliche zeg.
dat het er mee te maken zou kunnen hebben ja,maar ik denk niet dat dat de oorzaak is van mensen die zich zo opstellen.
je opvoeding is als een rijbewijs je heb er les voor gehad en je heb het gekregen ,maar ht wil niet zeggen dat je kan auto rijden.
soms zit het gewoon in de omstandig heden die een mens op later leeftijd mee maakt.
meestal begint het rond de leeftijd van een jaar of 15 a 16 dat mensen zich gaan afsluiten voor gevoelens van buiten af daar doe je niks aan,het is aan de persoon zelf hoe ver hij/zij dit laat gaan .
die mesne hebben de instelling van als jij mijn wil leren kennen dan doe je daar maar moeite voor.
alleen het probleem is als mensen er moeite voor gaan doen om die persoon teleren kennen dat deze dan nog verder in hun schulp kruipen omdat ze het een raare gewaarwording vinden dat iemand daadwerkelijk intresse heeft in hem/haar, en dan gaan de problemen zich pas voor doen
want zo persoon begint bij voorbaad al te schoppen tegen alles wat binnen probeert te dringen in dat veiligge muurtje wat zo'n pesoon om zich heen gebouwt heeft,en dan slaat de paniek toe, en beginnen ze nog harden om zich heen te trappen,want het is natuurlijk dood eng dat iemand binnen dringt in jou laten we ff zegen wereld van beleving en gevoel.
het is voor zo'n persoon natuurlijk veel makkelijker om gelijk alles van aandacht/liefde geef het een naampje , weg te ketsen en vol in de aanval tegaan, want als die persoon nou eerder is met de ander pijn te doen of te kwetsen zal het hem/haar niet overkomen en tja voorkomen is beter als genezen toch?!
dat dat soort personen veel missen kwa genegenheid en vriendschap, en lol in het leven ,tuurlijk ,maar tis wel zo veilig
het probleem is allen dat het zo gewoonte voor ze gaan worden dat het een levens wijze is die heel moeilijk af te schudden is.
maar het heeft ook met het miljeu te maken waar zo'n pesoon zich in bevind ,dus werkt leeft enz maar niet zo zeer met de eerste levens jaren,oke je heb daar ook je uitzonderingen in maar dat is weer een bevesteging van de regel
kinderen op zich tot hun puber tijd zijn onbevangen en open en eerlijk ,en zien eigelijk het slechte in de mens niet tot dat ze voor het eerst verlieft worden dan valt dat alles in 1 keer weg en als dit dan niet goed op gevangn word door kind en omgeving dan ja dan is de kans groter dat het de rest van hun leven toch met dit soort afstoot ten opzichte van andere gaat uiten .
Kinderen zien wel degelijk het slechte in een mens, ze zijn niet achterlijk.
En goede opvang is inderdaad heel erg belangrijk, zodat ze niet het gevoel hebben alles alleen te moeten oplossen.
Ik zou niet zo'n algemeen verhaal durven te vertellen zoals jij het hier boven schets. Om het simpele feit dat het niet voor iedereen op gaat.
Daarom praat ik liever in ik-vorm, zoals ik het beleef.
En ik denk ook niet dat jij bij machte bent om te vertellen hoe ik zo geworden ben. Mocht dit wel zo zijn dan kom ik graag een keer op consult.
hoe ik een verhaal neer zet is geheel aan mijn en ik heb daar dan ook geen toesteming voor nodig van jou ,is het wel????????
mol
Ik zeg alleen dat ik dat niet zou durven.
Geplaatst: 19 feb 2004 14:28
door Mol
cuatro schreef:v.d Lupinehof schreef:cuatro schreef:v.d Lupinehof schreef:wat en bla bla, vroeger heb ik het zo slecht gehad dat ik nu mensen afstoot wat een cliche zeg.
dat het er mee te maken zou kunnen hebben ja,maar ik denk niet dat dat de oorzaak is van mensen die zich zo opstellen.
je opvoeding is als een rijbewijs je heb er les voor gehad en je heb het gekregen ,maar ht wil niet zeggen dat je kan auto rijden.
soms zit het gewoon in de omstandig heden die een mens op later leeftijd mee maakt.
meestal begint het rond de leeftijd van een jaar of 15 a 16 dat mensen zich gaan afsluiten voor gevoelens van buiten af daar doe je niks aan,het is aan de persoon zelf hoe ver hij/zij dit laat gaan .
die mesne hebben de instelling van als jij mijn wil leren kennen dan doe je daar maar moeite voor.
alleen het probleem is als mensen er moeite voor gaan doen om die persoon teleren kennen dat deze dan nog verder in hun schulp kruipen omdat ze het een raare gewaarwording vinden dat iemand daadwerkelijk intresse heeft in hem/haar, en dan gaan de problemen zich pas voor doen
want zo persoon begint bij voorbaad al te schoppen tegen alles wat binnen probeert te dringen in dat veiligge muurtje wat zo'n pesoon om zich heen gebouwt heeft,en dan slaat de paniek toe, en beginnen ze nog harden om zich heen te trappen,want het is natuurlijk dood eng dat iemand binnen dringt in jou laten we ff zegen wereld van beleving en gevoel.
het is voor zo'n persoon natuurlijk veel makkelijker om gelijk alles van aandacht/liefde geef het een naampje , weg te ketsen en vol in de aanval tegaan, want als die persoon nou eerder is met de ander pijn te doen of te kwetsen zal het hem/haar niet overkomen en tja voorkomen is beter als genezen toch?!
dat dat soort personen veel missen kwa genegenheid en vriendschap, en lol in het leven ,tuurlijk ,maar tis wel zo veilig
het probleem is allen dat het zo gewoonte voor ze gaan worden dat het een levens wijze is die heel moeilijk af te schudden is.
maar het heeft ook met het miljeu te maken waar zo'n pesoon zich in bevind ,dus werkt leeft enz maar niet zo zeer met de eerste levens jaren,oke je heb daar ook je uitzonderingen in maar dat is weer een bevesteging van de regel
kinderen op zich tot hun puber tijd zijn onbevangen en open en eerlijk ,en zien eigelijk het slechte in de mens niet tot dat ze voor het eerst verlieft worden dan valt dat alles in 1 keer weg en als dit dan niet goed op gevangn word door kind en omgeving dan ja dan is de kans groter dat het de rest van hun leven toch met dit soort afstoot ten opzichte van andere gaat uiten .
Kinderen zien wel degelijk het slechte in een mens, ze zijn niet achterlijk.
En goede opvang is inderdaad heel erg belangrijk, zodat ze niet het gevoel hebben alles alleen te moeten oplossen.
Ik zou niet zo'n algemeen verhaal durven te vertellen zoals jij het hier boven schets. Om het simpele feit dat het niet voor iedereen op gaat.
Daarom praat ik liever in ik-vorm, zoals ik het beleef.
En ik denk ook niet dat jij bij machte bent om te vertellen hoe ik zo geworden ben. Mocht dit wel zo zijn dan kom ik graag een keer op consult.
hoe ik een verhaal neer zet is geheel aan mijn en ik heb daar dan ook geen toesteming voor nodig van jou ,is het wel????????
mol
Ik zeg alleen dat ik dat niet zou durven.
tja dat is dan niet aan mijn of wel, kijk persoonlijk zal het me een worst wezen wat iemand van mijn verhaal vind en of dat het voor jou in persoon geld tja das dan mazzel vor jou, dit keer dus pech,ik zie het zo voor meerdere mensen en dat is dan mijn meening, en nog maals als dat niet voor jou op gaat en dat jij dat niet zou kunnen daar heb ik geen boodschap aan
en als jij last heb van bindings angst enz enz vind ik het heel vreemd dat je dan dit soort verhalen juist in een ik vorm zou schrijven
mol
Geplaatst: 19 feb 2004 14:36
door Eline*
Stang schreef:Hoe zit het eigenlijk met spanning/stress bij babies of pasgeborene?
Dit schijnt dus ook voor te kunnen komen.
Ik ben pas een boek gepoogd door te worstelen wat is gebaseerd op de past reality intergration. Die theorie is gebaseerd op de gedachte dat we een soort van splitsing in ons bewustzijn hebben wat maakt dat we soms als kind reageren en soms als volwassenen. Beetje zoals dat ook in de transaktionele analyse wordt gebruikt, wat een gerespecteerde vorm van psychotherapie is.
In dit boek wordt gesuggereert dat iedereen van ons trauma's moet doorlopen in zijn kindertijd. Trauma's van aandacht dat gedeeld moet worden met broertjes of zusjes, trauma's van achtergelaten worden op school en al zo meer normale dingen.
Verder beschrijft zij ook onderzoeken die gedaan zijn naar baby's en zwangerschappen. De houding van de moeder ten opzichte van het ongeboren kind schijnt behoorlijk bepalend te zijn ook voor het stressniveau van de baby na de geboorte. Wat ook grappig is , is dat er een verband is tussen blije baby's en de relatie tussen de ouders van het kindje. Onderzoek heeft aangetoond dat vrouwen met een problematische relatie met veel conflicten meer kans hebben op het krijgen van een psychologisch of fysiek beschadigd kindje.
Maar goed; ik moet je eerlijk zeggen dat ik het boek op 3/4 aan de kant geschoven heb omdat ik het allemaal wel erg ver-dragend en onwaarschijnlijk vond. Ieder geval de manier van schrijven stoorde me in die mate dat ik het niet voor elkaar kreeg het met enig plezier uit te lezen.
Zelf ben ik inderdaad van mening dat een baby al gestresst op de wereld gezet kan worden. In hoeverre dat daadwqerkelijk op lange duur gevolgen heeft weet ik niet. Ik ben zelf een ongelukje en mijn moeder was niet blij tijdens de zwangerschap. Toch kan ik me niet heugen dat ik me ooit ongewenst heb gevoeld.
Geplaatst: 19 feb 2004 14:44
door twinkeltje
mijn zoon was en is dus harstikke gewenst
en door zijn ziekte zijn de eerste vooral 12 jaar heel zwaar voor hem geweest
nu gaat het al een paar jaar stukken beter maar hoe het verder gaat ondwikkelen na zijn puber tijd is de vraag maar toch ben ik altijd blij met hem geweest en ga ik voor hem door het vuur ook de relatie was toen nog niet slecht
het kan dus ook gewoon aan geboren zijn
maar het meeste komt het toch voor uit de jeucht en wat voor evaringen de kinderen daar op doen
Geplaatst: 19 feb 2004 14:58
door Eline*
v.d Lupinehof schreef:
tuurlijk, ik ontken dit ook totlaal niet ,want dat zeg ik ook ,maar door de regel genomen is dit in veel gevallen toch niet het geval ,mensen zoals jij beschrijft hier kunne tolaal niet normaal functioneren in de samen leving,en het geen waar ik het over heb is het een keuze geweest en daarom niet willen functioneren in de sameleving, en ik denk dat dit toch een wezelijk verschil is.
mol
Toch Mol, ben ik het niet helemaal met je eens. Als je basis goed is kan je enorm veel hebben eer je in die mate gekwetst raakt dat je je deuren dichtklapt. De eerste 3 jaar in een kinderleven zijn gewoon vrij bepalend voor je ontwikkeling. Als jij daar een basisgevoel van vertrouwen, veiligeid en gewenst zijn meekrijgt moet er heel wat geks gebeuren onderweg wil je dat basisgevoel ooit nog echt kwijtraken.
Geplaatst: 19 feb 2004 15:05
door Mol
Eline* schreef:v.d Lupinehof schreef:
tuurlijk, ik ontken dit ook totlaal niet ,want dat zeg ik ook ,maar door de regel genomen is dit in veel gevallen toch niet het geval ,mensen zoals jij beschrijft hier kunne tolaal niet normaal functioneren in de samen leving,en het geen waar ik het over heb is het een keuze geweest en daarom niet willen functioneren in de sameleving, en ik denk dat dit toch een wezelijk verschil is.
mol
Toch Mol, ben ik het niet helemaal met je eens. Als je basis goed is kan je enorm veel hebben eer je in die mate gekwetst raakt dat je je deuren dichtklapt. De eerste 3 jaar in een kinderleven zijn gewoon vrij bepalend voor je ontwikkeling. Als jij daar een basisgevoel van vertrouwen, veiligeid en gewenst zijn meekrijgt moet er heel wat geks gebeuren onderweg wil je dat basisgevoel ooit nog echt kwijtraken.
nou dat ben ik ook wel met je eens maar je vergeet wel dat kinderen in de puper tijd heel vatbaar zijn voor dingen buiten af en kuneen dan snel in een situatie komen die heel veel inpact voor de rest van hun leven blijvent is.
dus kunnen ze ook op die leeftijd, toch de zelfde vorm van afkeer krijgen.
mol
Geplaatst: 19 feb 2004 15:57
door ien
v.d Lupinehof schreef:[
tuurlijk, ik ontken dit ook totlaal niet ,want dat zeg ik ook ,maar door de regel genomen is dit in veel gevallen toch niet het geval ,mensen zoals jij beschrijft hier kunne tolaal niet normaal functioneren in de samen leving,en het geen waar ik het over heb is het een keuze geweest en daarom niet willen functioneren in de sameleving, en ik denk dat dit toch een wezelijk verschil is.
mol
klopt dat schrijf je ook,maar ik denk dat het vaak toch meer regel is dan je denkt..zoals anderen ook schrijven..de 1ste 3 jaar van je leven zijn van groot belang voor je functioneren later.
Maar gelukkig is het ook weer niet zo dat die mensen niet meer kunnen functioneren in de samenleving.
Dat kan nml best..maar dat hangt ook weer af hoe hun leven een loop krijgt!!
Of er mensen geloof in ze hebben,hun waarde zien en ze respecteren..zonder te oordelen en te veroordelen.
Groetjes.
ineke
Geplaatst: 19 feb 2004 16:35
door Eline*
Stang schreef:En ook graag veel aandacht binnen een relatie, maar ook weer niet nét teveel zodat je het gevoel hebt dat je stikt.
Krijg je te weinig aandacht naar je zin, dan komt er bonje, want aandacht moet er zijn.....
Doe ook weer niet te aanhankelijk, want dan schopt zo iemand zich van je af.
(hahaha, hier mag ook "ik" gelezen worden
)
Ik denk dat aandacht alleen irritatie op kan wekken als je het idee hebt dat er verwachtingen liggen of aan je worden gesteld waar je niet aan kan of wil voldoen. Daar komt het bij mij ieder geval vaak op uit.
Aandacht krijgen door ruzie te maken is gelukkig niet iets wat ik in mijn systeem heb zitten. Lijkt me erg lastig.
Aanhankelijkheid vind ik wel prettig, afhankelijkheid krijg ik overeindstaande nekharen van, hoewel er in iedere liefdesrelatie denk ik wel een vorm van afhankelijkheid zit.
Geplaatst: 19 feb 2004 17:00
door Saantje
Ik heb vele vrienden en we hebben veel lol
We zijn allemaal beste vrienden, we plagen elkaar (niet pesten) we lachen samen, etc....
Maar ik word toch al 10jaar lang gepest!
Vroeger hielp niemand mij, maar nu wel, nu komen we op voor elkaar.
Overlaast wouden ze 1van mijn vriendinnen stringen! Ik kwam haar direct helpen, ook al zou ik zelf gestringt kunnen worden.
dat kon mij niet schelen want ik heb mijn vrienden graag en ik wil niet dat zij gepest worden.
Ik zal hun beschermen, ik zal er altijd het mogelijke voor doen.
Ik bescherm zelfs de jongens die hulp vragen.
Ik ben heel sterk Kweet niet hoe het komt, waarscheinlijk van zelfverdediging (word tijdens het pesten ook geslagen)
Maar ik hou meer van mijn dieren dan wat an ook!
Geplaatst: 19 feb 2004 17:09
door M@ri@nne
Wat is stringen?
Geplaatst: 19 feb 2004 18:26
door twinkeltje
M@ri@nne schreef:Wat is stringen?
iemand wurgen met je string
Geplaatst: 19 feb 2004 18:35
door Dingo
twinkeltje schreef:M@ri@nne schreef:Wat is stringen?
iemand wurgen met je string
8O
Geplaatst: 19 feb 2004 18:37
door twinkeltje
Dingo schreef:twinkeltje schreef:M@ri@nne schreef:Wat is stringen?
iemand wurgen met je string
8O
ja is maar een gokie hoor
Geplaatst: 19 feb 2004 22:40
door linlin
twinkeltje schreef:Dingo schreef:twinkeltje schreef:M@ri@nne schreef:Wat is stringen?
iemand wurgen met je string
8O
ja is maar een gokie hoor
HAHAHAHAHA!!! maar wel een heeeele mooie gok!
maarree...........wat is stringen?
Geplaatst: 20 feb 2004 10:18
door Wendy!
Neeltje schreef: Ik ben in ieder geval altijd heel erg verbaasd als een gemaakte afspraak doorgaat, want ik ben er zo gewend aan geraakt dat iedereen op het laatste moment nog afzegd met een of andere smoes.
Oh, wat komt me dit toch bekend voor!
Geplaatst: 20 feb 2004 10:20
door Wendy!
Stang schreef:
Komt me wel heel bekend voor
En ook graag veel aandacht binnen een relatie, maar ook weer niet nét teveel zodat je het gevoel hebt dat je stikt.
Krijg je te weinig aandacht naar je zin, dan komt er bonje, want aandacht moet er zijn.....
Doe ook weer niet te aanhankelijk, want dan schopt zo iemand zich van je af.
(hahaha, hier mag ook "ik" gelezen worden
)
haha...ook dit is op mijn lijf geschreven....
Geplaatst: 20 feb 2004 10:22
door M@ri@nne
Wendy! schreef:Stang schreef:
Komt me wel heel bekend voor
En ook graag veel aandacht binnen een relatie, maar ook weer niet nét teveel zodat je het gevoel hebt dat je stikt.
Krijg je te weinig aandacht naar je zin, dan komt er bonje, want aandacht moet er zijn.....
Doe ook weer niet te aanhankelijk, want dan schopt zo iemand zich van je af.
(hahaha, hier mag ook "ik" gelezen worden
)
haha...ook dit is op mijn lijf geschreven....
Het is een keuze die je maakt.
Geplaatst: 20 feb 2004 10:26
door Wendy!
M@ri@nne schreef:Wendy! schreef:Stang schreef:
Komt me wel heel bekend voor
En ook graag veel aandacht binnen een relatie, maar ook weer niet nét teveel zodat je het gevoel hebt dat je stikt.
Krijg je te weinig aandacht naar je zin, dan komt er bonje, want aandacht moet er zijn.....
Doe ook weer niet te aanhankelijk, want dan schopt zo iemand zich van je af.
(hahaha, hier mag ook "ik" gelezen worden
)
haha...ook dit is op mijn lijf geschreven....
Het is een keuze die je maakt.
Tis voor mij niet zozeer een keuze...Helaas is mijn systeem er nu op ingericht dat alles zwart/wit is. Dus of afstand, of overdreven nabijheid. Dat gene ertussen in bestaat voor mij niet. Dat is een automatisme waar ik momenteel heel weinig vat op heb. En dit heeft me in mijn afgelopen leven natuurlijk behoorlijk in de problemen gebracht want op deze manier leven is wachten op teleurstellingen. Ik ben druk bezig het grijze gebied op te zoeken, maar helaas ben ik zwart/ wit ingesteld geboren en ken ik dus niets anders. Dan is het heel hard zoeken en nog harder werken om het te vinden.
Geplaatst: 20 feb 2004 10:30
door Wendy!
Ik ben blij dat deze discussie doorgaat, want gisteren liep ik hier nog overna te denken en ik denk dat er iets verkeerd begrepen wordt...
Ik verwar namelijk geenszins de liefde voor honden met de liefde voor mensen.
Alleen kan ik bij mijn honden regelmatig overlopen van liefdesgevoel, waar ik dit bij mensen nooit heb. Bij mijn honden durf ik die liefde ook te voelen. En daar ben ik blij om, want zonder liefde leidt je wel een kil leven.
Ik weet dat het voor mensen anders is, maar voor mensen is het wel een stuk gecompliceerder. Van mijn honden houdt ik onvoorwaardelijk. En dat kan ook, juist omdat het honden zijn. Als ze mijn bankstel slopen, houd ik geen greintje minder van ze. Waar als mijn zusje mijn bankstel zou slopen er allerlei gevoelens bij zouden komen. Want als mijn zusje zoiets doet, dan heeft ze er een bedoeling mee. En dat bedoel ik dus...
Geplaatst: 20 feb 2004 10:30
door M@ri@nne
Wendy! schreef:M@ri@nne schreef:Wendy! schreef:Stang schreef:
Komt me wel heel bekend voor
En ook graag veel aandacht binnen een relatie, maar ook weer niet nét teveel zodat je het gevoel hebt dat je stikt.
Krijg je te weinig aandacht naar je zin, dan komt er bonje, want aandacht moet er zijn.....
Doe ook weer niet te aanhankelijk, want dan schopt zo iemand zich van je af.
(hahaha, hier mag ook "ik" gelezen worden
)
haha...ook dit is op mijn lijf geschreven....
Het is een keuze die je maakt.
Tis voor mij niet zozeer een keuze...Helaas is mijn systeem er nu op ingericht dat alles zwart/wit is. Dus of afstand, of overdreven nabijheid. Dat gene ertussen in bestaat voor mij niet. Dat is een automatisme waar ik momenteel heel weinig vat op heb. En dit heeft me in mijn afgelopen leven natuurlijk behoorlijk in de problemen gebracht want op deze manier leven is wachten op teleurstellingen. Ik ben druk bezig het grijze gebied op te zoeken, maar helaas ben ik zwart/ wit ingesteld geboren en ken ik dus niets anders. Dan is het heel hard zoeken en nog harder werken om het te vinden.
Dus zeg je zelf al dat het een keuze is.
Jij heb de keuze om er iets aan te doen of niet.
Geen gemakkelijke keuze maar wel eentje die je kunt maken.
Je systeem is er op ingesteld omdat jij dat toelaat.
Ik geloof niet zo in: zo ben ik nu eenmaal en daar kan ik niks aan doen.
Geplaatst: 20 feb 2004 10:45
door Wendy!
M@ri@nne schreef:Wendy! schreef:M@ri@nne schreef:Wendy! schreef:
haha...ook dit is op mijn lijf geschreven....
Het is een keuze die je maakt.
Tis voor mij niet zozeer een keuze...Helaas is mijn systeem er nu op ingericht dat alles zwart/wit is. Dus of afstand, of overdreven nabijheid. Dat gene ertussen in bestaat voor mij niet. Dat is een automatisme waar ik momenteel heel weinig vat op heb. En dit heeft me in mijn afgelopen leven natuurlijk behoorlijk in de problemen gebracht want op deze manier leven is wachten op teleurstellingen. Ik ben druk bezig het grijze gebied op te zoeken, maar helaas ben ik zwart/ wit ingesteld geboren en ken ik dus niets anders. Dan is het heel hard zoeken en nog harder werken om het te vinden.
Dus zeg je zelf al dat het een keuze is.
Jij heb de keuze om er iets aan te doen of niet.
Geen gemakkelijke keuze maar wel eentje die je kunt maken.
Je systeem is er op ingesteld omdat jij dat toelaat.
Ik geloof niet zo in: zo ben ik nu eenmaal en daar kan ik niks aan doen.
Ik vind dat gezanik over keuzes altijd zo dom.
Ik ben ermee geboren das 1. Ik kan er dus zelf niets aan doen dat ik het heb. Wel ben ik erg druk bezig om het te veranderen. Maar ik ben daar al een paar jaar mee bezig en het zal vermoedelijk nog wel een paar jaar duren eer ik enigszins in de richting kom.
Dus ja, ik maak de keuze om er iets aan te doen. Maar ik kies er dus absoluut niet voor dat ik zo in het leven sta...Als ik zomaar even zou kunnen kiezen om het anders te doen, dat zou geweldig zijn. Maar zo is het dus niet.
Ik vind altijd dat mensen die "alles is een keuze" verkondigen teveel op zichzelf gericht zijn.
Geplaatst: 20 feb 2004 10:52
door M@ri@nne
Ik zeg dus niet dat het zomaar een keuze is.
Het is vaak een hele moeilijke keuze.
Maar als je het heb over dat je mensen niet of moeilijk toelaat, zodra ze dichtbij komen ze buitensluit e.d dan is dat in mijn ogen een keuze.
En kun je ook de keuze maken om daarin te veranderen.
Je bent geen slaaf van je ervaringen.
En je zegt zelf toch dat je de keus hebt gemaakt om er aan te werken? Nou dat is hetzelfde als wat ik zeg.
En als je die keuze gemaakt heb betekend het niet dat het ineens over is ofzo.
Ik ben alleen van mening dat veel mensen liever niet de keuze maken om er iets aan te doen omdat ze bang zijn voor de gevolgen.
Geplaatst: 20 feb 2004 10:57
door Wendy!
M@ri@nne schreef:Ik zeg dus niet dat het zomaar een keuze is.
Het is vaak een hele moeilijke keuze.
Maar als je het heb over dat je mensen niet of moeilijk toelaat, zodra ze dichtbij komen ze buitensluit e.d dan is dat in mijn ogen een keuze.
En kun je ook de keuze maken om daarin te veranderen.
Je bent geen slaaf van je ervaringen.
En je zegt zelf toch dat je de keus hebt gemaakt om er aan te werken? Nou dat is hetzelfde als wat ik zeg.
En als je die keuze gemaakt heb betekend het niet dat het ineens over is ofzo.
Ik ben alleen van mening dat veel mensen liever niet de keuze maken om er iets aan te doen omdat ze bang zijn voor de gevolgen.
veel mensen die die keuze niet maken, weten niet hoe het anders kan. Ik weet dat ook niet, maar ik waag de gok. Je bent geen slaaf van je ervaringen maar ze maken je wel tot wat je bent. En als je met nabijheid van mensen totaal geen ervaring hebt, hoe weet je dan hoe het anders kan? Je hebt geleerd te leven met wat je hebt en daar vind je op een gegeven moment een bepaalde balans in. Veel mensen willen die balans niet verstoren voor iets waarvan ze geen idee hebben wat het is...
Geplaatst: 20 feb 2004 11:02
door Wendy!
Oh trouwens, volgens mij geeft Vonya weer meer om mensen dan om honden. Andere honden zijn leuk gezelschap maar ze houdt ze op afstand, terwijl ze bij mensen zo dichtbij wil zijn dat ze er bijna inkruipt. Andersom kan dus ook!
Geplaatst: 20 feb 2004 11:07
door Caro.
Ik denk dat hier 2 dingen door elkaar gehaald worden:
- een mens zoals ie is door ervaring en karakter
- psychische ziektes
Bij de eerste "groep" mensen, zijn keuzes maken iets gemakkelijker: je hebt een normale positieve instelling en bent niet belemmerd door je psyche. Hier kan je zelf min of meer een keuze maken over hoe je in het leven wilt staan.
Bij de tweede "groep" mensen ligt dit heel anders: die hebben niet een keuze over hoe ze zijn. Ze zijn ziek.
Wél is er een keuze om te werken aan de ziekte, om proberen met je ziekte te leren leven en zelfs gelukkig te zijn.
Maar voor de ziekte zelf is uiteraard niet gekozen, net zo min als men voor kanker kiest.
Geplaatst: 20 feb 2004 11:09
door M@ri@nne
Wendy! schreef:M@ri@nne schreef:Ik zeg dus niet dat het zomaar een keuze is.
Het is vaak een hele moeilijke keuze.
Maar als je het heb over dat je mensen niet of moeilijk toelaat, zodra ze dichtbij komen ze buitensluit e.d dan is dat in mijn ogen een keuze.
En kun je ook de keuze maken om daarin te veranderen.
Je bent geen slaaf van je ervaringen.
En je zegt zelf toch dat je de keus hebt gemaakt om er aan te werken? Nou dat is hetzelfde als wat ik zeg.
En als je die keuze gemaakt heb betekend het niet dat het ineens over is ofzo.
Ik ben alleen van mening dat veel mensen liever niet de keuze maken om er iets aan te doen omdat ze bang zijn voor de gevolgen.
veel mensen die die keuze niet maken, weten niet hoe het anders kan. Ik weet dat ook niet, maar ik waag de gok. Je bent geen slaaf van je ervaringen maar ze maken je wel tot wat je bent. En als je met nabijheid van mensen totaal geen ervaring hebt, hoe weet je dan hoe het anders kan? Je hebt geleerd te leven met wat je hebt en daar vind je op een gegeven moment een bepaalde balans in. Veel mensen willen die balans niet verstoren voor iets waarvan ze geen idee hebben wat het is...
Dat zeg ik, je ervaringen maken je tot wie je bent. Maar als je niet tevreden ben met hoe je op het moment bent dan moet je daar iets aan veranderen. Als jouw ervaring is dat alle mensen die je toe heb gelaten je toch wel weer bedonderen bv kun je zeggen van alle mensen zijn niet te vertrouwen. Of je kunt dus kijken hoe het komt dat jij telkens die mensen toelaat die je bedonderen. Verschil van tegen de zaken aankijken die bepalend kan zijn voor de komende ervaringen.
En ja nieuwe ervaringen doen is vaak een gok, maat het hele leven is een gok.
En als je niet weet hoe maar je wil wel dan moet je zorgen dat je die kennis wel bezit.
En nogmaals we zeggen bijna hetzelfde hoor.
Geplaatst: 20 feb 2004 11:10
door M@ri@nne
Stang schreef:Ik denk dat hier 2 dingen door elkaar gehaald worden:
- een mens zoals ie is door ervaring en karakter
- psychische ziektes
Bij de eerste "groep" mensen, zijn keuzes maken iets gemakkelijker: je hebt een normale positieve instelling en bent niet belemmerd door je psyche. Hier kan je zelf min of meer een keuze maken over hoe je in het leven wilt staan.
Bij de tweede "groep" mensen ligt dit heel anders: die hebben niet een keuze over hoe ze zijn. Ze zijn ziek.
Wél is er een keuze om te werken aan de ziekte, om proberen met je ziekte te leren leven en zelfs gelukkig te zijn.
Maar voor de ziekte zelf is uiteraard niet gekozen, net zo min als men voor kanker kiest.
Tuurlijk kies je niet voor een ziekte. Maar het is inderdaad wel een keuze hoe je er mee omgaat.
Geplaatst: 20 feb 2004 11:12
door Wendy!
Marianne, snap je dat "alles is een keuze" behoorlijk kwetsend kan overkomen bij mensen die helemaal vast zitten en geen idee hebben hoe ze het moeten aanpakken??
Geplaatst: 20 feb 2004 11:13
door Caro.
M@ri@nne schreef:Stang schreef:Ik denk dat hier 2 dingen door elkaar gehaald worden:
- een mens zoals ie is door ervaring en karakter
- psychische ziektes
Bij de eerste "groep" mensen, zijn keuzes maken iets gemakkelijker: je hebt een normale positieve instelling en bent niet belemmerd door je psyche. Hier kan je zelf min of meer een keuze maken over hoe je in het leven wilt staan.
Bij de tweede "groep" mensen ligt dit heel anders: die hebben niet een keuze over hoe ze zijn. Ze zijn ziek.
Wél is er een keuze om te werken aan de ziekte, om proberen met je ziekte te leren leven en zelfs gelukkig te zijn.
Maar voor de ziekte zelf is uiteraard niet gekozen, net zo min als men voor kanker kiest.
Tuurlijk kies je niet voor een ziekte. Maar het is inderdaad wel een keuze hoe je er mee omgaat.
Ja en nee......
Bij een psychische ziekte is het meestal vrij moeilijk om keuzes te maken (en hier kies je ook niet voor want je bent ziek).
Daarbij ontbreekt vaak de motivatie, die je vaak wel hebt bij een lichamelijke ziekte, om er daadwerkelijk aan te werken. Ook hier kan die persoon vaak niks aan doen, omdat die motivatie weer samenhangt met de ziekte (bv in geval van depressiviteit).
Als je in je koppie gelukkig bent, kan je aan veel dingen werken, maar als je koppie alleen maar down is en één groot "pakhuis" ligt dat veel en veel moeilijker.
Uiteindelijk héb je natuurlijk wel een keuze, maar het ligt wel heel moeilijk.
Geplaatst: 20 feb 2004 11:17
door Caro.
Wendy! schreef:Marianne, snap je dat "alles is een keuze" behoorlijk kwetsend kan overkomen bij mensen die helemaal vast zitten en geen idee hebben hoe ze het moeten aanpakken??
Ja dit ben ik wel met je eens Wendy, alhoewel Marianne dit ongetwijfeld niet zo bedoeld.
Ik denk ook niet dat mensen zich voor kunnen stellen hoe het is als ze het niet zelf of van dichtbij hebben meegemaakt.
Ik dus ook niet, totdat mijn broer enorm depressief werd.... woorden die ik steeds heb onthouden zijn "weet je hoe het is om nooit in je leven gelukkig te zijn, nooit echt blij".....
En natuurlijk heb je een keuze om eraan te werken, maar iemand die in zo'n enorm gat zit, beseft dat helemaal niet zoals gezonde mensen dit beseffen.
En dan gaan we nog iets verder: dan maakt iemand de keuze om er wat aan te doen en gaat keer op keer op zijn bek in de hulpverlening......
Medicijnen slaan niet aan, psychiaters die zeggen "het valt wel mee" of "jij bent typisch zo'n geval die op een schoolplein kinderen doodschiet" 8O 8O
Ja hoor, de familie raapt zo iemand wel weer van de grond, maar om die persoon dan nog te vertellen dat ie keuzes heeft....... probeer het maar!