Het HondenForum

Toen mijn eerste eigen hond overleed ('s avonds in laten slapen), had ik de volgende ochtend een sollicitatiegesprek
en daarna door naar het werk wat ik al had. Nou, dat sollicitatiegesprek werd niet veel ik weet nog dat ik half
snotterend me excuseerde 'neem me niet kwalijk dat ik niet helemaal mezelf ben, maar ik heb mijn hond gisteravond in
moeten laten slapen'. Ze waren heel aardig, maar ja... de baan kreeg ik niet

Ik heb trouwens nooit echt vreemde reacties gehad, behalve één keer toen we na het overlijden van het pupje (ongeluk)
na een tijdje een nieuwe pup kregen. Toen zei iemand 'zal je op deze wel goed passen?!'... ik vergeet het nooit meer
Ik was te verbouwereerd om te reageren, maar ik zie de vrouw nog regelmatig met honden uitlaten en ook al is het 17 jaar
geleden, ik 'moet' d'r nog steeds niet. Wat een kut opmerking, misschien niet zo bedoeld, maar ze zei het echt letterlijk zo.

Caro. schreef:Toen mijn eerste eigen hond overleed ('s avonds in laten slapen), had ik de volgende ochtend een sollicitatiegesprek
en daarna door naar het werk wat ik al had. Nou, dat sollicitatiegesprek werd niet veel ik weet nog dat ik half
snotterend me excuseerde 'neem me niet kwalijk dat ik niet helemaal mezelf ben, maar ik heb mijn hond gisteravond in
moeten laten slapen'. Ze waren heel aardig, maar ja... de baan kreeg ik niet

Ik heb trouwens nooit echt vreemde reacties gehad, behalve één keer toen we na het overlijden van het pupje (ongeluk)
na een tijdje een nieuwe pup kregen. Toen zei iemand 'zal je op deze wel goed passen?!'... ik vergeet het nooit meer
Ik was te verbouwereerd om te reageren, maar ik zie de vrouw nog regelmatig met honden uitlaten en ook al is het 17 jaar
geleden, ik 'moet' d'r nog steeds niet. Wat een kut opmerking, misschien niet zo bedoeld, maar ze zei het echt letterlijk zo.

Lekker dan, zoiets zeg je toch niet tegen iemand, ook al kan het goed bedoeld zijn.

Als ik, zolang ik nog op m'n huidige woning werk, een hond in moet laten slapen of om wat voor andere reden dan ook emotioneel labiel ben, kom ik niet werken tot ik weer ietswat stabiel ben. Bij de doelgroep waar ik mee werk is emotionele labiliteit of überhaupt janken gewoon echt niet handig; krijg je gelijk een overdaad aan escalaties omdat ze allemaal zo egocentrisch als de pest zijn.

Heavy schreef:

Chihuahua-paws schreef:Ik vind dat dan weer niet. Als iedereen zich ziekmeld is ook weer zo wat.
Afgelopen jaar is mijn zus overleden.
Toen heb ik één dag vrij genomen. De dag van de begrafenis. Ik heb dat gewoon verteld. De dag dat het gebeurde mocht ik eerder naar huis dat dan weer wel. Ik zou niet weten waarom ik me ziek zou moeten melden en voor hoe lang dan?

Maar een werkgever heeft helemaal niets te maken met alle hobbies van het personeel. Of hun gezinnen. Als iedereen zich voor vanalles ziek meld gaat er iets niet goed.

Wel vind ik dat als iemand ziek is van verdriet er medeleven kan zijn ook van werkgevers. En mee denken is dan ook fijn.
Maar helaas is dat niet altijd zo. Je kunt mensen nou eenmaal niet veranderen. En ook niet hun manier van denken, voelen.

Nouja ik was ook maar 1 dag thuis .Maar maakt het nou zoveel uit of je hoofdpijn hebt van de griep of van stress voor jou?

Stress is ook ziek.
Maar verdriet omdat je je hond hebt laten gaan is natuurlijk een privé ding. Een dag thuis blijven of langer snap ik wel alleen niet op kosten van de baas.

Als je niet in staat bent om te werken. Moet je niet gaan werken.

Caro. schreef:Ik heb trouwens nooit echt vreemde reacties gehad, behalve één keer toen we na het overlijden van het pupje (ongeluk)
na een tijdje een nieuwe pup kregen. Toen zei iemand 'zal je op deze wel goed passen?!'... ik vergeet het nooit meer

Niet! Ik mag hopen dat die mevrouw zich achteraf nog flink heeft lopen opvreten omdat ze er zo'n lompe opmerking heeft uitgeflapt!