Het HondenForum

Paisley schreef:

Pendrag schreef: Nu maak je me nieuwsgierig. Wat maakte dat die hond niet bij jullie paste dan? Ik heb het idee dat jij van iedere hond het goede en leuke ziet. Vast naïef van mij

Van sommige honden is het leuke en goede vooral dat ze vertrekken

Ja daar kun je soms blij mee zijn net als met mensen dat ze uit je leven vertrekken.
Je kunt niet van alles en iedereen houden.

Hopelijk vind Yogi snel een fijne blijvende plek, hij heeft van die mooie ogen Krijg je nog updates van de stichting, over hoe het nu met hem gaat? Voor jou misschien een beetje een geruststelling als hij ergens goed zit

Pendrag schreef:Nu maak je me nieuwsgierig. Wat maakte dat die hond niet bij jullie paste dan? Ik heb het idee dat jij van iedere hond het goede en leuke ziet. Vast naïef van mij

Oh ik zie ook in de regel wel de leuke en goede kanten maar er zit er ook weleens een tussen waar je gewoon niets mee hebt.
In dit geval was het een jonge lab ,ongeleid projectiel was een understatement om hem zo te noemen en hij was ook nog best onvriendelijk.
En mijn zoon had hem mee naar huis gesleept zonder enkele vorm van overleg , in de hoop hem wellicht te mogen houden (toen was hij nog een labjes liefhebber, toen wel ) en die liet hem al snel aan moeders over onder het mom jij vindt er wel iemand voor mam
Soms is de klik er gewoon niet en dat was in dit geval in ernstige mate zo

Cindy, ik vind het wel heel makkelijk geoordeeld hoor. Het is niet alsof Sabi eerst een paar keer heeft kunnen wandelen met de hond om te kijken of het klikt (niet dat dit gedrag er dan uitgekomen was). Sabi heeft de hond een kans geboden en daardoor kon Yogui naar Nederland komen.

Sabi, ik vind het héél verstandig van je dat je zo snel aan de bel getrokken hebt. Ja, het is jammer dat Yogui niet kon blijven, maar als jij merkt dat je er niet echt de feeling voor hebt om met dit specifieke gedrag om te gaan, jij in de zenuwen schiet én het gedrag snel lijkt te verergeren dan is dat geen goed recept. Tel daarbij op dat jij het vertrouwen niet had dat jij met dit gedrag aan de slag kon en ook nog eens telkens met de lift (zeer kleine ruimte) moest met Yogui, dan is het voor alle partijen beter om snel te handelen.

Ik ben erg benieuwd hoe Yogui zijn gedrag gaat ontwikkelen, zou leuk zijn als we nog iets horen over het verloop.

Cleva schreef:

Sabi85 schreef:Ik zie wel vaker hier dat mensen de naam van hun opvanger veranderen, waarom mag ik dat dan niet

Ik heb Bikkel ook Hein gedoopt toen hij nog tijdelijk was.
Gewoon omdat ik het domweg niet wilde hebben dat hij als Bikkel door het leven zou gaan.

Ik vind het ook niet verwarrend. Een hond identificeert zich niet met zijn naam. Die kun je twee keer per jaar veranderen als je dat zou willen.
Vergeleken met de verwarring van een verhuizing stelt een nieuwe naam geen fluit voor.

Je loopt wat achter, Yogui is inmiddels verhuisd naar een ander opvanggezin omdat het niet ging bij Sabi.

Sabi, je hebt hier echt goed aan gedaan hoor. Jullie waren gewoon geen goede match.

Voor diegenen die negatief reageren op dit bericht, ik heb haar afgelopen donderdag even getroffen met de honden en toen ik me bukte om mijn laars uit te doen om er zand uit te schudden, viel Yogi gericht uit naar mijn hoofd. Heb ook het gedrag gezien naar andere honden en mensen en ik vind het dapper en verstandig dat Sabi inziet dat zij dat niet goed zal kunnen begeleiden en dat ze heeft besloten met de opvang te stoppen voordat er dingen escaleren.

Sientje schreef:Sabi, je hebt hier echt goed aan gedaan hoor. Jullie waren gewoon geen goede match.

Voor diegenen die negatief reageren op dit bericht, ik heb haar afgelopen donderdag even getroffen met de honden en toen ik me bukte om mijn laars uit te doen om er zand uit te schudden, viel Yogi gericht uit naar mijn hoofd. Heb ook het gedrag gezien naar andere honden en mensen en ik vind het dapper en verstandig dat Sabi inziet dat zij dat niet goed zal kunnen begeleiden en dat ze heeft besloten met de opvang te stoppen voordat er dingen escaleren.

Dat soort gedrag gaan ze in groeien en als je niet heel goed weet wat je er mee moet kun je het wel schudden.
Zo is Tibbe ook "verpest". Met de beste bedoelingen, vol willen houden en er steeds nét naast zitten.
Jammer hoor, voor die mensen en het hondje.

Cleva schreef:

LongFields schreef: Je loopt wat achter

Ik begin altijd bij het begin. Daar ben ik heel raar in.

Dat er een vervolg is was me duidelijk maar ik wilde eerst iets over de naamsverandering/identiteitscrisis kwijt.

Helder.

Sientje schreef:Sabi, je hebt hier echt goed aan gedaan hoor. Jullie waren gewoon geen goede match.

Voor diegenen die negatief reageren op dit bericht, ik heb haar afgelopen donderdag even getroffen met de honden en toen ik me bukte om mijn laars uit te doen om er zand uit te schudden, viel Yogi gericht uit naar mijn hoofd. Heb ook het gedrag gezien naar andere honden en mensen en ik vind het dapper en verstandig dat Sabi inziet dat zij dat niet goed zal kunnen begeleiden en dat ze heeft besloten met de opvang te stoppen voordat er dingen escaleren.

Daar moet je je als onervaren hondeneigenaar ook gewoon niet aan willen branden. Dan liever gelijk naar iemand die er wat mee kan en dat gedrag in de kiem kan smoren. Wat dat betreft een goede keuze dus

Het lijkt me trouwens niet overbodig om hem bij de dierenarts te laten nakijken. Ben benieuwd hoe het verder met hem gaat straks.

op zich vind ik het een goeie beslissing om de hond weer te laten gaan als je het niet aankan, en voordat het escaleert.
wel is het goed je te realiseren, zoals Cindy terecht opmerkt, dat de meeste opvangers wel wat bagage met zich meebrengen. als je je daardoor snel onzeker voelt, en het niet meer aandurft, moet je je afvragen of je wel een geschikt opvangadres bent.

Denk niet dat hij wat mankeert hoor. Hij heeft, voor zover ik het in die korte tijd kon zien, echt herder gedrag en barst van de energie en lijkt ook erg slim. Hij had het duidelijk tot zijn taak gemaakt Sabi te beschermen. Hij kwam bij mij ook niet onzeker over, maar die reacties kunnen ook uit onzekerheid voortkomen.. Die uitval naar mijn hoofd was eng, maar wel bluf.Als hij had gewild had hij me kunnen grijpen. Hij kwam eerder erg dominant dan agressief over.

Sabi, sterkte meid. Je zult hem toch ook heus wel missen. Je vertelde dat hij thuis enorm aanhankelijk en lief was.

lucie schreef:op zich vind ik het een goeie beslissing om de hond weer te laten gaan als je het niet aankan, en voordat het escaleert.
wel is het goed je te realiseren, zoals Cindy terecht opmerkt, dat de meeste opvangers wel wat bagage met zich meebrengen. als je je daardoor snel onzeker voelt, en het niet meer aandurft, moet je je afvragen of je wel een geschikt opvangadres bent.

Er zijn natuurlijk zat ongecompliceerde honden die opvang zoeken , zoiets kun je dan toch aangeven zodat je een hond krijgt waar al iets meer over bekend is en die beter bij je past.

lucie schreef:op zich vind ik het een goeie beslissing om de hond weer te laten gaan als je het niet aankan, en voordat het escaleert.
wel is het goed je te realiseren, zoals Cindy terecht opmerkt, dat de meeste opvangers wel wat bagage met zich meebrengen. als je je daardoor snel onzeker voelt, en het niet meer aandurft, moet je je afvragen of je wel een geschikt opvangadres bent.

Er zijn best ook makkelijke hondjes die zo invoegen maar ik vind wel dat mensen beter moeten nadenken welke opvanghond ze nemen. Op de foto zie je overduidelijk een herder, als je je huiswerk doet kan je zelf al aardig bedenken welke richting het opgaat. Om de hond agressief te noemen vind ik belachelijk, hij waakt, hij beschermt en hij moet leren dat zijn baas dat zelf heel goed kan ! Het heeft alles met zelfkennis te maken wat hier ontbreekt en daar is weer een hond de dupe van. Ja tuurlijk is het prima dat de hond naar een andere opvang is voordat het echt mis gaat maar het had gewoon voorkomen kunnen worden, nu is de hond toch weer de dupe en dat stoort me, bezint eer ge begint !

Nou sorry hoor, maar lang niet elke herder toont agressie naar mensen.
Natuurlijk is het slim om te bedenken dat een opvanger niet blanco is, maar het ene probleem is het andere niet. Ik heb 11 jaar een hond gehad die ik niet bij kinderen kon laten, dat was toen geen enkel probleem, maar nu kan ik zo'n hond echt niet hebben.

kipo schreef:Nou sorry hoor, maar lang niet elke herder toont agressie naar mensen.
Natuurlijk is het slim om te bedenken dat een opvanger niet blanco is, maar het ene probleem is het andere niet. Ik heb 11 jaar een hond gehad die ik niet bij kinderen kon laten, dat was toen geen enkel probleem, maar nu kan ik zo'n hond echt niet hebben.

Oh maar dat zeg ik ook niet maar in het algemeen is een herder waaks en beschermend, ik denk niet eens dat deze hond agressief , ik denk dat hij nog een boel te leren heeft, dat is wat anders !

Sientje schreef:Denk niet dat hij wat mankeert hoor. Hij heeft, voor zover ik het in die korte tijd kon zien, echt herder gedrag en barst van de energie en lijkt ook erg slim. Hij had het duidelijk tot zijn taak gemaakt Sabi te beschermen.

Wat deed Sabi vervolgens toen? Ik lees overal wat de hond deed, maar ik lees steeds niet wat daar mee werd gedaan.

Zonder waarde oordeel (echt niet) maar ik de ervaring dat dit soort gedrag onbedoeld enorm wordt gestimuleerd door een adoptant/opvanggezin, en dat kun je ook zien uit de verloop van het gedrag - het werd heel snel erger.
Honden die op deze manier uitvallen, hebben dat nog niet in hun systeem zitten (hij vertoonde het gedrag eerder niet) en moet wat mij betreft echt direct de kop in worden gedrukt. NEE, géén ruimte voor, gewoon níet acceptabel. En het menen ook.

Door afwachtend, lief en observerend te zijn, kan het gedrag enorm worden aangewakkerd. En bij de honden waarbij het mis ging bij onze stichting, hoorden we van de adoptant dan ook vaak het verhaal dat ze de hond zielig vinden, ruimte willen geven, laten wennen etc. Maar de hond zat vaak in een groepskennel waar iedere boeh of bah kan worden gecorrigeerd door een andere hond die altijd op je lip zit. Naar een hele nieuwe omgeving waar de hond ineens het gevoel krijgt dat alles kan en mag, met een baas die de energie mist van gedecideerd leiderschap. Dan kunnen ze ineens danig uit de bocht vliegen.
Opvoeding begint op het moment dat die reiskennel open gaat.

De o zo lieve Goof kreeg na een week bij mij in de opvang zoveel zelfvertrouwen dat hij dacht wel te kunnen gaan grommen toen één van de andere honden aandacht kreeg Dat heeft hij maar één keer gedaan . Sindsdien is het gewoon weer een schatje

Paisley schreef:

Sientje schreef:Denk niet dat hij wat mankeert hoor. Hij heeft, voor zover ik het in die korte tijd kon zien, echt herder gedrag en barst van de energie en lijkt ook erg slim. Hij had het duidelijk tot zijn taak gemaakt Sabi te beschermen.

Wat deed Sabi vervolgens toen? Ik lees overal wat de hond deed, maar ik lees steeds niet wat daar mee werd gedaan.

Zonder waarde oordeel (echt niet) maar ik de ervaring dat dit soort gedrag onbedoeld enorm wordt gestimuleerd door een adoptant/opvanggezin, en dat kun je ook zien uit de verloop van het gedrag - het werd heel snel erger.
Honden die op deze manier uitvallen, hebben dat nog niet in hun systeem zitten (hij vertoonde het gedrag eerder niet) en moet wat mij betreft echt direct de kop in worden gedrukt. NEE, géén ruimte voor, gewoon níet acceptabel. En het menen ook.

Door afwachtend, lief en observerend te zijn, kan het gedrag enorm worden aangewakkerd. En bij de honden waarbij het mis ging bij onze stichting, hoorden we van de adoptant dan ook vaak het verhaal dat ze de hond zielig vinden, ruimte willen geven, laten wennen etc. Maar de hond zat vaak in een groepskennel waar iedere boeh of bah kan worden gecorrigeerd door een andere hond die altijd op je lip zit. Naar een hele nieuwe omgeving waar de hond ineens het gevoel krijgt dat alles kan en mag, met een baas die de energie mist van gedecideerd leiderschap. Dan kunnen ze ineens danig uit de bocht vliegen.
Opvoeding begint op het moment dat die reiskennel open gaat.

Ik denk niet dat ze er op dit moment iets aan had kunnen doen. Veel herders zijn erg gevoelig voor de gemoedstoestand van de baas.
Sommige honden pakken direct op wat de baas laat liggen. Niet omdat ze dat zo nodig willen, maar omdat ze ongemerkt in die rol gedwongen worden.
Niko is ook wel zo; je wordt er meteen mee geconfronteerd wanneer je steekjes laat vallen.
Spike daarvoor veel erger. Die hond heeft me echt opgebouwd; je moest zelfverzekerd zijn (niet doen) anders was hij niet hanteerbaar.

Ik zou wel eens na gaan denken hoe veel van het uitvalgedrag van wilma door ts zelf gevoed wordt.

Paisley schreef:

Sientje schreef:Denk niet dat hij wat mankeert hoor. Hij heeft, voor zover ik het in die korte tijd kon zien, echt herder gedrag en barst van de energie en lijkt ook erg slim. Hij had het duidelijk tot zijn taak gemaakt Sabi te beschermen.

Wat deed Sabi vervolgens toen? Ik lees overal wat de hond deed, maar ik lees steeds niet wat daar mee werd gedaan.

Zonder waarde oordeel (echt niet) maar ik de ervaring dat dit soort gedrag onbedoeld enorm wordt gestimuleerd door een adoptant/opvanggezin, en dat kun je ook zien uit de verloop van het gedrag - het werd heel snel erger.
Honden die op deze manier uitvallen, hebben dat nog niet in hun systeem zitten (hij vertoonde het gedrag eerder niet) en moet wat mij betreft echt direct de kop in worden gedrukt. NEE, géén ruimte voor, gewoon níet acceptabel. En het menen ook.

Door afwachtend, lief en observerend te zijn, kan het gedrag enorm worden aangewakkerd. En bij de honden waarbij het mis ging bij onze stichting, hoorden we van de adoptant dan ook vaak het verhaal dat ze de hond zielig vinden, ruimte willen geven, laten wennen etc. Maar de hond zat vaak in een groepskennel waar iedere boeh of bah kan worden gecorrigeerd door een andere hond die altijd op je lip zit. Naar een hele nieuwe omgeving waar de hond ineens het gevoel krijgt dat alles kan en mag, met een baas die de energie mist van gedecideerd leiderschap. Dan kunnen ze ineens danig uit de bocht vliegen.
Opvoeding begint op het moment dat die reiskennel open gaat.

Ik sluit me helemaal bij je verhaal aan.

dagmar88 schreef: je moest zelfverzekerd zijn (niet doen) anders was hij niet hanteerbaar.

Ja dit is een hele belangrijke Daarom is het voor een eigenaar/adoptant/opvanggezin het ook veel lastiger om om te buigen dan iemand die zoiets heeft van: "hier met die hond, dat varkentje gaan we wel even wassen"

En in het geval van Sabi - dan is het heel verstandig om de hond een nieuw opvanggezin te geven.

dagmar88 schreef:

Hylos schreef:Wat jammer zeg, dat het zo gelopen is.
Kan me best voorstellen dat je het met zulke problemen erg moeilijk vind. En als je er zelf niet echt goed mee om kunt gaan wordt het misschien alleen maar erger. Dan zou je extra moeten investeren in een GT of cursus. Kan er wel inkomen dat je dat niet direct ziet zitten bij een opvanghond, zo'n traject. Een week is misschien wel erg kort maar wachten tot het escaleert heeft ook geen zin.

Zo te lezen is er in principe bij de juiste persoon niets aan de hand en reageerde hij vooral op haar.
Jezelf herbouw je niet even, dus het lijkt me een verstandige keuze en iets om mee aan de slag te gaan.

Ik doel ook niet op een cursus om die hond te veranderen, maar om zelf met zoiets om te leren gaan.
Zoals ik doe met Xavi bijvoorbeeld, je leert zelf erg veel en kan de situatie daarom aanpassen/leren herkennen/verbeteren.
Maar om daar zoveel tijd en moeite in te investeren terwijl je de hond net een week ter opvang hebt, lijkt mij ook niks.

Cindy52 schreef:

lucie schreef:op zich vind ik het een goeie beslissing om de hond weer te laten gaan als je het niet aankan, en voordat het escaleert.
wel is het goed je te realiseren, zoals Cindy terecht opmerkt, dat de meeste opvangers wel wat bagage met zich meebrengen. als je je daardoor snel onzeker voelt, en het niet meer aandurft, moet je je afvragen of je wel een geschikt opvangadres bent.

Er zijn best ook makkelijke hondjes die zo invoegen maar ik vind wel dat mensen beter moeten nadenken welke opvanghond ze nemen. Op de foto zie je overduidelijk een herder, als je je huiswerk doet kan je zelf al aardig bedenken welke richting het opgaat. Om de hond agressief te noemen vind ik belachelijk, hij waakt, hij beschermt en hij moet leren dat zijn baas dat zelf heel goed kan ! Het heeft alles met zelfkennis te maken wat hier ontbreekt en daar is weer een hond de dupe van. Ja tuurlijk is het prima dat de hond naar een andere opvang is voordat het echt mis gaat maar het had gewoon voorkomen kunnen worden, nu is de hond toch weer de dupe en dat stoort me, bezint eer ge begint !

Hond zat al in de opvang dus kans was in ieder geval aanwezig dat ie sowieso weer zou verhuizen naar een ander gezin. Je kunt het ook zieliger maken dan het is in je hardnekkige poging alle schuld bij de mens te leggen

Paisley schreef:Zonder waarde oordeel (echt niet) maar ik de ervaring dat dit soort gedrag onbedoeld enorm wordt gestimuleerd door een adoptant/opvanggezin, en dat kun je ook zien uit de verloop van het gedrag - het werd heel snel erger.
Honden die op deze manier uitvallen, hebben dat nog niet in hun systeem zitten (hij vertoonde het gedrag eerder niet) en moet wat mij betreft echt direct de kop in worden gedrukt. NEE, géén ruimte voor, gewoon níet acceptabel. En het menen ook.

Door afwachtend, lief en observerend te zijn, kan het gedrag enorm worden aangewakkerd. En bij de honden waarbij het mis ging bij onze stichting, hoorden we van de adoptant dan ook vaak het verhaal dat ze de hond zielig vinden, ruimte willen geven, laten wennen etc. Maar de hond zat vaak in een groepskennel waar iedere boeh of bah kan worden gecorrigeerd door een andere hond die altijd op je lip zit. Naar een hele nieuwe omgeving waar de hond ineens het gevoel krijgt dat alles kan en mag, met een baas die de energie mist van gedecideerd leiderschap. Dan kunnen ze ineens danig uit de bocht vliegen.
Opvoeding begint op het moment dat die reiskennel open gaat.

Dat is zeker herkenbaar, en inderdaad heb ik het daar ook al weleens mis mee zien gaan. Hond was zielig omdat hij een verleden had en elk onacceptabel gedrag werd op die manier vergoelijkt en niets mee gedaan.

Tuurlijk is de hond niet de dupe. Dit is een type hond die zich overal thuis voelt, dat kwam zo duidelijk naar voren tijdens de eerste dagen bij Sabi.
Je kunt het allemaal dramatischer maken dan t is, maar precies die instelling maakt van een hond als Yogui een uitvallende herder. Die weke en dramatische instelling zijn benzine op t vonkje.

Jammer dat het niet is gelukt.
Hij zal toch iets meer een baas nodig hebben die stevig in de schoenen staat, ik hoop dat de stichting dat nu weet en daar rekening mee wordt gehouden bij de herplaatsing.

Tineke schreef:

Paisley schreef:Zonder waarde oordeel (echt niet) maar ik de ervaring dat dit soort gedrag onbedoeld enorm wordt gestimuleerd door een adoptant/opvanggezin, en dat kun je ook zien uit de verloop van het gedrag - het werd heel snel erger.
Honden die op deze manier uitvallen, hebben dat nog niet in hun systeem zitten (hij vertoonde het gedrag eerder niet) en moet wat mij betreft echt direct de kop in worden gedrukt. NEE, géén ruimte voor, gewoon níet acceptabel. En het menen ook.

Door afwachtend, lief en observerend te zijn, kan het gedrag enorm worden aangewakkerd. En bij de honden waarbij het mis ging bij onze stichting, hoorden we van de adoptant dan ook vaak het verhaal dat ze de hond zielig vinden, ruimte willen geven, laten wennen etc. Maar de hond zat vaak in een groepskennel waar iedere boeh of bah kan worden gecorrigeerd door een andere hond die altijd op je lip zit. Naar een hele nieuwe omgeving waar de hond ineens het gevoel krijgt dat alles kan en mag, met een baas die de energie mist van gedecideerd leiderschap. Dan kunnen ze ineens danig uit de bocht vliegen.
Opvoeding begint op het moment dat die reiskennel open gaat.

Dat is zeker herkenbaar, en inderdaad heb ik het daar ook al weleens mis mee zien gaan. Hond was zielig omdat hij een verleden had en elk onacceptabel gedrag werd op die manier vergoelijkt en niets mee gedaan.

Bij vele zo dat als hij lief is ook lief blijft en als je er maar veel liefde instopt dan komt het ook terug.
Had een klant die altijd in haar flikker gebeten werd door haar westy , ook snachts als hij zoals gewoonlijk op haar hoofdkussen sliep en haar soms recht in d'r giechel te pakken had.
Die kon maar niet begrijpen dat hij het bij Jan haar man niet deed want die was niet lief voor hem.

Paisley schreef: Wat deed Sabi vervolgens toen? Ik lees overal wat de hond deed, maar ik lees steeds niet wat daar mee werd gedaan.

Zonder waarde oordeel (echt niet) maar ik de ervaring dat dit soort gedrag onbedoeld enorm wordt gestimuleerd door een adoptant/opvanggezin, en dat kun je ook zien uit de verloop van het gedrag - het werd heel snel erger.
Honden die op deze manier uitvallen, hebben dat nog niet in hun systeem zitten (hij vertoonde het gedrag eerder niet) en moet wat mij betreft echt direct de kop in worden gedrukt. NEE, géén ruimte voor, gewoon níet acceptabel. En het menen ook.

Ik ben het niet oneens hiermee, maar zo werkt het toch ook niet altijd.
Aura valt ook uit naar andere honden. De eerste week niet, maar sinsdien wel en meteen voluit. Ik wil dat niet, ik ben zeker niet te lief en vergoelijkend al helemaal niet, maar dat helpt vooralsnog geen steek.

kipo schreef:

Paisley schreef: Wat deed Sabi vervolgens toen? Ik lees overal wat de hond deed, maar ik lees steeds niet wat daar mee werd gedaan.

Zonder waarde oordeel (echt niet) maar ik de ervaring dat dit soort gedrag onbedoeld enorm wordt gestimuleerd door een adoptant/opvanggezin, en dat kun je ook zien uit de verloop van het gedrag - het werd heel snel erger.
Honden die op deze manier uitvallen, hebben dat nog niet in hun systeem zitten (hij vertoonde het gedrag eerder niet) en moet wat mij betreft echt direct de kop in worden gedrukt. NEE, géén ruimte voor, gewoon níet acceptabel. En het menen ook.

Ik ben het niet oneens hiermee, maar zo werkt het toch ook niet altijd.
Aura valt ook uit naar andere honden. De eerste week niet, maar sinsdien wel en meteen voluit. Ik wil dat niet, ik ben zeker niet te lief en vergoelijkend al helemaal niet, maar dat helpt vooralsnog geen steek.

Je kunt je dan afvragen waarom het niet helpt. Je vind jezelf net te lief en vergoelijkt het niet maar allicht denkt de hond er anders over
Ik vind mezelf ook niet te lief, maar vraag me nog steeds af waarom Mayke bij mij de boel bij elkaar piept in de auto, en ze dat niet probeerde bij mijn exvriend, die behoorlijk bot kan zijn. Niet onvriendelijk, maar behoorlijk intolerant.

Nu donder ik af en toe door die auto dat ze dr bakkus moet houden en dit werkt, tijdelijk. Maar bij mn exvriend is dit dus helemaal niet nodig geweest, ze weet dat de ruimte er gewoon niet is.
Dat is het verschil wat Dagmar aangeeft - Je kunt niet zelfverzekerd doen, maar je moet het zijn.
En op dit specifieke vlak faal ik dus ook keihard.

Tineke schreef: Dat is zeker herkenbaar, en inderdaad heb ik het daar ook al weleens mis mee zien gaan. Hond was zielig omdat hij een verleden had en elk onacceptabel gedrag werd op die manier vergoelijkt en niets mee gedaan.

Zelf denk ik dat veel mensen opvangen idealiseren, het idee hebben dat ze een hondje redden. Nou dat is dus niet zo, in Spanje of waar dan ook zijn ze gered ! Je vangt een hond op om hem klaar te stomen voor een nieuwe familie, meer is het niet. En soms is het heel leuk en gemakkelijk en soms is het hard werken om er iets leuks en sociaals van te maken. De beloning van opvangen zit hem erin als je opvangertje naar een fijn gezin toe kan.