Hij is nu echt thuis hoor. Man wat een heerlijk hondje is het.
Zoon merkte vandaag op dat Lilo weer veel actiever en vrolijker is (op dat moment was ze druk aan het spelen met Toto), en dat is ook zo. Voor Lilo is het echt goed, weer zo'n grote lieve reu ernaast, dat geeft haar wat meer zelfvertrouwen en ondernemingslust

(Echt niet meer luisteren vandaag he? Eerst achter een haas aan sjezen, toen de volkstuintjes in, en daarna nog een keer vanuit het niets opeens 500 meter terug rennen naar een heel spannend muizenhol.)
En gewoon met een blije bek wachten tot een hele aardige (en best wel heel leuke

) meneer de sleutel van het hek ging halen om haar uit dat volkstuintjescomplex te laten, want hoe ze erin was gekomen wist ze niet meer.

En Toto stond gewoon braaf geïnteresseerd te kijken naar al die avonturen van Lilo en kwam alsmaar netjes voor een koekie.
Hij is lomp en druk en soms sleurt hij me over straat en hij poept nog steeds liever midden op de stoep dan op de uitlaatstroken dus ik loop alsmaar met zakken poep in mijn jaszak en soms krijgt hij een mep van een van de katten of een snauw van Lilo omdat hij beheerst spelen nog niet helemaal onder de knie heeft. Als we een keertje op de bank voor de tv eten moeten we oppassen dat hij geen vreten van je bord jat en met stoeien wil hij nog aan kleren sjorren en ik heb werkelijk nog nooit een hond gehad die het presteerde om elke dag weer zo compleet onder de modder thuis te komen, maar wat een heerlijk ding.
Oh, en nieuwe foto's in de fotohoek.

Het is ook nog eens een mooie hond. Het is echt genieten als hij loopt te rennen.
Een bevriende baas zei het laatst al heel goed: "Je hebt voor de derde keer geboft." En zo voelt het ook.

Bizar he, drie keer een hond van een foto uitgekozen, en drie keer bingo. Ik ben echt heel blij met die gekke stuiterbal.