IK ben absollut geen fokker, laat staan een goede.
Wij hebben slechts 1 x een liefdesnestje meegemaakt met Hayleigh.
In mijn ouderlijk huis 1 x een leifdesnetje met Sinta, onze Duitse Herder.
Ik heb ervoor gezorgt dat de pups alle entingen hadden gehad die ze nodig hadden. Ik ben zo vroeg mogelijk met socialiseren begonnen. Te beginnen met King, mijn andere hond erbij te laten en de katten erbij te laten. Wat aangaat had ik aan onze Spike een goie, die plofte ertussen en liet alles met zich doen.
De 1 knabbelde op zijn oor, de 2e trok aan zijn staart, nr 3 liep dwars over hem heen en hij vond alles wel best maar corrigeerde ze alleen maar zonder zijn nagels te gebruiken, het sukkeltje
Tijdens het uitzoeken van een puppie door mensen liet ik de kinderen van alle leeftijden er express tussen zitten en kruipen, maar ik hield ze uiteraard goed in de gaten (de meeste ouders trouwens gelukkig ook).
Achteraf kun je alleen maar hopen dat je het goed doet, maar ik heb getracht een goede selectie te maken van mensen die ik een pup meegaf, waarbij Hayleigh als ouderhond meebepaalde. Als zij gromde tegen iemand die binnen kwam voor een pup, dan ging de deal niet door omdat Hayleigh iets aan de persoon ontdekte wat haar niet aanstond. Dit is met 2 mensen gebeurd. Wat datgene dan was, geen idee, maar het was een teken voor mij. Misschien idioot, maar ik moest zelf ook een goed gevoel over de toekomstige baasjes hebben.
Een dikke week voor de definieve verkoop ben ik met alle pups en toekomstige baasjes gaan lopen met ze. Ik had ze zelf al aan de riem gewend, en had zelf Hayleigh bij me, daar huppelde ze vanzelf wel achteraan. Zo zijn we o.a. ook door een druk winkelcentrum gaan lopen ter socialisatie, en het gaf mij de kans om de beesjes te observeren, maar zeker ook de baasjes hoe ze omgingen met de honden/pups.
Bij dat loopje is er ook 1 afgevallen omdat die al te hard met de pup omging, en ik merkte dat hij een te kort lontje had, te ongeduldig was en dan te snel wat losse handjes had. Toen ik hem dat vertelde zelfs naar mij toe, hij zou me wel ff in elkaar komen rammen??
Welnu, uitnodiging gegeven, nooit komen opdagen, lozer 1e klas dus
Jammer maar helaas voor je joh.
Of dit DE correcte manier is weet ik niet. Ik kan alleen achteraf zeggen dat ale pups goed terrecht zijn gekomen en ik er een goed gevoel aan overhield. Ik heb nog steeds, na 6 jaar, contact met de mensen en ze allemaal de zekerheid gegeven, mocht 1 van de honden ooit weg moeten om welke reden dan ook, kom maar en ik neem hem/haat terug. Dan ga IK kijken of ze kan blijven, of ik neem de last van een baasje zoeken uit je handen als je dat op prijs stelt.
Dat vind ik een soort morele nazorg plicht.
Mijn ouders deden het eigenlijk net zo. Alleen jammer dat zij er niet gehouden hadden want man, man, man wat waren die Duitse Herder pups mooi. Er zaten 4 langharige tussen die werkelijk beauty's eerste klas waren.
1 ervan ging naar een achterbuurman en werd werkelijk een beer van hier tot Tokyo.
Sterk, mooi, groot, gezond en lief. Is voor zover ik het nog weet ouder als 12 geworden, wat voor een DH uniek te noemen is maar het is dan ook bijna 30 jaar geleden meen ik. Toen waren de honden over het algemeen nog wat gezonder en sterker als nu??
Integendeel, denk ik zo
Maar goed, als je dit zo zwart/wit leest dan kun je er inderdaad je vraagtekens bijzetten. Als je de hele gedachtengang er achter weet én meemaakt, denk je er heel anders over
Het natuurlijke gedrag en de verschillende fases vanuit 'het hol' van de pups is heel mooi te zien en alles gaat op een hele ongedwongen manier.
