Vervolg "om wie geef je meer"

[Lisa]

Ik denk dat veel ook te maken heeft met verwachtingen. Als je verwachtingen hoog stelt, heb je ook eerder kans om teleurgesteld te raken.

[Eline*]

Het hangt er alleen wel vanaf welke middelen jij tot je beschikking hebt om daar adequaat mee om te gaan. Zijn dat er te weinig, kan je inderdaad doen besluiten meer afstand te houden. Als jij je daar goed bij voelt is daar toch niks mis mee?

ik denk dat het minder zwart-wit is dan jij nu zo doet omschrijven. want zoals jij het zegt is het puur een onvermogen om sociaalvaardig te zijn en dat geloof ik dus niet. ik zou dit geen sociale handicap willen noemen. natuurlijk zijn er mensen die echt sociaal gehandicapt zijn, maar ik denk dat heel erg veel mensen een bepaalde (grotere of kleinere) afstand houden zonder sociaal gehandicapt te zijn.
en de laatste zin bedoel je waarschijnlijk niet neerbuigend maar hij komt toch wel een beetje zo over.

Nee, integendeel, ik bedoel dat helemaal niet neerbuigend! Ik bedoel gewoon aan te geven dat je moet doen waar je je goed bij voelt.
Niemand zegt jou dat het verplicht is allerhande vertrouwensrelatie's met iedereen aan te gaan. Alsjeblief zeg!
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus.
Wil je iets veranderen, kan je eraan werken, wil je niets veranderen is het net zo prima.

[Eline*]

we komen al naderbij
ik ben ermee eens dat wie niets wil doen een excuss vinden kan. maar wie iets wil doen vindt een middel zoals jij het zegt, dat zou ik iets minder zwart/wit willen stellen. ik denk dat je een heel eind kan komen. maar of het ooit zover zou kunnen komen, echt volledig....dat vraag ik me af als je goed beschadigd bent. maar je kan wel een heel eind komen. dat wel

Ja, maar lieve Annemieke..wie bepaalt dat? Als ik naar mezelf kijk kost het mij soms ook moeite open te zijn tegen mensen over mezelf. Soms heb ik daar last van, omdat ik dingen zelf wil doen, die ik helemaal niet in mijn eentje kan overzien. Dan moet ik echt even een drempel over om bij iemand aan te kloppen. Niet omdat ik die ander niet vertrouw, maar ergens merk ik dat ik dan toch een soort van bang ben om afgewezen te worden, omdat iemand bv oordeelt of hetgeen wat ik beleef dom of stom vind. Juist de momenten dat ik onzeker ben over of ik het wel goed doe en zie, dat zijn ook de momenten waarop je wat kwetsbaarder bent dan normaal en die dus ook moeilijker zijn om te delen. Dan vaar je dus inderdaad op puur vertrouwen als je dan dus bij iemand je verhaal doet.
Maar dat is wel mijn stukje.
Het is mijn stukje angst. Een ander kan en hoeft daar niets mee.
En ik zie ook wat er dus gebeurd als het me gebeurd dat ik me afgewezen voel. Dat is mijn ding, mijn idee dat ik bevestigt zie en dat hoeft helemaal niet de intentie of bedoeling te zijn geweest van die ander.
Even een check van je eigen waarheid is dan vaak gewoon heel zinvol.

In hoeverre je dingen wil veranderen heeft te maken met wat jij wil. Er is geen normaal of goed of fout...Ieder moet doen waar hij zich prettig bij voelt. Ik vind het helemaal niet nodig om een open boek te zijn voor de hele wereld, maar ik heb in principe geen wantrouwen tegenover mensen.
Ergens ligt voor mij dus een midden..er zijn mensen tegen wie ik open ben en durf te zijn en er zijn mensen waarbij ik dat niet doe.
Ik voel me daar prima bij. Zo doet iedereen het anders.

[Neeltje]

daarom, kan ik me voor stellen dat mesnen zeggen dat ze meer om hun dieren geven dan om mensen, en waarom dan ook niet
liefde is zo groot woord ,maar staat be elk mens ergens anders op de ladder ,dus dom weg gaan zeggen dat die mensen niet helemaal sporen vind ik dus over dreven.
het woord op zich heeft bij elk persoon een andere betrekking bij jou zal het op een ander plaats komen als bij mijn

mol

Als jij dierenliefde als ware liefde beschouwt dan spoort het inderdaad niet in mijn ogen. Blijkbaar kan je dan niet omgaan met teleurstellingen of kwetsingen.
Een mens is ook een dier, van dieren durven wij "onvoorwaardelijk" te houden...waarom dan niet van mensen? Ligt dat dan ook niet doodleuk aan je eigen verwachtingspatroon?

Nee, dat ligt er aan dat mensen je kunnen kwetsen en dat er mensen zijn die dat doen en dat doet pijn. 'n Dier zal jou nooit met opzet kwetsen of gewoon kwetsen.

[Neeltje]

Ben het niet vaak met je eens, maar hier sla je dus even de spijker op z'n kop! Zeggen dat mensen niet sporen als ze zeggen meer van hun dieren te houden dan van de mensen in hun omgeving, is te makkelijk. Zegt waarschijnlijk meer over de omstandigheden waar die mensen in zitten (en de omgeving waar ze in zitten) dan over die mensen zelf.

Mensen maken keuze's..het overkomt ze niet hoor. Iedereen voelt zich in zijn leven wel eens enorm gekwetst door of teleurgesteld in andere mensen. Soms zelfs in die mate dat je er inderdaad door beschadigt wordt. Maar wat je er uiteindelijk mee doet is iets wat je grotendeels gewoon in eigen hand hebt.

Maar die muur om je heen wordt wel steeds hoger, duurt het langer voor je iemand ten volste vertrouwd, laat staan 'houden van'.

[Neeltje]

Ben het niet vaak met je eens, maar hier sla je dus even de spijker op z'n kop! Zeggen dat mensen niet sporen als ze zeggen meer van hun dieren te houden dan van de mensen in hun omgeving, is te makkelijk. Zegt waarschijnlijk meer over de omstandigheden waar die mensen in zitten (en de omgeving waar ze in zitten) dan over die mensen zelf.

Mensen maken keuze's..het overkomt ze niet hoor. Iedereen voelt zich in zijn leven wel eens enorm gekwetst door of teleurgesteld in andere mensen. Soms zelfs in die mate dat je er inderdaad door beschadigt wordt. Maar wat je er uiteindelijk mee doet is iets wat je grotendeels gewoon in eigen hand hebt.

grotendeels misschien.....maar beslist niet helemaal. openstellen kan niet iedereen. bewust of onbewust. of wil niet iedereen. je kan zo gekwetst worden dat je dat risico dus niet meer neemt. nooit meer. nooit helemaal tenminste. dat kan je niet altijd in eigen hand hebben. karakter doet ook een heel stuk. maar de schade die toegebracht is kan ook te groot zijn (en dat kan best iets zijn dat bij een ander met een ander karakter niet of nauwelijks geen schade zou hebben gedaan). je hebt het echt niet altijd in eigen hand.

Zeker weten heb je dat niet altijd in de hand, maar dit wil ook niet meteen zeggen dat je 'n afschuwlijk saai leven leidt. Het zijn inderdaad keuzes die je maakt en ik heb een heel beperkte vriendenkring, maar dat zijn dan ook echt vrienden door dik en dun. En ja, toch komen m'n dieren eerst. Iedereen zal wel weer meteen op z'n achterste poten gaan staan, maar mijn dieren zijn mijn familie en daar ga je voor, die zijn voor mij echt het belangrijkste. Die maken deel uit van m'n dagelijks leven, niet m'n vrienden, niet m'n familie, maar m'n dieren. En ja, ik leef alleen.

[Neeltje]

Ik denk ook dat mensen altijd de optie kiezen die voor hun het best leefbaar is, maar dat betekent niet dat het die optie is hoe ze eigenlijk willen leven.
Je wil je leven anders leven, maar dat kan niet; door bepaalde gebeurtenissen én door je persoonlijkheid.

De keuze maken om ergens aan te willen werken, kan volgens mij niet iedereen maken.
Die keuze is geen optie, je kan dat niet aan, dat zou je kapot maken.

Ik denk dat een mens maar tot een bepaalde "grens" kan gaan: een mens kan een boel incasseren, de één meer dan de ander, maar dan is het stomweg op en héb je geen andere keuze dan je leven zo veilig mogelijk te leven.

Kan niet geloof ik niet zo in. Natuurlijk kan niet iedereen alles, maar iedereen kan wel op zijn niveau werken aan hetgeen hij of zij anders zou willen. Al zijn het maar kleine stapjes..je hebt een heel leven de tijd.
Als je enorm op je giechel bent gegaan en daardoor beschadigt bent heelt dat met de tijd ook wel weer over het algemeen. Ieder geval kan je leren dingen een plek te geven en kan je proberen je leven daaromheen zo in te richten dat je je er gelukkig mee kan voelen.
Niemand wordt gedwongen om zich op langere termijn ongelukkig te gaan zitten voelen hier in Nederland...zowel is dat de keuze die jezelf maakt.

Er zijn toch genoeg mensen die het echt niet kunnen, die niet weten hoe. Zeggen ze tegen mij, voor jou is het makkelijk?? Hoezo, ik heb ook geleerd hoe er mee om te gaan en hoe mijn leven voor mij zo aangenaam mogelijk te maken, maar dat moet je leren en daarvoor moet je sterk zijn. Niet iedereen is even sterk. Maar nog wil dit niet zeggen dat ik mensen makkelijk vertrouw, nee, helemaal niet.

[Wendy!]

[Een mens is ook een dier, van dieren durven wij "onvoorwaardelijk" te houden...

Waarschijnlijk zit hem daar de kneep. Ik ga mensen absoluut niet uit de weg en ik ben ook heus nog wel op zoek naar mensen bij wie ik me goed voel en die ik vertrouw. Kom ze alleen niet zoveel tegen. Ik heb wel mensen leren kennen waarvan ik weet dat ze te vertrouwen hebben, maar heb de vaardigheden verleerd om een vriendschap op te bouwen. Dat is wel moeilijk. En wat is erop tegen om gelukkig te zijn met je honden? Zonder hen zou ik inderdaad nogal eenzaam zijn. Maar gelukkig ben ik dat niet. Zo kan ik zonder me eenzaam te voelen, werken aan mezelf en aan het moeilijke iets dat vriendschap heet. Ik zie mijn honden als een geweldige aanvulling op mijn leven. Ik sta niet stil. Ik werk eraan. En ondertussen maken mijn honden mijn leven een stuk leuker....

[Wendy!]

of het verbittering is ,kan hoef niet angst kom er ook bij kijken denk ik
of totlaal geen behoefte aan zo klose contakt met andere mensen kan ook.
kan me goed voorstellen dat mensen geen andere mesne dicht in hun buurt willen hebben, ik denk dat het temaken heeft met milieu en wat je mee heb gemaakt in je leven.
dat je blij kan zijn voor iemand zoals je zegt eline dat iemand iets doet dat heel moeilijk voor die persoon is tuurlijk maar dan komt er geen houden van nog liefde voor bij kijken denk ik.
je heb er een band mee net zo goed dat je blij kan zijn dat je hond een oeffening doet waar je lang op geoefent heb.
houden van is je kwetsbaar opstellen tegen over een ander persoon en sommige mensen hebben daar om wat voor reden dan ook gewoon moeite mee denk ik.

mol

Mol, wat zeg je dat toch allemaal goed!

[Wendy!]

Zo doodzonde dat die lieve man niet meer van z'n leven heeft kunnen genieten........

Heel doodzonde! Zal best met z'n oorlogsverleden te maken hebben, maar tegenwoordig hebben de meesten zo'n excuus niet meer. Denk ook niet dat het die mensen zelf te 'verwijten' valt, maar wel degenen die ze grootgebracht hebben.

Ik weet het niet.......

Wat ik ermee wilde zeggen is: zorg dat je geen spijt krijgt, zoals mijn vader te laat spijt kreeg..... Het is zo zonde als je de goedheid van een heleboel mensen niet ziet.
Ja, ik heb er ook moeite mee, ben ook niet zo grootgebracht en best nare dingen meegemaakt. Toch, ik vergeet die woorden nooit meer en ik wil geen spijt krijgen als het te laat is.
Natuurlijk zijn er rotzakken in de wereld, maar laat dit je beeld niet vertroebelen naar mensen die wél de moeite waard zijn.

Ja joh...maar hoe doe je dat dan??? Het is niet een kwestie van even een knopje omzetten. Het is in je gegroeid, je bent verleerd hoe je met mensen kunt omgaan om ze tot vrienden te maken...Je kunt het zelf ook wel verstandelijk inzien, maar dan is er nog een lange weg te gaan om dit ook emotioneel in orde te maken.
En over keuzes: Ik maak heus echt niet zelf de keuze om geen hechte vriendschappen te hebben. Ik zou het liever anders willen. Ik ben hard aan mezelf aan het werk en op heel veel vlakken gaat het ook veel beter, maar vriendschappen is iets ontzettend moeilijks. Dat leer je niet even zomaar....

[Caro.]

Zo doodzonde dat die lieve man niet meer van z'n leven heeft kunnen genieten........

Heel doodzonde! Zal best met z'n oorlogsverleden te maken hebben, maar tegenwoordig hebben de meesten zo'n excuus niet meer. Denk ook niet dat het die mensen zelf te 'verwijten' valt, maar wel degenen die ze grootgebracht hebben.

Ik weet het niet.......

Wat ik ermee wilde zeggen is: zorg dat je geen spijt krijgt, zoals mijn vader te laat spijt kreeg..... Het is zo zonde als je de goedheid van een heleboel mensen niet ziet.
Ja, ik heb er ook moeite mee, ben ook niet zo grootgebracht en best nare dingen meegemaakt. Toch, ik vergeet die woorden nooit meer en ik wil geen spijt krijgen als het te laat is.
Natuurlijk zijn er rotzakken in de wereld, maar laat dit je beeld niet vertroebelen naar mensen die wél de moeite waard zijn.

Ja joh...maar hoe doe je dat dan??? Het is niet een kwestie van even een knopje omzetten. Het is in je gegroeid, je bent verleerd hoe je met mensen kunt omgaan om ze tot vrienden te maken...Je kunt het zelf ook wel verstandelijk inzien, maar dan is er nog een lange weg te gaan om dit ook emotioneel in orde te maken.
En over keuzes: Ik maak heus echt niet zelf de keuze om geen hechte vriendschappen te hebben. Ik zou het liever anders willen. Ik ben hard aan mezelf aan het werk en op heel veel vlakken gaat het ook veel beter, maar vriendschappen is iets ontzettend moeilijks. Dat leer je niet even zomaar....

Ik heb het niet zozeer over vriendschappen aangaan, maar over verbittering. Verbitterd denken (en leven) : "het zijn allemaal rotzakken in de wereld".
Dát is stomweg niet waar..... er zijn zoveel lieve en aardige mensen die echt de moeite waard zijn.

Ook ik ben absoluut niet iemand die zich snel openstelt en hechte vriendschappen aangaat. O ja, lekker babbelen over koetjes en kalfjes, maar écht diepgaand praten met iemand..... brrr, nee, de angst slaat me al om m'n hart. Ik heb veel moeite met gevoelens en dan bedoel ik eigenlijk alle soorten gevoelens.

Maar als je zegt dat je meer van je dieren houdt dan van mensen, dan denk ik dat de "verbittering" is toegeslagen, dat iemand denkt dat echt de hele wereld verrot is en dat is stomweg niet zo.

Verder zou ik dus ook diepongelukkig zijn zonder m'n beestjes, dus wat dat betreft snap ik heel goed wat je bedoeld!!!
Alleen de vergelijking van mens/dier houden vind ik totaal anders: niet eens meer of minder, maar gewoon niet te vergelijken.

[Eline*]

Ja joh...maar hoe doe je dat dan??? Het is niet een kwestie van even een knopje omzetten. Het is in je gegroeid, je bent verleerd hoe je met mensen kunt omgaan om ze tot vrienden te maken...Je kunt het zelf ook wel verstandelijk inzien, maar dan is er nog een lange weg te gaan om dit ook emotioneel in orde te maken.
En over keuzes: Ik maak heus echt niet zelf de keuze om geen hechte vriendschappen te hebben. Ik zou het liever anders willen. Ik ben hard aan mezelf aan het werk en op heel veel vlakken gaat het ook veel beter, maar vriendschappen is iets ontzettend moeilijks. Dat leer je niet even zomaar....

Wat ik me nog wel eens bedenk als ik het moeilijk vind om iets te zeggen is dat we allemaal mensen zijn, met allemaal hetzelfde scala aan emotie's.
Wat je ook ervaart of meemaakt..er is in principe niks om je voor te hoeven schamen. Zo geheim is alles dus helemaal niet.
Verder is het aan jezelf wat je met je laat gebeuren in een vriendschap. Iemand kan alleen iets van je 'afpakken" als je het daarvoor aan iemand gegeven hebt. Wat ik vaak zie gebeuren is dat mensen hun hele ziel en zaligheid ophangen aan een vriendschap, het wordt een soort van afhankelijkheidssituatie. Dat vind ik niet okee. Je moet gewoon op je eigen benen staan, zowel binnen een gewone relatie als binnen een vriendsschapband. Dat sluit echt niet uit dat mensen je kunnen kwetsen, maar het sluit wel uit dat je je een totale nietsnut voelt als je teleurgesteld bent in iemand.
Verder vind ik het een onlogische redenatie dat vrienden er wel doelbewust op uit zijn om je te kwetsen. Wat is dat nou voor lariekoek?
Niemand heeft zichzelf gemaakt en niemand is volmaakt. Iedereen kwetst wel eens iemand en het leuke is dat wij mensen daarover kunnen praten. Soms is dan de conclusie dat iemand jouw gedrag storend vind. Dat mag en dat kan en het is dan vervolgens aan jezelf wat je daarmee doet.
Er zijn maar enkele zielen die er genoegen in scheppen een ander onderuit te halen hoor..en als dat soort mensen behoren tot je vriendenkring maak je zelf verkeerde keuze's.

[Eline*]

Ook ik ben absoluut niet iemand die zich snel openstelt en hechte vriendschappen aangaat. O ja, lekker babbelen over koetjes en kalfjes, maar écht diepgaand praten met iemand..... brrr, nee, de angst slaat me al om m'n hart. Ik heb veel moeite met gevoelens en dan bedoel ik eigenlijk alle soorten gevoelens.

Is dat niet puur de angst voor je eigen emotie's? Als ik naar mezelf kijk zijn er dingen waar ik erg moeizaam over praat. Niet omdat ik het de ander niet toevertrouw, maar omdat het bij mezelf emotie's losmaakt waar ik niet goed weg mee weet.Dat wil niet zeggen dat ik er niet over wil praten, maar het wil wel zeggen dat me dat enorm veel moeite kost.
Dat dat dus dingen zijn die je alleen bespreekt met mensen waar je je veilig bij voelt is logisch en dan gaat het dus nog niet vanzelf.

[Caro.]

Ook ik ben absoluut niet iemand die zich snel openstelt en hechte vriendschappen aangaat. O ja, lekker babbelen over koetjes en kalfjes, maar écht diepgaand praten met iemand..... brrr, nee, de angst slaat me al om m'n hart. Ik heb veel moeite met gevoelens en dan bedoel ik eigenlijk alle soorten gevoelens.

Is dat niet puur de angst voor je eigen emotie's? Als ik naar mezelf kijk zijn er dingen waar ik erg moeizaam over praat. Niet omdat ik het de ander niet toevertrouw, maar omdat het bij mezelf emotie's losmaakt waar ik niet goed weg mee weet.Dat wil niet zeggen dat ik er niet over wil praten, maar het wil wel zeggen dat me dat enorm veel moeite kost.
Dat dat dus dingen zijn die je alleen bespreekt met mensen waar je je veilig bij voelt is logisch en dan gaat het dus nog niet vanzelf.

Klopt helemaal wat je zegt Eline! Dit heeft inderdaad niks met vertrouwen van een ander te maken, maar meer het "vertrouwen in jezelf": dus de angst dat ik er zelf niet mee overweg kan.

[Baily]

Ik ben ook zo iemand die net zo veel om de honden geeft als om mensen. Waarom niet. Ik behandel ze niet als mensen, maar met dieren weet je precies waar je aan toe bent en met mensen kan je vertrouwen wel eens danig in je gezicht terug worden gesmeten.

Als ik verdriet heb, voelt mijn hond dat haarfijn aan en komt stilletjes bij me zitten, terwijl het niet echt een schoothond is. Dat geeft mij zoveel meer als een mens in mijn omgeving me kan geven. Misschien niet normaal, maar toch zie ik mezelf wel als een weldenkend en redelijk normaal mens. maar ik schaam me niet om toe te geven dat ze voor mij net zoveel betekenen.

Ik heb de ervaring dat ik bij hen mijn gevoel kwijt kan, en of een ander dit kan begrijpen vind ik dan niet zo belangrijk. ik vind het nogal beoordelend. Dan heb ik het dus over het startbericht. Ik lees het namelijk nu pas en wilde toch eventjes reageren.

[cuatro]

Laat ik beginnen te zeggen dat ik heel blij ben met deze topic zodat ik zie
dat er meer mensen zijn zoals ik. Ik heb dus ook moeite met laat ik zeggen me open op te stellen.
Ik heb vorig jaar nog een assertiviteitscursus gevolgd, en niet omdat ik niet voor mij zelf op kan komen maar om te leren me kwetsbaar op te durven stellen. En eerlijk gezegd is me dat nu nog steeds niet gelukt.
Alhoewel mijn tante en tevens vriendin laatst zei, dat dit de eerste keer was dat ze zag dat ik ook kwetsbaar ben. Gelukkig Monique is toch menselijk, voegde ze er aan toe.
Vreemde mensen waren voor mij vijanden, tot ze wat tegen me zeiden.
Nou heb ik dat nog wel een beetje, maar ik heb dit al heel ver afgeleerd.
Als je in je kinderjaren maar vaak genoeg door volwassenen bent afgekraakt bouw je een verdedigingsmechanisme op. Ieder doet dit op zijn eigen wijze. Dit vergroeit met je.
Je zou het bij wijze van spreken moeten amputeren om het kwijt te raken.
Ik ben dus een persoon waar mensen niet op af stappen om een praatje mee te maken. Om de een of andere reden stoot ik mensen af. Ik ben al jaren bezig om uit te vissen hoe dit komt. Ik zie mij zelf als heel sociaal en wil graag met mensen omgaan. Wat dat betreft zit ik mezelf in de weg.
Dus de wil is er wel, ik weet alleen niet hoe.
En het vervelenste is juist als je je zelf niet kwetsbaar opstelt dat er mensen zijn die je daarom juist willen kwetsen.
Maar hoe meer die mensen hun best doen des de harder ik mij op stel.
En het heeft zeker met angst te maken. Maar waar ben ik dan bang voor?
Waarschijnlijk om mijn emoties, heb ik ze dan nog wel in bedwang. En waarom wil ze ik dan in bedwang houden. Allemaal vragen waar ik het antwoord nog niet op weet. Als ik al een keuze heb dan is dat, of ik blijf hier aan werken, of ik accepteer dat ik hier nu eenmaal moeite mee heb.
Als ik genoeg energie heb dan blijf ik er in ieder geval aan werken.

Omdat mensen je harder kunnen raken dan dieren durf ik het houden van dieren intenser te beleven dan houden van mensen. Ik bedoel hier mee, hoe meer je van iemand houdt, hoe harder je gekwetst kunt raken, dus daar zit hem al de angst.
En ja, als ik het zo terug lees ben ik waarschijnlijk lichtelijk gestoord.

[Marion.]

En het vervelenste is juist als je je zelf niet kwetsbaar opstelt dat er mensen zijn die je daarom juist willen kwetsen.

Willens en wetens anderen WILLEN kwetsen, daar zijn niet veel mensen op uit. Daar geloof ik niet in. Er zijn wel een hoop egoïstische mensen die voor zichzelf het beste willen. En dat jij daar de 'dupe' van wordt, dat interesseert ze niet zoveel.
Maar dat jij je dan gekwetst voelt, dat ligt inderdaad wel aan jou. En aan je gebrek aan zelfverzekerdheid. Jij hebt blijkbaar van jongs af aan te horen gekregen dat je een nul bent, en je bent daarin gaan geloven. Dat is er zo bij je ingestampt, dat het er heel moeilijk uit te krijgen is.

En nee, je klinkt niet lichtelijk gestoord. Je klinkt vrij normaal Maar ik zou er zeker aan blijven werken als ik jou was. Jij bent het namelijk ook waard om te leven, jij hebt je je eigen kwaliteiten. En als je je bewust bent van je eigen kwaliteiten, dan kunnen mensen je daar niet mee kwetsen. En als je je bewust bent van de dingen waar je minder sterk in bent, kunnen mensen je daar ook niet meer mee kwetsen. Dan weet je namelijk voor jezelf waar je staat in het leven, en dat maakt alles een stuk overzichtelijker.

Als iemand je zegt dat je een sukkel bent omdat je niet kunt fietsen? Dan kun je bij jezelf denken "Shit, ik ben een sukkel! Ik kan niet fietsen". Maar je kunt ook denken "Je hebt gelijk. Ik kan niet fietsen. Maar ik ben geen sukkel, want ik kan dat-en-dat-en-dat wel heel erg goed, en dat kun jij lekker niet"

[Mol]

wat en bla bla, vroeger heb ik het zo slecht gehad dat ik nu mensen afstoot wat een cliche zeg.
dat het er mee te maken zou kunnen hebben ja,maar ik denk niet dat dat de oorzaak is van mensen die zich zo opstellen.
je opvoeding is als een rijbewijs je heb er les voor gehad en je heb het gekregen ,maar ht wil niet zeggen dat je kan auto rijden.
soms zit het gewoon in de omstandig heden die een mens op later leeftijd mee maakt.
meestal begint het rond de leeftijd van een jaar of 15 a 16 dat mensen zich gaan afsluiten voor gevoelens van buiten af daar doe je niks aan,het is aan de persoon zelf hoe ver hij/zij dit laat gaan .
die mesne hebben de instelling van als jij mijn wil leren kennen dan doe je daar maar moeite voor.
alleen het probleem is als mensen er moeite voor gaan doen om die persoon teleren kennen dat deze dan nog verder in hun schulp kruipen omdat ze het een raare gewaarwording vinden dat iemand daadwerkelijk intresse heeft in hem/haar, en dan gaan de problemen zich pas voor doen
want zo persoon begint bij voorbaad al te schoppen tegen alles wat binnen probeert te dringen in dat veiligge muurtje wat zo'n pesoon om zich heen gebouwt heeft,en dan slaat de paniek toe, en beginnen ze nog harden om zich heen te trappen,want het is natuurlijk dood eng dat iemand binnen dringt in jou laten we ff zegen wereld van beleving en gevoel.
het is voor zo'n persoon natuurlijk veel makkelijker om gelijk alles van aandacht/liefde geef het een naampje , weg te ketsen en vol in de aanval tegaan, want als die persoon nou eerder is met de ander pijn te doen of te kwetsen zal het hem/haar niet overkomen en tja voorkomen is beter als genezen toch?!
dat dat soort personen veel missen kwa genegenheid en vriendschap, en lol in het leven ,tuurlijk ,maar tis wel zo veilig

het probleem is allen dat het zo gewoonte voor ze gaan worden dat het een levens wijze is die heel moeilijk af te schudden is.

maar het heeft ook met het miljeu te maken waar zo'n pesoon zich in bevind ,dus werkt leeft enz maar niet zo zeer met de eerste levens jaren,oke je heb daar ook je uitzonderingen in maar dat is weer een bevesteging van de regel
kinderen op zich tot hun puber tijd zijn onbevangen en open en eerlijk ,en zien eigelijk het slechte in de mens niet tot dat ze voor het eerst verlieft worden dan valt dat alles in 1 keer weg en als dit dan niet goed op gevangn word door kind en omgeving dan ja dan is de kans groter dat het de rest van hun leven toch met dit soort afstoot ten opzichte van andere gaat uiten .


mol

[Eline*]

wat en bla bla, vroeger heb ik het zo slecht gehad dat ik nu mensen afstoot wat een cliche zeg.
dat het er mee te maken zou kunnen hebben ja,maar ik denk niet dat dat de oorzaak is van mensen die zich zo opstellen.
je opvoeding is als een rijbewijs je heb er les voor gehad en je heb het gekregen ,maar ht wil niet zeggen dat je kan auto rijden.
soms zit het gewoon in de omstandig heden die een mens op later leeftijd mee maakt.
meestal begint het rond de leeftijd van een jaar of 15 a 16 dat mensen zich gaan afsluiten voor gevoelens van buiten af daar doe je niks aan,het is aan de persoon zelf hoe ver hij/zij dit laat gaan .
die mesne hebben de instelling van als jij mijn wil leren kennen dan doe je daar maar moeite voor.
alleen het probleem is als mensen er moeite voor gaan doen om die persoon teleren kennen dat deze dan nog verder in hun schulp kruipen omdat ze het een raare gewaarwording vinden dat iemand daadwerkelijk intresse heeft in hem/haar, en dan gaan de problemen zich pas voor doen
want zo persoon begint bij voorbaad al te schoppen tegen alles wat binnen probeert te dringen in dat veiligge muurtje wat zo'n pesoon om zich heen gebouwt heeft,en dan slaat de paniek toe, en beginnen ze nog harden om zich heen te trappen,want het is natuurlijk dood eng dat iemand binnen dringt in jou laten we ff zegen wereld van beleving en gevoel.
het is voor zo'n persoon natuurlijk veel makkelijker om gelijk alles van aandacht/liefde geef het een naampje , weg te ketsen en vol in de aanval tegaan, want als die persoon nou eerder is met de ander pijn te doen of te kwetsen zal het hem/haar niet overkomen en tja voorkomen is beter als genezen toch?!
dat dat soort personen veel missen kwa genegenheid en vriendschap, en lol in het leven ,tuurlijk ,maar tis wel zo veilig

het probleem is allen dat het zo gewoonte voor ze gaan worden dat het een levens wijze is die heel moeilijk af te schudden is.

maar het heeft ook met het miljeu te maken waar zo'n pesoon zich in bevind ,dus werkt leeft enz maar niet zo zeer met de eerste levens jaren,oke je heb daar ook je uitzonderingen in maar dat is weer een bevesteging van de regel
kinderen op zich tot hun puber tijd zijn onbevangen en open en eerlijk ,en zien eigelijk het slechte in de mens niet tot dat ze voor het eerst verlieft worden dan valt dat alles in 1 keer weg en als dit dan niet goed op gevangn word door kind en omgeving dan ja dan is de kans groter dat het de rest van hun leven toch met dit soort afstoot ten opzichte van andere gaat uiten .


mol

Het "hou van me of haat me" principe noem ik dit altijd!
Als je echt van me houdt blijf je moeite doen, ook al stoot ik je vreselijk af. Helaas krijgt de "tegenpartij" ook vaak te maken met zijn eigen gevoel en voelt zich dus gekwetst door jou en laat je inderdaad, zoals je al over jezelf hebt afgeroepen met je houding, in de steek.
Mooi Mol, je stukje is heel persoonlijk, toch schijf je het alsof je het over anderen hebt. Hoe tekenend dat we vooral ver van je bed moeten blijven.

[ien]

wat en bla bla, vroeger heb ik het zo slecht gehad dat ik nu mensen afstoot wat een cliche zeg.
dat het er mee te maken zou kunnen hebben ja,maar ik denk niet dat dat de oorzaak is van mensen die zich zo opstellen.
je opvoeding is als een rijbewijs je heb er les voor gehad en je heb het gekregen ,maar ht wil niet zeggen dat je kan auto rijden.

Een groep mensen wel Mol.
Er is een groep die vanaf hun geboorte heel slecht les hebben gekregen.
Mensen waar van af hun geboorte al een afstand van is gecreerd.
Omdat ze niet voldeden aan een plaatje of verwachtingen die de opvoeders hadden van de persoon. [dat kan zijn omdat je ouders een ander geslacht wilden..ja..komt voor!!. kan zijn een stukje geschiedenis voor je geboorte..er zijn zoveel redenen om op te noemen.]

zo'n persoon is al zo beschadigd in zijn vroege jeugd..hij weet niet beter of functioneert totaal niet,voldoet aan niets ..je krijgt dit dag op dag te horen...dat het toch heel wat moeite kost om je een beetje te kunnen handhaven,je te kunnen redden in de maatschappij.
dit is niet gelinkt aan een millieu waar je vandaan komt..die komt in alle milleu's voor..hoog en laag!!
Groetjes,
ineke

[Neeltje]

wat en bla bla, vroeger heb ik het zo slecht gehad dat ik nu mensen afstoot wat een cliche zeg.
dat het er mee te maken zou kunnen hebben ja,maar ik denk niet dat dat de oorzaak is van mensen die zich zo opstellen.
je opvoeding is als een rijbewijs je heb er les voor gehad en je heb het gekregen ,maar ht wil niet zeggen dat je kan auto rijden.

Een groep mensen wel Mol.
Er is een groep die vanaf hun geboorte heel slecht les hebben gekregen.
Mensen waar van af hun geboorte al een afstand van is gecreerd.
Omdat ze niet voldeden aan een plaatje of verwachtingen die de opvoeders hadden van de persoon. [dat kan zijn omdat je ouders een ander geslacht wilden..ja..komt voor!!. kan zijn een stukje geschiedenis voor je geboorte..er zijn zoveel redenen om op te noemen.]

zo'n persoon is al zo beschadigd in zijn vroege jeugd..hij weet niet beter of functioneert totaal niet,voldoet aan niets ..je krijgt dit dag op dag te horen...dat het toch heel wat moeite kost om je een beetje te kunnen handhaven,je te kunnen redden in de maatschappij.
dit is niet gelinkt aan een millieu waar je vandaan komt..die komt in alle milleu's voor..hoog en laag!!
Groetjes,
ineke

Komt inderdaad in alle milieus voor, maar hoeft niet perse te zijn door iets wat in de vroege jeugd is gebeurd. Kan ook door latere ervaringen zijn. Ik ben in ieder geval altijd heel erg verbaasd als een gemaakte afspraak doorgaat, want ik ben er zo gewend aan geraakt dat iedereen op het laatste moment nog afzegd met een of andere smoes. In het begin baal je iedere keer als 'n stier, zeker als het iets is waar je naar uitgekeken hebt, maar als ik nu weg wil, mogen ze mee, maar zo niet, ga ik lekker toch.

[Mol]

wat en bla bla, vroeger heb ik het zo slecht gehad dat ik nu mensen afstoot wat een cliche zeg.
dat het er mee te maken zou kunnen hebben ja,maar ik denk niet dat dat de oorzaak is van mensen die zich zo opstellen.
je opvoeding is als een rijbewijs je heb er les voor gehad en je heb het gekregen ,maar ht wil niet zeggen dat je kan auto rijden.

Een groep mensen wel Mol.
Er is een groep die vanaf hun geboorte heel slecht les hebben gekregen.
Mensen waar van af hun geboorte al een afstand van is gecreerd.
Omdat ze niet voldeden aan een plaatje of verwachtingen die de opvoeders hadden van de persoon. [dat kan zijn omdat je ouders een ander geslacht wilden..ja..komt voor!!. kan zijn een stukje geschiedenis voor je geboorte..er zijn zoveel redenen om op te noemen.]

zo'n persoon is al zo beschadigd in zijn vroege jeugd..hij weet niet beter of functioneert totaal niet,voldoet aan niets ..je krijgt dit dag op dag te horen...dat het toch heel wat moeite kost om je een beetje te kunnen handhaven,je te kunnen redden in de maatschappij.
dit is niet gelinkt aan een millieu waar je vandaan komt..die komt in alle milleu's voor..hoog en laag!!
Groetjes,
ineke

tuurlijk, ik ontken dit ook totlaal niet ,want dat zeg ik ook ,maar door de regel genomen is dit in veel gevallen toch niet het geval ,mensen zoals jij beschrijft hier kunne tolaal niet normaal functioneren in de samen leving,en het geen waar ik het over heb is het een keuze geweest en daarom niet willen functioneren in de sameleving, en ik denk dat dit toch een wezelijk verschil is.


mol

[Caro.]

wat en bla bla, vroeger heb ik het zo slecht gehad dat ik nu mensen afstoot wat een cliche zeg.
dat het er mee te maken zou kunnen hebben ja,maar ik denk niet dat dat de oorzaak is van mensen die zich zo opstellen.
je opvoeding is als een rijbewijs je heb er les voor gehad en je heb het gekregen ,maar ht wil niet zeggen dat je kan auto rijden.
soms zit het gewoon in de omstandig heden die een mens op later leeftijd mee maakt.
meestal begint het rond de leeftijd van een jaar of 15 a 16 dat mensen zich gaan afsluiten voor gevoelens van buiten af daar doe je niks aan,het is aan de persoon zelf hoe ver hij/zij dit laat gaan .
die mesne hebben de instelling van als jij mijn wil leren kennen dan doe je daar maar moeite voor.
alleen het probleem is als mensen er moeite voor gaan doen om die persoon teleren kennen dat deze dan nog verder in hun schulp kruipen omdat ze het een raare gewaarwording vinden dat iemand daadwerkelijk intresse heeft in hem/haar, en dan gaan de problemen zich pas voor doen
want zo persoon begint bij voorbaad al te schoppen tegen alles wat binnen probeert te dringen in dat veiligge muurtje wat zo'n pesoon om zich heen gebouwt heeft,en dan slaat de paniek toe, en beginnen ze nog harden om zich heen te trappen,want het is natuurlijk dood eng dat iemand binnen dringt in jou laten we ff zegen wereld van beleving en gevoel.
het is voor zo'n persoon natuurlijk veel makkelijker om gelijk alles van aandacht/liefde geef het een naampje , weg te ketsen en vol in de aanval tegaan, want als die persoon nou eerder is met de ander pijn te doen of te kwetsen zal het hem/haar niet overkomen en tja voorkomen is beter als genezen toch?!
dat dat soort personen veel missen kwa genegenheid en vriendschap, en lol in het leven ,tuurlijk ,maar tis wel zo veilig

het probleem is allen dat het zo gewoonte voor ze gaan worden dat het een levens wijze is die heel moeilijk af te schudden is.

maar het heeft ook met het miljeu te maken waar zo'n pesoon zich in bevind ,dus werkt leeft enz maar niet zo zeer met de eerste levens jaren,oke je heb daar ook je uitzonderingen in maar dat is weer een bevesteging van de regel
kinderen op zich tot hun puber tijd zijn onbevangen en open en eerlijk ,en zien eigelijk het slechte in de mens niet tot dat ze voor het eerst verlieft worden dan valt dat alles in 1 keer weg en als dit dan niet goed op gevangn word door kind en omgeving dan ja dan is de kans groter dat het de rest van hun leven toch met dit soort afstoot ten opzichte van andere gaat uiten .


mol

Het "hou van me of haat me" principe noem ik dit altijd!
Als je echt van me houdt blijf je moeite doen, ook al stoot ik je vreselijk af. Helaas krijgt de "tegenpartij" ook vaak te maken met zijn eigen gevoel en voelt zich dus gekwetst door jou en laat je inderdaad, zoals je al over jezelf hebt afgeroepen met je houding, in de steek.
Mooi Mol, je stukje is heel persoonlijk, toch schijf je het alsof je het over anderen hebt. Hoe tekenend dat we vooral ver van je bed moeten blijven.

Komt me wel heel bekend voor
En ook graag veel aandacht binnen een relatie, maar ook weer niet nét teveel zodat je het gevoel hebt dat je stikt.

Krijg je te weinig aandacht naar je zin, dan komt er bonje, want aandacht moet er zijn.....
Doe ook weer niet te aanhankelijk, want dan schopt zo iemand zich van je af.

(hahaha, hier mag ook "ik" gelezen worden )

[Caro.]

Hoe zit het eigenlijk met spanning/stress bij babies of pasgeborene?
Dit schijnt dus ook voor te kunnen komen.

[twinkeltje]

Hoe zit het eigenlijk met spanning/stress bij babies of pasgeborene?
Dit schijnt dus ook voor te kunnen komen.

kan ik wel iets over zeggen mijn zoon was van babby al een huil babby toen hij ouder werd bleek hij depresief te zijn zeg maar aan geboren hier over is nog niet veel bekend maar het komt dus al voor bij babby s die geboren woorden zonder er ooit iets gebeurd is ook met vreemde mensen heeft hij moeite en beperkt zich tot het gezin vertrouwt niemand zomaar
in dit geval is het erfelijk zijn pa heeft het ook

[Senna1]

Alles wat je meemaakt neem je mee als bagage en zal uiteindelijk bepalen wie je op dit moment bent. Dat betekend niet dat dat een vaststaand gegeven is en dat je door toekomstige ervaringen geen andere kijk op het leven kan krijgen en de manier hoe je met dingen omgaat. Mensen die in je vroege jeugd dicht bij je horen te staan kunnen je toch een groot deel van die bagage meegeven en als ze dat nalaten of zelfs je vertrouwen ernstig beschadigen kan dat van invloed zijn op wie je bent en hoe je in het leven staat. Een gebrek aan liefde,en het ermee omgaan, in je vroege jeugd maakt dat je er op latere leeftijd door geïntimideerd kan worden en wanneer je in deze vroege periode blootgesteld wordt aan afwijkend gedrag kan je dat aannemen als zijnde normaal en daar je hele wereld aan ophangen. Wanneer blijkt dat de mensen die je normaliter moet kunnen vertrouwen en je deze normen en waarden moeten bijbrengen je schaamteloos hebben besodemieterd kan dat wel een impact hebben op je persoonlijkheid.

Als je niet weet hoe het voelt om geliefd te zijn kan het aardig beangstigend zijn wanneer dit wel gebeurd, simpelweg omdat je niet weet hoe het voelt en hoe je ermee om moet gaan. Al je keuzes die je maakt in die verhouding zijn gebaseerd op je eerdere ervaringen en dat kan er voor zorgen dat mensen je moeilijk kunnen benaderen, laat staan doorgronden. Het kan er ook toe leiden dat je je teveel ophangt aan dat gevoel om geliefd te zijn en jezelf onderschikt maakt aan dat gevoel. Als je in die kwetsbare situatie wederom bedrogen uitkomt kijk je de volgende keer wel uit met jezelf kwetsbaar opstellen.

Dit alles kan je wel een sterker persoon maken als je er mee weet om te gaan. Je zal je verwachtingen bijstellen om op die manier beter om te kunnen gaan met afwijzingen in welke vorm dan ook. Je kiest er dan ook voor om jezelf voor altijd af te sluiten en te wachten tot je er klaar voor bent om mensen te vertrouwen of om mensen te vertrouwen totdat het tegendeel bewezen is.
Ik schaar mezelf in de laatste categorie, ik zal mensen vertrouwen totdat het tegendeel bewezen is maar zal niet vanaf het eerste begin een hoog verwachtingspatroon hebben, dit kan groeien naarmate ik de persoon in kwestie beter ken en meer en meer bewezen is dat ze mijn vriendschap en vertrouwen waard zijn. Mensen die het niet goed met je voor hebben zullen relatief snel door de mand vallen en zolang je daar nog niet te gehecht aan bent kan je daar beter mee omgaan dan wanneer je direct je leven rond zo’n persoon laat draaien.

[Caro.]

Hoe zit het eigenlijk met spanning/stress bij babies of pasgeborene?
Dit schijnt dus ook voor te kunnen komen.

kan ik wel iets over zeggen mijn zoon was van babby al een huil babby toen hij ouder werd bleek hij depresief te zijn zeg maar aan geboren hier over is nog niet veel bekend maar het komt dus al voor bij babby s die geboren woorden zonder er ooit iets gebeurd is ook met vreemde mensen heeft hij moeite en beperkt zich tot het gezin vertrouwt niemand zomaar
in dit geval is het erfelijk zijn pa heeft het ook

Ik vraag het ook omdat mijn broer dit had: hij lag als pasgeborene al compleet stijf van de stress (?) in zijn wiegje. Alle spieren waren gespannen. Voordat hij 2 jaar was, had hij al een aantal valium-kuren achter de rug (destijds was men nog niet zo van de kinderpsychologen).
Later is dus ook gebleken dat hij depressief was/is.

Zou bv een geboorte een trauma kunnen veroorzaken?

[twinkeltje]

Hoe zit het eigenlijk met spanning/stress bij babies of pasgeborene?
Dit schijnt dus ook voor te kunnen komen.

kan ik wel iets over zeggen mijn zoon was van babby al een huil babby toen hij ouder werd bleek hij depresief te zijn zeg maar aan geboren hier over is nog niet veel bekend maar het komt dus al voor bij babby s die geboren woorden zonder er ooit iets gebeurd is ook met vreemde mensen heeft hij moeite en beperkt zich tot het gezin vertrouwt niemand zomaar
in dit geval is het erfelijk zijn pa heeft het ook

Ik vraag het ook omdat mijn broer dit had: hij lag als pasgeborene al compleet stijf van de stress (?) in zijn wiegje. Alle spieren waren gespannen. Voordat hij 2 jaar was, had hij al een aantal valium-kuren achter de rug (destijds was men nog niet zo van de kinderpsychologen).
Later is dus ook gebleken dat hij depressief was/is.

Zou bv een geboorte een trauma kunnen veroorzaken?

een moelijke geboorte zegt men of veel spaning tijdens het zwanger zijn
bij mij was dit geen van allen mijn bevaling was zo snel en pijn loos ik beviel bijna in de auto en ik woonde nog geen 10 min van het ziekenhuis af
ook de zwangerschap had ik geen trobbels niet miselijk en tot de dag ervoor zat ik nog op de fiets maar ook de kinder spycho hebben nog weinig evaring met dit soort kinderen hij vroeg mij zelfs om raad hoe ik er mee om ging dat is het moelijke van zulke kinderen van buiten zie je niks maar van binnen

[cuatro]

[quote="v.d Lupinehof"]wat en bla bla, vroeger heb ik het zo slecht gehad dat ik nu mensen afstoot wat een cliche zeg.
dat het er mee te maken zou kunnen hebben ja,maar ik denk niet dat dat de oorzaak is van mensen die zich zo opstellen.
je opvoeding is als een rijbewijs je heb er les voor gehad en je heb het gekregen ,maar ht wil niet zeggen dat je kan auto rijden.
soms zit het gewoon in de omstandig heden die een mens op later leeftijd mee maakt.
meestal begint het rond de leeftijd van een jaar of 15 a 16 dat mensen zich gaan afsluiten voor gevoelens van buiten af daar doe je niks aan,het is aan de persoon zelf hoe ver hij/zij dit laat gaan .
die mesne hebben de instelling van als jij mijn wil leren kennen dan doe je daar maar moeite voor.
alleen het probleem is als mensen er moeite voor gaan doen om die persoon teleren kennen dat deze dan nog verder in hun schulp kruipen omdat ze het een raare gewaarwording vinden dat iemand daadwerkelijk intresse heeft in hem/haar, en dan gaan de problemen zich pas voor doen
want zo persoon begint bij voorbaad al te schoppen tegen alles wat binnen probeert te dringen in dat veiligge muurtje wat zo'n pesoon om zich heen gebouwt heeft,en dan slaat de paniek toe, en beginnen ze nog harden om zich heen te trappen,want het is natuurlijk dood eng dat iemand binnen dringt in jou laten we ff zegen wereld van beleving en gevoel.
het is voor zo'n persoon natuurlijk veel makkelijker om gelijk alles van aandacht/liefde geef het een naampje , weg te ketsen en vol in de aanval tegaan, want als die persoon nou eerder is met de ander pijn te doen of te kwetsen zal het hem/haar niet overkomen en tja voorkomen is beter als genezen toch?!
dat dat soort personen veel missen kwa genegenheid en vriendschap, en lol in het leven ,tuurlijk ,maar tis wel zo veilig

het probleem is allen dat het zo gewoonte voor ze gaan worden dat het een levens wijze is die heel moeilijk af te schudden is.

maar het heeft ook met het miljeu te maken waar zo'n pesoon zich in bevind ,dus werkt leeft enz maar niet zo zeer met de eerste levens jaren,oke je heb daar ook je uitzonderingen in maar dat is weer een bevesteging van de regel
kinderen op zich tot hun puber tijd zijn onbevangen en open en eerlijk ,en zien eigelijk het slechte in de mens niet tot dat ze voor het eerst verlieft worden dan valt dat alles in 1 keer weg en als dit dan niet goed op gevangn word door kind en omgeving dan ja dan is de kans groter dat het de rest van hun leven toch met dit soort afstoot ten opzichte van andere gaat uiten .


Kinderen zien wel degelijk het slechte in een mens, ze zijn niet achterlijk.

En goede opvang is inderdaad heel erg belangrijk, zodat ze niet het gevoel hebben alles alleen te moeten oplossen.

Ik zou niet zo'n algemeen verhaal durven te vertellen zoals jij het hier boven schets. Om het simpele feit dat het niet voor iedereen op gaat.

Daarom praat ik liever in ik-vorm, zoals ik het beleef.
En ik denk ook niet dat jij bij machte bent om te vertellen hoe ik zo geworden ben. Mocht dit wel zo zijn dan kom ik graag een keer op consult.

[Mol]

wat en bla bla, vroeger heb ik het zo slecht gehad dat ik nu mensen afstoot wat een cliche zeg.
dat het er mee te maken zou kunnen hebben ja,maar ik denk niet dat dat de oorzaak is van mensen die zich zo opstellen.
je opvoeding is als een rijbewijs je heb er les voor gehad en je heb het gekregen ,maar ht wil niet zeggen dat je kan auto rijden.
soms zit het gewoon in de omstandig heden die een mens op later leeftijd mee maakt.
meestal begint het rond de leeftijd van een jaar of 15 a 16 dat mensen zich gaan afsluiten voor gevoelens van buiten af daar doe je niks aan,het is aan de persoon zelf hoe ver hij/zij dit laat gaan .
die mesne hebben de instelling van als jij mijn wil leren kennen dan doe je daar maar moeite voor.
alleen het probleem is als mensen er moeite voor gaan doen om die persoon teleren kennen dat deze dan nog verder in hun schulp kruipen omdat ze het een raare gewaarwording vinden dat iemand daadwerkelijk intresse heeft in hem/haar, en dan gaan de problemen zich pas voor doen
want zo persoon begint bij voorbaad al te schoppen tegen alles wat binnen probeert te dringen in dat veiligge muurtje wat zo'n pesoon om zich heen gebouwt heeft,en dan slaat de paniek toe, en beginnen ze nog harden om zich heen te trappen,want het is natuurlijk dood eng dat iemand binnen dringt in jou laten we ff zegen wereld van beleving en gevoel.
het is voor zo'n persoon natuurlijk veel makkelijker om gelijk alles van aandacht/liefde geef het een naampje , weg te ketsen en vol in de aanval tegaan, want als die persoon nou eerder is met de ander pijn te doen of te kwetsen zal het hem/haar niet overkomen en tja voorkomen is beter als genezen toch?!
dat dat soort personen veel missen kwa genegenheid en vriendschap, en lol in het leven ,tuurlijk ,maar tis wel zo veilig

het probleem is allen dat het zo gewoonte voor ze gaan worden dat het een levens wijze is die heel moeilijk af te schudden is.

maar het heeft ook met het miljeu te maken waar zo'n pesoon zich in bevind ,dus werkt leeft enz maar niet zo zeer met de eerste levens jaren,oke je heb daar ook je uitzonderingen in maar dat is weer een bevesteging van de regel
kinderen op zich tot hun puber tijd zijn onbevangen en open en eerlijk ,en zien eigelijk het slechte in de mens niet tot dat ze voor het eerst verlieft worden dan valt dat alles in 1 keer weg en als dit dan niet goed op gevangn word door kind en omgeving dan ja dan is de kans groter dat het de rest van hun leven toch met dit soort afstoot ten opzichte van andere gaat uiten .


Kinderen zien wel degelijk het slechte in een mens, ze zijn niet achterlijk.

En goede opvang is inderdaad heel erg belangrijk, zodat ze niet het gevoel hebben alles alleen te moeten oplossen.

Ik zou niet zo'n algemeen verhaal durven te vertellen zoals jij het hier boven schets. Om het simpele feit dat het niet voor iedereen op gaat.

Daarom praat ik liever in ik-vorm, zoals ik het beleef.
En ik denk ook niet dat jij bij machte bent om te vertellen hoe ik zo geworden ben. Mocht dit wel zo zijn dan kom ik graag een keer op consult.

hoe ik een verhaal neer zet is geheel aan mijn en ik heb daar dan ook geen toesteming voor nodig van jou ,is het wel????????
wat jij met mijn schrijven vind of doet is mijn totaal om het even,en dat het niet op gaat voor jou wil nog niet zeggen dat het niet voor iemand anders ook zo is ,of ben jij god?
wat ik bedoel met kinderen is dat kinderen puur zijn onschuldig en oprecht
en deze vertrouwen moeten en kunnen hebben in de mensen in hun omgeving,als dat niet het geval is is er zo i zo wat mis in de situatie.

mol