Het HondenForum

Ik scheld ze zelf uit
Ik noem de hava's meestal de stoffers, hoewel Fien ook vaak vieslel heet.

Dat zijn de anderen ook wel met zekere regelmaat trouwens.
Andere mensen zeggen hooguit dat het schapen zijn/lijken.

Ik betrapte mezelf net ook op smeerlap en viespeuk. Maar dat is gewoon de werkelijkheid weergeven.

Hippo schreef:

lucie schreef: Vroeger in Nederland was mijn herder wel altijd kut/kanker/klote hond die ik bij mij moest houden, maar dat is de ROtterdamse manier van iemand vriendelijk verzoeken
:

Ok apart, ik werk in Rotterdam en Dico is 1x per week mee en mijn broer en schoonzus wonen met hun 2 mechels naast de Euromast, maar ik heb dat echt nog nooit meegemaakt

echt héél vaak! terwijl ze totaal geen interesse had in mensen of andere honden, ook niet ging buurten of zo. Maar van verre werd dan al geroepen dat ik die (vul maar in) hond bij me moest houden

Zo, dat zijn dikke! Of: Die hebben een goed kosthuis! Of: Ze verhongeren iig niet!

Karel wordt daarnaast nog door iedereen uitgemaakt voor sukkeltje, lullo, en de forumfavoriet: Kruising Newf

edit - Wat heptie aan ze oge? Maar das neit echt schelden
en nog een edit - ik krijg ook wel veel complimenten over ze, gek genoeg ook vooral over Karel, die ze meestal mooi en imposant vinden dan, en och wat glimt ie mooi mevrouw! Nou he EN mensen vinden het altijd leuk als ze met zijn tweeen in een waterplas aan t spelen zijn haha. Pom is meestal lief, die kan ook wel heel indringend en lief kijken naar de menseh

Ik krijg op straat eigenlijk alleen maar complimentjes over mijn duo. Mensen vinden ze mooi, lief, enthousiast, vriendelijk. Hun glanzende vacht valt ook altijd op.
En nu ik regelmatig met drie loop, krijg ik nog vaker opmerkingen, maar nog steeds eigenlijk alleen maar positief.
Zelf noem ik ze nog wel ondeugdjes, nieuwsgierige aapjes, bruinoogjes

Mijn collega belde me toen we nog maar net collega's waren. Of het klopte dat er een blonde Lab op mijn oprit lag (ze wist dat ik Goldens had, en ze weet best wat van honden). Heb haar gevraagd of ze even terug wilde gaan en wilde kijken of de hond reageerde op "SaarMiep".
Dat deed de hond (Saar dus), en ik had de voordeur dus wijd open gelaten en Saar is op de oprit gaan liggen. Wachtend tot wij weer thuis kwamen en intussen de open voordeur bewakend dat Miep niet de kuierlatten nam.

Maar dat is geen schelden. Ze dacht gewoon dat er een Lab op mijn oprit lag. Ik heb haar dus beloond met een bosje bloemen omdat ze mijn honden naar binnen heeft gedaan en de deur goed heeft dicht getrokken.

Teveel om op te noemen!!

Vos, dingo, hert, dombo (olifantje), Dobby (Harry Potter), gremlin, Flappie, oren waar ga je met die hond naartoe? En vast nog meerdere waar ik nu even niet op kom.
Moet zeggen dat ik me er ook wel schuldig aan maakt hoor, onze eigen kleine Flappie

Tja, ze heeft gewoon echt hele grote oren

Rasta wordt trouwens ook vaak voor een labradoodle aangezien, vooral als hij wat langer in de vacht zit, als ik zeg dat het een poedel is, verbazing alom.
Zelfs een keer een meneer die beweerde dat het nooit een echte poedel kon zijn want die zijn niet zo groot.
Kinderen zeggen het trouwens wel altijd goed.

Sarah is ooit voor bruine rat uitgemaakt.

Een vader zei tegen zijn dochtertje toen ik met Balou liep, kijk die mevrouw laat haar cavia uit.

Mijn dochter van 5 met haar rode jasje staat samen met Aiko hier in de buurt bekend als " Roodkapje en de wolf"

Hier thuis komt ie er bekaaider vanaf.
Reljoekel
Lelijke rooie nep Japanner
Kakita, Vlaaiko, Aikots (Hij was flink ziek als pup, en had veel last van diarree en overgeven)

(Verder is ie ook "vrouwtje's vriendje, grote vent, knappe jongen en held, overigens)

Oscar kan mijn vriend zo melig aanstaren met z'n lange neus en dat blauwe oog dat het nerveus makend is, en het gescheld dat volgt is voornamelijk Italiaans. Als Oscar af en toe en inschattingsfout maakt en in een sprint tegen de mijn knielholtes opknalt noem ik hem toch vaak "knuppel". Apekop doet het ook goed. Loulou kan zich nog wel eens om bij mij onbekende redenen het fietspad opglijden. "Koppige bok..." mompelend sleep ik haar (want tuigje) in alle vier de ankers dan weer het trottoir op. Niet op het fucking fietspad lopen als je geen fietser bent, dat leert ze maar niet.

Gescheld van andere mensen hoor ik natuurlijk nooit, mijn honden zijn keurig opgevoed en elegant en ze worden dan ook steevast de hemel in geprezen.