Hoe angst verbergen voor hond/ hond laten wennen

[_Leonie]

En in de tweede plek heb ik er gewoon heel veel moeite mee om dan evt afhankelijk te gaan worden van een pilletje.

Dat kan ik me voorstellen, maar nu ben je ook heel afhankelijk van je angst, toch?

(En van het aankomen kan ik me ook heel goed voorstellen, al zou ik liever aankomen dan mijn hond moeten herplaatsen bijvoorbeeld, mocht het toch ooit zover komen. Maar ik snap het echt hoor, ik heb hierom vroeger ook medicatie geweigerd.)

En als je een hoge bloeddruk zou hebben zou je ook een pilletje er voor slikken om het omlaag te houden - nu doe je het alleen om (tijdelijk) jezelf er door heen te trekken.
Het is niet direct zo dat je lam en verslaafd op de bank zit.

[~Suzanne~]

In gewoon Nederlands: neem een pilletje, echt!!!
Ook dan heb je zeer beslist hulp nodig van een specialist (in welke vorm dan ook) maar het kan je erdoorheen halen. Het maakt het voor nu ff wat makkelijker om een therapie te laten "landen".

Nee, het is niet de bedoelding dat je levenslang iets slikt maar aan de andere kant, als dat is wat het leven leefbaar maakt en weer leuk, dan moet het.

Been there... done that...

Suzanne

[*Skye*]

Dankjewel allemaal weer voor jullie berichten. Donderdag en vrijdag avond was mijn man weer thuis en heeft hij de avondwandelingen gemaakt en wat er uiteraard helemaal niets aan de hand met Skye. Tijdens de rest van de wandelingen met mij gaat het ook gewoon helemaal prima. Of nouja, beinvloed mijn angst Skye niet. Gisteren heb ik om 21.30u de avondwandeling gedaan en heb ik ze om 23u nog even laten plassen voor het huis. En dat werkt misschien nog wel het beste. Maar goed, dat is voor nu even een oplossing deze weken, maar straks is het natuurlijk tijdens de ochtendwandeling nog donker en vanaf een uur of 17u ook weer dus dat kan dan niet meer.
Gisteren een boswandeling gemaakt zonder hond en vanuit daar ga ik het maar oppakken.

En in de tweede plek heb ik er gewoon heel veel moeite mee om dan evt afhankelijk te gaan worden van een pilletje.

Dat kan ik me voorstellen, maar nu ben je ook heel afhankelijk van je angst, toch?

(En van het aankomen kan ik me ook heel goed voorstellen, al zou ik liever aankomen dan mijn hond moeten herplaatsen bijvoorbeeld, mocht het toch ooit zover komen. Maar ik snap het echt hoor, ik heb hierom vroeger ook medicatie geweigerd.)

Zo had ik er eigenlijk nog niet naar gekeken. Ik ga het maar eens serieus een kans geven. En idd als het een keuze is tussen 10kg aankomen en Skye kunnen houden, of herplaatsen, is de keuze niet zo moeilijk. Maar ik spreek wel over >30kg overgewicht ofzo. Zit nu rond de -16,5kg en dat voelt toch wel een heel stukje gezonder. Maar goed, deze stress is natuurlijk ook niet gezond...

Ik had het je al eerder gezegd maar ik wandel ook veel ontspannender met een teef dan met een reu . En reu en teef samen begin ik niet eens aan

Jip is ook een " echte " reu ondanks zijn castratie dus wandelen is voor hem alleen maar ontspannen als we geen reuen tegen komen . Zodra hij een reu nog maar ruikt is die spanning er . Als Heavy er dan nog eens bij loopt is die spanning nog hoger want er mag geen reu bij zijn teef komen enz

Dus ik maak heerlijke rustige wandelingen met hem op tijden en plaatsen waar ik niemand tegen kom en als ik toch een hond tegen kom roep ik Jip bij me en lijn hem aan en stuur de hond weg . Ik zou het advies van Nanna ook eens uitproberen . Alleen Sky mee en een paraplu bijvoorbeeld .
En daar mee honden op afstand houden misschien geeft je dat een gevoel van controle hebben

Met een reu heb je niu eenmaal vaak grauwen en snauwen en dat is nooit te voorkomen en ook al betekent het niks jij zakt er wel iedere keer door terug in je angst . Als je gewoon alle contact met andere honden verbied hoef je die angst niet meer te hebben .

Ja hier hebben we het inderdaad al eens eerder over gehad. En ondanks dat dit ook natuurlijk iets is wat speelt en waar ik wat mee kan afstemmen, is dit niet de spanning waar Skye zelf last van heeft. Hij heeft juist last van de spanning dat als we op die rustige plek zijn en ik bang wordt voor datgene wat er nog niet is. Dus we lopen ergens waar echt niemand is en ik denk een rennende hond te horen, dan doe ik verder niets wat een ander mensen zou merken, maar mijn hart zit in mijn keel en ik wordt gewoon misselijk van de angst. Dat is waar Skye last van heeft, want vrouwtje heeft paniek, dus er is iets.

Het hele reuen grauwen en snauwen gedeelte is iets wat ik vervelend vindt, daarom dat ik ook met Nova bijvoorbeeld wel naar het bos durf. Maar deze angst is een angst die er ook is als ik alleen in het bos loop.

Maar idd met een paraplu lopen is misschien wel een idee. Als ik soms mijn sleutels in mijn hand heb omdat ik geen zakken heb, dan voel ik me ook sterker. Niet dat ik iets met die sleutels ga doen, maar dan heb ik het idee dat ik iets kan gooien ofzo

Ik begon er wat last van te krijgen na wat incidenten met vechthonden in de buurt.
Niet eens bang voor mezelf maar bang voor wat er met mijn honden kan gebeuren. En buiten dat heb ik ook regelmatig logees en daar voel ik me heel verantwoordelijk voor.
Wat mij enorm heeft geholpen is het me bewapenen met een sjambok. Van 1.03 meter lang
Daar kun je verrekes mee slaan. Ik heb het ding altijd bij me maar nooit gebruikt. Gebruik hem als aanwijsstok "nee dáár ligt je dennenappel lul"
Maar ondertussen geeft ie me zo'n gevoel van zekerheid dat ik er zelf ook zekerder van ben geworden. Ik weet dat het schijnveiligheid is maar toch is het een prettig idee iets in handen te hebben dat je in geval van nood kunt gebruiken en dat je dan niet de zaak met je blote handjes op hoeft te lossen.

Hier idem. Ik werd ook bang omdat ik wat rare dingen had meegemaakt en mijn huidige hondjes zo klein zijn. En omdat er aan het begin van de straat een dog woont die erg naar op mijn hondjes reageert en ook wel eens los komt. Dus ik ook een dikke wandelstok gekocht met een knots op het einde. En jachtlijntjes voor mijn hondjes ipv de flexen. Ze lopen altijd los dus de flexen meenemen was veel te veel moeite. Nu voel ik me beter. En inmiddels loop ik alleen nog met de stok in het bos in het weekend.
Dus jezelf zeker voelen met een "wapen" is helemaal niet zo slecht.

Een stok kan je ook tussen je hond en de andere hond houden. Ook merk ik dat een stok op veel honden ergens wat indruk kan maken als je die omhoog steekt.

Met een stok zie ik mezelf nog niet zo snel lopen, maar idd misschien wel eens met een grote paraplu ofzo. Wij zijn idd wel eens een man met 3 plaat voor de kop, drukker dan drukke aussies tegegekomen. Hij had een hele grote stok bij. Als zijn honden dan te druk deden richting Skye dan dreef hij ze als het ware met de stok weg.

En in de tweede plek heb ik er gewoon heel veel moeite mee om dan evt afhankelijk te gaan worden van een pilletje.

Dat kan ik me voorstellen, maar nu ben je ook heel afhankelijk van je angst, toch?

(En van het aankomen kan ik me ook heel goed voorstellen, al zou ik liever aankomen dan mijn hond moeten herplaatsen bijvoorbeeld, mocht het toch ooit zover komen. Maar ik snap het echt hoor, ik heb hierom vroeger ook medicatie geweigerd.)

En als je een hoge bloeddruk zou hebben zou je ook een pilletje er voor slikken om het omlaag te houden - nu doe je het alleen om (tijdelijk) jezelf er door heen te trekken.
Het is niet direct zo dat je lam en verslaafd op de bank zit.

Ja als het nodig is zou ik het idd doen. Wat jij zegt is inderdaad wel wat me tegenhoudt Ooit wel eens een paar x oxazepam geslikt en dat was een drama. Binnen een uur leek ik net een stonede garnaal en als het uitgewerkt was dan leek ik net een zombie. Maar ik ga er maar eens goed over nadenken en het overleggen. En dan niet alleen voor het wandelen met Skye, maar ook verder beinvloed het mijn leven natuurlijk.

In gewoon Nederlands: neem een pilletje, echt!!!
Ook dan heb je zeer beslist hulp nodig van een specialist (in welke vorm dan ook) maar het kan je erdoorheen halen. Het maakt het voor nu ff wat makkelijker om een therapie te laten "landen".

Nee, het is niet de bedoelding dat je levenslang iets slikt maar aan de andere kant, als dat is wat het leven leefbaar maakt en weer leuk, dan moet het.

Been there... done that...

Suzanne

Ja dat is ook eigenlijk helemaal waar. Ik ga er eens over in overleg.

[~Suzanne~]

Precies omdat het je leven zo beinvloed. Da's niet gezond / niet goed.
En ja, ik heb makkelijk lullen; maar ik heb er wel de ervaring ook mee.
Probeer leuke dingen te doen. Klein, heel klein. Al is het maar genieten van een bad, een muziekstuk, een spelletje binnen of in de tuin met de honden.... een tvprogramma; een video.. het boeit niet

Verwacht van een pilletje geen wonderen! Het haalt net overal de scherpe randjes vanaf maar je moet wel tegelijk met jezelf aan het werk. Probeer een therapievorm (en therapeut!!!) te vinden die bij je past. Als het goed is kan je huisarts putten uit een arsenaal van verschillende mogelijkheden. Zoek dat wat bij je past, anders slaat het niet aan

Doe, geniet! leef!!!

Suzanne

[*Skye*]

Precies omdat het je leven zo beinvloed. Da's niet gezond / niet goed.
En ja, ik heb makkelijk lullen; maar ik heb er wel de ervaring ook mee.
Probeer leuke dingen te doen. Klein, heel klein. Al is het maar genieten van een bad, een muziekstuk, een spelletje binnen of in de tuin met de honden.... een tvprogramma; een video.. het boeit niet

Verwacht van een pilletje geen wonderen! Het haalt net overal de scherpe randjes vanaf maar je moet wel tegelijk met jezelf aan het werk. Probeer een therapievorm (en therapeut!!!) te vinden die bij je past. Als het goed is kan je huisarts putten uit een arsenaal van verschillende mogelijkheden. Zoek dat wat bij je past, anders slaat het niet aan

Doe, geniet! leef!!!

Suzanne

Het 'stomme' is dat ik wel gewoon alles doe. Ik heb in mijn leven al zoveel therapie gehad en ik heb er echt onwijs veel van geleerd, iemand waar ik dit niet tegen vertel, zou het vaak niet eens aan me merken. Op werken na functioneer ik prima. Ik doe leuke dingen, geniet van een serie op tv, ik haak, ik kleur, spreek met mensen af, sport, doe het huishouden. Maar die angst is er dus altijd. Ik heb maniertjes geleerd om er mee om te leren gaan (het te verbergen), maar de angst gaat niet weg. Misschien moet ik ook maar stoppen met er tegen te vechten en maar accepteren dat ik gewoon een chemisch stofje ofzo hier voor mis en het toch gaan zoeken in de medicatie.

[Lynnepien]

Is er een reden dat je geen medicatie wil gebruiken? Mijn man heeft last van OCD en is daar ook voor in therapie. De (onredelijke) gedachten bleven echter. Hij wist wel dat ze onredelijk waren en dat het "in het echt" anders gaat. Maar goed die OCD maakt dat wat je weet en wat je voelt niet overeen komen. Therapie haalde daarin niets uit. Het was voor hem een hele grote drempel om medicatie te gaan slilken. Het voelde voor hem als opgeven en er zit zeker bij hem in de familie een enorm stigma omheen.
Hij slikt nu een half jaar een hele lage dosis anti psychotica en dat haalt precies genoeg van de scherpe randjes van zijn OCD gedachten zodat hij ze echt kan herkennen voor wat ze zijn - hersenspinsels van zijn OCD en geen realiteit. Hierdoor heeft hij weer grip gekregen op heel veel zaken die eerst absoluut niet gingen.

Ik heb geen idee of het voor jou een oplossing zou kunnen zijn, maar wilde het je toch meegeven. Zijn OCD gedachten kwamen erg overeen met dingen zoals jij ze omschrijft. Ik wil ze hier niet zomaar neerzetten (je mag me evt een PBtje sturen), maar ook bij hem draaide het allemaal om controle houden. Dit is nu dusdanig verminderd dat hij gewoon weer aan het werk gaat (heeft bv 4 jaar thuis gezeten).

Ik wou net voorstellen om een therapeut op te zoeken gespecialiseerd in obsessieve gedachten/OCD

[*Skye*]

Ik weet precies hoe jouw angst voelt . Nadat onze eerste herder een kind heeft gebeten en niet los liet en ik hulpeloos erbij stond heb ik die angst ook gevoeld . Als ik met Jip in het bos liep en er kwam een hond aanrennen vanaf achteren zonder dat ik hem zag zat mijn hart in mijn keel en viel ik bijna flauw .

Het heeft best even geduurd voordat dat over was . Ik had het vooral bij grote honden die kwamen aanrennen alleen dat geluid al maakte me letterlijk misselijk . Maar ik was er ook boos bij . Boos omdat mijn plezier wat ik al 30 jaar in honden had verpest werd . Boos omdat het niet mijn schuld was wat er gebeurd was en boos omdat het me zwak maakte wat ik helemaal niet wilde zijn.

Ik voelde me geen slachtoffer . Ben ook niet in therapie geweest maar heb juist weer een Herderpup genomen en ben langzaam aan weer gaan vertrouwen in mezelf door te zien dat het ook anders kan .
Dat boos worden heeft me geholpen . Ik weigerde door zo'n gebeurtenis mijn lol in honden te laten vergallen en ben ook realistisch gaan kijken naar het hebben van honden . Fijn dat het 30 jaar kan zonder problemen en ongelukken maar zo raar is het ook weer niet dat er wel eens iets mis gaat .

Jeetje, kan me voorstellen dat je dan ook veel moeite hebt weer met ontspannend. Knap van je dat je het zelf zo hebt aan kunnen pakken en je er overheen hebt kunnen zetten. Ik stuur je ook nog even pb.

Is er een reden dat je geen medicatie wil gebruiken? Mijn man heeft last van OCD en is daar ook voor in therapie. De (onredelijke) gedachten bleven echter. Hij wist wel dat ze onredelijk waren en dat het "in het echt" anders gaat. Maar goed die OCD maakt dat wat je weet en wat je voelt niet overeen komen. Therapie haalde daarin niets uit. Het was voor hem een hele grote drempel om medicatie te gaan slilken. Het voelde voor hem als opgeven en er zit zeker bij hem in de familie een enorm stigma omheen.
Hij slikt nu een half jaar een hele lage dosis anti psychotica en dat haalt precies genoeg van de scherpe randjes van zijn OCD gedachten zodat hij ze echt kan herkennen voor wat ze zijn - hersenspinsels van zijn OCD en geen realiteit. Hierdoor heeft hij weer grip gekregen op heel veel zaken die eerst absoluut niet gingen.

Ik heb geen idee of het voor jou een oplossing zou kunnen zijn, maar wilde het je toch meegeven. Zijn OCD gedachten kwamen erg overeen met dingen zoals jij ze omschrijft. Ik wil ze hier niet zomaar neerzetten (je mag me evt een PBtje sturen), maar ook bij hem draaide het allemaal om controle houden. Dit is nu dusdanig verminderd dat hij gewoon weer aan het werk gaat (heeft bv 4 jaar thuis gezeten).

Ik wou net voorstellen om een therapeut op te zoeken gespecialiseerd in obsessieve gedachten/OCD

Dankjewel voor dit tip, ik neem het mee.

[Pienda]

Ik snap je aversie tegen medicijnen volledig! Ik ben op het punt gekomen dat er geen andere optie meer was en wat ben ik verschrikkelijk blij dat ik er aan ben begonnen. Ik zou het je gunnen dat het beter gaat voordat je dat punt hebt bereikt.
Dus wanneer je behandelaar denkt dat medicijnen een oplossing kunnen zijn, ga het toch serieus overwegen en leg je twijfels erbij uit. Wie weet dat wat extra begeleiding door een diëtist een optie is?

[ZaZa]

Ik heb ook OCD en herken het gevoel van altijd angstig zijn om iets (bij mij is het ook net of ik altijd iets moet hebben om me druk over te maken, is het ene weg komt er wel iets anders).

Ook ik heb medicijnen (Antidepressiva) geslikt en kan alleen maar zeggen; probeer het!
Toen ik de juiste medicijnen (er zijn veel verschillende en het is soms zoeken wat past) en dosis had was ik helemaal geen ander mens in de zin van afgevlakt of verhard ofzo. Ik voelde me prima, kon gewoon lachen en janken, alleen de angst en bijbehorende gedachten waren echt veel minder.
Wel aangekomen, dat kwam vooral omdat een bijwerking misselijkheid was, wat wegging door te eten en omdat ik mezelf zielig vond mocht ik van mezelf vooral slecht eten eten

De medicijnen hebben mij echt geholpen om de altijd aanwezige angstgedachten niet mijn leven te laten bepalen.
Waardoor ik nu volledig afgebouwd ben en zonder medicijnen kan, wat niet wil zeggen dat het nu weg is, maar ik kan er veel beter mee omgaan.

[ZaZa]

Ik zet het hier ook maar even neer omdat ik benieuwd ben hoe andere erover denken .
Is het een idee om Sky een soort van opleiding/ curses tot hulphond te laten doen ?
Om even terug te komen op je openingsbericht : hoe kan ik mijn angst voor Sky verbergen , ik denk dat dat onmogelijk is . Hoe kan ik Sky aan mijn angst laten wennen , ik denk dat dat misschien beter lukt als hij weet hoe hij ermee om moet gaan . Als hij een taak krijgt .

Ik vind dit wel een goede! De hulphonden voor mensen met PTSS moeten juist met angsten kunnen omgaan.
Waarschijnlijk selecteren ze die wel op voorhand op gevoeligheid en hoe ze reageren, maar het is zeker de moeite waard om eens naar te kijken.

[*Skye*]

Gisteren ben ik met mijn man mee gegaan met zijn rondje hardlopen. Hij loopt hard met de honden aan de heupgordel en ik ga dan op de step mee. In de woonwijk kwamen we een joekel van een pitbull tegen. Ik kreeg zowat een hartaanval en alle honden negeerde elkaar perfect Nouja, die hond keek even naar onze honden en wilde wel dichterbij komen en snuffelde even in de lucht. Skye en Nova keken wel even. En dat was het. Dat drukte me wel weer even met de neus op de feiten hoe een aansteller ik ben.

Later in de polder vloog er ineens een Akita tegen een hek aan richting ons. Ik viel zowat van mijn step van schrik, maar ook dat ging helemaal prima behalve mijn debiele reactie.

Al met al was ik aan het eind van het rondje uitgeput, maar wel weer even 2x kunnen meemaken dat er helemaal niets aan de hand is (kan zijn) als je dat soort honden tegen komt.

Ik snap je aversie tegen medicijnen volledig! Ik ben op het punt gekomen dat er geen andere optie meer was en wat ben ik verschrikkelijk blij dat ik er aan ben begonnen. Ik zou het je gunnen dat het beter gaat voordat je dat punt hebt bereikt.
Dus wanneer je behandelaar denkt dat medicijnen een oplossing kunnen zijn, ga het toch serieus overwegen en leg je twijfels erbij uit. Wie weet dat wat extra begeleiding door een diëtist een optie is?

Ik stuur je even een pb.

Ik zet het hier ook maar even neer omdat ik benieuwd ben hoe andere erover denken .
Is het een idee om Sky een soort van opleiding/ curses tot hulphond te laten doen ?
Om even terug te komen op je openingsbericht : hoe kan ik mijn angst voor Sky verbergen , ik denk dat dat onmogelijk is . Hoe kan ik Sky aan mijn angst laten wennen , ik denk dat dat misschien beter lukt als hij weet hoe hij ermee om moet gaan . Als hij een taak krijgt .

Ik ben ook inderdaad wel heel benieuwd of dit misschien een ingang zou kunnen zijn. Nou weet ik niet of border collies het meeste geschikte ras zijn voor zoiets, maar gevoellig genoeg zijn ze er in ieder geval wel voor.

Ik heb ook OCD en herken het gevoel van altijd angstig zijn om iets (bij mij is het ook net of ik altijd iets moet hebben om me druk over te maken, is het ene weg komt er wel iets anders).

Ook ik heb medicijnen (Antidepressiva) geslikt en kan alleen maar zeggen; probeer het!
Toen ik de juiste medicijnen (er zijn veel verschillende en het is soms zoeken wat past) en dosis had was ik helemaal geen ander mens in de zin van afgevlakt of verhard ofzo. Ik voelde me prima, kon gewoon lachen en janken, alleen de angst en bijbehorende gedachten waren echt veel minder.
Wel aangekomen, dat kwam vooral omdat een bijwerking misselijkheid was, wat wegging door te eten en omdat ik mezelf zielig vond mocht ik van mezelf vooral slecht eten eten

De medicijnen hebben mij echt geholpen om de altijd aanwezige angstgedachten niet mijn leven te laten bepalen.
Waardoor ik nu volledig afgebouwd ben en zonder medicijnen kan, wat niet wil zeggen dat het nu weg is, maar ik kan er veel beter mee omgaan.

Dankjewel voor het delen van je ervaring, ik neem het zeker mee. Stuur je ook even pb.

Ik zet het hier ook maar even neer omdat ik benieuwd ben hoe andere erover denken .
Is het een idee om Sky een soort van opleiding/ curses tot hulphond te laten doen ?
Om even terug te komen op je openingsbericht : hoe kan ik mijn angst voor Sky verbergen , ik denk dat dat onmogelijk is . Hoe kan ik Sky aan mijn angst laten wennen , ik denk dat dat misschien beter lukt als hij weet hoe hij ermee om moet gaan . Als hij een taak krijgt .

Ik vind dit wel een goede! De hulphonden voor mensen met PTSS moeten juist met angsten kunnen omgaan.
Waarschijnlijk selecteren ze die wel op voorhand op gevoeligheid en hoe ze reageren, maar het is zeker de moeite waard om eens naar te kijken.

Ik heb dan ook echt geen idee waar je hierbij moet beginnen. Ik neem aan dat dit niet bij een gewone hondencursus te leren is.

[Tamara/Bayko]

Ik heb dan ook echt geen idee waar je hierbij moet beginnen. Ik neem aan dat dit niet bij een gewone hondencursus te leren is.

Misschien eens contact opnemen met De Click? Ik weet niet hoe zij precies te werk gaan en hoeveel het je zou kosten, maar informeren kan altijd wel denk ik. http://www.de-click.nl/

edit: vergeet mijn opmerking over De Click maar. Da's alleen voor mensen met een motorische functiebeperking.

Misschien Bultersmekke? Moet je wel een goedgevulde portemonnee voor hebben, en ik hoor wisselende ervaringen over hun werkwijze en het reilen en zeilen binnen de organisatie.

Als je hier in de buurt zou wonen ken ik wel iemand die misschien iets voor je zou kunnen betekenen.