Het HondenForum

Wat voor gedrag?

Hij ging grommen en blaffen naar onbekende mensen.

Dit soort aanpassingsprobleempjes zijn te verwachten toch, als je nog maar een week in Nederland bent?
Het verbaast me, eerst was je zo enthousiast en uitvoerig en nu deze korte berichtjes. Zo te horen is het erg tegen gevallen allemaal, wat jammer!

Eerst leek het inderdaad om aanpassingsproblemen te gaan, maar het werd per dag erger. Het werd en probleem om met hem in de lift te gaan en om bezoek te ontvangen. Ik heb een aantal slapeloze nachten gehad. Ik wilde heel graag dat hij kon blijven want we waren echt gek op hem.

Vallen mag hoor, als je maar weer opstaat en bereid bent verder te leren.
Elke hond is anders en dat dit nu niet zo is gegaan als gehoopt is dan even zo, hoe verdrietig het ook is, zolang jij zelf weet dat je alles hebt gedaan dan is dat prima toch?

Jezelf niet te zwaar straffen, dat ben je al genoeg.

Zodra je hoofd weer wat tot rust is gekomen probeer dan eens alles te analyseren en zo nodig opzoek te gaan naar informatie hoe je hiermee om zou kunnen gaan bij een eventuele volgende hond.
Het kan echt in de kleine dingen zitten die voor een hond gigantisch groot overkomen..

Maar dan wel zonder verwijten naar jezelf toe, wat ik al zei, vallen mag zolang je maar weer opstaat en doorgaat en leert en wilt bijleren.

Sabi85 schreef:Hij ging grommen en blaffen naar onbekende mensen.

Ja en?

Ik zie iets van een kruising podenco-achtig iets x herder-achtig iets. En uit je verhalen verder een stiksociale stabiele zelfverzekerde hond en een heel goeie match met Wilma. En ja, vooral die scheut herder kan wat waaks gedrag gaan vertonen als hij zich thuis gaat voelen. Nou, dan ga je daaraan werken, lijkt mij.

Het kan best zijn dat ik het verkeerd zie, maar je geeft ook niet heel veel informatie. Maar op basis van de informatie die je hebt gedeeld lijkt het wel alsof je het heel snel opgeeft. Grommen en blaffen naar onbekende mensen hebben mijn honden allemaal wel eens gedaan, in minder of meerdere mate.

Ik zou het wel fijn vinden als je wat uitgebreider vertelde wat het probleem was, want nu begrijp ik niet goed waarom die hond weer weg moest.

Hanneke2 schreef:

Sabi85 schreef:Hij ging grommen en blaffen naar onbekende mensen.

Ja en?

Ik zie iets van een kruising podenco-achtig iets x herder-achtig iets. En uit je verhalen verder een stiksociale stabiele zelfverzekerde hond en een heel goeie match met Wilma. En ja, vooral die scheut herder kan wat waaks gedrag gaan vertonen als hij zich thuis gaat voelen. Nou, dan ga je daaraan werken, lijkt mij.

Het kan best zijn dat ik het verkeerd zie, maar je geeft ook niet heel veel informatie. Maar op basis van de informatie die je hebt gedeeld lijkt het wel alsof je het heel snel opgeeft. Grommen en blaffen naar onbekende mensen hebben mijn honden allemaal wel eens gedaan, in minder of meerdere mate.

Ik zou het wel fijn vinden als je wat uitgebreider vertelde wat het probleem was, want nu begrijp ik niet goed waarom die hond weer weg moest.

Joh, laat d'r even!
Ze is jou geen verantwoording schuldig!

Als ze meer kwijt wil/kan zal ze dat misschien wel doen. Of niet, en dat is ook ok!

Ik begrijp dat het over komt alsof ik erg makkelijk heb besloten om hem weg te doen. Dat ik een opvanghond wil omdat ik het leuk vind, maar zodra het een beetje moeilijk wordt moet hij weer weg. Ik wil graag mijn verhaal kwijt, maar ik wil ook geen negatieve dingen over Yogui schrijven om zijn kansen op adoptie niet te verkleinen. Hij is geen agressieve hond.

Ik heb nachten wakker gelegen en nagedacht wat ik moest doen. Aan de ene kant wilde ik niet opgeven. Hij was pas een week bij ons en ik wilde niet dat hij weer zou moeten verhuizen. Hij zit al in mijn hart en ik wil het beste voor hem. Hij was enorm lief en aanhankelijk naar ons. We werden overladen met kusjes. Met Wilma ging hij ook heel goed. Ze waren echt maatjes en speelden leuk samen. Ook met de katten ging hij heel goed om. We hadden al bijna besloten om hem zelf te adopteren.
De eerste dagen had hij helemaal geen problemen met onbekende mensen. Wij waren natuurlijk ook onbekend voor hem en hij vertrouwde ons juist heel snel. Als er mensen in de lift stapten was hij nieuwsgierig en wilde snuffelen. Na een aantal dagen begon hij af en toe te grommen en blaffen naar mensen op straat en in de lift. Van af en toe blaffen naar onbekenden ging het geleidelijk over naar grommend en blaffend naar iedereen toe die te dicht bij hem kwam. Ik reageerde hier op door enorm gespannen te raken waardoor we in een neerwaartse spiraal terecht kwamen. Bij iemand met meer zelfvertrouwen en meer ervaring met honden is dit gedrag waarschijnlijk heel snel weer om te buigen, maar ik had er geen vertrouwen in dat dit ons zou lukken. Sinds gisteren logeert mijn zusje bij ons en we durfden hem niet uit de bench te laten omdat hij zo agressief op haar reageerde.

Dubbel

Jammer dat het op dat gebied geen goede match voor jullie was. Hopelijk vindt hij snel een definitief huisje.

Sabi85 schreef:Ik begrijp dat het over komt alsof ik erg makkelijk heb besloten om hem weg te doen. Dat ik een opvanghond wil omdat ik het leuk vind, maar zodra het een beetje moeilijk wordt moet hij weer weg. Ik wil graag mijn verhaal kwijt, maar ik wil ook geen negatieve dingen over Yogui schrijven om zijn kansen op adoptie niet te verkleinen. Hij is geen agressieve hond.

Ik heb nachten wakker gelegen en nagedacht wat ik moest doen. Aan de ene kant wilde ik niet opgeven. Hij was pas een week bij ons en ik wilde niet dat hij weer zou moeten verhuizen. Hij zit al in mijn hart en ik wil het beste voor hem. Hij was enorm lief en aanhankelijk naar ons. We werden overladen met kusjes. Met Wilma ging hij ook heel goed. Ze waren echt maatjes en speelden leuk samen. Ook met de katten ging hij heel goed om. We hadden al bijna besloten om hem zelf te adopteren.
De eerste dagen had hij helemaal geen problemen met onbekende mensen. Wij waren natuurlijk ook onbekend voor hem en hij vertrouwde ons juist heel snel. Als er mensen in de lift stapten was hij nieuwsgierig en wilde snuffelen. Na een aantal dagen begon hij af en toe te grommen en blaffen naar mensen op straat en in de lift. Van af en toe blaffen naar onbekenden ging het geleidelijk over naar grommend en blaffend naar iedereen toe die te dicht bij hem kwam. Ik reageerde hier op door enorm gespannen te raken waardoor we in een neerwaartse spiraal terecht kwamen. Bij iemand met meer zelfvertrouwen en meer ervaring met honden is dit gedrag waarschijnlijk heel snel weer om te buigen, maar ik had er geen vertrouwen in dat dit ons zou lukken. Sinds gisteren logeert mijn zusje bij ons en we durfden hem niet uit de bench te laten omdat hij zo agressief op haar reageerde.

Ik kan weinig met dit dramaverhaal hoe hij in je hart zit ! Een week waarvan de eerste dagen goed gingen en dan moet er aan een hond gewerkt worden en dat is te veel ! Wat had je nou verwacht ? Dat ze kant en klaar zoet en braaf worden afgeleverd ? Sorry hoor maar ik word beroerd van dit soort dingen, begin er niet aan als je niet van plan bent aan een hond te werken !

Wat jammer dat het zo is gelopen.
Heeft de stichting je niet geadviseerd hoe je met dit gedrag om zou kunnen gaan?

Cindy52 schreef:

Sabi85 schreef:Ik begrijp dat het over komt alsof ik erg makkelijk heb besloten om hem weg te doen. Dat ik een opvanghond wil omdat ik het leuk vind, maar zodra het een beetje moeilijk wordt moet hij weer weg. Ik wil graag mijn verhaal kwijt, maar ik wil ook geen negatieve dingen over Yogui schrijven om zijn kansen op adoptie niet te verkleinen. Hij is geen agressieve hond.

Ik heb nachten wakker gelegen en nagedacht wat ik moest doen. Aan de ene kant wilde ik niet opgeven. Hij was pas een week bij ons en ik wilde niet dat hij weer zou moeten verhuizen. Hij zit al in mijn hart en ik wil het beste voor hem. Hij was enorm lief en aanhankelijk naar ons. We werden overladen met kusjes. Met Wilma ging hij ook heel goed. Ze waren echt maatjes en speelden leuk samen. Ook met de katten ging hij heel goed om. We hadden al bijna besloten om hem zelf te adopteren.
De eerste dagen had hij helemaal geen problemen met onbekende mensen. Wij waren natuurlijk ook onbekend voor hem en hij vertrouwde ons juist heel snel. Als er mensen in de lift stapten was hij nieuwsgierig en wilde snuffelen. Na een aantal dagen begon hij af en toe te grommen en blaffen naar mensen op straat en in de lift. Van af en toe blaffen naar onbekenden ging het geleidelijk over naar grommend en blaffend naar iedereen toe die te dicht bij hem kwam. Ik reageerde hier op door enorm gespannen te raken waardoor we in een neerwaartse spiraal terecht kwamen. Bij iemand met meer zelfvertrouwen en meer ervaring met honden is dit gedrag waarschijnlijk heel snel weer om te buigen, maar ik had er geen vertrouwen in dat dit ons zou lukken. Sinds gisteren logeert mijn zusje bij ons en we durfden hem niet uit de bench te laten omdat hij zo agressief op haar reageerde.

Ik kan weinig met dit dramaverhaal hoe hij in je hart zit ! Een week waarvan de eerste dagen goed gingen en dan moet er aan een hond gewerkt worden en dat is te veel ! Wat had je nou verwacht ? Dat ze kant en klaar zoet en braaf worden afgeleverd ? Sorry hoor maar ik word beroerd van dit soort dingen, begin er niet aan als je niet van plan bent aan een hond te werken !

Wat een harteloze reactie, blijkbaar van iemand zonder enig inlevingsvermogen

Ik kan veel hebben, heb zelf opvanghonden gehad met de nodige problemen, maar agressie of iets in die vorm naar mensen toe, daar zou ik het ook wel moeilijk mee hebben. En dan vooral als je die mensen niet kunt vermijden omdat je letterlijk boven op elkaar woont. Jammer Sabi dat het zo gelopen is, maar beter dat je snel beslist hebt dat dit een maatje te groot voor je was. En hopelijk vind je een hond, opvanger of blijvend, die beter bij jullie passen

Cindy52 schreef:

Sabi85 schreef:Ik begrijp dat het over komt alsof ik erg makkelijk heb besloten om hem weg te doen. Dat ik een opvanghond wil omdat ik het leuk vind, maar zodra het een beetje moeilijk wordt moet hij weer weg. Ik wil graag mijn verhaal kwijt, maar ik wil ook geen negatieve dingen over Yogui schrijven om zijn kansen op adoptie niet te verkleinen. Hij is geen agressieve hond.

Ik heb nachten wakker gelegen en nagedacht wat ik moest doen. Aan de ene kant wilde ik niet opgeven. Hij was pas een week bij ons en ik wilde niet dat hij weer zou moeten verhuizen. Hij zit al in mijn hart en ik wil het beste voor hem. Hij was enorm lief en aanhankelijk naar ons. We werden overladen met kusjes. Met Wilma ging hij ook heel goed. Ze waren echt maatjes en speelden leuk samen. Ook met de katten ging hij heel goed om. We hadden al bijna besloten om hem zelf te adopteren.
De eerste dagen had hij helemaal geen problemen met onbekende mensen. Wij waren natuurlijk ook onbekend voor hem en hij vertrouwde ons juist heel snel. Als er mensen in de lift stapten was hij nieuwsgierig en wilde snuffelen. Na een aantal dagen begon hij af en toe te grommen en blaffen naar mensen op straat en in de lift. Van af en toe blaffen naar onbekenden ging het geleidelijk over naar grommend en blaffend naar iedereen toe die te dicht bij hem kwam. Ik reageerde hier op door enorm gespannen te raken waardoor we in een neerwaartse spiraal terecht kwamen. Bij iemand met meer zelfvertrouwen en meer ervaring met honden is dit gedrag waarschijnlijk heel snel weer om te buigen, maar ik had er geen vertrouwen in dat dit ons zou lukken. Sinds gisteren logeert mijn zusje bij ons en we durfden hem niet uit de bench te laten omdat hij zo agressief op haar reageerde.

Ik kan weinig met dit dramaverhaal hoe hij in je hart zit ! Een week waarvan de eerste dagen goed gingen en dan moet er aan een hond gewerkt worden en dat is te veel ! Wat had je nou verwacht ? Dat ze kant en klaar zoet en braaf worden afgeleverd ? Sorry hoor maar ik word beroerd van dit soort dingen, begin er niet aan als je niet van plan bent aan een hond te werken !

Weet je waar ik beroerd van word?
Altijd dat negatieve gezeik!
Je kunt het ook zien als dat ze het heeft geprobeerd, inziet dat zij niet de juiste opvangfamilie voor hem zijn en hem wel het beste gunnen.

JBK schreef:Weet je waar ik beroerd van word?
Altijd dat negatieve gezeik!
Je kunt het ook zien als dat ze het heeft geprobeerd, inziet dat zij niet de juiste opvangfamilie voor hem zijn en hem wel het beste gunnen.

Je moet aan iedere hond werken, als je dat niet wilt neem hem dan niet ! Die honden hebben genoeg meegemaakt, hoeven geen speelbal te zijn van mensen die niet bereid zijn aan ze te werken !

Cindy52 schreef:

JBK schreef:Weet je waar ik beroerd van word?
Altijd dat negatieve gezeik!
Je kunt het ook zien als dat ze het heeft geprobeerd, inziet dat zij niet de juiste opvangfamilie voor hem zijn en hem wel het beste gunnen.

Je moet aan iedere hond werken, als je dat niet wilt neem hem dan niet ! Die honden hebben genoeg meegemaakt, hoeven geen speelbal te zijn van mensen die niet bereid zijn aan ze te werken !

Ze zegt ook nergens dat ze een kant en klaarpakketje wilde. Maar dat ze met deze problemen niet uit de voeten kon.
Geen schande om dat toe te geven, en naar de hond veel eerlijker dan maar aanmodderen.

Wat jammer zeg, dat het zo gelopen is.
Kan me best voorstellen dat je het met zulke problemen erg moeilijk vind. En als je er zelf niet echt goed mee om kunt gaan wordt het misschien alleen maar erger. Dan zou je extra moeten investeren in een GT of cursus. Kan er wel inkomen dat je dat niet direct ziet zitten bij een opvanghond, zo'n traject. Een week is misschien wel erg kort maar wachten tot het escaleert heeft ook geen zin.

*Wolf* schreef:Ik kan veel hebben, heb zelf opvanghonden gehad met de nodige problemen, maar agressie of iets in die vorm naar mensen toe, daar zou ik het ook wel moeilijk mee hebben. En dan vooral als je die mensen niet kunt vermijden omdat je letterlijk boven op elkaar woont. Jammer Sabi dat het zo gelopen is, maar beter dat je snel beslist hebt dat dit een maatje te groot voor je was. En hopelijk vind je een hond, opvanger of blijvend, die beter bij jullie passen

Agressie ? de hond waarschuwt keurig ! Een week waarvan het de eerste dagen geweldig gaat ! Nee hoor, kan geen respect opbrengen voor dat soort mensen. Wel beginnen te gillen waarom ze hem geen nieuwe naam mag geven, daarom dus !!!

JBK schreef:

Cindy52 schreef:

JBK schreef:Weet je waar ik beroerd van word?
Altijd dat negatieve gezeik!
Je kunt het ook zien als dat ze het heeft geprobeerd, inziet dat zij niet de juiste opvangfamilie voor hem zijn en hem wel het beste gunnen.

Je moet aan iedere hond werken, als je dat niet wilt neem hem dan niet ! Die honden hebben genoeg meegemaakt, hoeven geen speelbal te zijn van mensen die niet bereid zijn aan ze te werken !

Ze zegt ook nergens dat ze een kant en klaarpakketje wilde. Maar dat ze met deze problemen niet uit de voeten kon.
Geen schande om dat toe te geven, en naar de hond veel eerlijker dan maar aanmodderen.

Dat wilde ik ook net zeggen.
Beter dat iemand toegeeft de problemen niet te kunnen handelen dan aan blijven modderen en een hond die diep ongelukkig wordt.

Wat jammer dat het niet ging! Het klonk zo goed.

Cindy52 schreef:

Sabi85 schreef:Ik begrijp dat het over komt alsof ik erg makkelijk heb besloten om hem weg te doen. Dat ik een opvanghond wil omdat ik het leuk vind, maar zodra het een beetje moeilijk wordt moet hij weer weg. Ik wil graag mijn verhaal kwijt, maar ik wil ook geen negatieve dingen over Yogui schrijven om zijn kansen op adoptie niet te verkleinen. Hij is geen agressieve hond.

Ik heb nachten wakker gelegen en nagedacht wat ik moest doen. Aan de ene kant wilde ik niet opgeven. Hij was pas een week bij ons en ik wilde niet dat hij weer zou moeten verhuizen. Hij zit al in mijn hart en ik wil het beste voor hem. Hij was enorm lief en aanhankelijk naar ons. We werden overladen met kusjes. Met Wilma ging hij ook heel goed. Ze waren echt maatjes en speelden leuk samen. Ook met de katten ging hij heel goed om. We hadden al bijna besloten om hem zelf te adopteren.
De eerste dagen had hij helemaal geen problemen met onbekende mensen. Wij waren natuurlijk ook onbekend voor hem en hij vertrouwde ons juist heel snel. Als er mensen in de lift stapten was hij nieuwsgierig en wilde snuffelen. Na een aantal dagen begon hij af en toe te grommen en blaffen naar mensen op straat en in de lift. Van af en toe blaffen naar onbekenden ging het geleidelijk over naar grommend en blaffend naar iedereen toe die te dicht bij hem kwam. Ik reageerde hier op door enorm gespannen te raken waardoor we in een neerwaartse spiraal terecht kwamen. Bij iemand met meer zelfvertrouwen en meer ervaring met honden is dit gedrag waarschijnlijk heel snel weer om te buigen, maar ik had er geen vertrouwen in dat dit ons zou lukken. Sinds gisteren logeert mijn zusje bij ons en we durfden hem niet uit de bench te laten omdat hij zo agressief op haar reageerde.

Ik kan weinig met dit dramaverhaal hoe hij in je hart zit ! Een week waarvan de eerste dagen goed gingen en dan moet er aan een hond gewerkt worden en dat is te veel ! Wat had je nou verwacht ? Dat ze kant en klaar zoet en braaf worden afgeleverd ? Sorry hoor maar ik word beroerd van dit soort dingen, begin er niet aan als je niet van plan bent aan een hond te werken !

Het is een opvanghond, volgens mij alleen maar goed dat ze er op tijd achter komen zelf niet met dit gedrag om te kunnen gaan. Misschien is het voor iemand met meer hondenervaring een peulenschil om hieraan te werken, maar als je dat niet hebt is het voor jezelf en de hond het eerlijkst om er niet mee te gaan zitten klooien en hem door iemand anders te laten opvangen. Je kan het ook verpesten als je niet weet hoe te handelen en dan is de hond verder van huis dan met een gedegen aanpak en een goede kans op een nieuwe baas.

Cindy52 schreef:

JBK schreef:Weet je waar ik beroerd van word?
Altijd dat negatieve gezeik!
Je kunt het ook zien als dat ze het heeft geprobeerd, inziet dat zij niet de juiste opvangfamilie voor hem zijn en hem wel het beste gunnen.

Je moet aan iedere hond werken, als je dat niet wilt neem hem dan niet ! Die honden hebben genoeg meegemaakt, hoeven geen speelbal te zijn van mensen die niet bereid zijn aan ze te werken !

Ik vind dat ze juist heel eerlijk naar de hond is geweest. Het is niet iedereen gegeven om met een hond met mensagressie om te gaan en dat om te buigen. Als je daar de zenuwen van krijgt, kom je inderdaad in een neerwaartse spiraal terecht en is de hond beter af bij een opvanger die dat rustig en kalm wél kan ombuigen. Je kunt van tevoren met heel veel rekening houden maar soms moet je erkennen dat een hond een maatje te groot voor je is. Ik vind dat alleen maar een goede zaak. Vruchteloos door ploeteren omdat het nu eenmaal van je verwacht wordt doet niemand goed.

Hylos schreef:Wat jammer zeg, dat het zo gelopen is.
Kan me best voorstellen dat je het met zulke problemen erg moeilijk vind. En als je er zelf niet echt goed mee om kunt gaan wordt het misschien alleen maar erger. Dan zou je extra moeten investeren in een GT of cursus. Kan er wel inkomen dat je dat niet direct ziet zitten bij een opvanghond, zo'n traject. Een week is misschien wel erg kort maar wachten tot het escaleert heeft ook geen zin.

Zo te lezen is er in principe bij de juiste persoon niets aan de hand en reageerde hij vooral op haar.
Jezelf herbouw je niet even, dus het lijkt me een verstandige keuze en iets om mee aan de slag te gaan.

Sabi85 schreef:Bij iemand met meer zelfvertrouwen en meer ervaring met honden is dit gedrag waarschijnlijk heel snel weer om te buigen, maar ik had er geen vertrouwen in dat dit ons zou lukken.

Dan heb je de juiste keus gemaakt. In het belang van de hond.
Dat is geen schande, integendeel zelfs.

Izzie deed het ook toen ze hier net was. En ik herken de slapeloze nachten, ik heb echt met buikpijn in mijn bed gelegen, waar ik aan begonnen was en ook hier in een topic geschreven dat ik nog lang niet zeker was of ze wel mocht blijven. En ik ben me, net als jij gek geschrokken want voor mij was ze meteen wel alleen maar lief.
Maar Izzie was geen opvanger. Ze zou blijven. En dus alles uit de kast getrokken.
Of ik dat ook met een opvanghond gedaan had, dat weet ik niet. Ik kan me echt voorstellen dat je met gedrag waar je zo van schrikt, je zo niet tegenop gewassen voelt, dat je dan vraagt of een ander de opvang over kan nemen.
Wat mij betreft heb je gehandeld in het belang van de hond

Jammer!
Ik snap het wel hoor, ik vond het ook lastig om met Rani's wantrouwen naar vreemden (en kinderen) om te gaan. Hier heb ik het geluk dat ik niet met andere mensen in een kleine ruimte zoals een lift hoef te staan, dat scheelt wel denk ik. En visite instrueren we altijd voordat ze binnen komen, bij hondenmensen hoeft dat inmiddels al niet meer. En het scheelt dat een aantal mensen die hier regelmatig komen nu geen vreemden meer zijn voor Rani.
Ik denk dat het goed is voor Yogui om naar een adres te gaan waar ze daar niet zenuwachtig van worden. En het is ook goed van jou om te erkennen dat het niet lukt.

Miranda schreef:

Sabi85 schreef:Bij iemand met meer zelfvertrouwen en meer ervaring met honden is dit gedrag waarschijnlijk heel snel weer om te buigen, maar ik had er geen vertrouwen in dat dit ons zou lukken.

Dan heb je de juiste keus gemaakt. In het belang van de hond.
Dat is geen schande, integendeel zelfs.

Daar ben ik het helemaal mee eens! De hond heeft de sturing, doorzettingsvermogen en toewijding nodig die sabi niet kan bieden. Dat is geen schande!
Fijn dat de stichting zo snel een andere plek voor hem had!

Ik heb ook een opvanghond gehad die weer moest vertrekken. Ik heb haar 3 weken in huis gehad. Hier was t probleem dat ze Mayke terroriseerde. Ik kan een hoop van opvangers hebben maar dit niet. Ik vind het uitermate lief dat je verdrietig bent om het vertrek van Yogui. Want ik was alleen maar blij dat ik van die hond af was
Als ik het hondje heel graag zelf had willen houden, had ik vast meer doorzettingsvermogen kunnen opbrengen door het in goede banen te leiden.

Met een opvanger ga je logischerwijs gewoon minder ver. Het is geen schande dat zo'n hondje dan weer moet vertrekken. Doordat er vrijwilligers zijn die het willen proberen, betekent het dat de hond naar Nederland kan komen, veel kans maakt op adoptie en niet meer nonstop in zn smerige hok zit opgesloten.
Dat het ook wel eens mis gaat is onvermijdelijk. Maar zo te horen is dit helemaal niet een hond die last heeft van een extra verhuizing. Hij liep de eerste dagen al met de speeltjes te spelen - die voelt zich overal snel thuis zo te horen

Miranda schreef:

Sabi85 schreef:Bij iemand met meer zelfvertrouwen en meer ervaring met honden is dit gedrag waarschijnlijk heel snel weer om te buigen, maar ik had er geen vertrouwen in dat dit ons zou lukken.

Dan heb je de juiste keus gemaakt. In het belang van de hond.
Dat is geen schande, integendeel zelfs.

Eens.
Natuurlijk ben je nu teleurgesteld, je had het liever anders gezien. Zie het maar als een leerschool, hier heb je later ongetwijfeld voordeel van.

Je plaatste laatst een aantal foto's van Yogui waarvan er op eentje Wilma ook stond. Op die foto keek Wilma alsof ze het helemaal niet leuk vond dat Yogui daar lag met een speeltje. Dat was natuurlijk maar een momentopname en als ik je verhaal lees niet representatief voor hoe de relatie tussen Yogui en Wilma was, maar dat viel mij wel gelijk op aan die foto.
Wat ik me naar aanleiding daarvan en je verhaal van nu afvroeg, is of Yogui als hij lelijk deed tegen mensen in de lift alleen mee was, of dat Wilma daar dan ook bij was?

Wat jammer.
Maar zo te lezen begrijp ik je wel, jij voelt het beste aan of je het aankunt of niet.
Je hebt in het belang van de hond gekozen en ik hoop dat hij een fijn baasje vindt die met hem aan de slag wil.

Paisley schreef:

Miranda schreef:

Sabi85 schreef:Bij iemand met meer zelfvertrouwen en meer ervaring met honden is dit gedrag waarschijnlijk heel snel weer om te buigen, maar ik had er geen vertrouwen in dat dit ons zou lukken.

Dan heb je de juiste keus gemaakt. In het belang van de hond.
Dat is geen schande, integendeel zelfs.

Daar ben ik het helemaal mee eens! De hond heeft de sturing, doorzettingsvermogen en toewijding nodig die sabi niet kan bieden. Dat is geen schande!
Fijn dat de stichting zo snel een andere plek voor hem had!

Eens

Paisley schreef: Ik heb ook een opvanghond gehad die weer moest vertrekken. Ik heb haar 3 weken in huis gehad. Hier was t probleem dat ze Mayke terroriseerde. Ik kan een hoop van opvangers hebben maar dit niet. Ik vind het uitermate lief dat je verdrietig bent om het vertrek van Yogui. Want ik was alleen maar blij dat ik van die hond af was
Als ik het hondje heel graag zelf had willen houden, had ik vast meer doorzettingsvermogen kunnen opbrengen door het in goede banen te leiden.

Ha ha wij hebben ook weleens een opvanger gehad waarbij letterlijk de vlag uitging wanneer die weer vertrok en een plekje had gevonden. Was niet via een stichting gekomen dus we konden er geen kant verder mee op tot hij geplaatst was
Natuurlijk zorg ik wel goed voor zo'n hond in de periode dat hij bij ons was maar was toch echt dolblij dat hij vertrokken was.

Pendrag schreef: Nu maak je me nieuwsgierig. Wat maakte dat die hond niet bij jullie paste dan? Ik heb het idee dat jij van iedere hond het goede en leuke ziet. Vast naïef van mij

Van sommige honden is het leuke en goede vooral dat ze vertrekken