kooi schreef:Stel ik ga kijken bij een mooi raskitten en de fokker legt de voorwaarden op dit dier altijd naar d.a. X te brengen, alleen maar Kittekat te voeden, altijd een bandje met een belletje om te doen en nooit bij een andere kat te plaatsen, dan krijgt die een mooi ja en amen van mij en de groeten. Hoe kom je er bij om een zeshonderd euro van mij aan te nemen en dan nog eisen te gaan stellen hoe ik wil leven met mijn dier?

Gewoon omdat het - toen nog - een kitten van de fokster was? Die denkt jouw wijsheid mee te geven?
Ik ben 13 jaar geleden begonnen met Saar barf te voeren. Gezien haar eetproblemen, de fokster vond het eng, maar stemde er mee in (die instemming had ik niet nodig, maar ik wilde haar wel informeren). Ze heeft me wel gevraagd of ik puppenkind Miep, toen nog bij mama, dan wel 'veilig' op brok wilde grootbrengen. En dat wilde ik, was ik ook echt van plan!
Maar het werkte niet. Saar heerlijk aan de smikkel, en puppenkind aan de brok. Dat vond puppenkind niet zo'n goed plan. En al heel snel wist ik dat ik zo prima voerde, en kreeg Miep ook het één en ander mee. En ik heb geprobeerd dat 'geheim' te houden voor de fokster, omdat ik wist hoe zij erin stond. En dat heeft wel tot verwijdering tussen ons geleid.
Maar toen puntjes bij paaltjes kwamen (bijvoorbeeld bij de BMO van Miep, 4 jaar geleden; en de dood van Saar 2 jaar geleden) was de fokster wel dààr toen ik haar 'nodig' had. Ik had haar niet echt nodig, maar ik heb het ontzettend op prijs gesteld dat ze er toen was.
De fokster van mijn honden is niet zomaar iemand die puppen fokt en verkoopt. Ze is betrokken. En dat waardeer ik. Ze is niet iemand die zomaar een paar honderd euro van mij aanneemt, ze is er eentje die ook 13 jaar later nog heel erg betrokken is bij 'haar pup'