Verschil tussen respect en angst?

[Zoek stok!]

Verder, laat deze discussie maar, ik merk aan Yore dat deze strengere aanpak werkt, geeft hij me niet op de gewone manier aandacht (wat hij bijna altijd wel doet), dan krijgt ie dus een tikje (een tikkie jij bent hem tikje, geen mep dus, zo duidelijker?) zodat ik zijn aandacht weer krijg

Als hij op stem totaal niet reageert, lijkt het me sterk dat hij op een aanraking zonder enige kracht ineens wel reageert. Als jij zegt dat het werkt, prima. Maar wat ik zo in de topics langs zie komen, is dat je hem nog net zo beschrijft als voor deze 'strenge aanpak'. Het nadeel van steeds correcties voor hetzelfde uitdelen, is dat de hond eraan went en dat je dus steeds meer uit de kast moet halen om 'zijn aandacht te trekken' zoals jij het noemt. Corrigeer dan 1 keer goed zodat het gedrag ook echt afgelopen is.

[Marjoleine]

Welke angst je ook neemt, ook in jouw voorbeeld is angst met respect verbonden Dat wij angst grotendeels associeren met geweld ligt bij ons

Ja, natuurlijk ligt dat bij ons.

We zien respect als iets dat met angst te maken heeft en angst als iets dat met geweld te maken heeft.
Maar dat is onzin.

Zat mensen zijn bang voor spinnen, vliegen, kleine ruimtes, noem maar op. Maar dat heeft met geweld niets te maken.
Honden zijn van nature bang voor harde geluiden, tot ze leren dat het niet hoeft.

Dat is de essentie denk ik: honden leer je bang te zijn, en sommige idioten noemen dat respect.
Zoals bulletjebe zei:

Als je al moet corrigeren om duidelijk te maken dat jij de leider bent, is éénmaal een juiste correctie voldoende anders heb je gefaald als leider.

Dat is ook respect, en die stampende dwazen hebben in mijn ogen gefaald.
Er zijn zat honden die leider zijn en nooit vechten: dat hebben ze niet nodig.
Leiders die wel geweld nodig hebben, om zo respect af te dwingen, die hebben in mijn ogen gefaald. Mens én hond.

[estelle]

Wat ik altijd zo grappig vind als het over lichamelijk corrigeren gaat is dat men dan altijd gelijk roept 'stelt niks voor hoor, voelt ie niks van'.
Ik vraag me dan serieus af waarom je dan uberhaupt tikjes uitdeelt, wat heeft dan het nut?
Zeker omdat ik me, net als Linda, niet voor kan stellen dat een hond die met een flinke 'NEE! Denk erom!' gewoon doorgaat en dan zou die hond met een 'schouderklopje' ineens terug deinsen.... geloof er geen snars van.

Idd, corigeer hem dan in vredesnaam 1x heel goed zodat het gewoon klaar is met dat gevreet.

[Frenk]

Leiders die wel geweld nodig hebben, om zo respect af te dwingen, die hebben in mijn ogen gefaald. Mens én hond.

En zo is 't

[Frenk]

Onderdanig gedrag is geritualiseerd gedrag om een aanval van een ranghogere af te wenden of te doen stoppen. Hoe kan dat bestaan zonder angst ?

Mijn wedervraag is hierbij: sinds wanneer zijn onderdanig gedrag en respect hetzelfde?

[Zoie]

Onderdanig gedrag is geritualiseerd gedrag om een aanval van een ranghogere af te wenden of te doen stoppen. Hoe kan dat bestaan zonder angst ?

Mijn wedervraag is hierbij: sinds wanneer zijn onderdanig gedrag en respect hetzelfde?

Sinds onderdanen voor koningen buigen

even serieus. Misschien moeten we dan gaan definieren waarover we het hebben, en dan ook in gedachte houden dat een hond geen mens is. Ik geloof niet dat een hond respect voor je kan hebben zoals een mens dat kan hebben.

Maar kan jij je voorstellen dat een hond respect voor je heeft en zich dominant tegenover je opstelt. of b.v je correctie niet accepteert ?

Onderdanig gedrag is een uiting van respect, hoogachting, hoe je het noemen wilt.

[Frenk]

Onderdanig gedrag is geritualiseerd gedrag om een aanval van een ranghogere af te wenden of te doen stoppen. Hoe kan dat bestaan zonder angst ?

Mijn wedervraag is hierbij: sinds wanneer zijn onderdanig gedrag en respect hetzelfde?

Sinds onderdanen voor koningen buigen

even serieus. Misschien moeten we dan gaan definieren waarover we het hebben, en dan ook in gedachte houden dat een hond geen mens is. Ik geloof niet dat een hond respect voor je kan hebben zoals een mens dat kan hebben.

Maar kan jij je voorstellen dat een hond respect voor je heeft en zich dominant tegenover je opstelt. of b.v je correctie niet accepteert ?

Onderdanig gedrag is een uiting van respect, hoogachting, hoe je het noemen wilt.

Tja.. ik ben dat niet met je eens.

Onderdanig gedrag kan een uiting van respect zijn, maar omgekeerd hoeft heel zeker niet Een hond kan heel prima zelfbewust leiderschap respecteren zonder zich daarbij op z'n rug te rollen.

Overigens ben ik mij zeer wel bewust van het gegeven dat een hond geen mens is hoor

Ik geloof niet (en wat ik gelezen/gehoord heb bevestigt dat) dat een roedelleider door angst in te boezemen zijn roedel bijeen houdt. Juist niet.

Bij wolven is de wolf die sociaal (en dus niet fysiek) het meest sterk is juist vaak de roedelleider.

In zijn relatie met ons accepteert een hond jouw leiderschap, omdat jij voor het eten weet te zorgen (weet hij veel dat je gewoon naar de DEKA fietst ). Jij verzekert zijn eerste levensbehoefte en dus wil hij bij jou in de buurt zijn. Door opportunisme en overlevingsdrang ingegeven.
Naar je luisteren conditioneer je door als 'koekjesmachine' (of ballenwerper ) te trainen dat er bij een commando opvolgen iets leuks gebeurt.
Een bepaalde vorm van respect (bij gebrek aan een beter woord) verdien je door altijd duidelijk en consequent te zijn, grenzen aan te geven (en die te bewaken).

Dat een hond graag bij je is, is een gevolg van alle goede dingen die er gebeuren als hij in jouw nabijheid vertoeft (en een flink stuk natuurlijke selectie).

Automatisch respect afdwingen is een moeilijk te definieren relatie, vind ik. Er zijn mensen die hebben door uitstraling en gedrag een soort instant rapport met dieren (en mensen) en dat is niet uit te leggen hoe dat nou precies komt. Maar dat zijn nooit mensen die hun positie afdwingen door bewust fysiek geweld te gebruiken. Natuurlijk kan het een keer nodig zijn om een fysieke correctie te geven, maar die zijn bij mijn weten in de dierenwereld uitzonderingen op de regel, omdat vechten een verspilling van kostbare energie is en tot risico's (verwondingen/infecties) leidt. Geweld voorkomen is dus veel logischer.

[Tamara.]

Als ik dan dreig dan tonen ze onderdanig. Dat is respect en deels weerzin tegen de consequentie van hun rebels gedrag.

Ja maar bang zijn ze toch niet? Ze tonen onderdanig omdat ze het zijn (en omdat honden meesters zijn in toneelspelen), maar bang? Nee dat denk ik niet.

Dat geloof ik nu weer net niet.Dat was nu net een van de voordelen van een hond boven een mens,honden zijn eerlijk in de omgang, die doen niet net alsòf.Ontneem me die illusie nu niet

Dat is iets waar ik bij Fien nog wel eens aan twijfel :N: Bowie is recht door zee maar die kleine draak vertoont naar mijn idee toch weleens manipulatief gedrag (als ik dat zo mag noemen )

[Marjoleine]

Dat je leiderschap in kunt trainen door als koekjesmachine te fungeren geloof ik niet. Het heeft er wel mee te maken, maar er is meer dan dat.
Mijn dochter is ook een koekjesmachine, maar geen leider. Niet van nature en ik denk niet dat ze ooit zal leren hoe het door truukjes kan. Dat heeft ze gewoon niet in zich.
De honden luisteren naar de koekjes, maar niet naar haar

Automatisch respect afdwingen is een moeilijk te definieren relatie, vind ik. Er zijn mensen die hebben door uitstraling en gedrag een soort instant rapport met dieren (en mensen) en dat is niet uit te leggen hoe dat nou precies komt. Maar dat zijn nooit mensen die hun positie afdwingen door bewust fysiek geweld te gebruiken. Natuurlijk kan het een keer nodig zijn om een fysieke correctie te geven, maar die zijn bij mijn weten in de dierenwereld uitzonderingen op de regel, omdat vechten een verspilling van kostbare energie is en tot risico's (verwondingen/infecties) leidt. Geweld voorkomen is dus veel logischer.

Daar ben ik het helemaal mee eens.
Ik ken honden die nooit naar de Deka fietsen ( ), maar die toch natuurlijk leiderschap hebben over een roedel.
Ik heb zo'n teef gehad. Nooit gevochten, haar hele leven lang niet, en toch had iedereen respect voor haar (in hondenland dan).
Ze had "voetvolk" die het vuile werk opknapten, maar pas als zij het goedvond. Ik heb niet meer zo'n stabiele roedel gehad sinds zij er niet meer is.

Hoe deed ze dat? Door een koekjesmachine te zijn?
Nee, natuurlijk niet.
Maar hoe ze het wel deed weet ik niet.
Als ze een oog opendeed omdat ze rust wilde gingen alle honden acuut op hun plek liggen en hoorde je ze niet meer
Ideaal.
Ze hadden duidelijk respect voor haar. In haar buurt werd niet gevochten, ook niet door vreemde honden, nooit.
Maar meer dan een lip optrekken heeft ze in haar hele lange leven nooit gedaan.

[Moos]

Dat je leiderschap in kunt trainen door als koekjesmachine te fungeren geloof ik niet. Het heeft er wel mee te maken, maar er is meer dan dat.

Ik denk dat je verder ook duidelijke grenzen moet stellen. Ook bij de van nature heel onderdanige typjes (zoals mijn Saar), en dan niet zozeer om leiderschap duidelijk te maken (dat hebben die niet bepaald nodig) maar om rust te geven voor de hond. Dezelfde soort rust die je zo ook geeft aan de hond die wel wat duidelijker bevestiging nodig heeft dat jij de leider bent.

Ik ben erg van het lopen met zakken koek en ballen, maar daarnaast moet je denk ik ook d.m.v je stem en houding duidelijk maken in bepaalde situaties hoe je het wilt hebben, of misschien zelfs meer hoe je het niet wilt hebben in eerste instantie.

[jidde]

Leiders die wel geweld nodig hebben, om zo respect af te dwingen, die hebben in mijn ogen gefaald. Mens én hond.

En zo is 't

Niet mee eens. Noah heeft bij de fokker met 8 volwassen honden gelopen. Ze botste 1x tegen roedelleider aan en dat had ze geweten. Stel ze had het nog een keer later gedaan (per ongeluk) had ze geheid op der kop gehad!
Juist door die correctie weten ze weer even tot hoe ver ze mogen

[Frenk]

Dat je leiderschap in kunt trainen door als koekjesmachine te fungeren geloof ik niet. Het heeft er wel mee te maken, maar er is meer dan dat.
Mijn dochter is ook een koekjesmachine, maar geen leider. Niet van nature en ik denk niet dat ze ooit zal leren hoe het door truukjes kan. Dat heeft ze gewoon niet in zich.
De honden luisteren naar de koekjes, maar niet naar haar

Ik schrijf dus ook dat je naar je luisteren op die manier conditioneert. Met nadruk dus niet leiderschap. Dat komt verderop in mijn stukje.

Automatisch respect afdwingen is een moeilijk te definieren relatie, vind ik. Er zijn mensen die hebben door uitstraling en gedrag een soort instant rapport met dieren (en mensen) en dat is niet uit te leggen hoe dat nou precies komt. Maar dat zijn nooit mensen die hun positie afdwingen door bewust fysiek geweld te gebruiken. Natuurlijk kan het een keer nodig zijn om een fysieke correctie te geven, maar die zijn bij mijn weten in de dierenwereld uitzonderingen op de regel, omdat vechten een verspilling van kostbare energie is en tot risico's (verwondingen/infecties) leidt. Geweld voorkomen is dus veel logischer.

Daar ben ik het helemaal mee eens.
Ik ken honden die nooit naar de Deka fietsen ( ), maar die toch natuurlijk leiderschap hebben over een roedel.
Ik heb zo'n teef gehad. Nooit gevochten, haar hele leven lang niet, en toch had iedereen respect voor haar (in hondenland dan).
Ze had "voetvolk" die het vuile werk opknapten, maar pas als zij het goedvond. Ik heb niet meer zo'n stabiele roedel gehad sinds zij er niet meer is.

Hoe deed ze dat? Door een koekjesmachine te zijn?
Nee, natuurlijk niet.
Maar hoe ze het wel deed weet ik niet.
Als ze een oog opendeed omdat ze rust wilde gingen alle honden acuut op hun plek liggen en hoorde je ze niet meer
Ideaal.
Ze hadden duidelijk respect voor haar. In haar buurt werd niet gevochten, ook niet door vreemde honden, nooit.
Maar meer dan een lip optrekken heeft ze in haar hele lange leven nooit gedaan.

Die voorbeelden ken ik dus ook, overigens bij dier en mens

[Marjoleine]

Ze hadden duidelijk respect voor haar. In haar buurt werd niet gevochten, ook niet door vreemde honden, nooit.
Maar meer dan een lip optrekken heeft ze in haar hele lange leven nooit gedaan.

Die voorbeelden ken ik dus ook, overigens bij dier en mens

Yep.
Ik ook

[Zoie]

Als ze een oog opendeed omdat ze rust wilde gingen alle honden acuut op hun plek liggen en hoorde je ze niet meer
Ideaal.
.

nou, dat is zeker ideaal. Knap ook dat je honden dat gebaar zomaar begrepen

[Zoie]

[Een bepaalde vorm van respect (bij gebrek aan een beter woord) verdien je door altijd duidelijk en consequent te zijn, grenzen aan te geven (en die te bewaken).
.

maar daar zit toch minstens impliciet een bepaalde dreiging in: waag het niet om over mijn grenzen te gaan. En het beoogde effect is dan toch angst.

Ik snap nooit zo goed waarom er zoveel moeite gedaan moet worden om iets weg te redeneren wat volkomen voor de hand ligt.

Ga iemand die serieus macht over je heeft maar eens serieus uitdagen. Ik denk dat de meeste mensen dan angst zouden voelen.

[Frenk]

[Een bepaalde vorm van respect (bij gebrek aan een beter woord) verdien je door altijd duidelijk en consequent te zijn, grenzen aan te geven (en die te bewaken).
.

maar daar zit toch minstens impliciet een bepaalde dreiging in: waag het niet om over mijn grenzen te gaan. En het beoogde effect is dan toch angst.

Ik snap nooit zo goed waarom er zoveel moeite gedaan moet worden om iets weg te redeneren wat volkomen voor de hand ligt.

Ga iemand die serieus macht over je heeft maar eens serieus uitdagen. Ik denk dat de meeste mensen dan angst zouden voelen.

Daarom zeg ik ook: "bij gebrek aan een beter woord". Ik vind het namelijk een andere angst als je 'bang bent' om iemand te ontstemmen dan dat je bang bent voor klappen.

Ik probeer het uit te leggen met een misschien gek voorbeeld.

Een persoon, voor wie ik een heilig respect heb, kon en kan mij bijzonder raken door te zeggen dat hij "iets niet van mij verwachtte" of door een paar welgekozen andere woorden. Heel duidelijk en heel consequent. Als hij dat had afgedwongen door mij fysiek in elkaar te meppen, dan was ik vast heel bang geweest, maar ik had geen 'respect' gehad. Sterker nog, de dag dat ik 'm fysiek de baas had gekund, was 'ie het haasje geweest (even heel overtrokken).

Snap je wat ik bedoel?

Als ik de vraag van TS lees, dan denk ik bij een hondenbaas die gaat staan beweren dat "respect onlosmakelijk verbonden is met angst" aan zo'n baas is die z'n pup met z'n neus door een ongelukje haalt, hem bij het minste of geringste op z'n rug gooit, een pup een slipketting omdoet, of, zoals ik hier ooit las "z'n hond een hand gaat geven"

Dat heeft in mijn ogen helemaal niets met respect verdienen te maken.

Anderzins kan ik natuurlijk niet ontkennen dat er wel degelijk een dreiging gevoeld wordt bij bepaalde situaties waarin dominantie bevestigd wordt. Maar nogmaals, in een gezonde relatie levert dat geen "angst" zoals ik dat definieer op.

Kun je me een beetje volgen?

kleine aanpassing

[chrico]

Dat is dus wat er al die tijd al gezegd word. Er zijn verschillende soorten angst en angst is niet altijd negatief maar wel de grondslag voor respect

Daarbij een correctie is niet in elkaar meppen zoals regelmatig naar voren komt of staat de angst waar wij het over hebben ook niet op 1 lijn met een hond die zwaar mishandeld word.

[Frenk]

Dat is dus wat er al die tijd al gezegd word. Er zijn verschillende soorten angst en angst is niet altijd negatief maar wel de grondslag voor respect

En dat bestrijd ik dus steeds Dat oorzakelijk verband (dat angst altijd de grondslag voor respect is of daar altijd toe leidt) zie ik niet en herken ik niet.

Daarbij een correctie is niet in elkaar meppen zoals regelmatig naar voren komt of staat de angst waar wij het over hebben ook niet op 1 lijn met een hond die zwaar mishandeld word.

Inderdaad, want een "goede" correctie (ook in de natuur) laat geen angstige of onzekere honden achter


verduidelijking

[chrico]

Okee, laat maar

[Frenk]

Okee, laat maar

[Frenk]

[Een bepaalde vorm van respect (bij gebrek aan een beter woord) verdien je door altijd duidelijk en consequent te zijn, grenzen aan te geven (en die te bewaken).
.

maar daar zit toch minstens impliciet een bepaalde dreiging in: waag het niet om over mijn grenzen te gaan. En het beoogde effect is dan toch angst.

Ik snap nooit zo goed waarom er zoveel moeite gedaan moet worden om iets weg te redeneren wat volkomen voor de hand ligt.

Ga iemand die serieus macht over je heeft maar eens serieus uitdagen. Ik denk dat de meeste mensen dan angst zouden voelen.

helemaal met je eens. als het woord 'angst' hier niet mag gebruikt worden is het puur omwille van de negatieve lading die eraan vast zit, maar dat maakt de term daarom nog niet minder correct.
men heeft alleen gewoon 'angst' om het woordje 'angst' te gebruiken, want het staat niet vriendelijk om toe te geven dat dit meespeelt in je relatie met je hond.

Het wordt (door mij in ieder geval) wel toegegeven hoor, alleen probeer ik dat genuanceerd te doen en misschien gebruik ik daarbij andere woorden dan angst om mijn ideeën over het voetlicht te krijgen.

[Marjoleine]

men heeft alleen gewoon 'angst' om het woordje 'angst' te gebruiken, want het staat niet vriendelijk om toe te geven dat dit meespeelt in je relatie met je hond.

Misschien moet je angst niet als alleenstaand woord gebruiken?

Als je erbij zou zeggen waarvoor die angst is, is het al een stuk duidelijker.

Die oude teef die ik noemde (ja, die van dat oog), vocht nooit.
Maar als ze ergens ontstemd over was, negeerde ze heel pontificaal en met een dominante houding de hond die haar ontstemd had, en die deed dan zijn/haar uiterste best weer aandacht te krijgen, door (in onze ogen) heel overdreven onderdanig gedrag te tonen.
Pas als de houding van de oude teef neutraler werd hield zo'n hond op.

Ik denk dan: ze zijn bang om genegeerd te worden, bang om er niet meer bij te mogen horen.

Dat is dus angst, maar geen angst voor geweld.

[chrico]

Angst om genegeerd te worden hebben ze ooit geleerd.
Zoniet dan had die hond ook geen angst gehad om genegeerd te worden want dan ken hij het niet en zal dat ook niet als naar ervaren.

Ben ik nu zo simpel van gedachten dat een pup een hoop leert van mams en nestbroers en zussen en daardoor ook weet dat er gevolgen vast zitten aan gedrag. Waarom wijst iedereen erop dat een pup in het nest moet blijven als het even kan en niet met 3 weken al naar een baasje moet gaan. Waarom is het gedrag van een pup die als enige is geboren anders dan in een grotere groep, waarom word er gestimuleerd om moederloze pups bij een andere teef te leggen en ga zo door.
Moeders leert als het goed is de pups al regels bij en niet met het geven van koekjes maar door een correctie, pijn of schrik met als gevolg angst en het drie keer nadenken nadien.

Maar goed, ik stop ermee want ergens is het word angst iets om angstig van te worden en dat negeren we mar in het kader van de positieve trainingen of zoiets

[Frenk]

Angst om genegeerd te worden hebben ze ooit geleerd.
Zoniet dan had die hond ook geen angst gehad om genegeerd te worden want dan ken hij het niet en zal dat ook niet als naar ervaren.

Ben ik nu zo simpel van gedachten dat een pup een hoop leert van mams en nestbroers en zussen en daardoor ook weet dat er gevolgen vast zitten aan gedrag. Waarom wijst iedereen erop dat een pup in het nest moet blijven als het even kan en niet met 3 weken al naar een baasje moet gaan. Waarom is het gedrag van een pup die als enige is geboren anders dan in een grotere groep, waarom word er gestimuleerd om moederloze pups bij een andere teef te leggen en ga zo door.
Moeders leert als het goed is de pups al regels bij en niet met het geven van koekjes maar door een correctie, pijn of schrik met als gevolg angst en het drie keer nadenken nadien.

Maar goed, ik stop ermee want ergens is het word angst iets om angstig van te worden en dat negeren we mar in het kader van de positieve trainingen of zoiets

Doe nou niet zo hysterisch

Volgens mij reageren zowel Marjoleine als ik heel inhoudelijk en serieus alleen houden we daarbij vast aan onze eigen nuances. Mag dat misschien? Er zijn wat mij betreft twee vragen die een rol spelen:
1. Ligt angst altijd ten grondslag aan respect? en 2. Is angst altijd negatief?
Het antwoord op beide vragen is wat mij betreft nee.

het voorbeeld van die teef die jij aanhaalt is overigens ook weer niet zó standaard hoor - hier gaat het er wel degelijk anders aan toe : heel vocaal, heel duidelijk fysiek ook - er wordt gegromd, geblaft en gehapt, zo goed als de hele dag door.

Tja, dat vind ik dan weer niet zo indrukwekkend, maar leidt dat tot angst? Of laat er 1 onderdanig gedrag zien, waarna de rust snel wederkeert?

Je kunt toch niet ontkennen dat een (roedel)leider die de boel door terreur bij elkaar houdt niet een lang leven beschoren is?

[chrico]

Doe nou niet zo hysterisch

Als mijn tekst voor jou hysterisch overkomt kan ik nu begrijpen hoe jij angst voor je ziet

[Frenk]

Doe nou niet zo hysterisch

Als mijn tekst voor jou hysterisch overkomt kan ik nu begrijpen hoe jij angst voor je ziet

Ah gelukkig, ook nog eens heel volwassen

[Frenk]

Tja, dat vind ik dan weer niet zo indrukwekkend,

had ik het zo bedoeld dan? ik snap niet goed wat je daarmee wil zeggen.

Ik bedoel dus wat jij hierboven zegt, dat het dus niet tot het soort angst leidt waardoor een hond in de stress schiet. (wat ik dus ook al een paar keer eerder zei). Verder wordt het een soort discussie over de invulling van het woord angst en ik heb volgens mij al heel duidelijk aangegeven dat ik bij de vraag van TS een bepaald soort baasje cq. gedrag voor ogen had en dat ik daar een mening aan koppel. Verder heb ik ook gepoogd om te schetsen hoe ik verder tegen verhoudingen en leiderschap tussen honden (en mensen waar van toepassing) aankijk. En volgens mij verschillen we daar helemaal niet over van mening

De bewering van Christo dat angst ten grondslag ligt aan respect gaat mij echter gewoon te kort door de bocht. En dat heb ik ook duidelijk beargumenteerd. Als een leider slechts zou leiden bij gratie van de angst die hij weet te wekken in zijn onderdanen (dat is dus terreur), dan geloof ik nooit dat die leider lang een leider blijft. (En dit is van toepassing op mens en dier)

[chrico]

De bewering van Christo dat angst ten grondslag ligt aan respect gaat mij echter gewoon te kort door de bocht. En dat heb ik ook duidelijk beargumenteerd. Als een leider slechts zou leiden bij gratie van de angst die hij weet te wekken in zijn onderdanen (dat is dus terreur), dan geloof ik nooit dat die leider lang een leider blijft. (En dit is van toepassing op mens en dier)

Dat is wat jij van mijn teksten maakt
Sneu eigenlijk als je met zoveel negatieve gevoelens moet lezen

[ranetje]

Tja, dat vind ik dan weer niet zo indrukwekkend,

had ik het zo bedoeld dan? ik snap niet goed wat je daarmee wil zeggen.

Ik bedoel dus wat jij hierboven zegt, dat het dus niet tot het soort angst leidt waardoor een hond in de stress schiet. (wat ik dus ook al een paar keer eerder zei). Verder wordt het een soort discussie over de invulling van het woord angst en ik heb volgens mij al heel duidelijk aangegeven dat ik bij de vraag van TS een bepaald soort baasje cq. gedrag voor ogen had en dat ik daar een mening aan koppel. Verder heb ik ook gepoogd om te schetsen hoe ik verder tegen verhoudingen en leiderschap tussen honden (en mensen waar van toepassing) aankijk. En volgens mij verschillen we daar helemaal niet over van mening

De bewering van Christo dat angst ten grondslag ligt aan respect gaat mij echter gewoon te kort door de bocht. En dat heb ik ook duidelijk beargumenteerd. Als een leider slechts zou leiden bij gratie van de angst die hij weet te wekken in zijn onderdanen (dat is dus terreur), dan geloof ik nooit dat die leider lang een leider blijft. (En dit is van toepassing op mens en dier)

Dan definieer jij angst dus anders denk ik?

Ik krijg de indruk dat jij "angst" beschouwt als doodsbang zijn voor de baas.

De angst waar hier over wordt gediscussieerd, zou je ook kunnen omschrijven als gevoel van eigenbelang om te doen wat de baas zegt.
Zonder dat je daarvoor nou meteen met de staart tussen de poten en in gedrukte houding hoeft te bewegen.
Dat laatste (staart tussen de poten enz.) zou duiden op echt angst.
Dat heeft het woord angst voor mij als betekenis

[Marjoleine]

Angst om genegeerd te worden hebben ze ooit geleerd.
Zoniet dan had die hond ook geen angst gehad om genegeerd te worden want dan ken hij het niet en zal dat ook niet als naar ervaren.

Tuurlijk hebben ze dat geleerd.
Er is zoiets als instinct, en daardoor zoeken ze elkaar op in het nest. Voor warmte enzovoorts. Als ze net geboren zijn dus.
En dan leren ze in de loop der weken dat ze zich volgens regels moeten gedragen omdat ze er anders uitliggen, en dat is dan weer omdat verstoring ten koste van de veiligheid van de groe gaat.
En ze weten (instinctief volgens mij) dat ze het niet redden alleen, want honden zijn sociale dieren en samenzijn, een roedel vormen, dat is een instinctieve behoefte.

Dus ja, dat hebben ze geleerd, in het nest, en er is ook nog een instinct dat meespeelt.
Welk deel hoeveel waar meespeelt weet ik niet, maar zo werkt het volgens mj.
Net als bij mensen trouwens, die gestoord raken in hun ontwikkeling als ze in de zuigelingenperiode niet of nauwelijks worden aangeraakt bijvoorbeeld.
In die periode leer je, als nestblijver, een sociaal gedrag dat hoort bij je soort.
Voor de veiligheid van het individu, voor de veiligheid van de groep, voor behoud van de soort.
Er buiten vallen betekent een kleinere kans op overleven, er bij horen is een grotere kans.

Gut, het zijn soms net mensen. Maar ja, mensen zijn ook gewoon dieren tenslotte