Pagina 14 van 18

Geplaatst: 15 jul 2006 11:43
door Edwin Fagnano
Flip schreef:Bij mijn ouders in de buurt wonen mensen die een kat hadden.

Toen we er net woonden zette mijn moeder regelmatig mijn balkondeur los om mijn kamer te luchten. Er zat ook een raam in mijn kamer maar die kon niet los.

Toen ik 's avonds naar bed ging, lag de kat van die buren op mijn bed en had alles ondergepiest.
De kat rende weg toen we mijn kamer op kwamen, dus mijn ouders hadden geen bewijs dat het die kat was, behalve dat mijn moeder en ik hem gezien hadden.

Resultaat: ik sliep een week op mijn zus d'r kamer terwijl mijn moeder de stank uit de vloerbedekking en mijn matras probeerde te krijgen. Heerlijk.
Mijn vader heeft toen een hordeur in de balkondeur gemaakt, die met een haakje vanbuiten niet open te krijgen was.

Onze achterbuurvrouw van 81 heeft ook bezoek gehad van de kat, een dag na mij.
Alleen had zij de balkondeur 's avonds dichtgedaan en voor het weekend naar haar dochter gegaan zonder dat ze wist dat de kat onder haar bed lag...
Resultaat: behang van de muren, logeerbed aan flarden, haar trouwjurk die er in plastic hing compleet aan gort gescheurd, vloerbedekking uitgekrabd en werkelijk alles zat onder de pies en poep.

Toen ze de deur van de logeerkamer opendeed rende de kat langs haar heen en door de achterdeur naar buiten. Omdat het mensje niet al te snel meer was kon ze hem niet pakken, dus ook zij had geen poot om op te staan.
Maar wel een compleet gerenoveerde kamer, en haar trouwjurk van 50 jaar oud was niet meer te repareren.

De bazen van de kat zeiden dat ze maar moest bewijzen dat het hun kat was geweest (de enige rode kater in de buurt), en dat ze weigerden om hun lieverd binnen te houden.
Dus nu heeft iedereen maatregelen genomen zodat de kat niet via hun balkondeur naar binnen kan.

Omdat die kat zijn behoeftes deed in mijn ouders tuin (heerlijke geur in de zomer :boos: ) heeft mijn vader hun hond losgelaten in de keurig aangelegde voortuin van die lui en hem daar flink laten poepen en plassen.
Dat vonden ze niet leuk, maar toen mijn vader vroeg waarom hun kat dat wel bij hem mocht liepen ze naar binnen.

Ik snap dat er katten zijn die niet binnen kunnen, maar neem dan geen kat als je een kleine achtertuin hebt in een buurt waar men zo dicht op mekaar woont.

Je kunt dol zijn op katten, maar in zo'n buurt kun je ze niet houden als je ze wel buiten wil hebben, maar er geen ruimte voor hebt in je eigen tuin.
Pffff...

Kan me voorstellen dat je het niet leuk vindt. Maar waarom moeten mensen toch altijd steeds maar bewijs hebben? Hier bij ons in de tuin in Italië lopen plenty katten van anderen, er zullen ook genoeg halve/wilde bijzitten, soms heb je er last van soms niet. Hey kom op 'thats life', als je het echt niet wil ga je toch 80 hoog in een flat wonen, dan is de kans veel kleiner. En die optie van die hordeur is toch ook wel een goede gedachte vind ik en erg netjes van je vader.

Persoonlijk vind ik dat je zelf veel associaler bent als je express je hond iemand zijn tuin laat vernielen en moet je blij zijn dat er geen represailles gekomen zijn. De kat van die mensen (als je al kunt aantonen dat die het was) doet dat echt niet express hoor.

Waarom zijn mensen toch steeds uit op wraak? Voor je het weet heb je een vette burenruzie of wat dan ook om zoiets. Dan woon je ook gezellig.

Bah wat zijn mensen toch echt laag zeg met al hun wraakgevoelens.

Geplaatst: 15 jul 2006 11:47
door marian*
Edwin Fagnano schreef:
Flip schreef:Bij mijn ouders in de buurt wonen mensen die een kat hadden.

Toen we er net woonden zette mijn moeder regelmatig mijn balkondeur los om mijn kamer te luchten. Er zat ook een raam in mijn kamer maar die kon niet los.

Toen ik 's avonds naar bed ging, lag de kat van die buren op mijn bed en had alles ondergepiest.
De kat rende weg toen we mijn kamer op kwamen, dus mijn ouders hadden geen bewijs dat het die kat was, behalve dat mijn moeder en ik hem gezien hadden.

Resultaat: ik sliep een week op mijn zus d'r kamer terwijl mijn moeder de stank uit de vloerbedekking en mijn matras probeerde te krijgen. Heerlijk.
Mijn vader heeft toen een hordeur in de balkondeur gemaakt, die met een haakje vanbuiten niet open te krijgen was.

Onze achterbuurvrouw van 81 heeft ook bezoek gehad van de kat, een dag na mij.
Alleen had zij de balkondeur 's avonds dichtgedaan en voor het weekend naar haar dochter gegaan zonder dat ze wist dat de kat onder haar bed lag...
Resultaat: behang van de muren, logeerbed aan flarden, haar trouwjurk die er in plastic hing compleet aan gort gescheurd, vloerbedekking uitgekrabd en werkelijk alles zat onder de pies en poep.

Toen ze de deur van de logeerkamer opendeed rende de kat langs haar heen en door de achterdeur naar buiten. Omdat het mensje niet al te snel meer was kon ze hem niet pakken, dus ook zij had geen poot om op te staan.
Maar wel een compleet gerenoveerde kamer, en haar trouwjurk van 50 jaar oud was niet meer te repareren.

De bazen van de kat zeiden dat ze maar moest bewijzen dat het hun kat was geweest (de enige rode kater in de buurt), en dat ze weigerden om hun lieverd binnen te houden.
Dus nu heeft iedereen maatregelen genomen zodat de kat niet via hun balkondeur naar binnen kan.

Omdat die kat zijn behoeftes deed in mijn ouders tuin (heerlijke geur in de zomer :boos: ) heeft mijn vader hun hond losgelaten in de keurig aangelegde voortuin van die lui en hem daar flink laten poepen en plassen.
Dat vonden ze niet leuk, maar toen mijn vader vroeg waarom hun kat dat wel bij hem mocht liepen ze naar binnen.

Ik snap dat er katten zijn die niet binnen kunnen, maar neem dan geen kat als je een kleine achtertuin hebt in een buurt waar men zo dicht op mekaar woont.

Je kunt dol zijn op katten, maar in zo'n buurt kun je ze niet houden als je ze wel buiten wil hebben, maar er geen ruimte voor hebt in je eigen tuin.
Pffff...

Kan me voorstellen dat je het niet leuk vindt. Maar waarom moeten mensen toch altijd steeds maar bewijs hebben? Hier bij ons in de tuin in Italië lopen plenty katten van anderen, er zullen ook genoeg halve/wilde bijzitten, soms heb je er last van soms niet. Hey kom op 'thats life', als je het echt niet wil ga je toch 80 hoog in een flat wonen, dan is de kans veel kleiner. En die optie van die hordeur is toch ook wel een goede gedachte vind ik en erg netjes van je vader.

Persoonlijk vind ik dat je zelf veel associaler bent als je express je hond iemand zijn tuin laat vernielen en moet je blij zijn dat er geen represailles gekomen zijn. De kat van die mensen (als je al kunt aantonen dat die het was) doet dat echt niet express hoor.

Waarom zijn mensen toch steeds uit op wraak? Voor je het weet heb je een vette burenruzie of wat dan ook om zoiets. Dan woon je ook gezellig.

Bah wat zijn mensen toch echt laag zeg met al hun wraakgevoelens.
Precies dáárom Edwin:hou je kat bij je.
Dan heeft niemand een probleem toch?

Geplaatst: 15 jul 2006 11:58
door marian*
Precies dáárom Edwin:hou je kat bij je.
Dan heeft niemand een probleem toch?
nog beter : doe die kat ook een plezier, en hou ze niét :mrgreen: .
Ook een goed idee als je hem niet op de voor de kat perfecte manier kunt houden.

Geplaatst: 15 jul 2006 12:00
door Edwin Fagnano
Hahaha ja dat kan ook. ;-)

Joh het moet toch gewoon van alle kanten komen. Dat je een beetje gezellig met elkaar kunt leven. En als er dan een keer iets is probeer je er samen uit te komen, zonder bewijzen blablabla. Mocht het dan niet lukken en er wonen echt vervelende mensen waar niet mee te praten valt kun je altijd nog proffesionele hulp zoeken in je omgeving.

In situaties waar mensen wraak gaan nemen over iets wat een kat gedaan heeft daar is in mijn ogen echt wel meer aan de hand hoor (wat vaak niks met de huisdieren te maken heeft), en dan is iedere aanleiding geschikt voor wraak.

Geplaatst: 15 jul 2006 12:05
door marian*

Joh het moet toch gewoon van alle kanten komen.
Vertel dat dan maar aan kattenbezitters :mrgreen:

Dat je een beetje gezellig met elkaar kunt leven. En als er dan een keer iets is probeer je er samen uit te komen, zonder bewijzen blablabla.
Die van het water en in je handen klappen heb ik al vaker gehoord ja.Maar helaas pindakaas kan ik dat niet dag in dag uit doen ,want dan krijg ik een slaaptekort :roll:
In situaties waar mensen wraak gaan nemen over iets wat een kat gedaan heeft
Jahaaaaaaaa,jarenlang piesende,poepende,hengelende,krijsende katten die niet van mij zijn en die ik ook niet wil.

Geplaatst: 15 jul 2006 12:10
door Edwin Fagnano
Aan de andere kant wordt er tegenwoordig voor minder iemand de kop ingeslagen.

Ik zou als ik de vader van degene net was gewoon naar de kattenbezitter gaan en hem doodschieten/slaan (vergeet de kat niet).

Zinloos geweld wordt al haast niet bestraft laat staan zinvol geweld.

Als de ander hetzelfde is zal hij namelijk nu wel 2 katten naar jullie tuin toesturen om te komen pissen hoor (kunt het maar beter voor zijn!).

Geplaatst: 15 jul 2006 12:12
door Jacky
Edwin Fagnano schreef:Hahaha ja dat kan ook. ;-)

Joh het moet toch gewoon van alle kanten komen. Dat je een beetje gezellig met elkaar kunt leven. En als er dan een keer iets is probeer je er samen uit te komen, zonder bewijzen blablabla. Mocht het dan niet lukken en er wonen echt vervelende mensen waar niet mee te praten valt kun je altijd nog proffesionele hulp zoeken in je omgeving.

In situaties waar mensen wraak gaan nemen over iets wat een kat gedaan heeft daar is in mijn ogen echt wel meer aan de hand hoor (wat vaak niks met de huisdieren te maken heeft), en dan is iedere aanleiding geschikt voor wraak.
nou neem me niet kwalijk,maar ik zou dus ook echt boos zijn als een kat van iemand anders bij mij alles zou onderschijten en je spullen stukmaakt. Als je een kat hebt die dit soort dingen doet, moet je er voor zorgen dat het beest niet naar buiten kan, punt uit.
Hij bezorgt overlast. "normale " katten heb ik geen problemen mee, maar ik zou het wel hebben als er zo'n kat in onze buurt woonde.

Geplaatst: 15 jul 2006 12:13
door Rob*
:mrgreen: :mrgreen: .....tegengekomen op internet.

Hakbijl

Dit wordt een dag waarop Kluun tientallen, zoniet honderden fans gaat verliezen. Veel vrouwen vooral. Ik ga u namelijk iets bekennen. Iets wat mij niet in dank zal worden afgenomen, maar ik vind dat u er recht op heeft om te weten wat er zoal in Kluun omgaat, al stoot ik daarmee mensen willens en wetens voor het hoofd. Daar gaat-ie: ik haat katten.

Zo. Dat is eruit. Kutbeesten vind ik het. Ze stinken, ze zeiken overal, ze krabben, ze luisteren niet en - sommige dingen dienen nou eenmaal gezegd te worden, it's a dirty job but somebody's gotta do it - ze hebben een hekel aan mannen. Ik zweer het u: katten haten mannen. Het tragische is dat ze dat zelf ook niet kunnen helpen, want het is aangeleerd gedrag.

Situatieschets. Boy meets girl. Verliefdzoenneukfijnsamen. Na een jaar wordt het minder. En nog minder. Verliefdzoenneukfijnsamenuit. Einde liefdesnest, meisje blijft alleen achter op tweehoog in grote stad. Eenzaam, verdriet, tissues. En dan komt er een kat als een uit de klauw gelopen chocoladereep, een verdrietdemper voor vergane liefdes (voor vrouwen dan, hè, mannen gaan gewoon de kroeg in en zoeken een andere vrouw).

De kat weet niet wat hem overkomt. Lag hij tot voor kort samen met 24 broertjes en zusjes op een vierkante decimeter netjes te wachten tot een van de tepels van zijn moeder vrij was om even aan te lurken, nu wordt hij geknuffeld, krijgt blikjes zalmpasta, een plek in de slaapkamer, wordt behandeld als ware hij een Afrikaans meisje dat ooit bijna was doodgegaan van de honger en nu eindexamen in iets belangrijks had gedaan waardoor ze voor het oog van 200.000 applaudiserende, ontroerde mensen Madonna mocht bekken. Ja, dan zou ik ook kapsones krijgen. En zo geschiedt. De verwende kat wordt een egocentrische etterbak. Het beest begint dictator-achtige trekjes te vertonen. De kat rules da house.

Kluun ontmoette ooit een vrouw die na haar scheiding aan de kat was gegaan. Het hele huis stonk naar kat en ik zag het al toen ik binnenkwam: dit werd oorlog. 'Dit is Midas,' zei het meisje, alsof ze verwachtte dat ik het beest des huizes nu de hand zou schudden en mezelf zou voorstellen. Midas mocht mij niet, zag Kluun als een indringer (en terecht, daar kwam ik ook voor). Elke poging tot vozen op de bank werd door Midas tenietgedaan door zich tussen ons in te nestelen, gestimuleerd door een vertederd 'Ah, kijk nou, wat lief, Midas is jaloers...' van het baasje.

Onze prille relatie bereikte reeds op de ochtend na de eerste nacht een diepte- en eindpunt toen Midas, vanuit zijn (blijkbaar) vaste plek aan het voeteneinde van het tweepersoonsbed plots een bobbel in de vorm van Kluuns ochtenderectie onder het dekbed ontwaarde en volledig onverwacht de aanval inzette. Een IKEA-dekbed is niet bestand tegen de nagels van roofdieren. 'Die typhuskat de slaapkamer uit of ik!' schreeuwde Kluun. U raadt de afloop.

Niet lang na deze traumatische ervaring zag Kluun bij het schap met kattenvoer in de supermarkt twee dames druk met elkaar in conclaaf. 'En wat zullen we voor het katje kopen?' hoorde ik de een tegen de ander zeggen. 'Wat dacht u van een hakbijl?' mompelde Kluun.

KLUUN

PS: Als u mij nu niet meer lief vindt, dames, dan verwijs ik u voor uw dagelijkse webloggenoegens naar de site van Merel (rare naam voor een kattenliefhebster trouwens) of Maanisch (dat komt al meer in de richting) of willekeurig welke andere vrouwelijke weblogster, waar vrijwel dagelijks foto's van poezen met een grappig hoedje of zonnebril of poezen in compromiterende poses op worden gezet.

Geplaatst: 15 jul 2006 12:14
door Caro.
Hier in Weesp, presteerden ze het vorig jaar zelfs om te klagen over de overlast die kikkers gaven :eek:
Waar hebben we het over? :19:

(al is dat kattenpis verhaal in huis, natuurlijk wel écht overlast).

Ik bedoel maar te zeggen dat sommige mensen zich enorm snel ergeren en voor mij is het bijna niet voor te stellen dat mensen zich ergeren kunnen aan dieren. Praktisch het mooiste in de wereld..... dieren.

Geplaatst: 15 jul 2006 12:14
door Edwin Fagnano
Jacky schreef:
Edwin Fagnano schreef:Hahaha ja dat kan ook. ;-)

Joh het moet toch gewoon van alle kanten komen. Dat je een beetje gezellig met elkaar kunt leven. En als er dan een keer iets is probeer je er samen uit te komen, zonder bewijzen blablabla. Mocht het dan niet lukken en er wonen echt vervelende mensen waar niet mee te praten valt kun je altijd nog proffesionele hulp zoeken in je omgeving.

In situaties waar mensen wraak gaan nemen over iets wat een kat gedaan heeft daar is in mijn ogen echt wel meer aan de hand hoor (wat vaak niks met de huisdieren te maken heeft), en dan is iedere aanleiding geschikt voor wraak.
nou neem me niet kwalijk,maar ik zou dus ook echt boos zijn als een kat van iemand anders bij mij alles zou onderschijten en je spullen stukmaakt. Als je een kat hebt die dit soort dingen doet, moet je er voor zorgen dat het beest niet naar buiten kan, punt uit.
Hij bezorgt overlast. "normale " katten heb ik geen problemen mee, maar ik zou het wel hebben als er zo'n kat in onze buurt woonde.
Mee eens! maar moet je dan bewust wraak gaan nemen? Daar ben ik het zwaar mee oneens, er zijn andere mannieren om een doel te bereiken.

Wraak is erger dan de oorzaak.

Geplaatst: 15 jul 2006 12:15
door Edwin Fagnano
Stang schreef:Hier in Weesp, presteerden ze het vorig jaar zelfs om te klagen over de overlast die kikkers gaven :eek:
Waar hebben we het over? :19:

(al is dat kattenpis verhaal in huis, natuurlijk wel écht overlast).

Ik bedoel maar te zeggen dat sommige mensen zich enorm snel ergeren en voor mij is het bijna niet voor te stellen dat mensen zich ergeren kunnen aan dieren. Praktisch het mooiste in de wereld..... dieren.
Mensen ergeren zich vooral om elkaar ;-).

Geplaatst: 15 jul 2006 12:19
door marian*
Edwin Fagnano schreef:Aan de andere kant wordt er tegenwoordig voor minder iemand de kop ingeslagen.

Ik zou als ik de vader van degene net was gewoon naar de kattenbezitter gaan en hem doodschieten/slaan (vergeet de kat niet).

Zinloos geweld wordt al haast niet bestraft laat staan zinvol geweld.

Als de ander hetzelfde is zal hij namelijk nu wel 2 katten naar jullie tuin toesturen om te komen pissen hoor (kunt het maar beter voor zijn!).
Ben benieuwd of je dat nog zegt als bij jou de boel geruineerd/ondergepoept of ondergepiest is.

Geplaatst: 15 jul 2006 12:21
door marian*
Edwin Fagnano schreef:Mensen ergeren zich vooral om elkaar ;-).
En om het gemak waarmee mensen over andermans bezwaren heen stappen.

Geplaatst: 15 jul 2006 12:27
door Edwin Fagnano
marian* schreef:
Edwin Fagnano schreef:Aan de andere kant wordt er tegenwoordig voor minder iemand de kop ingeslagen.

Ik zou als ik de vader van degene net was gewoon naar de kattenbezitter gaan en hem doodschieten/slaan (vergeet de kat niet).

Zinloos geweld wordt al haast niet bestraft laat staan zinvol geweld.

Als de ander hetzelfde is zal hij namelijk nu wel 2 katten naar jullie tuin toesturen om te komen pissen hoor (kunt het maar beter voor zijn!).
Ben benieuwd of je dat nog zegt als bij jou de boel geruineerd/ondergepoept of ondergepiest is.

Nee als bij mij een kat in de tuin piest ga ik geen wraak nemen. Als het conseqent is dan zorg ik er voor dat de kat niet meer in mijn tuin komt.

Als mijn huis 1 keer wordt verbouwd dan ga ik niet het huis van de ander verbouwen.

Blijkbaar ben ik anders. Gelukkig ken ik ook genoeg mensen die er zo over denken.

Het zou fraai worden als iedereen eigen rechter speelt.

Maar ben je het niet met me eens dan als een kat of hond je iets doet en je gaat zelf wraak nemen dat je veel erger bezig bent?

Geplaatst: 15 jul 2006 12:28
door Edwin Fagnano
marian* schreef:
Edwin Fagnano schreef:Mensen ergeren zich vooral om elkaar ;-).
En om het gemak waarmee mensen over andermans bezwaren heen stappen.
Niet over anders mans bezwaren (voel me aangesproken) maar wel op de mannier hoe ze zaken denken te gaan oplossen. Agressie/Wraak is vaak een vorm van zwakte.

Geplaatst: 15 jul 2006 12:31
door Edwin Fagnano
Rob* schreef::mrgreen: :mrgreen: .....tegengekomen op internet.

Hakbijl

Dit wordt een dag waarop Kluun tientallen, zoniet honderden fans gaat verliezen. Veel vrouwen vooral. Ik ga u namelijk iets bekennen. Iets wat mij niet in dank zal worden afgenomen, maar ik vind dat u er recht op heeft om te weten wat er zoal in Kluun omgaat, al stoot ik daarmee mensen willens en wetens voor het hoofd. Daar gaat-ie: ik haat katten.

Zo. Dat is eruit. Kutbeesten vind ik het. Ze stinken, ze zeiken overal, ze krabben, ze luisteren niet en - sommige dingen dienen nou eenmaal gezegd te worden, it's a dirty job but somebody's gotta do it - ze hebben een hekel aan mannen. Ik zweer het u: katten haten mannen. Het tragische is dat ze dat zelf ook niet kunnen helpen, want het is aangeleerd gedrag.

Situatieschets. Boy meets girl. Verliefdzoenneukfijnsamen. Na een jaar wordt het minder. En nog minder. Verliefdzoenneukfijnsamenuit. Einde liefdesnest, meisje blijft alleen achter op tweehoog in grote stad. Eenzaam, verdriet, tissues. En dan komt er een kat als een uit de klauw gelopen chocoladereep, een verdrietdemper voor vergane liefdes (voor vrouwen dan, hè, mannen gaan gewoon de kroeg in en zoeken een andere vrouw).

De kat weet niet wat hem overkomt. Lag hij tot voor kort samen met 24 broertjes en zusjes op een vierkante decimeter netjes te wachten tot een van de tepels van zijn moeder vrij was om even aan te lurken, nu wordt hij geknuffeld, krijgt blikjes zalmpasta, een plek in de slaapkamer, wordt behandeld als ware hij een Afrikaans meisje dat ooit bijna was doodgegaan van de honger en nu eindexamen in iets belangrijks had gedaan waardoor ze voor het oog van 200.000 applaudiserende, ontroerde mensen Madonna mocht bekken. Ja, dan zou ik ook kapsones krijgen. En zo geschiedt. De verwende kat wordt een egocentrische etterbak. Het beest begint dictator-achtige trekjes te vertonen. De kat rules da house.

Kluun ontmoette ooit een vrouw die na haar scheiding aan de kat was gegaan. Het hele huis stonk naar kat en ik zag het al toen ik binnenkwam: dit werd oorlog. 'Dit is Midas,' zei het meisje, alsof ze verwachtte dat ik het beest des huizes nu de hand zou schudden en mezelf zou voorstellen. Midas mocht mij niet, zag Kluun als een indringer (en terecht, daar kwam ik ook voor). Elke poging tot vozen op de bank werd door Midas tenietgedaan door zich tussen ons in te nestelen, gestimuleerd door een vertederd 'Ah, kijk nou, wat lief, Midas is jaloers...' van het baasje.

Onze prille relatie bereikte reeds op de ochtend na de eerste nacht een diepte- en eindpunt toen Midas, vanuit zijn (blijkbaar) vaste plek aan het voeteneinde van het tweepersoonsbed plots een bobbel in de vorm van Kluuns ochtenderectie onder het dekbed ontwaarde en volledig onverwacht de aanval inzette. Een IKEA-dekbed is niet bestand tegen de nagels van roofdieren. 'Die typhuskat de slaapkamer uit of ik!' schreeuwde Kluun. U raadt de afloop.

Niet lang na deze traumatische ervaring zag Kluun bij het schap met kattenvoer in de supermarkt twee dames druk met elkaar in conclaaf. 'En wat zullen we voor het katje kopen?' hoorde ik de een tegen de ander zeggen. 'Wat dacht u van een hakbijl?' mompelde Kluun.

KLUUN

PS: Als u mij nu niet meer lief vindt, dames, dan verwijs ik u voor uw dagelijkse webloggenoegens naar de site van Merel (rare naam voor een kattenliefhebster trouwens) of Maanisch (dat komt al meer in de richting) of willekeurig welke andere vrouwelijke weblogster, waar vrijwel dagelijks foto's van poezen met een grappig hoedje of zonnebril of poezen in compromiterende poses op worden gezet.
Haha is wel gaaf ja, en komt me heel herkenbaar voor, volgens mij zijn er geen eens vrijgezelle vrouwen zonder kat(ten). ;-)

Geplaatst: 15 jul 2006 12:33
door kirstenroos
Rob* schreef::mrgreen: :mrgreen: .....tegengekomen op internet.

Hakbijl

Dit wordt een dag waarop Kluun tientallen, zoniet honderden fans gaat verliezen. Veel vrouwen vooral. Ik ga u namelijk iets bekennen. Iets wat mij niet in dank zal worden afgenomen, maar ik vind dat u er recht op heeft om te weten wat er zoal in Kluun omgaat, al stoot ik daarmee mensen willens en wetens voor het hoofd. Daar gaat-ie: ik haat katten.

Zo. Dat is eruit. Kutbeesten vind ik het. Ze stinken, ze zeiken overal, ze krabben, ze luisteren niet en - sommige dingen dienen nou eenmaal gezegd te worden, it's a dirty job but somebody's gotta do it - ze hebben een hekel aan mannen. Ik zweer het u: katten haten mannen. Het tragische is dat ze dat zelf ook niet kunnen helpen, want het is aangeleerd gedrag.

Situatieschets. Boy meets girl. Verliefdzoenneukfijnsamen. Na een jaar wordt het minder. En nog minder. Verliefdzoenneukfijnsamenuit. Einde liefdesnest, meisje blijft alleen achter op tweehoog in grote stad. Eenzaam, verdriet, tissues. En dan komt er een kat als een uit de klauw gelopen chocoladereep, een verdrietdemper voor vergane liefdes (voor vrouwen dan, hè, mannen gaan gewoon de kroeg in en zoeken een andere vrouw).

De kat weet niet wat hem overkomt. Lag hij tot voor kort samen met 24 broertjes en zusjes op een vierkante decimeter netjes te wachten tot een van de tepels van zijn moeder vrij was om even aan te lurken, nu wordt hij geknuffeld, krijgt blikjes zalmpasta, een plek in de slaapkamer, wordt behandeld als ware hij een Afrikaans meisje dat ooit bijna was doodgegaan van de honger en nu eindexamen in iets belangrijks had gedaan waardoor ze voor het oog van 200.000 applaudiserende, ontroerde mensen Madonna mocht bekken. Ja, dan zou ik ook kapsones krijgen. En zo geschiedt. De verwende kat wordt een egocentrische etterbak. Het beest begint dictator-achtige trekjes te vertonen. De kat rules da house.

Kluun ontmoette ooit een vrouw die na haar scheiding aan de kat was gegaan. Het hele huis stonk naar kat en ik zag het al toen ik binnenkwam: dit werd oorlog. 'Dit is Midas,' zei het meisje, alsof ze verwachtte dat ik het beest des huizes nu de hand zou schudden en mezelf zou voorstellen. Midas mocht mij niet, zag Kluun als een indringer (en terecht, daar kwam ik ook voor). Elke poging tot vozen op de bank werd door Midas tenietgedaan door zich tussen ons in te nestelen, gestimuleerd door een vertederd 'Ah, kijk nou, wat lief, Midas is jaloers...' van het baasje.

Onze prille relatie bereikte reeds op de ochtend na de eerste nacht een diepte- en eindpunt toen Midas, vanuit zijn (blijkbaar) vaste plek aan het voeteneinde van het tweepersoonsbed plots een bobbel in de vorm van Kluuns ochtenderectie onder het dekbed ontwaarde en volledig onverwacht de aanval inzette. Een IKEA-dekbed is niet bestand tegen de nagels van roofdieren. 'Die typhuskat de slaapkamer uit of ik!' schreeuwde Kluun. U raadt de afloop.

Niet lang na deze traumatische ervaring zag Kluun bij het schap met kattenvoer in de supermarkt twee dames druk met elkaar in conclaaf. 'En wat zullen we voor het katje kopen?' hoorde ik de een tegen de ander zeggen. 'Wat dacht u van een hakbijl?' mompelde Kluun.

KLUUN

PS: Als u mij nu niet meer lief vindt, dames, dan verwijs ik u voor uw dagelijkse webloggenoegens naar de site van Merel (rare naam voor een kattenliefhebster trouwens) of Maanisch (dat komt al meer in de richting) of willekeurig welke andere vrouwelijke weblogster, waar vrijwel dagelijks foto's van poezen met een grappig hoedje of zonnebril of poezen in compromiterende poses op worden gezet.

hahaha :ok:

Geplaatst: 15 jul 2006 12:40
door marian*
Edwin Fagnano schreef: Ben benieuwd of je dat nog zegt als bij jou de boel geruineerd/ondergepoept of ondergepiest is.
Nee als bij mij een kat in de tuin piest ga ik geen wraak nemen. Als het conseqent is dan zorg ik er voor dat de kat niet meer in mijn tuin komt.
En laat ik dat laatste nou net de verantwoording van de katteneigenaar vinden :mrgreen:
Ik heb er namelijk helemaal geen zin om van mijn huis en tuin een vesting van horretjes,gaas enzovoort te maken omdat een ander weigert de verantwoording voor zijn eigen dier op zich te nemen.
Maar ben je het niet met me eens dan als een kat of hond je iets doet en je gaat zelf wraak nemen dat je veel erger bezig bent?
Ik zou het zelf waarschijnlijk niet doen nee,maar ik kan me wel voorstellen dat bij mensen de emmer een keertje over loopt.
En als mijn huis geruineerd wordt door iemand's huisdier dan ga ik even een heel hartig woordje spreken met de eigenaar.Mits bekend natuurlijk.

Geplaatst: 15 jul 2006 12:54
door Caro.
Edwin Fagnano schreef:
Rob* schreef::mrgreen: :mrgreen: .....tegengekomen op internet.

Hakbijl

Dit wordt een dag waarop Kluun tientallen, zoniet honderden fans gaat verliezen. Veel vrouwen vooral. Ik ga u namelijk iets bekennen. Iets wat mij niet in dank zal worden afgenomen, maar ik vind dat u er recht op heeft om te weten wat er zoal in Kluun omgaat, al stoot ik daarmee mensen willens en wetens voor het hoofd. Daar gaat-ie: ik haat katten.

Zo. Dat is eruit. Kutbeesten vind ik het. Ze stinken, ze zeiken overal, ze krabben, ze luisteren niet en - sommige dingen dienen nou eenmaal gezegd te worden, it's a dirty job but somebody's gotta do it - ze hebben een hekel aan mannen. Ik zweer het u: katten haten mannen. Het tragische is dat ze dat zelf ook niet kunnen helpen, want het is aangeleerd gedrag.

Situatieschets. Boy meets girl. Verliefdzoenneukfijnsamen. Na een jaar wordt het minder. En nog minder. Verliefdzoenneukfijnsamenuit. Einde liefdesnest, meisje blijft alleen achter op tweehoog in grote stad. Eenzaam, verdriet, tissues. En dan komt er een kat als een uit de klauw gelopen chocoladereep, een verdrietdemper voor vergane liefdes (voor vrouwen dan, hè, mannen gaan gewoon de kroeg in en zoeken een andere vrouw).

De kat weet niet wat hem overkomt. Lag hij tot voor kort samen met 24 broertjes en zusjes op een vierkante decimeter netjes te wachten tot een van de tepels van zijn moeder vrij was om even aan te lurken, nu wordt hij geknuffeld, krijgt blikjes zalmpasta, een plek in de slaapkamer, wordt behandeld als ware hij een Afrikaans meisje dat ooit bijna was doodgegaan van de honger en nu eindexamen in iets belangrijks had gedaan waardoor ze voor het oog van 200.000 applaudiserende, ontroerde mensen Madonna mocht bekken. Ja, dan zou ik ook kapsones krijgen. En zo geschiedt. De verwende kat wordt een egocentrische etterbak. Het beest begint dictator-achtige trekjes te vertonen. De kat rules da house.

Kluun ontmoette ooit een vrouw die na haar scheiding aan de kat was gegaan. Het hele huis stonk naar kat en ik zag het al toen ik binnenkwam: dit werd oorlog. 'Dit is Midas,' zei het meisje, alsof ze verwachtte dat ik het beest des huizes nu de hand zou schudden en mezelf zou voorstellen. Midas mocht mij niet, zag Kluun als een indringer (en terecht, daar kwam ik ook voor). Elke poging tot vozen op de bank werd door Midas tenietgedaan door zich tussen ons in te nestelen, gestimuleerd door een vertederd 'Ah, kijk nou, wat lief, Midas is jaloers...' van het baasje.

Onze prille relatie bereikte reeds op de ochtend na de eerste nacht een diepte- en eindpunt toen Midas, vanuit zijn (blijkbaar) vaste plek aan het voeteneinde van het tweepersoonsbed plots een bobbel in de vorm van Kluuns ochtenderectie onder het dekbed ontwaarde en volledig onverwacht de aanval inzette. Een IKEA-dekbed is niet bestand tegen de nagels van roofdieren. 'Die typhuskat de slaapkamer uit of ik!' schreeuwde Kluun. U raadt de afloop.

Niet lang na deze traumatische ervaring zag Kluun bij het schap met kattenvoer in de supermarkt twee dames druk met elkaar in conclaaf. 'En wat zullen we voor het katje kopen?' hoorde ik de een tegen de ander zeggen. 'Wat dacht u van een hakbijl?' mompelde Kluun.

KLUUN

PS: Als u mij nu niet meer lief vindt, dames, dan verwijs ik u voor uw dagelijkse webloggenoegens naar de site van Merel (rare naam voor een kattenliefhebster trouwens) of Maanisch (dat komt al meer in de richting) of willekeurig welke andere vrouwelijke weblogster, waar vrijwel dagelijks foto's van poezen met een grappig hoedje of zonnebril of poezen in compromiterende poses op worden gezet.
Haha is wel gaaf ja, en komt me heel herkenbaar voor, volgens mij zijn er geen eens vrijgezelle vrouwen zonder kat(ten). ;-)
Hij's leuk ja :mrgreen:
En wel herkenbaar :N: nou ja...... gedeeltelijk dan.
Ik nam ook mijn eerste kat na mijn scheiding, vond het veel te stil in huis en kon toen geen hond nemen omdat ik fulltime werkte.
Toen leerde ik Pieter kennen..... en ja hoor :N: het kreng viel Pieter dus aan :N: :smile:
(de welbekende Nobby is dat dus).
Alleen mijn relatie heeft het overleefd :smile: :smile:

Geplaatst: 15 jul 2006 13:02
door nance
Ik heb geen last van katten in de tuin, want mijn honden vreten katten en nee daar ben ik niet blij mee.
Maar ik ben nog minder blij als die katten van een ander op mijn volliere springen en t mij zo weer een nest jonge vogels kost.
Hier lopen verschillende katten in de buurt zonder staart, die waren te langzaam met over het hek springen, dus zijn hun staart kwijt, jammer dan. Ik ga toch echt niet eerst mn tuin in om de katten liefdevol weg te jagen, maar laat gewoon mijn eigen honden in de tuin.

Geplaatst: 15 jul 2006 13:12
door Edwin Fagnano
Inge O schreef:
Edwin Fagnano schreef:Haha is wel gaaf ja, en komt me heel herkenbaar voor, volgens mij zijn er geen eens vrijgezelle vrouwen zonder kat(ten). ;-)
ik ben al jaaaaren vrijgezel, en heb maar sinds drie jaar een kat :pffff: .

Haha, maar je hebt er dus wel 1 hé! Dus de stelling staat nog :wink:

Geplaatst: 15 jul 2006 13:17
door marian*
Edwin Fagnano schreef: Haha is wel gaaf ja, en komt me heel herkenbaar voor, volgens mij zijn er geen eens vrijgezelle vrouwen zonder kat(ten). ;-)
Mis.
Hier zit er eentje :mrgreen:

Geplaatst: 15 jul 2006 13:19
door Edwin Fagnano
Inge O schreef:
Edwin Fagnano schreef:
Inge O schreef:
Edwin Fagnano schreef:Haha is wel gaaf ja, en komt me heel herkenbaar voor, volgens mij zijn er geen eens vrijgezelle vrouwen zonder kat(ten). ;-)
ik ben al jaaaaren vrijgezel, en heb maar sinds drie jaar een kat :pffff: .

Haha, maar je hebt er dus wel 1 hé! Dus de stelling staat nog :wink:
en vóór die drie jaar dan :klaar: ?
Ow sh*t, dan moet de stelling misschien zijn 'Er zijn geen vrijzelle vrouwen die geen kat hebben óf de intentie om een kat aan te schaffen'

Klopt dat?

Geplaatst: 15 jul 2006 13:21
door Edwin Fagnano
marian* schreef:
Edwin Fagnano schreef: Haha is wel gaaf ja, en komt me heel herkenbaar voor, volgens mij zijn er geen eens vrijgezelle vrouwen zonder kat(ten). ;-)
Mis.
Hier zit er eentje :mrgreen:
Ow sh*t, dan moet de stelling misschien zijn 'Er zijn geen vrijzelle vrouwen die geen kat hebben óf de intentie om een kat aan te schaffen'

Klopt dat? :wink:

Geplaatst: 15 jul 2006 13:23
door MonaToetje
Rob* schreef::mrgreen: :mrgreen: .....



ze hebben een hekel aan mannen. Ik zweer het u: katten haten mannen. Het tragische is dat ze dat zelf ook niet kunnen helpen, want het is aangeleerd gedrag.

.
:denken: :mrgreen: :smile:

Geplaatst: 15 jul 2006 13:26
door MonaToetje
[quote="Stang"]Hier in Weesp, presteerden ze het vorig jaar zelfs om te klagen over de overlast die kikkers gaven :eek:
Waar hebben we het over? :19:

quote]
Die beesten maken in de zomer ( geloof ik )en dan vooral `s nachts een teringherrie , dus zo vreemd vind ik het niet dat mensen over kikkers klagen.
:mrgreen:

Geplaatst: 15 jul 2006 13:30
door MonaToetje
Edwin Fagnano schreef:
marian* schreef:
Edwin Fagnano schreef: Haha is wel gaaf ja, en komt me heel herkenbaar voor, volgens mij zijn er geen eens vrijgezelle vrouwen zonder kat(ten). ;-)
Mis.
Hier zit er eentje :mrgreen:
Ow sh*t, dan moet de stelling misschien zijn 'Er zijn geen vrijzelle vrouwen die geen kat hebben óf de intentie om een kat aan te schaffen'

Klopt dat? :wink:
Zelfs al zou ik vrijgezel zijn, dan nog zou ik me geen kat aanschaffen of de intentie hebben , omdat ik geen kattenmens ben.
Ik zou eerder 2 fretten kopen , die zijn leuker :mrgreen:

Geplaatst: 15 jul 2006 14:02
door marian*
Edwin Fagnano schreef:
marian* schreef:
Edwin Fagnano schreef: Haha is wel gaaf ja, en komt me heel herkenbaar voor, volgens mij zijn er geen eens vrijgezelle vrouwen zonder kat(ten). ;-)
Mis.
Hier zit er eentje :mrgreen:
Ow sh*t, dan moet de stelling misschien zijn 'Er zijn geen vrijzelle vrouwen die geen kat hebben óf de intentie om een kat aan te schaffen'

Klopt dat? :wink:
Vreemde ideeen hou jij er op na :mrgreen:

Geplaatst: 15 jul 2006 14:06
door Edwin Fagnano
marian* schreef:
Edwin Fagnano schreef:
marian* schreef:
Edwin Fagnano schreef: Haha is wel gaaf ja, en komt me heel herkenbaar voor, volgens mij zijn er geen eens vrijgezelle vrouwen zonder kat(ten). ;-)
Mis.
Hier zit er eentje :mrgreen:
Ow sh*t, dan moet de stelling misschien zijn 'Er zijn geen vrijzelle vrouwen die geen kat hebben óf de intentie om een kat aan te schaffen'

Klopt dat? :wink:
Vreemde ideeen hou jij er op na :mrgreen:
hahahaha, zonnesteek denk ;-)

Back on topic nu...

Geplaatst: 15 jul 2006 15:57
door malinois
hoe is het nu met de mechelaar uit het begin eigenlijk?? :idea: