Het HondenForum

Gisteravond thuis gekomen. Niets gezegt, jas aan, riem pakken, zonder 1 enkel woord, aanlijnen, naar buiten en toen pas tegen haar praten.

Geen Druppie
Misschien een toevalstreffer, dat weten we vanavond als ik weer thuis kom maar er lijkt een verbetering in te zitten!!

Vanmorgen met Gila naar De Weel geweest, natuurmeer bij Obdam.
Kom aanlopen en zie meteen een hond die mijn aandacht trekt door zijn geweldig mooie kop.
Raak aan de praat met de mensen, die er ook een Flatcoat bij hadden en wat blijkt?
Achter deze hond had ik ook even aan gezeten, iets van een kruising New Foundlander x Labrador x Rottweiler.
Prachtige hond, half lange vacht in de iets opgebleekte kleuren van de Rotti, net geen 2 jaar van marktplaats af.
Klein wereldje toch.
Binnen 4 minuten waren Gila en Balou dikke vriendjes en was het gehele terrein daar te klein. Dwars over het veld, water in, water uit etc.
Even later komt er een stel moet 2 Rotti´s bij.
Gila joeg de eerste minuten telkens de ene bij mij weg. jaloers of bescherming, geen idee.
Even later staat ze min of meer ingeklemt tussen de 2 Rotti´s en hapt iets piepend van haar af, meteen Balou erbij, Grrrrrrrrrrr.
Meteen bescherming.
Gila werd meteen 2 x groter, samen staan we sterk
Weer een kwartier later was alles weer met elkaar aan het klooien. mooi hoor die hondentaal

Jammer dak me telefoon vergeten was voor foto´s,

ArCee schreef:Gisteravond thuis gekomen. Niets gezegt, jas aan, riem pakken, zonder 1 enkel woord, aanlijnen, naar buiten en toen pas tegen haar praten.

Geen Druppie
Misschien een toevalstreffer, dat weten we vanavond als ik weer thuis kom maar er lijkt een verbetering in te zitten!!

Geweldig! Doorgaan zo (allebei )

Wat een leuke hond om te zien. Lijkt me echt een aanwinst om in huis te hebben. Hoe zullen ze dat vroeger toch gehad hebben toen bijna iedereen nog vloerbedekking had?

Ik heb Bailey gewoon meteen bij de katten gelaten Bailey dacht 2 speelkameraadjes te hebben en probeerde ze aan het spelen te krijgen en lekker achter aan jagen terwijl hij bang moest zijn voor katten.
Poekie regelt het zelf wel met hem, doet ze met ons ook Is een echte vrouw.
Rick (een mannetje ) liet echter met zich sollen en als speelgoed gebruiken. Ik er consequent bovenop wanneer Bailey weer achter Rick aan wilde. Nee, euh euh!! Tot mijn man er chagerijnig van werd maar het werd best snel minder..
Bailey probeert het af en toe nog wel maar reageert goed op euh, euh. Lastige is dat Rick hem zelf opzoekt en op zijn plekjes gaat liggen. Zit Bailey eerst een beetje dom te kijken en gaat er dan maar half bovenop liggen.

Ook loopt hij achter ons aan te miauwen wanneer we gaan lopen. Vervolgens wil Bailey weer gaan zitten wachten tot Rick ons ingehaald heeft. In het begin dook ie er dan ook steeds bovenop, maar ook weer conseqeunt nee en dat werkt bij Bailey gelukkig plus als ik op tijd was afleiden met een snoepje. Doe ik ook met andere katten die we tegenkomen.

Maar zo te lezen gaat het bij jullie ook goed komen. Heeft gewoon tijd nodig

Nou, die van jouw mag er ook zijn hoor, wat een skeet
Ik geef het nog krap 4 weken voordat ze met Kittie staat te knuffen. Wedden?
Wat het plassen aangaat, het lijkt inderdaad de goede kant op te gaan.
Ik begroet haar pas als we buiten staan, en ook ff meer ingetogen waardoor ze zelf ook niet helemaal uit haar potje gaat. Daar lijkt ze goed op te reageren, dus misschien is dit m wel?

Gisteravond ook alles droog gehouden. Denk dat het lek boven is.
Helemaal joepie de poepie, jihaaaaa.

Beppie heeft weer een nieuwe hobby. Gaten graven in het meer, onder de waterlijn
Graven met waterkoeling.
Zal de foto´s er zo snel mogelijk op zetten.

Ideaal dat stoft ook niet zo

zo had ik t nog niet bekeken

Nee, stuift inderdaad niet als ik het zo bekijk



Komt alleen wel mooie zwarte bagger onder het zand vandaan, ze leek later wel getectyleerd

Wat een prachthond is het ook!

en die concentratie, this is serieus business

Gelukkig gaat alles de goede kant op, komt vast allemaal helemaal goed

dicyvo schreef:en die concentratie, this is serieus business

Net het baasje. Of je gaat er helemaal voor, of gewoon helemaal niet
Gaar zeker goed komen met die lekker bep, ze word met de dag meer een familielid van de "Schildertjes"

Waarom wil een mens nou eigenlijk een hond?
Ze kosten tijd, geld en gepieker. Je moet ze opvoeden en voeden. In weer en wind naar buiten en vervolgens thuis de boel weer schoonmaken van alles wat ze meeslepen aan hun poten/ vacht
Je huis ruikt nooit meer helemaal lekker fris en je tuin wordt gebruikt om in te graven.

En toch....als je er eenmaal 1 gehad hebt, wil je niet meer zonder

Wat is dat toch?

Vandaag ios Gila een paar uur weg, meteen stil in huis, of zal dat komen omdat mijn vrouw 2 weken als verzorgster met mijn schoonmoeder mee is naar Spanje?
Ze word vandaag gesterriliseerd.
Om 15.00 uur mag ik haar ophalen.
Arm ding, maar nodig helaas. Als we toch geen pups willen.

Succes met het wachten!

Alleen al dat je ze achter moet laten bij de DA. Je kunt het ook niet even uitleggen

Gelukkig doet mijn DA het zo, dat ze een prik krijgt om te slapen.
Die wachten we samen af, dus ik ga dan altijd bij ze op de grond ziten, en kan ze mooi rustig in slaap sukkelen. Meestal dragen we dan samen de hond (vandaag niet want ik had het me een partij in me rug daar zeg je U tegen) naar binnen, maar nu deed hij het zelf. Op een deken, en naar binnen slepen, vloertje glijd goed.

Om 14.00 uur belde hij, en kon ik haar weer ophalen en nu ligt ze haar roes uit te slapen met de kap op. Ze vind zo'n ding niks, begrijpelijk, maar is even nodig.
Ze is er goed doorheen gekomen, en was erg blij dat ze naar huis mocht. net even klein rondje gelopen op haar slingerpoten. Snel kakken, daarna kwam ze al tegen me op staan, en vragen kijken, gaan we naar huis?
Ze zijn zo onzeker op dit soort momenten.
Maar goed, ze ligt nu rustig te slapen en heeft een lichte maaltijd gehad, 1/3e van wat ze normaal eet.

Mooi dat het al zo goed gaat met haar!

ArCee schreef:Gelukkig doet mijn DA het zo, dat ze een prik krijgt om te slapen.
Die wachten we samen af, dus ik ga dan altijd bij ze op de grond ziten, en kan ze mooi rustig in slaap sukkelen.

Super
Ga ik mijn DA ook voorstellen.

Fijn dat het goed met haar gaat

Ik heb bijna het hele topic even gelezen, en wat fijn dat het goed gaat met Gila

Wat de plasjes betreft, kan het niet zijn dat het gewoon onzekerheid was, een nieuwe baas, een nieuw huis, en huisdieren??
Famke heeft de eerste weken ook wel geplast, maar dat is nu over.

Gon.

Bij Gila was het probleem dat we het in diverse richtingen konden zoeken.

1) ze was onzeker.
2) ze was amper gewend alleen te zijn.
3) ze was in een nieuwe omgeving.

Ze gaf ook tegengestelde signalen af als ik thuis kwam. Meteen op haar rug (overgave), kwispelen (blij) en naar buiten lopend met de staart tussen de poten (angst) en buiten uit haar dak (blij).
Verwarrend dus, maar we hebben gemerkt dat het hoofdzakelijk angst was, om redenen die we dus niet begrijpen.
Waarschijnlijk het weg vallen van haar zekerheden zoals de 2e hond en die 2 meiden die ze gewend was?
Gelukkig is ze nu behoorlijk gewend, heeft gezien dat ik haar geen kwaad doe, voor haar inspring indien nodig dus de angst is weg.
Gister toen ik haar uit liet, en ze nog wankel op de poten stond, kwam ze stijf tegen mij aanstaan om steun te zoeken omdat ze zich onzeker voelde. Op dat moment, nog onder invloed van narcose krijgt ze die ook.
Dat weet ze, en dat stelt haar gerust.
Je ziet dat ze nu, per dag, zekerder word, want ze begint al zachtjes aan te waken en te beschermen. Dus, ze word zekerder en de band begint te groeien.
Ik voel me er dus helemaal goed bij, en ben er vast van overtuigt dat Gila en wij bij elkaar horen

ArCee schreef:Ik voel me er dus helemaal goed bij, en ben er vast van overtuigt dat Gila en wij bij elkaar horen

Geweldig om te lezen!!

Gister maar even, voor mijn gemoedsrust, terug gegaan naar de DA omdat de wond van de sterrilisatie wat dik, rood was, en omdat ik er duidelijk vocht in voelde zitten. Dat bleek ook zo te zijn, maar bij het aftappen was het gewoon helder, niets ernstigs, maar dat wil je wel ff zeker weten uiteraard. Dat slaapt rustiger.
Ik merkte het maandag al, maar te laat helaas.
Ze hoeft trouwens die vervelende kap niet meer op, ze blijft er mooi vanaf.

Nou ja, nog even en dan mogen de hechtingen eruit, komende vrijdag. Denk dat de touwtjes zelf voor wat irritatie zorgen, een soort van afstoting van het lichaam zelf? Ze krijgt nu antibiotica en ontstekingsremmers. Houden haar goed in het snotje

Is dan toch nog wel een aardige ingreep

Op zich is dit een routine ingreep voor dierenartsen natuurlijk, alleen weet je nooit hoe een hond er op gaat erageren. Dat blijft altijd de onzekere factor, maar sowieso reageren alle honden op alle situaties anders.

Ik heb de DA nog gevraagd of ik erbij mocht tot ie sliep in geval van ingreep. Mocht wel wanneer ik dat graag wil, maar ze moedigen het niet aan. Inmiddels ben mede door reakties op dit forum voorlopig van gedachte veranderd, Geen ingreep dus.

dicyvo schreef:Ik heb de DA nog gevraagd of ik erbij mocht tot ie sliep in geval van ingreep. Mocht wel wanneer ik dat graag wil, maar ze moedigen het niet aan. Inmiddels ben mede door reakties op dit forum voorlopig van gedachte veranderd, Geen ingreep dus.

wilde net zeggen, je hond is nog een pup, laat hem (toch?) eerst maar eens uitgroeien & volwassen worden.

hier overigens er de hele castratie van Umi bij geweest, was geen enkel probleem, maar goed, kennen onze DA ook erg goed

Gila heeft haar eerste loopsheid achter de rug, is bijna 1 jaar jong, en nu dus geholpen.
Merk nu wel dat de hechtingen de bron van irritatie waren, alles trekt nu weg nu ze eruit zijn.
Vandaag, zometeen dus, gaan we een dikke 200 km rijden naar mijn stiefbroer in Groningen. Lekker met z'n 2en weg Omdat het zo ver is, mag ze bij uitzondering op de achterbank, maar wel vast, voor alle zekerheid.

Poeh wat heb ik meegeleefd met dit topic, je hebt echt een hele gave meid getroffen en ik ben er zeker van dat dit gewoon een match uit duizenden is.
Ik hoop dat je nog vele jaren plezier van je schat mag hebben.