Het HondenForum

Gister met Gila op het strand geweest. na nu bluijkt, voor de aller eerste keer en ze ging helemaal uit haar plaat, potje en dak. En dat alle 3 tegelijk
Hier wat sfeer impressies uit Egmond aan Zee (wat was het gister heerlijk op het strand, en de warme choco met appelgebak daarna ook)









Al met al, erg lekkere middag gehad

Wat een mooie hond en wat heeft ze een heerlijk blij bekje

Hoe gaat het met de katten? Zijn ze al een beetje aan elkaar gewend. Hoop het wel want dit zou je toch niet meer kunnen missen.

Ik ben ook benieuwd hoe het nu met Gila en de katten gaat. En met name met Jay?

Tussen Gila en de katten gaat het op zich goed. Ze negeren elkaar, met Kittie heeft ze al een paar keer neusje aan neusje gestaan. Jay en Gila negeren elkaar. Zolang ze lekaar met rust laten gaat het goed. Van de week lag Jay op mijn linker been met zijn koppie en pootjes, Gila zat aan mijn rechter kant en beide bleven rustig zonder dat er iets gebeurde.
Een uur later kwam ik thuis mket Gila na het uitlaten, ze liep door de deuropening waar Jay achter zat zonder dat we dat beide zagen en kreeg meteen een lel op haar reet.
Hierop heb ik Jay meteen opgepakt en naar buiten gekukeld. Uithalen zonde3r reden, alleen maar omdat ze langs loopt tollereren we niet.
In 70% van de gevallen laten ze elkaar gelukkig al met rust, met Spike en Kittie gaat het eigenlijk erg goed. Spike blijft nog wat uit de buurt maar laat zich niet meer weg jagen, Kittie probeert telkens contact te zoeken.
Tijger, de kat van de buren die 50% bij ons woont, slaapt en eet is iets moeilijker, maar ook dat gaat stapje met stapje de juiste kant op.

Grootste bron van ergenis en probleem is momenteel het demoedsplassen van haar.
Dat is een moeilijk en lastig op te lossen probleem, een zorgenkindje omdat ze het zoals we nu kunnen inschatten om meerdere redenen doet
reden 1 is blijdschap.
reden 2 is onderwerping.
reden 3 is angst.

Probleem zal dus niet zo makkelijk op te lossen zijn, maar we houden hoop..........en de zwabber op stand-by.

Ben erg benieuwd hoe je die deemoedplasjes aan gaat pakken.
Ik heb hier een 5 jaar oude JRT ( teefje) en die doet het ook bij vlagen.
Weet ook niet hoe ik dit aan moet pakken.

Grootste bron van ergenis en probleem is momenteel het demoedsplassen van haar.
Dat is een moeilijk en lastig op te lossen probleem, een zorgenkindje omdat ze het zoals we nu kunnen inschatten om meerdere redenen doet
reden 1 is blijdschap.
reden 2 is onderwerping.
reden 3 is angst.

Negeren, negeren, negeren, negeren....... komt allemaal goed, maar niet op reageren, dus NEGEREN is de boodschap. Hebben wij ook bij onze border collie gehad. En als je er niet op reageert, gaat het gewoon over...

Succes

Inge O schreef:

ArCee schreef:
Grootste bron van ergenis en probleem is momenteel het demoedsplassen van haar.
Dat is een moeilijk en lastig op te lossen probleem, een zorgenkindje

ik kan het niet helpen maar begin me er eigenlijk stilaan serieus aan te ergeren dat je daar zo zwaar aan tilt . potverdorie zeg, het gaat allemaal perfect, beestje heeft een superkarakter, met de poezen gaat het prima en ze is pas 9 maand en dan durf jij deemoedsplassen een probléém te noemen, iets waar je je moet aan ergeren ?

ik dacht dat je een hondenhart had maar begin daar toch sterk aan te twijfelen. misschien voor perfecte hondjes, ja .

Ik had al exact dezelfde gedachte

Wat het deemoedsplassen betreft.
Als je je er aan ergert is het heel moeilijk om het écht te negeren.
Een geïrriteerde zucht/blik/houding is al genoeg, laat het nou gewoon even op zijn beloop.
Het gaat heus over met negeren.

Fijn dat het met de katten samen steeds beter gaat.

Inge O schreef:

ArCee schreef:
Grootste bron van ergenis en probleem is momenteel het demoedsplassen van haar.
Dat is een moeilijk en lastig op te lossen probleem, een zorgenkindje

ik kan het niet helpen maar begin me er eigenlijk stilaan serieus aan te ergeren dat je daar zo zwaar aan tilt . potverdorie zeg, het gaat allemaal perfect, beestje heeft een superkarakter, met de poezen gaat het prima en ze is pas 9 maand en dan durf jij deemoedsplassen een probléém te noemen, iets waar je je moet aan ergeren ?

ik dacht dat je een hondenhart had maar begin daar toch sterk aan te twijfelen. misschien voor perfecte hondjes, ja .

Kom op Inge, praat mij, jezelf en anderen niet iets aan wat er niet is. Waar haal je dat vandaan of uit?
Zelfs al zou ze dit blijven houden, dan nog is het voor mij geen reden om haar weg te doen, absoluut niet, dus je redenatie of voorbarige denken klopt voor geen kant.
Het enige is, elke keer als ik denk dat ik weet wat er achter zit, lijkt zij het over een andere boeg te gooien.
Dus ja, het houd mij wel bezig, maar ik zie en behandel het veel meer als een uitdaging als een mega probleem, wat jij er meer van maakt.

Als voorbeeld: In eerste instantie deed zij het al ze op haar rug lag, dus onderwerping.
Ik dacht, Okay, ik houd haar rechtop. Hielp niet, zittend kan ze ook.

Daarna, ik ga haar negeren, net zo lang dat ze uit haar opgewonden stemming is.
Okay, mevrouw word na een kwartier (of zo) rustig. Ik loop naart haar toe om haar een aai te geven, prompt begint ze weer...... en de dag daarop heeft ze het al gedaan tijdens het negeren.

Volgende plan, vlak voor ik thuis kom in de tuin zetten.
Ik wacht bij thuiskomst tot ze kalm word om pas daarna de tuin in te lopen, daar gaan we weer. Open sesam.

Volgende idee, thuis komen, meteen aalijnen en gaan lopen.
Je kunt het spoor vanaf de mand totaan de voordeur volgen.
Daarbij, het zijn niet een paar druppletjes hoor, maar beste plassen. Toen ze op haar rug lag zag ik een complete straal eruit komen.

Voor nu houden we de mop erbij, en een schoon kussen in het geval dat zij haar mand nat plast.
Het gekke is wel, als ik uit bed kom, dan is er niets aan de hand. Het is echt alleen bij thuis komen, dus als ik uit huis ben geweest. Waar de angst vandaan komt, geen idee. ze is nog helemaal niet gestaft bij ons.
Bij Puck heeft ze het niet, die kan na een hele dag thuis komen en er gebeurd niets.
Ik hoef maar een uurtje weg te zijn, binnen komen, here we go again.
Misschien omdat ik degene ben die het meeste met haar doet. Dus lopen, maar ook knuffelen, spelen, en voeren?
Ik heb daarmee wel Puck een waarschuwing gegegen, we moeten ervoor waken dat ze geen eenmanshond word, dus Puck gaat ook meer met haar doen. Misschien damt dat haar overdreven gedrag naar mij wel iets in?
Misschien ligt het gewoon aan het feit dat ze nog nooit een mannelijke baas heeft gehad, alleen vrouwen.
Mannen stellen zich anders op, hebben een luidere stem. Misschien ben ik wel erg indrukwekkend voor haar, of angstaanjagend? Dit terwijl ik nadrukkelijk zorg voor een niet te strenge en harde aanpak?
Je leest het, vragen, vragen, vragen te over. Ik probeer namelijk altijd achter het probleem te komen. Zien doe ik het wel, maar het waarom? Als je dat weet kun je werken aan een oplossing, maar soms blijft het gissen.

We blijven negeren, uitvinden, dingen bedenken om dit euvel aan te pakken, opgeven en de handdoek in de ring gooien kan altijd nog. Daarmee bedoel ik dus alleen maar, kappen met het zoeken naar een oplossing en het maar accepteren. Nogmaals, ze gaat er niet om weg, dan vinden we wel een manier om ermee om te gaan. Ook wij zijn er ons terdege van bewust dat ze amper 3 weken bij ons is dus hebben al gezegt, eens zien hoe ze met 6 maanden is. Hopelijk is ze dan gewend aan ons, aan ons ritme en weet ze dat ik elke keer weer terug kom naar haar toe. Ook heeft ze hopelijk door dat ze veilig is bij ons, ze geen angst hoeft te hebben en dat wij haar beschermen.
Hopelijk zit daar het probleem in, en heeft ze straks door dat het niet nodig is.
Zoals ik al zei, we hebbben veel geduld en een lange adem, dus nu niet meer van die voorbarige conclusies trekken die ik zelf nog nooit gehad heb. Voor je het weet schop je een onwaar verhaal de wereld in, of zet je mensen op het verkeerde been!!
Met King zijn we wel anderhalf jaar bezig geweest om een bepaald probleem uit te op te lossen.
Met sammy onze kat, meer als 3 jaar om een lichamelijk euvel op te lossen.
Tijd noch geld is daarbij een issue geweest.

Hopelijk steld dit je gerust Inge?

Renee1966 schreef:Wat het deemoedsplassen betreft.
Als je je er aan ergert is het heel moeilijk om het écht te negeren.
Een geïrriteerde zucht/blik/houding is al genoeg, laat het nou gewoon even op zijn beloop.
Het gaat heus over met negeren.

Fijn dat het met de katten samen steeds beter gaat.

Ik let er absoluut niet op, ik zie het wel, of pas als ik haat kant op loop.
Ik steek meer tijd in het zoeken naar een oplossing, dat lijkt mij zinvoller.
Dat negeren houd ik zeker vol.
Misschien negeren, en bij het eerste de beste plasje, weg lopen zodat ze doorheeft dat een plas, of te enthousiast gedrag niet het resultaat geeft waar ze op hoopt?

Nogmaals, of dit nu stopt of niet, of er een oplossing voor komt of niet, Gila zal er niet om weg gedaan worden.
Ik heb een broer met een kruising teckel die dit probleem al jaren heeft, al zolang hij hem heeft.
Nu heeft hij er nooit iets aan gedaan, of iets mee gedaan, en dat is dus een goede les voor mij geweest hoe het NIET te doen.
Ik ben nu eenmaal het type die meteen met zaken aan de gang gaat, zosnel ik ze constateer, en niet alleen met honden, ook op mijn werk bijvoorbeeld. Aard van het beestje.
Ik wil dingen niet uit de hand laten lopen of verergeren, maar oplossen, aanpakken.
Wel is het zo dat zaken niet meteen van de ene op de andere dag opgelost moeten of hoeven te zijn, dus is het nodig dan blijf ik eraan werken en mij inzetten, inzetten en nogmaals inzetten.

Van mijn part nemen we een contract bij/op Thena lady incontinentiebroekjes

ArCee schreef:Nogmaals, of dit nu stopt of niet, of er een oplossing voor komt of niet, Gila zal er niet om weg gedaan worden.
Ik heb een broer met een kruising teckel die dit probleem al jaren heeft, al zolang hij hem heeft.
Nu heeft hij er nooit iets aan gedaan, of iets mee gedaan, en dat is dus een goede les voor mij geweest hoe het NIET te doen.
Ik ben nu eenmaal het type die meteen met zaken aan de gang gaat, zosnel ik ze constateer, en niet alleen met honden, ook op mijn werk bijvoorbeeld. Aard van het beestje.
Ik wil dingen niet uit de hand laten lopen of verergeren, maar oplossen, aanpakken.
Wel is het zo dat zaken niet meteen van de ene op de andere dag opgelost moeten of hoeven te zijn, dus is het nodig dan blijf ik eraan werken en mij inzetten, inzetten en nogmaals inzetten.

Maar het gaat er bij jou niet in dat die ongelooflijke druk, die je blijkbaar ook bij jezelf neer hebt gelegd, zijn weerslag niet heeft Ik word er helemaal nerveus van alleen al om te lezen wat je allemaal al gedaan hebt en/of van plan bent Alleen al het bovestaade stukje laat zie hoe erg je ermee bezig bent, het echt als een probleem ziet en denkt het op te kunnen lossen door íets te doen Soms, en zeker in dit geval, is helemaal niets doen, ook iets doen.

Ook daar ben ik mee bezig en volhard ik in hoor, en aangezien ze pas 3 weken bij ons is zal ik dat nog een aanrdig tijdje volhouden ook in de hoop daarmee het punt op te lossen.

Het enige waar ik dus mee bezig was in gedachten etc was, hoe kan ik de situatie veranderen waardoor haar staat van opwinding verminderd. Die is er dus (nog) niet echt, maar ook dat zal een kwestie van tijd zijn.
Wedden dat het allemaal goed komt??

ArCee schreef:

Renee1966 schreef:Wat het deemoedsplassen betreft.
Als je je er aan ergert is het heel moeilijk om het écht te negeren.
Een geïrriteerde zucht/blik/houding is al genoeg, laat het nou gewoon even op zijn beloop.
Het gaat heus over met negeren.

Fijn dat het met de katten samen steeds beter gaat.

Ik let er absoluut niet op, ik zie het wel, of pas als ik haat kant op loop.
Ik steek meer tijd in het zoeken naar een oplossing, dat lijkt mij zinvoller.
Dat negeren houd ik zeker vol.
Misschien negeren, en bij het eerste de beste plasje, weg lopen zodat ze doorheeft dat een plas, of te enthousiast gedrag niet het resultaat geeft waar ze op hoopt?

Ik zit dit topic van achter naar voor bij te lezen, maar even hoor: ik zou niet weglopen. Negeren van het gedrag is wel goed, maar door de hele hond te negeren douw je haar voor mijn gevoel weer een beetje in een onderdanige rol. Negeren kan ook dominant overkomen.

Wat ik bedoel te zeggen: mijn oppaspup doet ook regelmatig een onderdanigheidsplas als ze binnenkomt, maar dan vooral voor Lilo en Jack. Jack negeert haar sowieso , maar Lilo draait op zo'n moment vaak even haar kop weg, even van 'Nee, niks aan de hand', en vervolgens gaat ze in een speelbuiging voor puppeding. Dus er wordt wel min of meer op het gedrag gereageerd, door wat kalmerende signalen, maar Lilo gaat niet die pup straal negeren.

Ik denk ook niet dat de hond door plassen of enthousiast doen 'een resultaat' hoopt te bereiken, het is - denk ik - puur instinctief gedrag.

Hanneke, daar zitten mijn twijfels dus deels ook. Omdat ze deels bang of onderdanig is wil ik dat gedrag niet versterken etc.
Ik wil mij, als man die ze al niet gewend is als baas, niet nog eens groter of machtiger en overheersender opstellen als dat ze misschien gewend is.
Aan de andere kant lijkt het er ook weer op, omdat ze alleen vrouwen gewend was, dat ze zowat blij, te blij is, dat ze nu een echte baas heeft. Van mijn part alleen uit een veiligheidsgevoel. Het geeft haar in haar gedrag, als ik erbij ben, ook veel rust.
Als ik thuis kom, ritueel is over en ze hoeft niet meteen uit, dan ligt in no time rte snurken, diep in slaap wat ze absoluut niet doet bij puck, om maar iets te noemen.

Het zijn dus de tegengestelde signalen die het wat lastiger maken om de juiste weg te bewandelen.

ArCee schreef:Hanneke, daar zitten mijn twijfels dus deels ook. Omdat ze deels bang of onderdanig is wil ik dat gedrag niet versterken etc.
Ik wil mij, als man die ze al niet gewend is als baas, niet nog eens groter of machtiger en overheersender opstellen als dat ze misschien gewend is.
Aan de andere kant lijkt het er ook weer op, omdat ze alleen vrouwen gewend was, dat ze zowat blij, te blij is, dat ze nu een echte baas heeft. Van mijn part alleen uit een veiligheidsgevoel. Het geeft haar in haar gedrag, als ik erbij ben, ook veel rust.
Als ik thuis kom, ritueel is over en ze hoeft niet meteen uit, dan ligt in no time rte snurken, diep in slaap wat ze absoluut niet doet bij puck, om maar iets te noemen.

Het zijn dus de tegengestelde signalen die het wat lastiger maken om de juiste weg te bewandelen.

Het is ook best lastig natuurlijk, en het is qua formaat en kruising ook wel weer een hond waar je wat overwicht over moet houden als ze zich straks helemaal 100 procent zorgeloos thuis voelt.

Wat ik denk ik in elk geval zou doen, is altijd hetzelfde als je binnenkomt. Of dat nou eerst de post pakken of eerst een aai over die kop en dan iets te drinken inschenken, maakt niet uit, gewoon altijd (of in elk geval tot het piesen helemaal over is) heel voorspelbaar zijn bij thuiskomst. Als een hond bijna zeker weet wat er nu gaat gebeuren, geeft dat een hoop rust in die kop, is mijn ervaring.

ArCee schreef:

Renee1966 schreef:Wat het deemoedsplassen betreft.
Als je je er aan ergert is het heel moeilijk om het écht te negeren.
Een geïrriteerde zucht/blik/houding is al genoeg, laat het nou gewoon even op zijn beloop.
Het gaat heus over met negeren.

Fijn dat het met de katten samen steeds beter gaat.

Ik let er absoluut niet op, ik zie het wel, of pas als ik haat kant op loop.
Ik steek meer tijd in het zoeken naar een oplossing, dat lijkt mij zinvoller.
Dat negeren houd ik zeker vol.
Misschien negeren, en bij het eerste de beste plasje, weg lopen zodat ze doorheeft dat een plas, of te enthousiast gedrag niet het resultaat geeft waar ze op hoopt?

Nee je moet geen oplossingen zoeken, de oplossing ís negeren.
Dus niet, alsnog aanlijnen, even de mand checken, laten zitten, of wat dan ook.
Gewoon thuiskomen en je ding doen, zonder enig contact met de hond te maken.

ArCee schreef:Hanneke, daar zitten mijn twijfels dus deels ook. Omdat ze deels bang of onderdanig is wil ik dat gedrag niet versterken etc.
Ik wil mij, als man die ze al niet gewend is als baas, niet nog eens groter of machtiger en overheersender opstellen als dat ze misschien gewend is.
Aan de andere kant lijkt het er ook weer op, omdat ze alleen vrouwen gewend was, dat ze zowat blij, te blij is, dat ze nu een echte baas heeft. Van mijn part alleen uit een veiligheidsgevoel. Het geeft haar in haar gedrag, als ik erbij ben, ook veel rust.
Als ik thuis kom, ritueel is over en ze hoeft niet meteen uit, dan ligt in no time rte snurken, diep in slaap wat ze absoluut niet doet bij puck, om maar iets te noemen.

Het zijn dus de tegengestelde signalen die het wat lastiger maken om de juiste weg te bewandelen.

Is uwes nou niet een beetje erg macho...ze is zo blij dat ze een echte baas heeft...een MAN.
Vrouwen zijn geen echte bazen?? Of lees ik het verkeerd??

Gefeliciteerd mooie naam

Lillith schreef:

ArCee schreef:Hanneke, daar zitten mijn twijfels dus deels ook. Omdat ze deels bang of onderdanig is wil ik dat gedrag niet versterken etc.
Ik wil mij, als man die ze al niet gewend is als baas, niet nog eens groter of machtiger en overheersender opstellen als dat ze misschien gewend is.
Aan de andere kant lijkt het er ook weer op, omdat ze alleen vrouwen gewend was, dat ze zowat blij, te blij is, dat ze nu een echte baas heeft. Van mijn part alleen uit een veiligheidsgevoel. Het geeft haar in haar gedrag, als ik erbij ben, ook veel rust.
Als ik thuis kom, ritueel is over en ze hoeft niet meteen uit, dan ligt in no time rte snurken, diep in slaap wat ze absoluut niet doet bij puck, om maar iets te noemen.

Het zijn dus de tegengestelde signalen die het wat lastiger maken om de juiste weg te bewandelen.

Is uwes nou niet een beetje erg macho...ze is zo blij dat ze een echte baas heeft...een MAN.
Vrouwen zijn geen echte bazen?? Of lees ik het verkeerd??

Zo las ik het ook, en heb er gisteren bewust niet op gereageerd. Ik werd er nogal pissig van zeg maar....

HillieS schreef:Is uwes nou niet een beetje erg macho...ze is zo blij dat ze een echte baas heeft...een MAN.
Vrouwen zijn geen echte bazen?? Of lees ik het verkeerd??

Zo las ik het ook
Ben ook een vrouw, maar denk toch dat je de natuur niet kunt ontkennen en mannen sneller een natuurlijk overwicht hebben.

Inge O schreef:

dicyvo schreef:

HillieS schreef:Is uwes nou niet een beetje erg macho...ze is zo blij dat ze een echte baas heeft...een MAN.
Vrouwen zijn geen echte bazen?? Of lees ik het verkeerd??

Zo las ik het ook
Ben ook een vrouw, maar denk toch dat je de natuur niet kunt ontkennen en mannen sneller een natuurlijk overwicht hebben.

larie - mannen hebben hooguit van nature een zwaardere stem en dat is alles. ik ken zat baasjes die zich door de hond de kaas van het brood laten eten en bazinnetjes waarbij dat géén strak plan is .

Zo ging het hier in het begin ook.
Mijn vriend heeft er heel hard aan moeten werken om de honden te leren lezen en overwicht te krijgen, terwijl dat bij mij eigenlijk vanzelf is gegaan.

Volgens de eerste eigenaar van mijn eerste hond zou ik hem net zo lang moeten slaan tot hij over de grond kroop of over zichzelf piste, anders luisterde hij niet naar een vrouw.
Zegt meer over het zielige karakter van dat soort types dan wat anders

Wat ik bij onyx deed (zij heeft ook een paar maand deemoedsplassen gelaten) was, net wat inge zei, het plassen negeren maar haarzelf niet.
Ik kwam binnen, zei 'Hey hondjes' tegen ze en ging dan m,n jas uitdoen enz. Daarna naar buiten en daar begroeten.
Daar plaste ze ook (en binnen in het begin ook nog wel veel) maar toch is het toen zomaar ineens opgehouden.
Ik liet ze btw buiten als ik pies ging ruimen binnen.

Dus geen plan van aanpak maar gewoon mijn ding doen en verder niets.

Lillith schreef:

ArCee schreef: Aan de andere kant lijkt het er ook weer op, omdat ze alleen vrouwen gewend was, dat ze zowat blij, te blij is, dat ze nu een echte baas heeft. Van mijn part alleen uit een veiligheidsgevoel.

Is uwes nou niet een beetje erg macho...ze is zo blij dat ze een echte baas heeft...een MAN.
Vrouwen zijn geen echte bazen?? Of lees ik het verkeerd??

Mag toch ook hopen dat je het niet zo bedoeld. Beetje arrogant - alsof de man alleen een échte baas kan zijn.

dicyvo schreef:

HillieS schreef:Is uwes nou niet een beetje erg macho...ze is zo blij dat ze een echte baas heeft...een MAN.
Vrouwen zijn geen echte bazen?? Of lees ik het verkeerd??

Zo las ik het ook
Ben ook een vrouw, maar denk toch dat je de natuur niet kunt ontkennen en mannen sneller een natuurlijk overwicht hebben.

Kan iemand dat mijn honden en vriend vertellen? Vriend is een beer van een vent, zware dragende stem, maar de honden hebben veel minder respect voor hem dan voor mij, en ik ben een kleine vrouw met een veel zachtere stem.
Ik meen wat ik zeg, dat dus weer wel, en ik ben nogal duidelijk. Vriendlief is wat wisselender dan ik en daar maken de honden scháámteloos misbruik van... En dat hij dan af en toe fel uit de hoek komt omdat hij het zat is, helpt er niet aan, integendeel. Ze doen an sich wel wat hij zegt, maar ze nemen vaak genoeg stiekem een loopje met hem.
Maar baasje is wél heel leuk om samen mee te spelen, dat weer wel.

Maar qua overwicht? Nee, helaas, dat werd 'm niet.

HillieS schreef:

Lillith schreef:

ArCee schreef:Hanneke, daar zitten mijn twijfels dus deels ook. Omdat ze deels bang of onderdanig is wil ik dat gedrag niet versterken etc.
Ik wil mij, als man die ze al niet gewend is als baas, niet nog eens groter of machtiger en overheersender opstellen als dat ze misschien gewend is.
Aan de andere kant lijkt het er ook weer op, omdat ze alleen vrouwen gewend was, dat ze zowat blij, te blij is, dat ze nu een echte baas heeft. Van mijn part alleen uit een veiligheidsgevoel. Het geeft haar in haar gedrag, als ik erbij ben, ook veel rust.
Als ik thuis kom, ritueel is over en ze hoeft niet meteen uit, dan ligt in no time rte snurken, diep in slaap wat ze absoluut niet doet bij puck, om maar iets te noemen.

Het zijn dus de tegengestelde signalen die het wat lastiger maken om de juiste weg te bewandelen.

Is uwes nou niet een beetje erg macho...ze is zo blij dat ze een echte baas heeft...een MAN.
Vrouwen zijn geen echte bazen?? Of lees ik het verkeerd??

Zo las ik het ook, en heb er gisteren bewust niet op gereageerd. Ik werd er nogal pissig van zeg maar....

Oei, beetje ongelukkig neergezet & vergeten dat sommigen bepaalde dingen onder een vergrootglas leggen, excuses aan diegene die zich hierdoor gepasseerd voelen.
Aan de andere kant, als iemand al pissig word van zo´n opmerking zegt dat meer over als jouw als op mij, maar okay, ik ga hier geen discussie van maken.

Ik bedoelde te zeggen (niet te geloven dat ik dit tot op de letter moet uitleggen) gewoon njiets meer en niets minder dat Gila ten eerste helemaal geen echte baas heeft gehad bij de vorige 2 eigenaresses. Deze 2 meiden hebben amper iets aan opvoeden gedaan, soft geweest en haar eigenlijk alleen maar als een zielig prinsesje gehouden.
Ten 2e is het meer dan eens bewezen dat mannen, puur aangaande hun hardere/zwaardere stem en lichaamstaal dingen soms wat makkelijker voor elkaar krijgen.
Daarmee vlak ik geen enkele vrouw uit, want ik ken er zat die kunnen lezen er schrijven met honden, of dat nu teckels of Sint bernards zijn, en alles ertussen.
Mijn moeder was daar ook een mooi voorbeeld van trouwens (God hebbe haar ziel)

In ieder geval, IK ga met haar om als een echte baas. Consequent, nee is nee en blijft nee.
Commando is pas klaar als ze het heeft gedaan en dan wel helemaal gedaan. Dus bij het commando PLAATS, in je mand gaan leggen, niet halverwege de kamer of er pal naast.
Zo gingen de meiden er dus niet mee om, naast de mand gaan leggen was ook goed, want daar ligt ze niet in de weg.
DAT bedoel ik met een echte baas, die op EEN GOEDE MANIER met haar omgaat waardoor ze exacter weet wat de bedoeling is, en daardoor geeft dat haar meer rust en stabiliteit.

Is nu de kou weer uit de lucht dames??

Haha, ik vond het een heel grappige zegswijze..die ik niet kon laten gaan...
Qua type zie ik je niet stralend met een Ollietje lopen....
Punt is dat jouw, laten we zeggen, zwaardere stem ed , invloed heeft op je Gila..
Ze moet aan jou wennen en dat kan best even duren, maar dan heb je wat

Ik snapte wel wat je ermee wil zeggen, maar dit is nou eenmaal een forum, waar je dingen leest, ik, en ook de anderen die erop gereageerd hebben, hebben het niet onder een vergrootglas gehouden, het stond er gewoon overduidelijk. Ook al bedoel je het anders. Het is niet een gesprek waarin je jezelf dmv intonatie enzo duidelijk kan maken

En wat het plassen, zou ik het zelfde doen als anderen ook al zeggen: gewoon binnenkomen, altijd hetzelfde ritueel en daarna even naar buiten. Geeft veiligheid enzo
Heb met het deemoedplassen geen last gehad met Jamie, wel met over enthousiast begroeten. Zelfde aanpak, werkt prima

Zoals ik eerder al zei, het waren geen druppeltjes, maar echte plassen.
Gisteravobnd kwam ik dus thuis na mijn werk. Puck sliep al. Ik was nog later ook door werk aan de weg en moest helemaal om via Purmerend goddamned nog an toe!!

Afijn, kom binnen, meteen jas aan, riem gepakt, naar haartoe, aanlijnen zonder iets te zeggen, meteen naar buiten en lopen.
Alles prima, kwartier later naar binnen toe en het bleek dat ze maar een paar druppies had laten lopen, viel me alles mee.
Eens zien wat ze komende avond doet, ik heb er nog 6 te gaan....................en daarna 21 vrij

dicyvo schreef:

HillieS schreef:Is uwes nou niet een beetje erg macho...ze is zo blij dat ze een echte baas heeft...een MAN.
Vrouwen zijn geen echte bazen?? Of lees ik het verkeerd??

Zo las ik het ook
Ben ook een vrouw, maar denk toch dat je de natuur niet kunt ontkennen en mannen sneller een natuurlijk overwicht hebben.

Dat natuurlijke overwicht is een eufemisme, zeker bij een hond die deemoedsplasjes blijft doen.
Hier in huis ben ik trouwens de alphateef