Het HondenForum

Ik zou er toch wel wat moeite mee hebben met een partner met zo'n instelling. Het is voor hem een kleine moeite om de honden aan te lijnen in potentiele gevaarlijke situaties en het zou jou een hoop rust geven. Jankend op man en honden wachten is nu niet direct normaal te noemen dus ook al geloofd hij zelf niet in aanlijnen, hij zou het tenminste nog voor jou kunnen doen.

Sunnybunny schreef:Jankend op man en honden wachten is nu niet direct normaal te noemen

Weet ik wel Sunnybunny, maar dat is ook mijn ongebreidelde fantasie die dan een loopje met me neemt hoor.
Ik was ook een keer een weekend in Parijs. Pieter zou die zaterdag in zijn eentje de auto meenemen (tot dan had hij eigenlijk alleen sporadisch gereden en dan nog dat ik erbij in zat) en naar Brabant rijden. 's Avonds zou hij naar een feestje op de tennisbaan gaan. De hond was bij kennissen die ook naar dat feestje zouden gaan. Zij waren in de veronderstelling dat Pieter de hond voor het feestje op zou halen, en Pieter dacht dat ze afgesproken hadden dat hij òf voor het feestje zou komen en als hij te laat was dan nà het feest.
Om een uur of 6 kreeg ik telefoon van die mensen, of ik wist waar Pieter bleef. Ik kreeg hem zelf nooit meer te pakken, en ook diverse buren enzo niet. En toen heb ik me bedacht dat zijn eerste autoritje niet goed afgelopen was. Op een gegeven moment wilde ik eigenlijk de politie al bellen om te vertellen waar en hoe ik bereikbaar was. Daar hebben m'n vrienden me toen nog vanaf gehouden. Ik ben maar vroeg naar bed gegaan, want erg gezellig was ik niet. Met de telefoon naast m'n kussen. 's Nachts om 2 uur werd ik gebeld. Door Pieter. Buuf is na het feestje nog speciaal naar hem gelopen om te vertellen dat hij mij maar even moest bellen.Omdat ik niet erg gelukkig klonk op de voicemail.

Tja. Erg levendige fantasie heb ik

Ach, je kan ook gewoon zeggen dat je een beetje overbezorgt ben over hetgeen waarvan je veel houdt Niks mis mee toch?