Het HondenForum

Met Stanley kan ik echt lezen en schrijven, ondanks dat het bij tijd en wijle een grote dondersteen is. Maar dat zit in zijn karakter verweven, dat donderjagen en ik leer steeds beter daarmee om te gaan. Hij is lief, aanhankelijk, altijd vrolijk en heeft inmiddels wel bewezen zijn mannetje te staan. Zijn nieuwe maatje Whooper is ook lief en aanhankelijk en leert steeds vaker gewoon lekker vrolijk te zijn. Een band zoals ik met Stanley heb, is er natuurlijk nog niet. Maar o wat ben ik trots dat hij al zo goed los kan lopen en steeds beter op mij begint te reageren. Ideale honden hoeven het niet te zijn, het zijn wel mijn supermaatjes.

Ik heb de ideale hond thuis als......ik scooby en andor samenvoeg.
Andor zijn superlieve karakter en scooby zijn gehoorzaamheid.

jidde schreef:Denk je dat de ideale hond bestaat?
Nanni is voor mij werkelijk de ideale hond. We zijn ontzettend op elkaar ingespeeld! Dat heb ik echt met geeneen hond. Zal vast ook wel komen doordat ik natuurljik 24 uur per dag met haar bezig ben

Net zo min als de ideale mens

Nellalisa.

wat al vaker opgemerkt is... voor mij zijn ze het zeker maar voor een ander zou het misschien een hele enge droom zijn....
Maar ik kan me geen betere maatjes voorstellen...

als je in het algemeen kijkt bestaat de ideale hond niet. iedereen heeft verschillende wensen en eisen aan een hond. maar voor 1 persoon kan het wel.

de ideale hond voor iedereen nee die bestaat niet...een kruising van mijn twee honden zou ideaal zijn ahah Nina is een hond voor hyperactieve mensen..moet veel mee gewerkt worden,..ze heeft geen rust als ze niet doodmoe is...Shaggy daar integen is heel rustig je merkt niet dat je een hond in huis hebt met hem..dus een mengeling daarvan zou perfect zijn,..Met shaggy loop ik al bijna 4 jaar met plezier gg en zijn perfect op elkaar in gespeeld .. Nina loopt ook gehoorzaamheid maar is een stuk onrustiger (vind het soms beetje saai) maar Nina blinkt uit in behendigheid...mijn kleinste hand beweging laat haar al over toestellen vliegen...

De ideale honden ...nee maar wel Mijn Honden waar ik helemaal verzot op ben en voor geen goud zou willen missen,..en het liefst 16 uur per dag mee bezig ben ...

Bestaat het ideale Kind? Bestaat de ideale Partner?? Is 'ideaal' niet ook 'moment' afhankelijk??? en zijn wij zelf niet degenen die iets of iemand het stempel 'ideaal' geven?
Nou.. het moge duidelijk zijn.. 'ideaal' bestaat volgens mij dus niet... en zelfs Sanne is niet ideaal... ze is een RAMP met autorijden (kan ze echt niet tegen).. ze vreet werkelijk iedere dode vis (de staat van ontbinding maakt niet uit) die ze tegenkomt....ze vindt donkergroene moddersloten helemaal het einde.. ze is ooit gepest door kinderen en vliegt nu nog steeds achter luidgillende en rennende kinderen aan... en ze heeft NIKS met mensen met kleine hondjes die angst uitstralen.... daar gaan haar nekharen van overeind staan... Dus af en toe zijn wandelingen met haar absoluut een avontuur.. MAAR: ze is voor mij de aller-aller-liefste, ze is een genot om mee te lopen (zolang ze niet aan de riem is gaat het nl altijd goed, met iedere hond, ook de bange kleintjes)... ze is sociaal, en toch ook wel waaks (ben met haar in ieder geval niet bang in het donker want ik weet zeker dat ze iedereen zou grijpen die probeert me wat aan te doen) en ze troost me als ik ellendig ben... ik ben STAPEL op haar!!

Branka schreef:Als ik kritisch naar onze honden kijk kan ik van alles opmerken dat niet zo ideaal is. Maar dat doe ik niet

Ik kijk zelfs wel link uit

ik heb gelukkig 2 hele ideale - en speciale honden.

Inge schreef:Op het moment dat ik gisterenmiddag wakker werd en mijn bril kapot tussen Maroucks poten lag vond ik haar niet zo ideaal

Hihiii mijn bril staat ook niet meer helemaal recht op m'n neus na de laatste paar kopbotsingen met Tirsa.

Neeltje schreef:

Inge schreef:Op het moment dat ik gisterenmiddag wakker werd en mijn bril kapot tussen Maroucks poten lag vond ik haar niet zo ideaal

Hihiii mijn bril staat ook niet meer helemaal recht op m'n neus na de laatste paar kopbotsingen met Tirsa.

Aha, niets ongewoons dus Ik draag meestal lenzen en als ik mijn bril dan een keer op heb zit die altijd in de weg als Jari mij begroet

Branka schreef:

Neeltje schreef:

Inge schreef:Op het moment dat ik gisterenmiddag wakker werd en mijn bril kapot tussen Maroucks poten lag vond ik haar niet zo ideaal

Hihiii mijn bril staat ook niet meer helemaal recht op m'n neus na de laatste paar kopbotsingen met Tirsa.

Aha, niets ongewoons dus Ik draag meestal lenzen en als ik mijn bril dan een keer op heb zit die altijd in de weg als Jari mij begroet

Hier dus ook, dan gaat er ineens een tong over het glas en zie ik alsnog niks. Normaal draag ik dus ook lenzen, maar ik had die afgelopen week uitgedaan toen ik met een migraine-aanval op de bank lag.
Toen ik wakker werd en de pootjes in een nieuw model aan de bril vastzaten :M: was ik dus niet blij...gelukkig waren alleen de pootjes geheel verbogen en kapot en was de bril na het bestellen en bevestigen van nieuwe pootjes weer als nieuw, maar toch....

De ideale hond in de vorm van perfect zou ik saai vinden. Hoewel ze me soms wel eens de stuipen op het lijf jagen zou ik hun eigenaardigheden niet willen veranderen.

Mijn honden zijn allemaal voor mij ideale honden. Maar ik denk dat elke hond die ik een tijdje heb voor mij een ideale hond kan worden omdat je op elkaar ingespeeld raakt en elkaar door en door gaat kennen en omdat ik me aan ga passen..........

Wel spreekt het ene gedrag natuurlijk wel iets meer aan als het andere. Maar er moet wel een beetje uitdaging en ondeugendheid in blijven zitten.

Alleen Desi, als ik eerlijk ben is zij verre van de ideale hond voor mij, ze kost me ontzettend veel energie en dat breekt me soms echt erg op. maar missen kan ik haar ook niet.

Nelson was voor mij de ideale hond. Voor MIJ dan, dat wil ik er wel even bijzeggen. Ik kon lezen en schrijven met hem. Zo onafhankelijk hij kon zijn (en op momenten gewoon rust wilde en zijn eigen plan wilde trekken), zo aanhankelijk kon hij zijn. Hij was gewoon goed zoals 'ie was. Onvoorwaardelijk. Zijn karakter en mijn karakter voelden voor mij als een perfecte wisselwerking. Hij blij, ik blij en andersom. Hij niet blij, ik niet blij en andersom. Hij kwam ontiegelijk dichtbij, mijn 'hondsoulmate'. Anders kan ik het niet verwoorden, want voor mij voelt het zo. Nog steeds. En dat zal ook zo blijven. Mocht er ooit een andere hond komen, dan zal ik daar 100% voor gaan. Maar Nelson zal altijd mijn eerste echte eigen hondenmaatje zijn en een speciaal plekje hebben. Dat verdwijnt nooit. Dat weet ik gewoon.

Bij Anne duurde t echt wel een tijdje voor ik zoiets had van: ok, nu ken ik je een beetje. Ben er eigenlijk nog steeds mee bezig. Was ook niet zo dat ikdr mee naar huis nam en dacht: dit is m helemaal. Dit kostte echt tijd. En ideaal? Tsja...wie is dat wel.

Inge O schreef:

Hester schreef:Nelson was voor mij de ideale hond. Voor MIJ dan, dat wil ik er wel even bijzeggen. Ik kon lezen en schrijven met hem. Zo onafhankelijk hij kon zijn (en op momenten gewoon rust wilde en zijn eigen plan wilde trekken), zo aanhankelijk kon hij zijn. Hij was gewoon goed zoals 'ie was. Onvoorwaardelijk. Zijn karakter en mijn karakter voelden voor mij als een perfecte wisselwerking. Hij blij, ik blij en andersom. Hij niet blij, ik niet blij en andersom. Hij kwam ontiegelijk dichtbij, mijn 'hondsoulmate'. Anders kan ik het niet verwoorden, want voor mij voelt het zo. Nog steeds. En dat zal ook zo blijven. Mocht er ooit een andere hond komen, dan zal ik daar 100% voor gaan. Maar Nelson zal altijd mijn eerste echte eigen hondenmaatje zijn en een speciaal plekje hebben. Dat verdwijnt nooit. Dat weet ik gewoon.

héél herkenbaar....exact wat ik met spook had, een zéér intense band zoals je er zelden één mee mag maken met een hond.
spook was de zoveelste in een rij leuke, lieve honden, waarmee het telkens wel goed geklikt had. maar plots was zij daar, en ontdekte ik dat er een nóg intensere relatie met een hond bestond. om nooit never meer te vergeten.

Ik denk dat ik dat met Balou heb. Ik weet niet, als zij er niet meer zou zijn, of ik ooit nog weer een band zou kunnen krijgen met een hond zo sterk als met haar. Ik denk het niet.

Anak is de allergemakkelijkste hond die ik gehad heb, ze is lief voor iedereen, ze blaft niet, loopt braaf mee. Maar het meest denk ik aan Maggie, mijn vorige Corgi die 5 jaar geleden overleden is op de leeftijd van bijna 16.
Gemakkelijk was ze absoluut niet: een kreng met teven en ook tegen mijn eigen reu was ze heel moeilijk. Lief en onbevangen naar mensen toe.
Ook toen mijn kinderen geboren waren kon ze hier perfect mee omgaan.
Ik had een heel speciaal gevoel voor haar en dat zal ik altijd blijven houden.

Ooooh.......... ik begrijp zo wat je bedoeld.... Ik heb hetzelfde met Sanne... Hij is niet erg oud geworden dan he.... ik ben nieuw hier dus ik zal dat verhaal wel gemist hebben, maar hoe kwam dat?
Liefs, Kyra

De ideale hond wilt niet zeggen dat hij perfect luistert enzo. Als je van een beetje eigenwijs mormel houd is zo'n hond ideaal voor jou natuurlijk.
Ik heb zeker wel twee ideale honden, voor mij.

Kyra schreef:Ooooh.......... ik begrijp zo wat je bedoeld.... Ik heb hetzelfde met Sanne... Hij is niet erg oud geworden dan he.... ik ben nieuw hier dus ik zal dat verhaal wel gemist hebben, maar hoe kwam dat?
Liefs, Kyra

Hoi Kyra,

Bedoel je het verhaal van Nelson of van een andere hond? Het verhaal van Nelson kan ik je in het kort vertellen: Nelson had epilepsie. Hij is, toen hij net vijf jaar was overleden aan een status epilepticus (een aanval waar niet meer uit te komen is, ook niet met hulp van de DA). En ja, ik mis hem elke dag, maar hij is er wel, maar dan anders. Onze band was zo sterk, daar komt de dood niet tussen. Maar ik zou hem zo ongelooflijk graag nog bij me hebben en vast kunnen houden.

.Ja, ik bedoelde het verhaal van Nelson... was ook een beetje verward toen er ineens een ander verhaal stond.. of in ieder geval, ik kon jouw verhaal niet meer vinden.

Ik geloof niet in een ideale hond, wel in een hond die qua gedrag en eigenschappen bij jou en situatie kan passen. Dat gegeven is hier absoluut wel aan de orde.

Kyra schreef:.Ja, ik bedoelde het verhaal van Nelson... was ook een beetje verward toen er ineens een ander verhaal stond.. of in ieder geval, ik kon jouw verhaal niet meer vinden.

Het verhaal hoe dat precies gegaan is, staat ergens in de archieven van het forum. Het gekke is, dat ik die dbase niet meer kan vinden, terwijl die archieven er wel altijd waren. Anders had ik je een link kunnen geven.

Hoi, maar het rare was dat jouw bericht eerst boven die van mij stond, want daar reageerde ik op... en nu staat er een bericht van elmar!

Nou jaaaaa.... ben ik zeker helemaal in de bonen... of mijn laptop....

Baily schreef:

Inge O schreef:

Hester schreef:Nelson was voor mij de ideale hond. Voor MIJ dan, dat wil ik er wel even bijzeggen. Ik kon lezen en schrijven met hem. Zo onafhankelijk hij kon zijn (en op momenten gewoon rust wilde en zijn eigen plan wilde trekken), zo aanhankelijk kon hij zijn. Hij was gewoon goed zoals 'ie was. Onvoorwaardelijk. Zijn karakter en mijn karakter voelden voor mij als een perfecte wisselwerking. Hij blij, ik blij en andersom. Hij niet blij, ik niet blij en andersom. Hij kwam ontiegelijk dichtbij, mijn 'hondsoulmate'. Anders kan ik het niet verwoorden, want voor mij voelt het zo. Nog steeds. En dat zal ook zo blijven. Mocht er ooit een andere hond komen, dan zal ik daar 100% voor gaan. Maar Nelson zal altijd mijn eerste echte eigen hondenmaatje zijn en een speciaal plekje hebben. Dat verdwijnt nooit. Dat weet ik gewoon.

héél herkenbaar....exact wat ik met spook had, een zéér intense band zoals je er zelden één mee mag maken met een hond.
spook was de zoveelste in een rij leuke, lieve honden, waarmee het telkens wel goed geklikt had. maar plots was zij daar, en ontdekte ik dat er een nóg intensere relatie met een hond bestond. om nooit never meer te vergeten.

Ik denk dat ik dat met Balou heb. Ik weet niet, als zij er niet meer zou zijn, of ik ooit nog weer een band zou kunnen krijgen met een hond zo sterk als met haar. Ik denk het niet.

Even sentimenteel zijn....... Bij de gedachte alleen al dat Kaya er niet meer zou zijn, zit ik al te janken.

Toen Tara zo jong overleed en wij 2,5 maand later Kaya kregen, hield ik haar zo stevig vast, zij was mijn 'reddingsboei' in al mijn verdriet.
Eigenlijk heb ik me te veel gehecht aan haar, want een heel groot deel van mijn geluk is Kaya.

Bij voorbaat weet ik niet hoe ik er ooit bovenop moet komen als zij er niet meer zou zijn. Mijn grote hoop is dat ze oud mag worden en dat ik er dan wel vrede mee kan hebben.

Inge O schreef:

Stang schreef:

Baily schreef:

Inge O schreef: héél herkenbaar....exact wat ik met spook had, een zéér intense band zoals je er zelden één mee mag maken met een hond.
spook was de zoveelste in een rij leuke, lieve honden, waarmee het telkens wel goed geklikt had. maar plots was zij daar, en ontdekte ik dat er een nóg intensere relatie met een hond bestond. om nooit never meer te vergeten.

Ik denk dat ik dat met Balou heb. Ik weet niet, als zij er niet meer zou zijn, of ik ooit nog weer een band zou kunnen krijgen met een hond zo sterk als met haar. Ik denk het niet.

Even sentimenteel zijn....... Bij de gedachte alleen al dat Kaya er niet meer zou zijn, zit ik al te janken.

Toen Tara zo jong overleed en wij 2,5 maand later Kaya kregen, hield ik haar zo stevig vast, zij was mijn 'reddingsboei' in al mijn verdriet.
Eigenlijk heb ik me te veel gehecht aan haar, want een heel groot deel van mijn geluk is Kaya.

Bij voorbaat weet ik niet hoe ik er ooit bovenop moet komen als zij er niet meer zou zijn. Mijn grote hoop is dat ze oud mag worden en dat ik er dan wel vrede mee kan hebben.

ja, dat maakt een héél verschil! hester zal er, gezien de ziekteproblemen en de leeftijd, helemaal geen rust uit kunnen halen hebben, en bij mij was het héél dubbel : spook was 10, een relatief respectabele leeftijd, maar ze was op zich nog kerngezond, en nog zo gek als een jong veulen (véééél gekker als haar kleindochter van nu amper 16 maand). en ze is een vreselijke, pijnlijke dood gestorven (darmdraaiïng), mede doordat men mij niet geloofde wat de ernst van haar toestand aanging- ze is dan alsnog (véél te laat) geopereerd (nog 2 x), en na 3 dagen uiteindelijk toch geëuthanaseerd, na een laatste kwispeltje.
ik kan nog om haar huilen, ze was mijn álles - zíj was mijn maatje, en de andere waren 'onze' honden.

het is een voordeel, een voorrécht, zo'n hond te mogen meemaken. het nadeel is dat het verdriet echt heel lang blijft hangen.

Vreselijk
Ik kan me wel voorstellen hoe je je dan voelt.... pfffff

Nouschka van mij is overleden toen ze 12,5 jaar was en ondanks het verdriet en gemis, had en heb ik daar gewoon echt vrede mee.
Ze was een flinke hond en de leeftijd was prachtig. Ze had een niertumor en die was waarschijnlijk opengesprongen. Bij de dierenarts is ze ingeslapen in mijn armen.

Bij Tara had ik geen vrede en zal ik dat ook nooit hebben. 4 maandjes en 2 daagjes jong. Zo intens goed als ik Kaya nu ken, kende ik Tara niet, maar het gebeuren op zich was zo afschuwelijk dat ik er nooit vrede mee zal hebben. Het enige goeds wat hieruit gekomen is, is mijn Kaya (als ik dat zo mag zeggen/stellen).

Ja, het is een voorrecht om zo'n speciale hond te mogen hebben en te kennen, maar ik kan me helemaal voorstellen dat het overlijden van die ene speciale hond bijna onoverkomelijk is.

Soms is het gewoon eng hoe ontzettend intens je van een hond kan houden.....

pffff herkenbaar zeg Caroline....
Zo heb ik dat dus met Ghaya. Ik moet er ook niet aan denken dat ze er niet meer zal zijn, idd bij die gedachten krijg ik toch wel kippenvel.
Ik heb gewoon zoveel met die hond, ze moet altijd bij me zijn, overal komt ze achter me aan, eigenljk altijd bij elkaar als het kan etc. Kan ook altijd moeilijker boos op haar worden en vind haar snel 'zielig' etc.

Natuurlijk ben ik ook gek op de andere en ook bij hen zal ik het vreselijk vinden als ze er niet meer zouden zijn maar ik denk dat ik er sneller vrede mee zal hebben als bij Ghaya.
Overigens heb ik met Hera ook een hele sterke band....ben ook meer een tevenmens, mijn vriend is een reuenmens en heeft weer veel meer met Chello en Woopy.

weet je, iedereen heeft een ideale hond. hoezo? als je van je hondje houdt en hij of zij ook van jou dan heb je dus een ideale hond lijkt mij.

al mijn honden waren ideaal en al de honden die zullen komen gaan ideaal zijn.