Nieuwsgierig naar verleden.

[Fotogravinnetje]

Bij sommige honden zit het er van nature in. Elco en Gait komen allebei bij een fokker vandaan die alleen woont. Ook bij ons komen niet of nauwelijks kinderen over de vloer. En toch zijn ze stapelgek op kinderen

[Alfilillo]

En dat blije heeft hij eigenlijk constant, alles is leuk, eten ,wandelen, knuffelen en ook leuk is dat hij de kleinkinderen zo ontzettend gezellig vind.
En voor mijn gevoel hebben we weer zo geboft dat hij op ons pad gekomen is ben ook echt reuze blij met hem.
Hij completeert ook echt ons clubje.
Je moet hem zien rennen met Luus en ook speelt hij op zijn manier ,er luid blaffend omheen rennend , met de dames mee als ze samen spelen.
En hij gaat ook iedere dag met mij mee naar werk en ook dat gaat prima.
Hij kan prima met andere honden opschieten en staat echt klaar in de ochtend als ik mijn sleutels pak om te gaan.

Wat fijn, zo goed op zijn plek gekomen

[Alfilillo]

Bij sommige honden zit het er van nature in. Elco en Gait komen allebei bij een fokker vandaan die alleen woont. Ook bij ons komen niet of nauwelijks kinderen over de vloer. En toch zijn ze stapelgek op kinderen

Apart is dat. Alfil is ook dol op kinderen, maar ik denk niet omdat we zelf kinderen hebben. Het zit er inderdaad gewoon in. Heel in het begin moesten we wel uitkijken dat hij kinderen niet ging drijven en in de hielen ging bijten (is wel eens gebeurd met een rennnend vriendje ) en dat hij niet teveel ging regelen, maar nu hij weet dat dat niet de bedoeling is, wordt hij zo gelukkig als er kinderen zijn of als hij in het bos aangehaald wordt door kinderen. Helemaal blij .

[twinkeltje]

Ik weet een klein beetje van Blacky en de rest merkte ik wel door zijn vreemde gedrag soms.

[Zamunda]

Voor mij is het een reden om geen herplaatsers te nemen.
Ik vind het ontzettend leuk en interessant om te weten in welke context mijn hond bepaalde eigenschappen ontwikkeld heeft.

En daarmee zeg ik niet dat herplaatsers niet leuk zijn voor we dat weer krijgen. Maar dat liedje ken ik wel.
Het is een beetje manegepony-eigen pony, zeg maar.

Je kunt prima het vertrouwen winnen van een hond die je nodig heeft maar dat is nog steeds iets anders dan een hond die met jouw hand op zijn rug is opgegroeid.

Maar bij de herplaatsers was ik inderdaad wel heel benieuwd. Waar kom je vandaan? Wat je nu wil snap ik wel maar waarom wil je het zo?
Ik vind het jammer als je dat niet weet.

Ik vind mijn herplaatsers geweldig, maar ik ben wel 'bang' dat ik er niet meer aan wil beginnen als ik eenmaal meegemaakt heb hoe het is om met een pup te beginnen. Echt van jongs af aan helemaal eigen lijkt me heerlijk.

En ook bij een pup ga je tegen dingen aanlopen (en zelf fouten maken), maar de diep ingesleten gedragingen bij dingen die je echt niet wil hebben hoop ik toch wel echt te voorkomen.

[dagmar88]

Ik vind mijn herplaatsers geweldig, maar ik ben wel 'bang' dat ik er niet meer aan wil beginnen als ik eenmaal meegemaakt heb hoe het is om met een pup te beginnen. Echt van jongs af aan helemaal eigen lijkt me heerlijk.

En ook bij een pup ga je tegen dingen aanlopen (en zelf fouten maken), maar de diep ingesleten gedragingen bij dingen die je echt niet wil hebben hoop ik toch wel echt te voorkomen.

Er zelf een ontwerpen met je eigen hond(en) is nóg leuker. Dat voelt alsof je ze al kent de seconde dat ze eruit floepen.

Ik ben voorlopig wel even klaar met andermans onkunde compenseren. Helemaal na de laatste opvanger, die heeft tien jaar van m'n leven gekost.
Maar Sjaak is een ongecompliceerde herplaatser en ooit weer een buitenlandertje of oudere herplaatser zou ik ook prima vinden.
Ik heb m'n buren een Bulgaarse pup aangesmeerd (puber inmiddels) en oh wat is het een lekker beest! Hij heeft wel een klein rugzakje, terughoudend naar mensen en bang van kinderen, maar er zit veel vooruitgang in en het is een enorm vrolijke grapjas.
Zus was een kleine terrorist en had ook voor een pup enorm veel aandacht nodig, maar zelf heb ik nooit iets als problematisch ervaren. En alles is sowieso mijn schuld, ik heb haar zelf gemaakt.
Honden die ik vanaf het eerste moment ken zijn wel meer m'n baby's Op de een of andere manier blijf ik ze altijd als grote pup zien.

[Zamunda]

Ik vind mijn herplaatsers geweldig, maar ik ben wel 'bang' dat ik er niet meer aan wil beginnen als ik eenmaal meegemaakt heb hoe het is om met een pup te beginnen. Echt van jongs af aan helemaal eigen lijkt me heerlijk.

En ook bij een pup ga je tegen dingen aanlopen (en zelf fouten maken), maar de diep ingesleten gedragingen bij dingen die je echt niet wil hebben hoop ik toch wel echt te voorkomen.

Er zelf een ontwerpen met je eigen hond(en) is nóg leuker. Dat voelt alsof je ze al kent de seconde dat ze eruit floepen.

Ik ben voorlopig wel even klaar met andermans onkunde compenseren. Helemaal na de laatste opvanger, die heeft tien jaar van m'n leven gekost.
Maar Sjaak is een ongecompliceerde herplaatser en ooit weer een buitenlandertje of oudere herplaatser zou ik ook prima vinden.
Ik heb m'n buren een Bulgaarse pup aangesmeerd (puber inmiddels) en oh wat is het een lekker beest! Hij heeft wel een klein rugzakje, terughoudend naar mensen en bang van kinderen, maar er zit veel vooruitgang in en het is een enorm vrolijke grapjas.
Zus was een kleine terrorist en had ook voor een pup enorm veel aandacht nodig, maar zelf heb ik nooit iets als problematisch ervaren. En alles is sowieso mijn schuld, ik heb haar zelf gemaakt.
Honden die ik vanaf het eerste moment ken zijn wel meer m'n baby's Op de een of andere manier blijf ik ze altijd als grote pup zien.

Dat geloof ik! Vooral als je dan gek bent op je eigen hond en daar ook graag een nazaat van wil (en daar weer nazaten van ). Ooit gaat dat hier ook vast alsnog gebeuren.

En verder snap ik heel goed wat je zegt over andermans onkunde, ik zie hier best nog eens een echt ongecompliceerde herplaatser komen, maar dan moet het op de basale dingen wel gewoon echt goed zitten. Niet eentje met kennelsyndroom, of die dagelijks ongehinderd achter elk geurtje en elke ree aan heeft mogen jagen, of nou ja, noem maar op. Ik ben gek op ze, maar ik ga het niet meer opzoeken.

En ik ben toch zó benieuwd naar hoe het zal zijn, je hond van pup af aan kennen en voelen. Bekend zijn met elke vezel.

[dagmar88]

Dat geloof ik! Vooral als je dan gek bent op je eigen hond en daar ook graag een nazaat van wil (en daar weer nazaten van ). Ooit gaat dat hier ook vast alsnog gebeuren.

En verder snap ik heel goed wat je zegt over andermans onkunde, ik zie hier best nog eens een echt ongecompliceerde herplaatser komen, maar dan moet het op de basale dingen wel gewoon echt goed zitten. Niet eentje met kennelsyndroom, of die dagelijks ongehinderd achter elk geurtje en elke ree aan heeft mogen jagen, of nou ja, noem maar op. Ik ben gek op ze, maar ik ga het niet meer opzoeken.

En ik ben toch zó benieuwd naar hoe het zal zijn, je hond van pup af aan kennen en voelen. Bekend zijn met elke vezel.

Zoals Nanna zegt, lekkende tieten

Ik was ook heel dol op mijn moeilijke(re) herplaatsers. Als ik daar niet zoveel van geleerd had, had ik het met de huidige honden vast veel lastiger gehad. Het zijn nu eenmaal poolhonden, met al hun streken en eigenaardigheden.
Dus inderdaad, ik zal het niet meer opzoeken, maar hun nalatenschap zit alsnog in de prettige omgang en de vrolijkheid in huis

[Tineke]

Onze volgende hondjes worden buitenlandertjes die we zelf gaan halen dan in Spanje, in Kimba.
Of uitzoeken in ieder geval en dat ze later komen.
Types als Jimi Micron en Simba van mijn zoon.
Kleine hondjes in ieder geval en inderdaad niet met vreselijke gedragsproblemen al kan je altijd ergens tegenaan lopen.

Een pup van je eigen hond lijkt me echt vreselijk leuk en bijzonder.
Heb ooit een zwanger opvangertje gehad en dat vond ik al zo bijzonder om mee te maken.
Met je eigen hond lijkt me dat helemaal mooi en speciaal.

[Persistence]

Vic heb ik bij de eerste eigenaren opgehaald toen hij 5 jaar was. Hij was te beschermend als er andere kinderen met hun dochtertje kwamen spelen. Volgens mij is er ook wel wat voorgevallen al zeiden ze dat niet expliciet. Ze waren best streng voor hem, dat is ook wel te merken, hij is heel beleefd en ‘stout’ komt bij hem niet voor. Op aanraden van hun dierenarts zat hij aan de clomicalm maar dat hielp ook niet.
Hoewel ik overtuigd ben van hun beste bedoelingen, deden ze vooral fietsen en veel ballen gooien met hem.
Complete gezin in tranen toen ik de tweede keer kwam om hem op te halen. Hij was zo mager, want hij at slecht en had vaak buikpijn. Dat bleek door de giardia te komen.
We hebben nog jaren contact gehouden en ze liked zijn foto’s nog steeds op FB. Inmiddels hebben ze een Franse buldog, dat past beter bij ze. Hij is echt een supermakkelijke eerste hond.

Bella komt van Marktplaats, van een jong gezin met kinderen en kat. Ik kreeg haar aan een kapot riempje. Ik dacht, die is wel wat gewend maar dat was een grote misvatting, ze kende niks! Na een paar dagen nog een geappt over wat dingen: nou, ze wisten zelf ook niet goed hoe ze haar hadden moeten opvoeden dus ze hadden het maar zo gelaten. Heb nog een paar keer foto’s gestuurd maar ze vroegen zelf nooit hoe het met haar ging dus heb het maar laten gaan.
Ik was erg benieuwd naar haar afkomst en ben aan de hand van haar paspoort zelf boerenbedrijven gaan bellen met die naam, maar die wisten het niet. Uiteindelijk via de eerste dierenpraktijk die in het boekje stond achter de ‘fokkers’ gekomen en we hebben telefonisch contact gehad: boerderijnestje en de honden leefden ook buiten. Toevallig was het teefje op dat moment weer drachtig, en ervoor hadden ze ook al dezelfde combi een keer gedaan. Ze hebben het reutje als dekreu op MP staan.
Het contact met mensen blijft een lastig iets met haar. En aangezien we in NL wonen, ontkom je daar niet aan.

Hoewel ik anti-pup was, wil ik als er ooit een volgende hond komt, toch een pup. En dan de socialisatie wel goed doen.

[lucie]

Ooit wil ik ook een pup, een mecheltje . Als je het doet, moet je het goed doen Dat hele proces, en je hond helemaal 'eigen' maken, lijkt me geweldig. Maar ik denk niet dat ik herplaatsers aan de kant schuif; er zijn zat leuke, passende honden die ook graag een fijne plek zouden willen, en dat kan ik echt niet zomaar negeren.

[lucie]

Overigens maakt het mij echt niet zoveel uit hoe een hond geworden is zoals hij is. Voor mij is het een vertrekpunt, en van daaruit gaan we verder.
Wel vind ik het superleuk om puppyfoto's van Mara te hebben Kleine Maartje was zooo schattig

[blondie]

Weet eigenlijk niet goed of ik voorkeur heb voor pup of voor eentje die puptijd al heeft gehad.
Gisteren kwam herinnering op FB naar boven van filmpjes van puppie Aki. En dan vind ik het wel heel grappig en fijn om de typische dingetjes weer te herkennen. Bepaald gedrag en typische trekjes blijven dan toch wel altijd aanwezig, dat vind ik het leuke aan het meegroeien met een pup.

En anderzijds heb ik met de herplaatsers die ik heb (gehad) na soms wat opstartproblemen altijd wel mazzel gehad, en bij alle vier wel het idee gekregen dat ik de honden vrij snel begreep, en zij mij.
Maar denk ook dat ik geluk heb gehad dat ze allemaal wel redelijk stabiel waren of in ieder geval vrij snel zich schikten in hun lot dat ze mij als baas kregen, en later dan ook in combi met mijn vriend.

Ben wel nog steeds blij dat mijn vriend bij het voorstellen van Chara aan hem na zien van filmpjes en ontvangen van meer info akkoord is gegaan. Het is ook mede aan hem trouwens dat de handdoek niet in de ring werd gegooid destijds.
Diep in zijn hart wilde hij een pup, meer omdat hij bang was dat het hechten aan een wat oudere hond anders zou zijn dan dat je de pup al van jongs af aan zou hebben.

[Patricia.]

Ik vind mijn herplaatsers geweldig, maar ik ben wel 'bang' dat ik er niet meer aan wil beginnen als ik eenmaal meegemaakt heb hoe het is om met een pup te beginnen. Echt van jongs af aan helemaal eigen lijkt me heerlijk.

En ook bij een pup ga je tegen dingen aanlopen (en zelf fouten maken), maar de diep ingesleten gedragingen bij dingen die je echt niet wil hebben hoop ik toch wel echt te voorkomen.

Er zelf een ontwerpen met je eigen hond(en) is nóg leuker. Dat voelt alsof je ze al kent de seconde dat ze eruit floepen.

Ik ben voorlopig wel even klaar met andermans onkunde compenseren. Helemaal na de laatste opvanger, die heeft tien jaar van m'n leven gekost.
Maar Sjaak is een ongecompliceerde herplaatser en ooit weer een buitenlandertje of oudere herplaatser zou ik ook prima vinden.
Ik heb m'n buren een Bulgaarse pup aangesmeerd (puber inmiddels) en oh wat is het een lekker beest! Hij heeft wel een klein rugzakje, terughoudend naar mensen en bang van kinderen, maar er zit veel vooruitgang in en het is een enorm vrolijke grapjas.
Zus was een kleine terrorist en had ook voor een pup enorm veel aandacht nodig, maar zelf heb ik nooit iets als problematisch ervaren. En alles is sowieso mijn schuld, ik heb haar zelf gemaakt.
Honden die ik vanaf het eerste moment ken zijn wel meer m'n baby's Op de een of andere manier blijf ik ze altijd als grote pup zien.

Pepper is net zo, al is hij wel helemaal weg van Ian.
Maar verder vreemde en andere kinderen noway.

Onix vind iedereen helemaal te gek en begroet iedereen alsof hij die al jaren ken.

[dagmar88]

Pepper is net zo, al is hij wel helemaal weg van Ian.
Maar verder vreemde en andere kinderen noway.

Onix vind iedereen helemaal te gek en begroet iedereen alsof hij die al jaren ken.

Ian is de echte hondenfluisteraar haha

We hebben hier voor het mooie eigenlijk te weinig prikkels. Aan de ene kant natuurlijk fijn, maar hij bleef op een gegeven moment op hetzelfde punt hangen.
Een paar weken terug is ie mee geweest naar de rommelmarkt in een naastgelegen dorp. Met drie man is het toch makkelijk om even afstand te nemen als de anderen aan het kijken zijn.
Hij durfde ook in spannende situaties goed door te lopen en na het 100e voorbij rennende kind reageerde hij er niet eens meer op.
Het gaat nooit een hond worden die zin heeft in alle vreemden, dat hoeft ook niet. Maar het is dus ook alles behalve een onhandelbare schijtlaars.
Hij heeft trouwens vaak een hekel aan hondenmensen. Op je knieën zitten koeren gelooft ie helemaal niet van. Creeps.

[Patricia.]

Pepper is net zo, al is hij wel helemaal weg van Ian.
Maar verder vreemde en andere kinderen noway.

Onix vind iedereen helemaal te gek en begroet iedereen alsof hij die al jaren ken.

Ian is de echte hondenfluisteraar haha

We hebben hier voor het mooie eigenlijk te weinig prikkels. Aan de ene kant natuurlijk fijn, maar hij bleef op een gegeven moment op hetzelfde punt hangen.
Een paar weken terug is ie mee geweest naar de rommelmarkt in een naastgelegen dorp. Met drie man is het toch makkelijk om even afstand te nemen als de anderen aan het kijken zijn.
Hij durfde ook in spannende situaties goed door te lopen en na het 100e voorbij rennende kind reageerde hij er niet eens meer op.
Het gaat nooit een hond worden die zin heeft in alle vreemden, dat hoeft ook niet. Maar het is dus ook alles behalve een onhandelbare schijtlaars.
Hij heeft trouwens vaak een hekel aan hondenmensen. Op je knieën zitten koeren gelooft ie helemaal niet van. Creeps.

Ja dat is hij af en toe zeker.

Pepper gaat op straat en ook hier binnen in blaf en brom modus en zet al zijn nek en rug haren uit.
Buiten als hij los is komt hij dan gelukkig wel naar mij toe en kan ik hem aanlijnen.
Maar even staan praten met voor mij een bekende echt niet dat is blaffen en wegduiken en Onix doet gezellig mee maar wilt ondertussen wel geaaid worden en Bella e Fire staan debiel te doen om ook aandacht

[Zamunda]

Dat geloof ik! Vooral als je dan gek bent op je eigen hond en daar ook graag een nazaat van wil (en daar weer nazaten van ). Ooit gaat dat hier ook vast alsnog gebeuren.

En verder snap ik heel goed wat je zegt over andermans onkunde, ik zie hier best nog eens een echt ongecompliceerde herplaatser komen, maar dan moet het op de basale dingen wel gewoon echt goed zitten. Niet eentje met kennelsyndroom, of die dagelijks ongehinderd achter elk geurtje en elke ree aan heeft mogen jagen, of nou ja, noem maar op. Ik ben gek op ze, maar ik ga het niet meer opzoeken.

En ik ben toch zó benieuwd naar hoe het zal zijn, je hond van pup af aan kennen en voelen. Bekend zijn met elke vezel.

Zoals Nanna zegt, lekkende tieten

Ik was ook heel dol op mijn moeilijke(re) herplaatsers. Als ik daar niet zoveel van geleerd had, had ik het met de huidige honden vast veel lastiger gehad. Het zijn nu eenmaal poolhonden, met al hun streken en eigenaardigheden.
Dus inderdaad, ik zal het niet meer opzoeken, maar hun nalatenschap zit alsnog in de prettige omgang en de vrolijkheid in huis

Haha, nou we gaan het zien.

En dat gevoel heb ik ook, de ervaringen die ik met de herplaatsers (en opvangers) heb opgedaan hebben me een flinke basis gegeven. Ik sta nog lang zo ontspannen ten aanzien van een pup als jij, maar wel veel beter beslagen ten ijs dan tien jaar geleden.