Alfilillo schreef: ↑05 dec 2020 19:09
Jammer dat het niet gelukt is. Maar niet boos op jezelf zijn, dit soort dingen kun je niet van tevoren zien aankomen. En je honden zijn blij dat ze er weer is . Wat was het probleem?
Ze blafte naar twee gezinsleden en bij geluiden die spannend voor haar waren..
Dat heeft ze hier ook gedaan, maar dat was de laatste week voor de verhuizing zo goed als verdwenen. Dit had ik verteld, en toen dat bij hun ook zo'n beetje begon goed uitgelegd hoe hiermee om te gaan en vooral veel geduld te hebben. Helaas.. wat ik tussen de regels hoorde werd er juist teveel druk op haar gelegd 'want ze moest er toch even doorheen'.
Ze heeft er wel aan overgehouden dat ze nu naar Jan blaft, maar met geduld, negeren, rust en snoepjes zal dat ook wel weer over gaan. Maar niet in één dag..
Vanmorgen met Nova..
Nova is in ieder geval blij . Alfil had dat ook wel. Niet dat hij bij ´enge´ dingen ging blaffen, maar wel enorm schrikken steeds. Extra ermee confronteren zou averechts gewerkt hebben, maar alles voorkomen denk ik ook. Dat is toch een kwestie van aanvoelen wat het specifieke moment nodig heeft. Hij was in het begin ook heel argwanend ten opzichte van mijn vriend. Dan is geduld en als mens boven de situatie essentieel, hoewel dat niet altijd makkelijk was. Door schade en schande heb ik wel geleerd dat duidelijke grenzen (en die kunnen best op subtiele wijze aangegeven worden) heel belangrijk waren. Anders ging hij vanuit zijn angst zelf dingen regelen en dat was link.
Re: Opvangertje voor en na!
Geplaatst: 06 dec 2020 16:52
door Johnny Jones
kooi schreef: ↑06 dec 2020 13:10
Goh, wat jammer dat het niet gelukt is en ze zo snel alweer terug is.
Fijn dat jullie haar nu eerst een poosje rust gunnen.
Ik vind haar prachtig, het is echt mijn type hond.
Als ik dacht dat het met Yuna zou werken, zou ik haar na mijn verhuizing er best bij willen hebben. Ik denk al langer na over een tweede hond. Een wat grotere dan Yuna, voor een veiliger gevoel tijdens lange boswandelingen en voor Yuna ook fijner dan alleen. Maar Yuna is niet met iedere teef even makkelijk te koppelen en dan zou het arme dier weer retour moeten. Teveel gesleep, dat doet een hond geen goed.
Met een reu zou dat geen al te groot probleem zijn. Daarom had ik gereageerd op die Guus, die via de hf-facebook pagina ter herplaatsing werd aangeboden. Helaas heb ik daar nooit meer wat van gehoord.
Dat blaffen in huis zou wel een onoverkomelijk probleem zijn en hoe weet je dat dat echt overgaat als de hond nog maar zo kort bij je is, en het bij jullie wel minder werd, maar toch nog wel voorkwam? Dan kan ik het me ergens wel voorstellen dat mensen een hond liever eerder dan later terugbrengen. Zodat er nog niet zoveel gehechtheid is.
Ik heb vier jaar lang een hond opgevangen die onophoudelijk blafte, zelfs als ze sliep. Als een racewagen van nul naar honderd, kon die gillend overeind springen. Echt geen pretje, vooral omdat ook de buren gingen klagen. En volgens mij ook een belangrijke factor in Jorla's gedrag naar vreemde bezoekers.
Onophoudelijk blaffen doet ze niet, gelukkig. Vannacht heb ik haar ook niet gehoord, het is nu eigenlijk alleen mijn man als hij van buiten naar binnen komt.
Er is een heel erg leuk jong reutje momenteel bij een gastgezin, een enorme knuffel. Gek genoeg is daar helemaal nog geen belangstelling voor. https://helpeenhond.nl/ian/
Re: Opvangertje voor en na!
Geplaatst: 06 dec 2020 17:33
door Alfilillo
Dat reutje vind ik heel leuk om te zien juist!
Re: Opvangertje voor en na!
Geplaatst: 02 jan 2021 19:58
door Kirry
Johnny Jones schreef: ↑06 dec 2020 16:52 Er is een heel erg leuk jong reutje momenteel bij een gastgezin, een enorme knuffel. Gek genoeg is daar helemaal nog geen belangstelling voor. https://helpeenhond.nl/ian/
Wat een leuk hondje is Ian zeg. Zit een dorp verderop van hier. En die blije bek en aandacht naar de baas op het einde van het filmpje op de site.
. Wat was het probleem?
. Alfil had dat ook wel. Niet dat hij bij ´enge´ dingen ging blaffen, maar wel enorm schrikken steeds. Extra ermee confronteren zou averechts gewerkt hebben, maar alles voorkomen denk ik ook. Dat is toch een kwestie van aanvoelen wat het specifieke moment nodig heeft. Hij was in het begin ook heel argwanend ten opzichte van mijn vriend. Dan is geduld en als mens boven de situatie essentieel, hoewel dat niet altijd makkelijk was. Door schade en schande heb ik wel geleerd dat duidelijke grenzen (en die kunnen best op subtiele wijze aangegeven worden) heel belangrijk waren. Anders ging hij vanuit zijn angst zelf dingen regelen en dat was link.