Het HondenForum

Cleva schreef:Is het alleen maar gezellig als je kinderen met hun grijpklauwen overal aan mogen zitten?

Kinderen zijn sowieso niet gezellig, weg met dat grut.

Tineke schreef:

Gimmick schreef:Mijn kinderen zijn opgegroeid met honden.
We hadden drie honden vanaf dag 1 van mijn oudste kind.
Wij hadden en hebben maar 1 regel in huis.

De honden zijn van mama en dus blijf je er van af.
dat houd in je mag in 1 kamer met ze zijn maar er worden geen commando's gegeven, niks geaaid niks geknuffeld gewoonweg niets.
Ze moeten ze negeren. En pas nu ze iets ouder zijn wordt er ingezet op het leren met de honden. Ze mogen samen met mij eens een oefening doen met de honden.
Vanuit die rust dat ze niks moeten en mogen met honden is het samenleven in 1 huis heel makkelijk.
Toen Veyron hier kwam vonden ze hem geweldig maar hebben weinig met m gedaan, dat is mijn taak.
Mijn oudste is nu af en toe wat aan het trainen met de teckel. En dat vinden ze beiden heel leuk om te doen.
En leren ze heel veel van. Maar les 1 is echt geweest je hoeft niet continu iets met een hond.
En veel honden vinden mijn kinderen dan ook prima omdat ze hoofdzakelijk de honden negeren en pas wat ondernemen nadat ik toestemming heb gegeven.

Wat ongezellig, ik heb de kinderen juist altijd heel intensief betrokken bij onze honden en opvangers.
Nu ook weer de kleinkinderen, met uiteraard respect voor grenzen.
Op deze manier zou ik geen honden en kinderen samen willen houden.

Klopt heel ongezellig maar wij hadden Gimmick rondlopen.
Dat was sowieso honden houden in een ongezellig regime. En het ging bij haar in huis hebben niet primair om gezelligheid maar om veiligheid....
Nu mogen mijn kinderen veel meer. Maar ons huishouden draaide om.structuur zonder uitzondering. Alleen op die manier konden we Gimmick zonder ongelukken in huis hebben.
Nu zij er niet meer is is het regiem ook veranderd.
Maar dat is nog maar een jaar.

Ik vertrouw Luna (vechthond ja ) 100% bij kinderen, ik vertrouw kinderen niet 100% bij haar. Ik heb zelf geen kinderen, maar wel neefjes en nichtjes. En ik ben een heel strenge tante Dus geen geklier. Het ligt mijns inziens ook heel erg aan het kind zelf, niet alleen de leeftijd, maar ook de omgang met dieren. Zo heb ik 2 nichtjes uit hetzelfde gezin, honden gewend, waarbij de een meer supervisie nodig heeft dan de ander. De een bemoeit graag, met spel, met eten, met verplicht kroelen, terwijl de ander zorgzamer is en er op gebrand is dat de honden hun natjes en droogjes hebben zonder zich op te dringen. De een laat ik dus liever niet alleen, terwijl ik bij de ander (die een stuk jonger is) gerust even naar de wc ga.
Vito is ook makkelijk met kinderen, maar ik vertrouw hem niet 100%. Niet dat het een kwaaie is, hij is dol op kinderen, maar eenmaal in het nauw gedreven kan hij misschien wel reageren. Dus ik zit er met haviksogen bovenop, vooral om de kinderen te leren wat wel en wat niet gewenst is in de omgang met honden.

Met een beetje gezond verstand is het toch allemaal niet zo ingewikkeld.

Ik heb er nooit zo'n heisa over gemaakt. Ik heb 3 kinderen en van baby af aan hebben we ook altijd honden gehad.
En dat is precies wat ze zijn: honden
Geen speelgoed, geen knuffels, maar honden en zo behandel je ze ook.
Je komt niet op hun plaats en je laat ze met rust als ze eten.

Kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat dat moeite kostte. De kinderen wisten niet beter.
Je geeft zelf ook het voorbeeld toch?
Natuurlijk heb ik wel altijd een oogje in het zeil gehouden en ze nooit alleen gelaten met de honden.

@Nanna, tja Newfies zijn een klasse apart. Die vallen dan weer wel onder de teddyberen Maar ook met Sam en Bandit liet ik ze niet alleen.

Gewoon nadenken en in de gaten houden. Je eigen kinderen kun je regels leren en andermans kinderen houd je in de gaten.
Ik had honden voordat er kinderen geboren werden.
Mijn oudste hond was niet vertrouwt met mijn zoon en dat was opletten en regelen.
Met al mijn andere honden zijn nooit problemen geweest.
Ik heb mijn honden uitgekozen op wat ik zoek en waar ik op val en niet welke bekend staat als kindervriend.
Mijn honden zijn niet altijd even makkelijk maar gaan voor de kids door het vuur en hebben ook geen moeite met vriendjes over de vloer.
Ik let op maar ga zeker niet nadenken over wat er allemaal in de wereld gebeurd want dan moet ik mijn kinderen omwikkelen in bubbeltjesplastic en op de grond in huis houden zodat er niks kan gebeuren

GrethavW schreef:
Kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat dat moeite kostte. De kinderen wisten niet beter.
Je geeft zelf ook het voorbeeld toch?.

Zo beleef ik het ook. Ze zijn er mee opgegroeid en voor hun is het niks bijzonders. Net zoals je niet met je handen in het vuur van het gasfornuis zit, zo ga je ook niet naar de honden toe enz. Er kan bij ons thuis heel veel, maar met de honden ga je netjes om.

Vik is er later bijgekomen en echt met de kinderen opgegroeid. Ze zijn heel vertrouwd met elkaar. Dat is echt super leuk. Dan roept onze dochter Vik of hij mee buiten gaat spelen. Hij weet niet hoe snel hij dan moet komen. En dan lopen ze samen buiten te keuvelen. Uiteraard hou ik dat goed in de gaten, maar dat is toch geweldig voor allebei.
En ja, dan moeten de honden wel eens wachten op hun wandeling als er eentje net wat langer slaapt. Ik denk niet dat dat meteen een drama is. Er staan ook weer andere dingen tegenover.

En of honden en kinderen 100% veilig is. Nee, ik denk het niet. De wereld is nou eenmaal niet 100% veilig. Je kunt ook vallen met de fiets, van het klimrek donderen enz. Als ouder zorg je er voor dat die risico’s aanvaardbaar blijven. Of wel, omver gelopen worden vind ik acceptabel, doodgebeten worden niet. Dat laatste kan ik voorkomen. Dat eerste zo veel mogelijk, maar dusdanige aanpassingen dat het zeker niet gaat gebeuren (bijv. Nooit bij elkaar) vind ik zwaarder dan wat er kan gebeuren. Een leven waarin je alle risico’s uitsluit is niet leuk en ook helemaal niet goed voor kinderen, honden of wie dan ook. Maar je houdt ze uiteraard wel graag in leven

GrethavW schreef:Met een beetje gezond verstand is het toch allemaal niet zo ingewikkeld.

Ik heb er nooit zo'n heisa over gemaakt. Ik heb 3 kinderen en van baby af aan hebben we ook altijd honden gehad.
En dat is precies wat ze zijn: honden
Geen speelgoed, geen knuffels, maar honden en zo behandel je ze ook.
Je komt niet op hun plaats en je laat ze met rust als ze eten.

Kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat dat moeite kostte. De kinderen wisten niet beter.
Je geeft zelf ook het voorbeeld toch?
Natuurlijk heb ik wel altijd een oogje in het zeil gehouden en ze nooit alleen gelaten met de honden.

@Nanna, tja Newfies zijn een klasse apart. Die vallen dan weer wel onder de teddyberen Maar ook met Sam en Bandit liet ik ze niet alleen.

Newfies zijn geweldig maar die massa houdt ook een risico in heb ik gemerkt

alles staat of valt met toezicht en opvoeding van zowel hond als kind en de mogelijkheid om ze buiten elkaars bereik te kunnen parkeren soms

Tara schreef:Gimmick heeft en houdt gewoon heel duidelijk de regie, zowel naar hond als naar kind en dat vind ik alleen maar goed.
Het is echt niet dat er een verzoek in drievoud moet worden ingediend tot interactie of zo, het is gewoon heel duidelijk voor iedereen en daar is wat mij betreft niks mis mee. Nee, dan mijn buren, die met twee uitgelaten kleuters tussen de 6 weken oude pups zaten. Enig, maar noch papa, noch mama bedacht uit zichzelf dat rondrennende kleuters tussen dat kleine spul geen goed idee was. Ik heb daar zelf maar even een eind aan gemaakt voordat er een op zijn muil zou gaan en bovenop mijn hondenkindertjes zou vallen. Als je zulke dingen zelf al niet bedenkt, dan zijn honden en kinderen inderdaad niet zo'n veilige combinatie nee.

dat is inderdaad wel een voordeel van kinderen die opgegroeid zijn met honden die een risico kunnen vormen.
Ze weten dondersgoed wat de regels zijn. En tegenwoordig mag er wel een lijntje vast gehouden worden tijdens het uitlaten maar mijn kinderen wisten niet beter 1 hond op een andere hond kon reageren en dus mama houd het overzicht.
Ze hebben er geen schade aan over gehouden, en alleen maar geleerd honden met rust te laten en op initiatief van de hond te knuffelen. En niet rennen bij of langs honden want ze kunnen je zomaar in je broekspijp (of been) hangen. en die laatste hebben ze geleerd van Gentle die het echt niet tolereerde dat zij gestoord werd tijdens haar dutjes.
Aaien of rennen als zij slaapt dan kun je een knauw verwachten.
En dat mag van mij.

Nanna schreef:

Cleva schreef:Is het alleen maar gezellig als je kinderen met hun grijpklauwen overal aan mogen zitten?

Nee, het blijft juist gezellig als kinderen dat niet doen.
Mijn zoon was toen hij klein was zó aan verschillende honden om hem heen gewend dat hij er niet eens meer naar keek. De trammelant ontstaat vaak met van die koters die niks gewend zijn en er aan komen donderen, al krijsend "moguh we dat hondjuh aaieeeeee?" en dan al grijpen voordat jij ja of nee hebt gezegd.

Dat is het dus. Kinderen die geen honden gewend waren heb ik altijd weggehouden bij Rani bijvoorbeeld. Het zoontje van mijn vriendin had zelf een hond en dat ging echt heel anders, hij vond het niet zo bijzonder allemaal. Dat ging perfect met Rani. Buiten merkte ik ook altijd welke kinderen thuis een hond hadden en welke niet, ik heb moeders wel eens een complimentje gegeven over hoe goed hun kinderen met honden opgevoed waren. Glimmen van trots natuurlijk

Honden en kinderen zijn altijd een risico, zolang je dat in je hoofd houdt kan dat rustig samen.
Winkelen met kinderen is ook een risico en toch doen ouders dat. Ik heb wel eens een kind gevangen die keihard een winkel uit kwam rennen en zo de straat op ging toen er net een auto aankwam

Lysette schreef:En of honden en kinderen 100% veilig is. Nee, ik denk het niet. De wereld is nou eenmaal niet 100% veilig. Je kunt ook vallen met de fiets, van het klimrek donderen enz. Als ouder zorg je er voor dat die risico’s aanvaardbaar blijven. Of wel, omver gelopen worden vind ik acceptabel, doodgebeten worden niet. Dat laatste kan ik voorkomen. Dat eerste zo veel mogelijk, maar dusdanige aanpassingen dat het zeker niet gaat gebeuren (bijv. Nooit bij elkaar) vind ik zwaarder dan wat er kan gebeuren. Een leven waarin je alle risico’s uitsluit is niet leuk en ook helemaal niet goed voor kinderen, honden of wie dan ook. Maar je houdt ze uiteraard wel graag in leven

Hier moet ik ineens weer denken aan die keer dat jongste in de gang stond een Linda en Aura tegelijk ook door die gang renden, met als gevolg dat kind tussen 2 harige ribbenkasten werd opgetild en een meter verder weer loskwam en op haar gat viel.
Dat was zó vreselijk grappig dat ik daar nu weer om zit te grinniken.

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

wij hadden een hond en kregen daarna kinderen. Nooit over na gedacht hoe ik het in goede banen zou moeten leiden. maar hond accepteerde de kinderen direct, ze hoorden er bij. Ze waren van het vrouwtje en dat werd gerespecteerd. Omdat de hond er altijd was, met zijn neus er altijd bovenop, zat ik te voeden dan lag hij met zijn kop op mijn schoot enz. Voor de kinderen hoorde hij er daardoor gewoon bij. Was niets bijzonders en ze vielen hen dan ook niet lastig.

Misschien heb ik daar ook altijd op gelet ze het onbewust geleerd hoe je met een hond om gaat. Eerste woordje was immers, na mama en papa, aai en Blacky. maar dat kan ik me niet meer herinneren.

GrethavW schreef:Met een beetje gezond verstand is het toch allemaal niet zo ingewikkeld.

Ik heb er nooit zo'n heisa over gemaakt. Ik heb 3 kinderen en van baby af aan hebben we ook altijd honden gehad.
En dat is precies wat ze zijn: honden
Geen speelgoed, geen knuffels, maar honden en zo behandel je ze ook.
Je komt niet op hun plaats en je laat ze met rust als ze eten.

Kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat dat moeite kostte. De kinderen wisten niet beter.
Je geeft zelf ook het voorbeeld toch?
Natuurlijk heb ik wel altijd een oogje in het zeil gehouden en ze nooit alleen gelaten met de honden.

@Nanna, tja Newfies zijn een klasse apart. Die vallen dan weer wel onder de teddyberen Maar ook met Sam en Bandit liet ik ze niet alleen.

Daar zeg je wat, een beetje gezond verstand.
In feite zeg ik dat ook, maar zo eenvoudig is het niet.

Ik ben iets te vaak mensen tegen gekomen die niet in staat waren hun hond goed te "lezen".
Die hun kinderen acties toelieten waarbij het ongemak van de hond er duimendik bovenop lag, maar dat hadden ze totaal niet door.
In hun ogen "grijpt" die hond dan "zomaar".
"Zomaar" is zeer zelden het geval naar mijn idee.

Neemt niet weg dat hond en kind prima samen kan gaan.
Mijn kleinkinderen zijn vanaf baby opgegroeid met honden.
Ze hebben een moeder die goed inzicht heeft en daardoor zijn er nooit problemen geweest.