Hoe leer ik mijn honden weer beneden te slapen?

[gonnie]

Wat is er erg aan als ze op de overloop slapen? Dat ging toch goed?

Ik zie het probleem ook niet hoor. Hier liggen ze op de slaapkamer op een eigen kleed. Ik vind het gesnurk iets rustgevends hebben. De schetenlaterij iets minder.

Ach, de scheetjes van Tanja en Anne ruiken eigenlijk best lekker. Denk elke keer dat er iemand saté aan het eten is. Hahaha.

[ranetje]

Wat is er erg aan als ze op de overloop slapen? Dat ging toch goed?

Ik geloof dat dat niet zo goed ging?

In eerste instantie hadden we zoiets van dan maar boven. Maar ze spelen snachts, lopen, krabben aan de deur. Dus we slapen er zelf nauwelijks meer van.

Oke en wat is nu verstandig, eerst een tijd beneden slapen of telkens bij elke blaf corrigeren en wachten tot ze rustig zijn?

Het is allebei een prima optie. Maar de laatste is enkel een goede optie als je zéker weet dat je het consequent vol gaat houden, desnoods de hele nacht als dat nodig is. Anders moet je daar gewoon niet aan beginnen.

Eens

[Johnny Jones]

Wat is er erg aan als ze op de overloop slapen? Dat ging toch goed?

Ik zie het probleem ook niet hoor. Hier liggen ze op de slaapkamer op een eigen kleed. Ik vind het gesnurk iets rustgevends hebben. De schetenlaterij iets minder.

Hier ook de hele roedel, mensen - honden - kat, met z'n allen in de slaapkamer! Wel zo gezellig voor iedereen!

[gonnie]

Wat is er erg aan als ze op de overloop slapen? Dat ging toch goed?

Ik geloof dat dat niet zo goed ging?

In eerste instantie hadden we zoiets van dan maar boven. Maar ze spelen snachts, lopen, krabben aan de deur. Dus we slapen er zelf nauwelijks meer van.

Oke en wat is nu verstandig, eerst een tijd beneden slapen of telkens bij elke blaf corrigeren en wachten tot ze rustig zijn?

Het is allebei een prima optie. Maar de laatste is enkel een goede optie als je zéker weet dat je het consequent vol gaat houden, desnoods de hele nacht als dat nodig is. Anders moet je daar gewoon niet aan beginnen.

Eens

In haar eerste bericht zei ze dat het op de overloop goed ging.

[Elineee]

Op de overloop gaat het voor de honden prima. Ze voelen zich daar op hun gemak. Maar we hebben ook nog een pup erbij, ze willen vaak nog spelen. De oudste stopt vaak wel maar wij worden er wel telkens wakker van. Ook krabben ze dan even aan de deur, ik zeg 1 keer nee en het is klaar. Maar dan ben je alweer wakker. Ook ligt er laminaat dus ik hoor ze lopen, zich verplaatsen. Ik slaap heel licht, ze kunnen er niks aan doen. Maar wij slapen er niet van, of Nja ik.

[Stapper]

De vraag komt bij mij op:" waarom denken je honden in de nacht meer te kunnen spelen met je grenzen?" Als je dat weet kan je een methode bedenken hoe dit op te lossen.
Je geeft negeren op na 2 uur (ik denk om de buren en dat snap ik) negeren werkt niet dus van je lijstje.
Enige tijd beneden slapen kan werken maar hoe lang wil ie dat..
Boos na binnen stormen, wil je dit een nacht lang volhouden?
Kortom maak een plan.

[Budkes]

Nou ik ben erachter gekomen dat er honden bestaan die je niet kunt corrigeren voor blaffen en die ook doorgaan als je consequent bent in het negeren.....Tenzij je op een hutje op de hei woont met in de wijde omtrek geen buren zodat je minimaal een paar weken consequent kunt zijn.
En 1 van die honden heet Louitje.
Mensen die mij kennen weten dat ik enorm oprecht boos kan zijn. En dat straal ik ook duidelijk uit naar honden, zelfs honden van collega's hebben door de bank genomen respect voor mij. Ik heb ook geen snel smeltend hart of een heel lang lontje. Louitje interresseerde het geen moer. Al sloeg ik hem dood hij blaf/krijste de hele wereld bij elkaar als hij alleen was.
In de bench, in de kennel, los in de kamer het maakte hem geen donder uit. Of ik hem nu boos aan kwam kijken of ik hem negeerde ('s nachts opbellende buren en zelfs buren aan de deur midden in de nacht omdat ik zelf oordopjes in had ) ook buren accepteren dat geen weken, ook als je het van tevoren aan ze uitlegd.
Mijn dieptepunt was dat ik hem met bench en al op de kop heb gegooid . Stond ie me met staartje omhoog kwispelend al blaffend aan te kijken terwijl ie geplet werd door de bodem van de bench. Anti blafband blafte/joelde hij gewoon doorheen.
Dus toen een volgende nacht maar bij me genomen. Na weken ging het beter en kon hij weer naar de bench beneden, vervolgens los in de kamer en nu, maanden later (11 maand oud is hij nu) slaapt ie in de kennel en zit er overdag ook wel in als ik weg ben, maar ook wel af en aan als ik thuis ben. Helemaal stil is hij nog steeds niet altijd maar het gaat steeds beter. Het ergste wat hij nu doet is zachtjes piepen.

Jouw honden hebben al wel alleen geslapen. Maar nu een nieuwe omgeving. Als boos zijn niet helpt zou ik ze gewoon even weer rustig laten wennen boven. Die rust komt er wel weer in. Alleen dat geouwehoer 's nachts heb ik nooit gepikt. 'S nachts wordt er geslapen en dat had mijnheer gelukkig wel vlot in de gaten.

[Budkes]

Nou ik ben erachter gekomen dat er honden bestaan die je niet kunt corrigeren voor blaffen en die ook doorgaan als je consequent bent in het negeren.....Tenzij je op een hutje op de hei woont met in de wijde omtrek geen buren zodat je minimaal een paar weken consequent kunt zijn.
En 1 van die honden heet Louitje.

Wat is er dan mis met hem volgens jou? Waarom kan hij niet leren wat verreweg de meeste andere honden wel kunnen leren?

Er is niets mis met hem, hij heeft het ook geleerd toen hij er zelf aan toe was en dat blijkt een voorwaarde te zijn.

Hij komt uit een lijn met enorm sterke karakters, waar door de jaren heen is gebleken dat ze vooral in het 1ste jaar heel heftig zijn. Zijn vader was zo, en zijn (half) broers en zussen zijn ook zo. Daar moet je een modus in vinden. Van dik hout zaagt men planken werkt niet en halfslachtig te werk gaan levert herplaatsingen op in het eerste levensjaar. Omdat ze niet te beroerd zijn om over je heen te lopen en te bijten als ze schijt aan je hebben. Zijn volle broer bv hebben ze nooit kunnen leren om altijd te lossen op commando, terwijl deze bij een geleider zat en op een vereniging die enorm veel kwaliteit en kennis hebben. Deze hond is afgewezen op de keuring omdat hij dus niet loste op de derde steloefening. Hij is verkocht aan het arrestatieteam omdat een hond daar niet moet lossen, maar wordt gelost. Een supersociale vrije en blije hond, maar ook met een enorm sterk karakter, zelfzekerder komen ze bijna niet.

En toen werd ik ook nog eens verliefd op de heftigste uit het nest. Maar ik kan ondertussen met hem lezen en schrijven. Hij krijgt hele scherpe grenzen, mag veel van mij, maar nee is altijd nee. Er wordt niet geschipperd, niet gemarchandeerd met daarnaast heel veel liefde, knuffels en geduld.
Zijn vader heb ik ook en die is enorm relaxed maar heeft ook zijn momenten waar je op een intelligente manier mee om moet gaan omdat hij er anders voor kiest om zijn eigen kop te volgen tot "bij wijze van spreken" de dood er op volgt.

Interessante honden met een gouden karakter. Maar het kost wat meer denkwerk als met een gemiddelde hond.

[Budkes]

Niet kunnen lossen vind ik iets anders dan niet willen stoppen met protesteren in een rustige situatie.

Ik vind karakter prima maar er moet geen verwarring ontstaan over van wie de deuren zijn en wie er bepaalt of ze dicht gaan.
Ik ben graag erg toegeeflijk aan mijn honden maar het moet niet moeten. Dan wordt het op de spits gedreven en ga ik dus
demonstreren hoeveel ik wel en jij niet in de melk te brokkelen hebt. Niet alleen het huis, het eten en de deuren zijn van mij. Jij als hond ben van mij.

Dan wordt het tijd voor ijskoude chantage. Je krijgt domweg niets te vreten als je niet doet wat ik zeg.
Moet jij opletten hoe die hele hond zich voegt, twee dagen verder.
Hein heeft in het eerste jaar dat ik hem had zulke dagen wel gehad. Zeker de eerste weken was er eigenlijk geen land mee te bezeilen. Blaffen, bijten, markeren, enorm lomp gedrag vertonen als ik wilde chillen en hij niet.
Vloeken en tieren helpt dan inderdaad niet want dat is dan juist meer van wat je niet wil. Bij hem hielp het om hem domweg geen ruimte te geven om creatief te gaan lopen doen. Echt micromanagen en pas verder gaan als hij aangepast gedrag vertoonde (als ik wist dat hij dat gedrag kende en kon).
Binnen een paar maanden werd het een ontzettend betrouwbaar braaf hondje dat hele dagen meekon tijdens het werk.
En inderdaad zijn daar ook nog weer uitzonderingen op maar die doe ik net als jij weg.

Ja dat kan, alleen pa en zoon hier zijn geenszins onder de indruk van ijskoude chantage, dat werkt alleen in het normale dagelijkse leven. Alleen zijn beide geen normale dagelijks leven honden, alhoewel ik ze dat grotendeels wel bied omdat dat nu eenmaal mijn manier van omgaan met dieren is.

Maar geen vreten geven helpt niet bij het stil zijn als je dat als hond niet wilt. Geen eten geven helpt wel om een hond zover te krijgen om jou te willen volgen ipv je op te willen vreten, al is 2 dagen dan vaak te kort, maar geen eten geven en daarom stil zijn gaat een hond ,die zich bij wijze van spreken rustig dood laat slaan, niet stil maken. Ik ken maar weinig honden die uiteindelijk niet toegeven. Maar ik ken er een paar die dat in bepaalde omstandigheden toch niet doen.

Marco is er zo 1 en een gedeelte van zijn kinderen is ook zo. 99% vd tijd heel toegankelijk, gehoorzaam en toegeeflijk en 1% zichtbaar de keuze maken om wat er ook gebeurd niet toe te geven. Die ene procent ga je herkennen en kun je voor zijn als je daar in wilt investeren. Maar dat is dan ook absoluut nodig. Er is namelijk geen alternatief, hem dwingen om toe te geven kan niet, tenzij je bereid bent om hem keer op keer als Cesar Milan bewusteloos te submissiven. En daartoe ben ik niet bereid. De strijd aan gaan en niet als winnaar uit de strijd komen levert je een tripje naar het ziekenhuis op en daar kies ik ook niet voor.

In het dagelijks leven is hij de liefste, gezeglijkste, meest relaxte hond die er bestaat, maar in de training op het werk blijft daar altijd op een gegeven ogenblik zijn eigen keuze moment, gewoon omdat hij daar letterlijk alles voor over heeft. Aan mij dus de taak om dat te voorkomen. Want ik ga hem niet ophangen of doodschoppen en ik breng hem dus niet in die positie.

Zoonlief Louitje is uit hetzelfde hout gesneden, met 1 verschil, hij kwam hier als pup en niet als volwassen exemplaar. Maar er zit dus een zelfde kop op. En door hem heel duidelijke regels te geven en vooral vertrouwen wordt hij langzaam een toegankelijke voorspelbare en betrouwbare hond. Zoals je al aangaf heb je bij Hein ook een aantal maanden nodig gehad om hem om te turnen tot een braaf en betrouwbaar hondje. Bij Louitje moet je iets meer uit de kast halen om 2 redenen; 1. Zijn genen, een heftig gefokt hond met een niet vriendelijke moeder en zeer karaktervolle vader en 2. Dat het de bedoeling is dat hij uitgroeit tot een zelfverzekerde politie hond die niet schroomt om te bijten.
Maw je loopt over een dunne lijn. Mijn keuze tot nu toe is om met Louitje een dusdanige band op te bouwen en hem dusdanig te socialiseren dat hij genoeg in zijn rugzak krijgt om een betrouwbare uitgebalanceerde volwassen hond te worden die ook nog eens een kei wordt in zijn werk.
Dat lijkt tot nu toe, hij is nu 11 maand, de juiste weg te zijn. Dat je dan met sommige dingen wat langer tijd nodig bent (Zoals stil zijn omdat hij de situatie niet accepteerd) neem ik dan graag voor lief. Mijn inziens levert de langzame weg bij dit type hond, voor sommige dingen, op de lange termijn veel meer op.

Waar je trouwens op baseert dat ik de uitzonderingen weg doe snap ik niet helemaal?
Ik heb 1 x in 2004 een hond herplaatst omdat die mijn jongste zoon in zijn gezicht had gebeten en 1 diensthond is door mijn baas verkocht omdat deze in de praktijk niet wilde bijten. Verder heb ik nog nooit een hond weggedaan omdat hij niet ergens in te passen viel. Ik ben een dweil op dat gebied, ik kan heel erg moeilijk afscheid nemen.

Edit sorry voor het of topic gaan.

[billy]

Niet kunnen lossen vind ik iets anders dan niet willen stoppen met protesteren in een rustige situatie.

Ik vind karakter prima maar er moet geen verwarring ontstaan over van wie de deuren zijn en wie er bepaalt of ze dicht gaan.
Ik ben graag erg toegeeflijk aan mijn honden maar het moet niet moeten. Dan wordt het op de spits gedreven en ga ik dus
demonstreren hoeveel ik wel en jij niet in de melk te brokkelen hebt. Niet alleen het huis, het eten en de deuren zijn van mij. Jij als hond ben van mij.

Dan wordt het tijd voor ijskoude chantage. Je krijgt domweg niets te vreten als je niet doet wat ik zeg.
Moet jij opletten hoe die hele hond zich voegt, twee dagen verder.
Hein heeft in het eerste jaar dat ik hem had zulke dagen wel gehad. Zeker de eerste weken was er eigenlijk geen land mee te bezeilen. Blaffen, bijten, markeren, enorm lomp gedrag vertonen als ik wilde chillen en hij niet.
Vloeken en tieren helpt dan inderdaad niet want dat is dan juist meer van wat je niet wil. Bij hem hielp het om hem domweg geen ruimte te geven om creatief te gaan lopen doen. Echt micromanagen en pas verder gaan als hij aangepast gedrag vertoonde (als ik wist dat hij dat gedrag kende en kon).
Binnen een paar maanden werd het een ontzettend betrouwbaar braaf hondje dat hele dagen meekon tijdens het werk.
En inderdaad zijn daar ook nog weer uitzonderingen op maar die doe ik net als jij weg.

Ja dat kan, alleen pa en zoon hier zijn geenszins onder de indruk van ijskoude chantage, dat werkt alleen in het normale dagelijkse leven. Alleen zijn beide geen normale dagelijks leven honden, alhoewel ik ze dat grotendeels wel bied omdat dat nu eenmaal mijn manier van omgaan met dieren is.

Maar geen vreten geven helpt niet bij het stil zijn als je dat als hond niet wilt. Geen eten geven helpt wel om een hond zover te krijgen om jou te willen volgen ipv je op te willen vreten, al is 2 dagen dan vaak te kort, maar geen eten geven en daarom stil zijn gaat een hond ,die zich bij wijze van spreken rustig dood laat slaan, niet stil maken. Ik ken maar weinig honden die uiteindelijk niet toegeven. Maar ik ken er een paar die dat in bepaalde omstandigheden toch niet doen.

Marco is er zo 1 en een gedeelte van zijn kinderen is ook zo. 99% vd tijd heel toegankelijk, gehoorzaam en toegeeflijk en 1% zichtbaar de keuze maken om wat er ook gebeurd niet toe te geven. Die ene procent ga je herkennen en kun je voor zijn als je daar in wilt investeren. Maar dat is dan ook absoluut nodig. Er is namelijk geen alternatief, hem dwingen om toe te geven kan niet, tenzij je bereid bent om hem keer op keer als Cesar Milan bewusteloos te submissiven. En daartoe ben ik niet bereid. De strijd aan gaan en niet als winnaar uit de strijd komen levert je een tripje naar het ziekenhuis op en daar kies ik ook niet voor.

In het dagelijks leven is hij de liefste, gezeglijkste, meest relaxte hond die er bestaat, maar in de training op het werk blijft daar altijd op een gegeven ogenblik zijn eigen keuze moment, gewoon omdat hij daar letterlijk alles voor over heeft. Aan mij dus de taak om dat te voorkomen. Want ik ga hem niet ophangen of doodschoppen en ik breng hem dus niet in die positie.

Zoonlief Louitje is uit hetzelfde hout gesneden, met 1 verschil, hij kwam hier als pup en niet als volwassen exemplaar. Maar er zit dus een zelfde kop op. En door hem heel duidelijke regels te geven en vooral vertrouwen wordt hij langzaam een toegankelijke voorspelbare en betrouwbare hond. Zoals je al aangaf heb je bij Hein ook een aantal maanden nodig gehad om hem om te turnen tot een braaf en betrouwbaar hondje. Bij Louitje moet je iets meer uit de kast halen om 2 redenen; 1. Zijn genen, een heftig gefokt hond met een niet vriendelijke moeder en zeer karaktervolle vader en 2. Dat het de bedoeling is dat hij uitgroeit tot een zelfverzekerde politie hond die niet schroomt om te bijten.
Maw je loopt over een dunne lijn. Mijn keuze tot nu toe is om met Louitje een dusdanige band op te bouwen en hem dusdanig te socialiseren dat hij genoeg in zijn rugzak krijgt om een betrouwbare uitgebalanceerde volwassen hond te worden die ook nog eens een kei wordt in zijn werk.
Dat lijkt tot nu toe, hij is nu 11 maand, de juiste weg te zijn. Dat je dan met sommige dingen wat langer tijd nodig bent (Zoals stil zijn omdat hij de situatie niet accepteerd) neem ik dan graag voor lief. Mijn inziens levert de langzame weg bij dit type hond, voor sommige dingen, op de lange termijn veel meer op.

Waar je trouwens op baseert dat ik de uitzonderingen weg doe snap ik niet helemaal?
Ik heb 1 x in 2004 een hond herplaatst omdat die mijn jongste zoon in zijn gezicht had gebeten en 1 diensthond is door mijn baas verkocht omdat deze in de praktijk wilde bijten. Verder heb ik nog nooit een hond weggedaan omdat hij niet ergens in te passen viel. Ik ben een dweil op dat gebied, ik kan heel erg moeilijk afscheid nemen.

Edit sorry voor het of topic gaan.

Karaktertjes

Al zou een Louitje me veel te veel zijn
Ik vond Dirk al een dingetje maar nu snappen we elkaar en gaat het goed.