Het HondenForum

Ik ben alleen met mijn honden dus ik ben de baas al lijken mijn honden het hier niet altijd mee eens te zijn, het komt wel voor dat ik achter ze aanzit roepende "potjandorie, wie is hier nu de baas?".

Ik.
Maar Sinne vindt meneer F. ook heel prima. Maar als het erop aan komt, ben ik de favoriet, en meer baas.
Laatst was ze "ontsnapt" door de voordeur. meneer moest er achteraan om haar te pakken te krijgen, roepen hielp niet. Ik lag toen nog in bed te slapen.
Vanmorgen was ik alleen met haar en de bel ging, toen wilde ze ook naar buiten, maar ik riep haar terug (moest wel 3 x en heel streng), maar ze ging het tuinpad niet verder af en kwam terug!

Ik ben alleen dus dan ben ik automatisch de baas

Maar ik ben geregeld bij mijn ouders en de honden gaan ook gerust met hen mee wandelen met of zonder mij. Dan luistert Tess heel goed naar mijn vader. Zo ook naar mijn broertje die laatst eens mee wandelen was. Beide zijn nogal van de no nonsens. Gewoon wandelen, hierkomen, zitten, aan- en aflijnen. Dat was het wel. Tess deed het voorbeeldig. Bij mij wil ze nog wel eens treuzelen, maar bij mijn hen niet. Bij mijn moeder gedraagt ze zich eigenlijk niet (behalve als trekpaard) Mijn vader moet alleen de commando's nog even leren :p Zo is 'oke' hier het teken dan ze mag gaan. Dus toen mijn vader laatst druk was met haar netjes naast te laten lopen zei hij "okeee, dat is goed!" en daar knalde Tess er vandoor

Finn is juist andersom. Die moet je een beetje begrijpen om hem op de juiste gedachten te brengen Daar werkt slaafse gehoorzaamheid en De Baas zijn niet bij. Finn valt dus als een idiote k*tkeffer uit aan de lijn als mijn ouders hem uitlaten. Waar hij bij mij probleemloos aan een 7m flex loopt (uitgerold) houden zij de flex op stop, want die flex is onhandig. Maar dan zie ik ze ook de hele tijd rukken aan dat ding als Finn een verkeerde kant op gaat en ondertussen wordt er geen woord gesproken. Dus ik zeg altijd dat ze met Finn moeten communiceren, zeggen wat hij moet en niet moet. Maar dat krijg ik er bij hen niet in

Het is hier dus nogal hond afhankelijk wie naar wie beter luistert

Izzy is eigen baas. Die bepaald wel even lekker zelf wat ze wel en niet doet, en vooral ook wanneer haar dat uitkomt.

Droef is toch wel echt mijn hondje, als de grote baas hier iets zegt dan kijkt hij eerst even snel naar mij of het echt moet. Bedelen doen ze allebei altijd bij de grote baas en niet bij mij(tenzij ik alleen ben).

Als ik er niet bij ben luistert Droef naar iedereen, ik kan dan ook een wildvreemde op straat de riem geven en dan vind hij het ook wel best en als die gene met hem weg loopt van mij zal hij hoogstens 1 x om kijken of ik echt niet mee ga maar dat is het dan ook wel. Dat vind ik overigens ook wel een net zo groot nadeel als voordeel. Voordeel is dat ik hen dus makkelijk even aan iemand mee kan geven, nadeel is dat ik heb absoluut nergens alleen durf te laten ook niet om even peuken te halen bijvoorbeeld. Die lul loopt zo met de eerste de beste vrolijk mee, dus als hij al een keer mee gaat dan is het met de auto. Izzy is dan wat makkelijk. Hoe aaibaar ze er ook uitziet, laat het maar uit je hoofd om haar mee te willen nemen. Die zal vreselijk tekeer gaan en waarschijnlijk het op het bijten zetten. Echter kan ik die dus maar bij een zeer select groepje(door Izzy zelf gekozen mensenvrienden) achterlaten.

50/50 ik heb het op het moment erg druk met werk en dan is mijn vriend meer met ze op pad, maar ze luisteren even goed naar ons. Ik vind truukelarij soms wel leuk dus leer ze nog wat. Mijn vriend verwent ze wat meer. Ik ben uberhaupt minder bazig geworden, dat kan ook met zulke lieve en brave honden. Met mijn vorige hond was dat anders, maar die was én van mij alleen, en niets te beroerd nog wel eens te bijten.

Ik ben de baas, hoewel mijn man strenger is.
Ze heeft haarfijn in de gaten dat ik degene ben die thuis de touwtjes in handen heeft.
Eigenlijk wordt er thuis door iedereen best goed naar me geluisterd, haha!

Maar als Bo echt heel erg bang is (bijvoorbeeld voor vuurwerk) dan ben ik volledig uit beeld en zoekt ze bescherming bij mijn man.

Ik ben hier echt de baas Marco is denk ik ergens onder in de roedel zou hij een hondje zijn ze nemen een loopje met hem.
Ik zou met hem ook geen grote sterke hond aanschaffen vind echt alles goed

Leuk om te lezen! En grappig dat bij jullie ook bij veel dus wel één in huis de soort van Opperbaas is, man of vrouw.

Pienda schreef:

Manuma schreef:Ik ben altijd heel rustig en heb een zachte stem, mijn vriend is ook heel kalm maar die heeft een behoorlijk zware stem en hij gelooft er ook niet in dat er andere opties zijn dan luisteren. Ik heb dat wel Als ik zie dat hij ergens naar toe zou kúnnen gaan roep ik al want stel dat... Mijn vriend zijn enige gedachte is dat hij komt als hij roept. Klaar. En het werkt

Dit! Denk dat honden elke 'twijfel' die je hebt aanvoelen. Hoe meer overtuigd je zelf ben, hoe duidelijker je ook naar je hond bent.
Dat mannen een zware stem hebben dwingt misschien wel sneller ontzag af, maar niet noodzakelijk de plek als De Baas. Denk dat dat meer gaat over het kunnen zorgen dat je hond zich geborgen voelt. Dus dat hond kan voorspellen wat er gebeurt in zijn omgeving.

Ik denk dat dit hier ook wel geldt inderdaad. Hij voelt gewoon dat er bij mij meer onderhandelruimte in zit dan bij mijn man, vermoed ik. En dan misschien gecombineerd met de manier waarop hij het zegt. Ik heb namelijk wel eens, toen ik erg schrok omdat Rex een straat op dreigde te rennen, heel erg hard (/geschrokken /duidelijk) naar hem gebruld dat ie nú híérrrr moest komen en toen wist ie niet hoe snel ie om moest keren om terug te komen. Wat ik dan wel wonderlijk vind, is dat ie dus echt veel beter naar me luistert als mijn man er niet bij is. Misschien dat bij afwezigheid van De Baas, degene op de tweede plek opeens een goede optie wordt.

Mijn oudste is mijn. Of althans, ik ben ZIJN haha hij houdt enorm van mijn man maar hij houdt het allermeest van mij en dat merkte ik vooral wanneer ie een weekend met mij mee op show geweest is zonder manlief. Dan hangt ie nog extra aan mij en gaat ie ook echt bij mij checken of ie wel echt naar m'n man moet luisteren M'n jongste weet ik niet zo goed. Die hangt ook enorm aan mij maar volgens mij is dat gewoon meer hangen dan dat ie echt beter naar me luistert. Het was de bedoeling dat de jongste zijn hond zou worden trouwens, maar in de praktijk zit ik met 2 honden op schoot op de bank en slapen ze ook aan mijn kant van het bed

Het enige moment waarop ze écht beter naar hem luisteren dan naar mij is als ze lopen te etteren in huis en hij geeft een brul. Zijn brullen zijn harder en efficiënter dan de mijne

Nanna schreef:Bij Pirke hoef je ook helemaal niet aan te komen met streng zijn. Dan steekt ie zijn middelvinger naar je op en gaat nog rústig eens tien minuten aan een grasspriet staan snuffelen Terwijl als je wat op de grond rommelt en roept "kijk eens!" dan komt ie blij aangehobbeld want ik schijn daar inderdaad nog weleens een heerlijk kattenbrokje te vinden, haha.
Dat ergert meneer Nanna helemaal dood. Die vindt dat Pirke moet komen als ie geroepen wordt. Ja, in your dreams
Gelukkig hebben de Puli's als tegenwicht want die komen als een haas als je ze roept.

Dit heeft mijn man ook, dat vind ik altijd wel grappig. Rex moet gewoon doen wat hij zegt en zo niet, dan krijgt ie het te horen. Ik doe gewoon waarvan ik weet dat het werkt. Dus op dagen dat zijn oren stuk zijn, verzin ik iets anders, waardoor ie alsnog komt (inderdaad doen alsof ik iets superleuks tegenkom, of een bal, of wat dan ook). Mijn man vindt gewoon dat ie ook als z'n oren stuk zijn moet luisteren en die ergert zich groen en geel als dat dan niet werkt. Ik heb gewoon geen zin om me te ergeren dus ik verzin wel wat anders, haha.

Ik, Zuri kan wel heel erg bij de baas slijmen en Van Gils wil ook wel door hem geaaid worden ( maar niet op zijn kop, dat mag ik alleen) maar als ik wegga, dan volgens ze mij...... maar logisch ook ik laat ze uit, voer ze, ga met ze naar de DA en verzorg ze zeg maar, .. de baas gooit alleen de deur open als ze echt nodig moeten

Ik zonder meer. Altijd.
Tot grote ergernis van eerst ex-man en later zoon. Die konden dat niet zo goed hebben. Ex dacht dat hij vanwege zijn man-zijn, natuurlijk overwicht had. Dat was weleens amusant, als hij het weer eens uitprobeerde.

Hoe ze er bij komen?
Ik geef ze hun eten en ik maak de kilometers. Dat betaalt zich uit, logisch toch?
En ik ben dan misschien wel zacht, maar ook consequent. Niet op de bank is niet op de bank. Nooit. Maar als ik dan weg was, stonden vader en zoon het bankzitten wel toe. Vloog zo'n hond eraf als ik binnen kwam.

Absoluut ik. Zonder twijfel.
Hij heeft gewoon schijt aan de rest. Maar dat is hun eigen schuld.
Ze zijn alles behalve consequent en daar maakt hij misbruik/gebruik van (logisch natuurlijk).
Het is daarbij net een klein kind, met een schuin oog naar mij kijken: zie je het wel???!!! van hun mag het wel!!!!

Met de teckels maakte het niet zoveel uit, hoewel Luna het natuurlijk wel belangrijk vond in de gunst van haar goden te staan. Pardouffe vond slaafs luisteren niet geheel haar ding, bij vriendelijk vragen wilde ze er over nadenken. Estrea de dalmatiër luisterde op het oog naar beiden, met een schuin oog op mij of het echt moest.
Ze kregen van alle gezinsleden eten en iedereen wandelde met ze dus daaraan heeft het niet gelegen. Wel wisten en weten de honden en katten precies bij wie ze wat gedaan kunnen krijgen, dus feitelijk worden wij goed aangestuurd.

Oor luistert naar mij omdat ze dol op me is en ze graag wil luisteren, maar voor Marinus heeft ze meer respect. Juist denk ik omdat ik altijd alles met haar doe, Marinus doet alleen spelen overdag en de laatste p&p ronde. En hij is strenger dan ik. Terwijl ik verder wel echt haar Alles ben, dat heeft ze met Marinus dan weer niet.

Ik, Fire is ook van de rel (onrustig heen en weer lopen, niet gaan liggen) als ik alleen weg ga of vriendlief nou wel of niet thuis.

Voor de honden ben ik de baas in huis. Man of vrouw maakt ze niet uit. Ik doe het meeste met de honden, dus ik wordt door ze aanbeden. Als ik niet beschikbaar ben, dan zijn de andere huisgenoten ook wel oké.

Ik ben alleen dus ik ben de baas.
Als ik door omstandigheden heel zelden eens weg ben gaat Rasta na enig aandringen wel mee met de overbuuf want die kent hij maar Ziggy gaat in de ankers, not the mama.
De laatste keer kreeg ze hem met heel veel moeite de riem om, hup mee uit.
Hij wurmde net zo lang tot hij zich uit de riem gewurmd had en in één lijn naar huis en hij liet zich ook niet meer pakken.
Ten einde raad deed ze de voordeur maar open en zoefff Ziggy schoot naar binnen en linea recta naar boven hihi.

Mijn vriend was de grote baas. Als ik een commando gaf keek met name Benthor eerst naar hem om te verifiëren of hij mij serieus moest nemen.
Helaas leeft mijn vriend niet meer dus heb ik de taak overgenomen. Ze luisteren uitstekend en gaan waar ik ga.
Maar ik moet zeggen, het gaat met wat meer kabaal en gekkigheid als toen de grote baas er nog was.

Ik doe veruit het meest met de beesten. Wandelen, voeren, spelen, verzorgen. Noa kan dan ook niet zonder me, zoekt me continue op voor aandacht en troost. Maar Damy vindt me alleen goed genoeg als m'n vriend buiten beeld is Zodra hij zich op de bank legt, hup erbij. Als we ieder ons weegs gaan met wandelen (vriend naar de auto, ik vast door naar huis), zit Damy continue achterom te kijken en te piepen. Als hij meewandelt met m'n vriend, is er geen seconde gemis
Qua commando's luisteren ze dan wel beter naar mij. Ik ken ze in alle situatie's, weet de juiste intonatie te gebruiken op het juiste moment. M'n vriend wilt nogal paniekeren bij het wandelen ("oh nee, kijk uit, straks valt ze in de sloot. En wat als er iemand aankomt! Hou ze kort, straks rennen ze de straat op..") Dat werkt niet.

Het is trouwens ook maar net hoe je 'De Baas' definieert. Gaat dat om respect en ontzag? Dan wint Marinus. Oor gedraagt zich tegenover hem veel onderdaniger dan tegenover mij (relatief gezien dan, tis niet dat ze de hele dag op haar rug ligt voor hem ). Als ze 's morgens bijvoorbeeld bij ons op bed mag, dan heeft ze weinig oog voor mij, maar Marinus wordt als een idioot om zijn mond gelikt en er worden aaitjes van hem gebedeld. Als hij zegt dat ze iets moet doen dan doet ze dat omdat ze schrik heeft voor de consequenties. Sommige mensen noemen dat de baas.

Maar als het gaat om vertrouwen en liefde, dan win ik. Ik kan (letterlijk ) in haar poot knippen zonder dat ze dat laat merken, want als vrouwtje denkt dat dat nodig is dan zal dat wel zo zijn. Daar vertrouwt ze blindelings op. Maar dat moet Marinus niet proberen. Zere plekjes bekijken lukt mij beter, troost komt ze ook bij mij halen. Als Marinus van huis is is ze totaal ontspannen maar als ik weg ben is ze toch wat sneu en soms zelfs nog pieperig, ook al wonen we al 5 jaar samen. En vanuit die band kan ik alles met haar. Ondanks het feit dat ik soms niet zo consequent ben (met bedelen bijvoorbeeld) en minder streng, en minder hard in mijn sancties bij niet luisteren (dat past mij gewoon niet en komt ongeloofwaardig over) zijn we naadloos op elkaar ingespeeld en luistert ze toch het best naar mij. Wij zijn echt een team.

Dus ja, wie van ons twee is de baas? Ik denk toch ik. Ook al luistert ze in een heel enkel geval beter naar Marinus. Maar eigenlijk maakt het ook weinig uit. We hebben alletwee een andere band met haar, en dat is ook logisch want we doen allebei andere dingen met haar en we hebben allebei een andere stijl. Ze is in ieder geval dol op ons allebei, luistert naar ons allebei en wij zijn allebei dol op haar. De manier waarop dat invulling krijgt verschilt, dat is alles.

Oh, er is 1 grote uitzondering. Als ik bij smam ben. Ik weet niet wat die doet, maar elke hond (ook elke opvanger die ik naar haar toe zeul) valt als een blók voor haar en smeekt bijna om dingen voor haar te mogen doen. Dan ben ik de baas niet meer, ze zijn me dan helemaal vergeten. Maar ik vind dat lieftallige gevlij om haar aandacht vreselijk aandoenlijk, dus ik zucht voor de vorm diep en laat het maar begaan.

De honden zijn/waren hier allemaal gek op ons beiden, Mister had wel een voorkeur voor mijn man, de andere twee voor mij. Maar luisteren doen/deden ze naar mij altijd beter, volgens mij om de doodsimpele reden dat ik dat ook gewoon écht van ze verwacht (en daar wat voor doe, zoals trainen). Mijn man wil ook dat ze naar ze luisteren hoor, maar heeft geen zin om daar tijd in te investeren. Als ze dan niet luisteren dan laat hij het er maar bij zitten, ze luisteren toch niet .

Sandra&co schreef:Oh, er is 1 grote uitzondering. Als ik bij smam ben. Ik weet niet wat die doet, maar elke hond (ook elke opvanger die ik naar haar toe zeul) valt als een blók voor haar en smeekt bijna om dingen voor haar te mogen doen. Dan ben ik de baas niet meer, ze zijn me dan helemaal vergeten. Maar ik vind dat lieftallige gevlij om haar aandacht vreselijk aandoenlijk, dus ik zucht voor de vorm diep en laat het maar begaan.

Soooof schreef:Wat ik dan wel wonderlijk vind, is dat ie dus echt veel beter naar me luistert als mijn man er niet bij is. Misschien dat bij afwezigheid van De Baas, degene op de tweede plek opeens een goede optie wordt.

Het klinkt alsof jij jezelf juist tot optie maakt, je verwacht gewoon al dat hij altijd naar de baas gaat kijken of hij wel gaat luisteren. En je verwacht dat hij niet naar jou zal luisteren, dus die ruimte geef jij hem al bij voorbaat op moment dat je hem een commando geeft. Misschien heb ik het mis hoor, maar volgens mij zou hij prima naar je luisteren als je hetzelfde van hem verwacht als je man erbij is als wanneer je alleen met Rex bent (en dat dus verwacht op moment dat je het commando geeft, maar ook daarna: wat zou je doen als hij het commando niet zou uitvoeren als je man er niet bij is? Zorgen dat hij het alsnog uitvoert of het maar laten gaan?).

Ik ben de baas maar mijn man is om bij op schoot te hangen.

Bij de oudste ben ik heilig. Als we samen thuis komen wordt mijn man genegeerd, renden langs hem af zodat ze bij mij hun knuffels konden halen. Vaak zei ik dan de baas is ook mee gekomen dan was het snel erheen rennen hoi hoi hoiieeee VROUWTJEEEEEE

Met wandelen is het ook vaak dat ze eerst naar mij kijken van moet dat luisteren echt? Maar mijn man heeft een hardere zwaardere stem en dan zijn ze toch wat sneller onder de indruk.

Laatst kreeg ik wel de opmerking dat pup niet lekker luisterde maar ik heb daar tot op heden nog geen last van gehad? kwam niet meer als hij riep en wilde niet aangelijnd worden. Wat ik vermoed is dat ik het vaker beloon en ik iets rustiger aan lijn aangezien ze dat nog niet altijd prettig vind. Ze krijgt bij mij ook geregeld een snoepje bij het aanlijnen.

Nu bij de pup weet ik het nog niet helemaal wie de baas is. Ze ligt wel heel graag bij mijn man maar dat is meer omdat hij in de hoek van de bank zit en ze dan in een bepaalde houding in slaap kan vallen.

ik loop trainingen met ze, wandel weinig. Mijn man loopt het meeste met ze maar doet geen trainingen of iets dergelijks. We voeren beiden. Wel ben ik in de avonden thuis en hij werkt tot laat in de avond.