Het HondenForum

Neeltje schreef:

Cleva schreef:

Nanna schreef:

Marjoleine schreef: Zeker in de US (waar dit onderzoek gedaan is), waar castratie op 6 maanden doodnormaal is en je welhaast als asociaal wordt gezien als je dat niet doet.
Hormonen zitten er niet voor niets, die hebben een functie en dat is echt niet alleen voortplanten.

In de USA zitten ze met een giga overschot aan honden. Er worden er jaarlijks miljoenen afgemaakt. Ik kan me die spay-neuter acties dus wel voorstellen.
In de steden zullen mensen hun hond nog wel enigszins in hun backyard hebben en op straat aangelijnd, de mores is daar anders dan hier. Maar op het platteland schat ik in dat alles maar zo'n beetje aan kart. En als je dan door jong castreren al die nesten voor kunt zijn zeg ik hoera hoor.

Dan nog is het doornemen van de zaadleiders in feite een kleinere en dus goedkopere ingreep en niemand kiest daar voor.
Ik denk dat het met een bepaalde, ook al typisch amerikaanse, preutsheid te maken heeft.
Mensen willen gewoon niet zien dat hun hond een wezen is met prioriteiten die niets met het behagen van de baas te maken hebben.

Overigens heb ik liever dat je ook je castraten lekker bij je houdt. Geen pups is prima maar daarom is het laten zwerven van je honden nog niet wenselijk.

Niks met preutsheid te maken, meer met instelling en laksigheid. Ik heb een vriendin in Texas die haar hond niet eens uit durft te laten, omdat ze bang is dat ze aangevallen worden door de zwerfhonden die daar allemaal zijn. Je kunt het houden van honden in Amerika in grote gebieden totaal niet vergelijken met hoe wij hier met honden omgaan.

Ze hebben daar toch ook dog parks enzo? Toch komt het merendeel van de honden daar niet verder dan de achtertuin. En als ze dan eens een wandeling maken vinden ze het meteen een hike Dat zegt wel iets vind ik. Ik maak dagelijks een wandeling met de honden, een vriendin van me in Amerika gaat in het weekend hiken met ze. Tussendoor trainen ze wel enzo, maar ze komen niet verder dan de tuin of het dog park, en dat is dan nog veel voor Amerikaanse maatstaven.

Valerie schreef:Goed stuk. Ik ben ook benieuwd in hoeverre de leeftijd waarop gecastreerd wordt ook van invloed is.

ik ken natuurlijk maar 1 hondje waarvan ik het weet maar als ik naar eigen reu kijk dan zie ik dat die milder is geworden, nog steeds een haantje maar geen geharrewar meer onderling bij ontmoetingen, beter te sturen(doorlopen) nou word die inmiddels 11 dus zal ook zijn leeftijd meespelen maar ik ben positief.
hij is gecastreerd toen ie 9 was.
hij is wel een beetje lek sinds de castratie

sbientje schreef:ik durf het met Pom ook niet echt aan, maar dat is meer omdat het nu al een beetje een takkewijf is en ik het niet zo hendig zou vinden als ze nog takkewijverig zou worden. Vidn het zo lastig dat je dat neit echt vantevoren kan voorspellen. Haar humeur varieert ook erg met haar cyclus, dus ik weet niet echt wat nou haar 'standaard' humeur is zeg maar. En ik ben ook bang dat ze dan wel heel makkelijker dikker wordt, dat is ook niet handig want ze eet nu al zo weinig..

Skadi was echt superhumeurig onder invloed van haar hormonen. Echt schuimbekkend door het bos (letterlijk!) op zoek naar teven die dood moesten vlak voor haar loopsheid. En met haar verdere gedrag onder invloed van de hormonen (depressie tijdens schijndracht, et cetera, ze was het halve jaar zichzelf niet) heb ik uiteindelijk de beslissing genomen om wel te castreren. Met héél veel twijfels. Want ze was zo pittig, en dat zou nog véél erger worden.

Nou. Nee dus. Ze is veel gelijkmatiger geworden.
Castratie bij teven schijnt er gedragsmatig op uit te komen dat ze zich gaan gedragen zoals ze zijn precies tussen loopsheden in. Hoorde ik van een DA. En voor Skadi klopt dat echt heel erg goed.

De vacht is een dráma nu. En ik heb de grootst mogelijke moeite om haar niet moddervet te laten worden. Maar verder? Ik denk dat ik ondanks de nadelen een goed besluit heb genomen.

Kijk, vroegcastratie is een dikke vette no go. Dat is echt slecht voor een hond. En liever houd je je hond intact, want er zijn écht nadelen aan castratie. Maar ook voordelen dus. Ja, ook bij pittige teven. Beoordeel per hond en per situatie. Kijk hoe de hond is tussen loopsheden in. Dát is denk ik een goede voorspeller om te kunnen zeggen hoe een castratie gedragsmatig uitpakt. Lees je grondig in. Weeg af. Denk na. En neem dan een beslissing in het belang van de hond.

Onze vorige honden zijn op latere leeftijd gecastreerd en daar heb ik verder nooit iets aan gemerkt. Wat gedrag betreft niet en vacht ook niet. Helemaal niks eigenlijk. Ja dat ze niet meer reageerden op loopse teven dat was wel prettig. Zijn ook allemaal zonder problemen oud geworden.

Mijn huidige reu uit het nest van mijn hond Yara heb ik al vroeg laten castreren. Dit om te voorkomen dat hij zijn moeder en zus ging dekken en ik niet op inteelt puppies zit te wachten. Ik vind bij hem wel een aantal dingen anders. Zijn karakter is wat mieterig geworden. Hij was eerst wel veel zelfverzekerder dan dat ie nu is vind ik. En wat bespiering betreft vind ik hem arm bespierd. Zijn vacht is prima en hij is ook niet te dik. Ik denk ook dat hij destijds zijn kruisband heeft gescheurd omdat hij zo weinig spieren had. Hij ziet er nu wel wat beter uit maar achteraf had ik het toch anders gedaan en hem niet zo vroeg laten castreren. Ik denk dat hij dan wel mooier zou zijn uitgegroeid. Maar gek genoeg zegt een DA hier niks over. Die zijn altijd voor zo vroeg mogelijk castreren. Ik heb me ook niet veel ingelezen daarover ook omdat ik met onze vorige honden daar geen problemen mee heb gehad. Toch dekt hij evengoed wel teven als die loops is als hij de kans krijgt. Dat vind ik dan wel weer apart.

Mijn teven zijn intact en dat blijven ze ook tenzij er baarmoeder problemen komen.

ranetje schreef:

Lizzie. schreef:Grootste dillema is dat ze mogelijk incontinent kan worden, schijnt bij dwergpoedels vaker voor te komen dan bij andere kleine rassen.

Dat maakt het ingewikkelder, als dat zo is.
Wat is de reden dat dat bij dwergpoedels meer zou voorkomen?

Je hoort het sowieso behoorlijk veel. Bij allerlei honden.
Ik moet er niet aan denken persoonlijk, niet voor mezelf maar ook niet voor de hond

Nanna schreef:

Marjoleine schreef: Zeker in de US (waar dit onderzoek gedaan is), waar castratie op 6 maanden doodnormaal is en je welhaast als asociaal wordt gezien als je dat niet doet.
Hormonen zitten er niet voor niets, die hebben een functie en dat is echt niet alleen voortplanten.

In de USA zitten ze met een giga overschot aan honden. Er worden er jaarlijks miljoenen afgemaakt. Ik kan me die spay-neuter acties dus wel voorstellen.
In de steden zullen mensen hun hond nog wel enigszins in hun backyard hebben en op straat aangelijnd, de mores is daar anders dan hier. Maar op het platteland schat ik in dat alles maar zo'n beetje aan kart. En als je dan door jong castreren al die nesten voor kunt zijn zeg ik hoera hoor.

Je kan Nederland niet vergelijken met de US als het gaat om de omgang met honden.
Nederland heeft geen probleem met verwilderde roedels of loslopende honden. Tuurlijk, er zijn wel eens honden die de hort op gaan, maar het is geen echt probleem. In tegenstelling tot veel andere landen, waaronder de US.

In de US zijn ze al jaren bezig om eigenaren over te halen om hun honden te castreren om het overschot aan honden in te perken. Eén van de methodes daar is om aan te komen met medische 'onderzoeken' die bewijzen dat castratie gezondheidsproblemen bij honden voorkomen. Dat ze dan heel selectief met de uitslagen van die onderzoeken omgaan vertellen ze nou net even niet.

In Nederland gelden de problemen mbt verwilderde honden niet en is er geen noodzaak om honden vroegtijdig te castreren.

Ergo, Nederland is de US niet en denk even na voordat je je hond castreert op vage gronden.

Marjoleine schreef:

ranetje schreef:

Lizzie. schreef:Grootste dillema is dat ze mogelijk incontinent kan worden, schijnt bij dwergpoedels vaker voor te komen dan bij andere kleine rassen.

Dat maakt het ingewikkelder, als dat zo is.
Wat is de reden dat dat bij dwergpoedels meer zou voorkomen?

Je hoort het sowieso behoorlijk veel. Bij allerlei honden.
Ik moet er niet aan denken persoonlijk, niet voor mezelf maar ook niet voor de hond

Ik hoor het ook veel.
Bij geen van mijn beide teven is dat hier een probleem.
Terwijl het bij Rana een risico zou zijn omdat ze een gecoupeerde staart had.
Er werd gezegd dat dat het risico groter zou maken.
De gecastreerde teven die ik ken zijn geen van allen incontinent.
Wel een teef (langharig) waar de vacht erg lelijk is geworden.

Ik ken wel een incontinente teef (herder), maar die is niet gecastreerd

Ik zeg dus niet dat het incontinentie niets te maken zou hebben met castratie.
Maar ik ben het gewoon nog niet tegen gekomen.

Dusty werd incontinent... kees x fox
Vreselijk voor haar zelf vond ik...

Miranda schreef:

sbientje schreef:ik durf het met Pom ook niet echt aan, maar dat is meer omdat het nu al een beetje een takkewijf is en ik het niet zo hendig zou vinden als ze nog takkewijverig zou worden. Vidn het zo lastig dat je dat neit echt vantevoren kan voorspellen. Haar humeur varieert ook erg met haar cyclus, dus ik weet niet echt wat nou haar 'standaard' humeur is zeg maar. En ik ben ook bang dat ze dan wel heel makkelijker dikker wordt, dat is ook niet handig want ze eet nu al zo weinig..

Skadi was echt superhumeurig onder invloed van haar hormonen. Echt schuimbekkend door het bos (letterlijk!) op zoek naar teven die dood moesten vlak voor haar loopsheid. En met haar verdere gedrag onder invloed van de hormonen (depressie tijdens schijndracht, et cetera, ze was het halve jaar zichzelf niet) heb ik uiteindelijk de beslissing genomen om wel te castreren. Met héél veel twijfels. Want ze was zo pittig, en dat zou nog véél erger worden.

Nou. Nee dus. Ze is veel gelijkmatiger geworden.
Castratie bij teven schijnt er gedragsmatig op uit te komen dat ze zich gaan gedragen zoals ze zijn precies tussen loopsheden in. Hoorde ik van een DA. En voor Skadi klopt dat echt heel erg goed.

De vacht is een dráma nu. En ik heb de grootst mogelijke moeite om haar niet moddervet te laten worden. Maar verder? Ik denk dat ik ondanks de nadelen een goed besluit heb genomen.

Kijk, vroegcastratie is een dikke vette no go. Dat is echt slecht voor een hond. En liever houd je je hond intact, want er zijn écht nadelen aan castratie. Maar ook voordelen dus. Ja, ook bij pittige teven. Beoordeel per hond en per situatie. Kijk hoe de hond is tussen loopsheden in. Dát is denk ik een goede voorspeller om te kunnen zeggen hoe een castratie gedragsmatig uitpakt. Lees je grondig in. Weeg af. Denk na. En neem dan een beslissing in het belang van de hond.

Bij Kaya ging dat verhaal helaas niet op; zij is gecastreerd toen ze ruim 4 jaar was (of misschien wel net 5) en zij is daarna echt een heel stuk pittiger geworden.
Daarvoor was ze al een kattenkop, maar kattenkop werd echt een bitch die we goed in de gaten moesten houden en
weinig tot niets tolereerde van andere honden.

Zij werd gecastreerd omdat ze altijd en langdurig schijnzwanger was en tijdens de operatie bleek ook dat de baarmoeder
er niet best uitzag, de operatie heeft ook 2 keer zolang geduurd als normaal.

Puchu, reu dus, is er wel milder en rustiger tegenover andere honden door geworden. Hij werd gecastreerd ook op ruim 4 jarige leeftijd omdat hij buiten totaal gestoord werden van reuen en luchtjes van andere reuen en geen seconde kon ontspannen. Hij is nog steeds fel op middelgrote en grote reuen, maar niet meer compleet hysterisch en hij kalmeert daarna ook weer gewoon.
Dus bij hem heeft het qua gedrag wel een positieve uitwerking.

Marjoleine schreef:

ranetje schreef:

Lizzie. schreef:Grootste dillema is dat ze mogelijk incontinent kan worden, schijnt bij dwergpoedels vaker voor te komen dan bij andere kleine rassen.

Dat maakt het ingewikkelder, als dat zo is.
Wat is de reden dat dat bij dwergpoedels meer zou voorkomen?

Je hoort het sowieso behoorlijk veel. Bij allerlei honden.
Ik moet er niet aan denken persoonlijk, niet voor mezelf maar ook niet voor de hond

ik denk dat ze er geen last van heeft. Ze heeft het niet door. Anders had ze ook wel gevraagd om naar buiten te mogen.
Volgens mij is het vooral voor mij vervelend.
(En eigenlijk vomd ik de loopsheid stukken vervelender)

Caro. schreef:

Miranda schreef:

sbientje schreef:ik durf het met Pom ook niet echt aan, maar dat is meer omdat het nu al een beetje een takkewijf is en ik het niet zo hendig zou vinden als ze nog takkewijverig zou worden. Vidn het zo lastig dat je dat neit echt vantevoren kan voorspellen. Haar humeur varieert ook erg met haar cyclus, dus ik weet niet echt wat nou haar 'standaard' humeur is zeg maar. En ik ben ook bang dat ze dan wel heel makkelijker dikker wordt, dat is ook niet handig want ze eet nu al zo weinig..

Skadi was echt superhumeurig onder invloed van haar hormonen. Echt schuimbekkend door het bos (letterlijk!) op zoek naar teven die dood moesten vlak voor haar loopsheid. En met haar verdere gedrag onder invloed van de hormonen (depressie tijdens schijndracht, et cetera, ze was het halve jaar zichzelf niet) heb ik uiteindelijk de beslissing genomen om wel te castreren. Met héél veel twijfels. Want ze was zo pittig, en dat zou nog véél erger worden.

Nou. Nee dus. Ze is veel gelijkmatiger geworden.
Castratie bij teven schijnt er gedragsmatig op uit te komen dat ze zich gaan gedragen zoals ze zijn precies tussen loopsheden in. Hoorde ik van een DA. En voor Skadi klopt dat echt heel erg goed.

Bij Kaya ging dat verhaal helaas niet op; zij is gecastreerd toen ze ruim 4 jaar was (of misschien wel net 5) en zij is daarna echt een heel stuk pittiger geworden.
Daarvoor was ze al een kattenkop, maar kattenkop werd echt een bitch die we goed in de gaten moesten houden en
weinig tot niets tolereerde van andere honden.

Ik ben er van overtuigd dat dat hele korte lontje van Skadi vooral hormoongedreven was. Ze is nog steeds een pittige dame, maar ze gaat niet meer schuimbekkend op zoek naar teven die dood moeten
Het kan best zijn dat het bij Kaya veel minder hormoon (oestrogeen) gedreven was. Dan zal castratie idd niet zoveel uitmaken, of zelfs negatief uitpakken, omdat ze verhoudingsgewijs meer testosteron krijgen.

Marjoleine schreef:

ranetje schreef:

Lizzie. schreef:Grootste dillema is dat ze mogelijk incontinent kan worden, schijnt bij dwergpoedels vaker voor te komen dan bij andere kleine rassen.

Dat maakt het ingewikkelder, als dat zo is.
Wat is de reden dat dat bij dwergpoedels meer zou voorkomen?

Je hoort het sowieso behoorlijk veel. Bij allerlei honden.
Ik moet er niet aan denken persoonlijk, niet voor mezelf maar ook niet voor de hond

IK dus ook niet, zou er op neer komen dat ze nooit meer lekker op de bank of bed kan liggen omdat ze lekt. Daarom is de keuze zo lastig, want ze heeft echt veel last van dr hormonen.

Lizzie. schreef:

ranetje schreef:Ik vind het een interessant artikel.
Al doet het me denken aan de bijsluiter van medicijnen.
Alles wat een keer is voorgekomen wordt veiligheidshalve als bijwerking aangemerkt.

Mijn teven zijn beiden op volwassen leeftijd gecastreerd.
Bij geen van beiden heb ik nadelige gevolgen kunnen ontdekken.
Ze zijn gebleven zoals ze waren.

Lizzie. schreef:ppfftt... ik vond het al lastig om de knoop door te hakken, heb een teef die enorm last heeft van dr hormonen. Vlak voor dr loopsheid schrikt ze echt overal van. Na de loopsheid word ze enorm schijnzwanger en is dan heel erg blafferig. Ze is al met al bijna 5 maanden bezig met dr hormonen en ze is om de 7 maanden loops. Heb ik bijna de beslissing genomen om haar te castreren, kom ik dit artikel tegen. Nu weet ik het weer niet meer. Was alleen bezig met eventuele lichamelijke klachten na castratie en niet de mentale. Ging er stiekem er van uit dat ze stabieler zou worden omdat de hormonen plat gegooid werden.

Rustig over nadenken.

Ik zou dat zelf wel doen denk ik in die omstandigheden.

IK denk al 2 jaar er over na
Grootste dillema is dat ze mogelijk incontinent kan worden, schijnt bij dwergpoedels vaker voor te komen dan bij andere kleine rassen.

Ik heb er bij Nawosh ook erg lang over lopen te dubben, tot ze een baarmoederontsteking kreeg en ze gecastreerd móest worden. Achteraf wilde ik dat ik de knoop veel eerder had doorgehakt want ze zit veel lekkerder in haar vel, is veel vrolijker en juist actiever dan ze was.
Toch weet ik nu al dat ik het bij een volgende teef weer net zo voor me uit zal schuiven. Succes met je beslissing

Nou, hier wordt het ook al steeds normaler om teven en reuen met 6 mnd te laten helpen.
voor de eerste loopsheid zeggen ze dan omdat met iedere loopsheid de kans op tumoren ed toeneemt. En dus doen mensen dat.

Ikzelf heb nooit mijn teven laten helpen. Gewoon omdat ik het niet nodig vond.
Nu heb ik een mechel teefje van Nog geen jaar die 1x loops is geweest en na haar loopsheid veranderd is in een angstige , niet sociale hond. Terwijl ze daarvoor sociaal was. Ze heeft ook enorme tieten met melk.
maar ik ben dus erg huiverig om haar te laten helpen omdat ik bang ben dat haar gedrag nog erger gaat worden.

Ik heb Mowgli laten steriliseren toen ze vijf was, tijdens de schijnzwangerschap die na iedere loopsheid erger werd viel ze uit naar mijn andere hond, was zeer humeurig en uit haar normale doen, niet leuk meer. Ze is na de sterilisatie niet verandert in haar gedrag en ook haar vacht niet. Achteraf vind ik het jammer dat ik het niet eerder heb laten doen, bij Mowgli zijn twee keer melkkliertumoren verwijdert, was ze eerder gestereliceerd dan was de kans op melkkliertumoren kleiner geweest.

Cash schreef:Nou, hier wordt het ook al steeds normaler om teven en reuen met 6 mnd te laten helpen.
voor de eerste loopsheid zeggen ze dan omdat met iedere loopsheid de kans op tumoren ed toeneemt. En dus doen mensen dat.

Ikzelf heb nooit mijn teven laten helpen. Gewoon omdat ik het niet nodig vond.
Nu heb ik een mechel teefje van Nog geen jaar die 1x loops is geweest en na haar loopsheid veranderd is in een angstige , niet sociale hond. Terwijl ze daarvoor sociaal was. Ze heeft ook enorme tieten met melk.
maar ik ben dus erg huiverig om haar te laten helpen omdat ik bang ben dat haar gedrag nog erger gaat worden.

dit klinkt wel als een heftige schijnzwangerschap.. Als het gewoon weer over is hoop ik dat ze zich weer 'normaal' gedraagt. Dan zou ik wel durven castreren denk ik.

Miranda, bedankt voor je stukje over Skadi. Pom is niet echt het schuimbekkende type, maar ze zoekt het wel graag op. Ze kan heel goed met reuen maar met andere teven is al dubieus. Zeker als ze beetje van hetzelfde kaliber zijn, dan wil Pom er wel even over discussieren. Ze maakt verder geen gaten maar ik heb er een hekel aan. Dit heeft ze overigens altijd maar er zijn wel momenten in haar cyclus dat ze zich makkelijker laat uitlokken, ook aan de riem. En zoals nu, is ze beetje schijnzwanger en dan is ze ineens heel wantrouwend naar dingen die er normaal niet zijn. Ik kan gewoon niet goed zeggen wat haar basiskarakter is, dat maakt het lastig Nou ja, eerst maar eens kijken hoe het volgende loopsheid gaat met Charlie erbij..

Miranda schreef:

sbientje schreef:ik durf het met Pom ook niet echt aan, maar dat is meer omdat het nu al een beetje een takkewijf is en ik het niet zo hendig zou vinden als ze nog takkewijverig zou worden. Vidn het zo lastig dat je dat neit echt vantevoren kan voorspellen. Haar humeur varieert ook erg met haar cyclus, dus ik weet niet echt wat nou haar 'standaard' humeur is zeg maar. En ik ben ook bang dat ze dan wel heel makkelijker dikker wordt, dat is ook niet handig want ze eet nu al zo weinig..

Skadi was echt superhumeurig onder invloed van haar hormonen. Echt schuimbekkend door het bos (letterlijk!) op zoek naar teven die dood moesten vlak voor haar loopsheid. En met haar verdere gedrag onder invloed van de hormonen (depressie tijdens schijndracht, et cetera, ze was het halve jaar zichzelf niet) heb ik uiteindelijk de beslissing genomen om wel te castreren. Met héél veel twijfels. Want ze was zo pittig, en dat zou nog véél erger worden.

Nou. Nee dus. Ze is veel gelijkmatiger geworden.
Castratie bij teven schijnt er gedragsmatig op uit te komen dat ze zich gaan gedragen zoals ze zijn precies tussen loopsheden in. Hoorde ik van een DA. En voor Skadi klopt dat echt heel erg goed.

.

Hier eigenlijk precies hetzelfde verhaal. 1 1/2 maand voor de loopsheid begon het gedonder. Veel waakser aan de riem, blaffen op andere honden etc. Eenmaal loops waren alle honden leuk, en na de loopsheid super chagrijnig, hangerig en niet vooruit te branden ook weer een 2 maanden lang.
Uiteindelijk op bijna 6 jarige leeftijd dan toch besloten hier voor eens en voor altijd een einde aan te maken.
Het is in januari gebeurt, en tot nu toe gaat het super! Dus hopen dat ze zo blijft! Heerlijk genieten nu weer met andere honden, heerlijk!!!

Tara schreef:

Yara schreef:
Mijn huidige reu uit het nest van mijn hond Yara heb ik al vroeg laten castreren. Dit om te voorkomen dat hij zijn moeder en zus ging dekken en ik niet op inteelt puppies zit te wachten.

Daar zijn ook andere, minder ingrijpende oplossingen voor hè.
Ik zeg niet dat die oplossingen makkelijk zijn, maar ongewenste dekkingen zijn met een klein beetje inspanning gewoon te voorkomen hoor.

Nou idd. Zoon Xito en kleinzoon Xavi hebben echt nooit de kans gekregen om hun moeder cq oma te dekken hoor...

Yara schreef: Mijn huidige reu uit het nest van mijn hond Yara heb ik al vroeg laten castreren. Dit om te voorkomen dat hij zijn moeder en zus ging dekken en ik niet op inteelt puppies zit te wachten.

Hier krijgen de mannen het niet voor elkaar om moeders te dekken hoor, ze bijt van zich af. Moet niks van ze weten. Zelfs niet als ze hoog loops is. Bij de zussen hebben versierpogingen evenmin succes

Badu schreef:

Yara schreef: Mijn huidige reu uit het nest van mijn hond Yara heb ik al vroeg laten castreren. Dit om te voorkomen dat hij zijn moeder en zus ging dekken en ik niet op inteelt puppies zit te wachten.

Hier krijgen de mannen het niet voor elkaar om moeders te dekken hoor, ze bijt van zich af. Moet niks van ze weten. Zelfs niet als ze hoog loops is. Bij de zussen hebben versierpogingen evenmin succes

Dat is echt niet overal zo hoor. Misschien als ze de keus tussen reuen hebben die niet verwant zijn en het directe familielid maar anders niet. Hier zou Qhilla er geen enkel probleem mee hebben om gedekt te worden door haar broer.
Icha had wel een voorkeur voor Mullu als ze loops was maar als dat niet lukte was haar zoon ook prima.

Paisley schreef:

Marjoleine schreef:Ik moet er niet aan denken persoonlijk, niet voor mezelf maar ook niet voor de hond

ik denk dat ze er geen last van heeft. Ze heeft het niet door. Anders had ze ook wel gevraagd om naar buiten te mogen.
Volgens mij is het vooral voor mij vervelend.
(En eigenlijk vomd ik de loopsheid stukken vervelender)

Natuurlijk heeft ze het wel door, ze heeft toch een werkende neus? Nee, ze heeft niet door dat het gebeurt, maar wel als het IS gebeurd.
Honden zijn zindelijke dieren. Als ze er niet mee zouden zitten dat er binnen plas of poep ligt waren ze toch ook niet zindelijk?

Tara schreef:

Paisley schreef:J
ik denk dat ze er geen last van heeft. Ze heeft het niet door. Anders had ze ook wel gevraagd om naar buiten te mogen.
Volgens mij is het vooral voor mij vervelend.
(En eigenlijk vomd ik de loopsheid stukken vervelender)

Nou, reken maar dat een hond ongewenst urineverlies niet aangenaam vindt. Mijn hond (ouderdom, zwakkere blaas, niks aan te doen) vindt het in elk geval afschuwelijk als hij een ongelukje heeft,.

Ok nou als jou hond het afschuwelijk vindt, zal die van mij dat ook wel zo vinden

Ze merkt het niet. Ligt gewoon te slapen en lekt, en als ze opstaat gaat ze gerust weer op die natte plek liggen. Ik vind het ook heel vervelend dat het gebeurd is maar laat ik er niet een al te groot drama van maken, want gedane zaken nemen geen keer.

sirene schreef:

Badu schreef:

Yara schreef: Mijn huidige reu uit het nest van mijn hond Yara heb ik al vroeg laten castreren. Dit om te voorkomen dat hij zijn moeder en zus ging dekken en ik niet op inteelt puppies zit te wachten.

Hier krijgen de mannen het niet voor elkaar om moeders te dekken hoor, ze bijt van zich af. Moet niks van ze weten. Zelfs niet als ze hoog loops is. Bij de zussen hebben versierpogingen evenmin succes

Dat is echt niet overal zo hoor. Misschien als ze de keus tussen reuen hebben die niet verwant zijn en het directe familielid maar anders niet. Hier zou Qhilla er geen enkel probleem mee hebben om gedekt te worden door haar broer.
Icha had wel een voorkeur voor Mullu als ze loops was maar als dat niet lukte was haar zoon ook prima.

Tjonge, wat een sloerie

Bij moeders heeft hij geen kans die wordt woest maar hij dekt zijn zus wel, die heeft daar blijkbaar minder problemen mee. Maar achteraf had ik het ook anders gedaan en hem niet zo vroeg laten castreren of misschien wel helemaal niet. Maar het valt jammer genoeg niet meer terug te draaien.

Tara schreef: Zie ook antwoord van Marjoleine...

Oh nou ze zal er dan wel verschrikkelijk mee zitten dan.

Nou ja, Dusty vond het vreselijk... dus een hond heeft het absoluut door. Zeker een hond die altijd zindelijk is geweest.

malinois schreef:Nou ja, Dusty vond het vreselijk... dus een hond heeft het absoluut door. Zeker een hond die altijd zindelijk is geweest.

gina vond het ook erg, maar gelukkig hielp bij haar de propalin uitstekend.

renee-uk schreef:

malinois schreef:Nou ja, Dusty vond het vreselijk... dus een hond heeft het absoluut door. Zeker een hond die altijd zindelijk is geweest.

gina vond het ook erg, maar gelukkig hielp bij haar de propalin uitstekend.

Dusty een paar weken, daarna niet meer....

Noah is alleen maar stabieler geworden, daarvoor had ze nog wel eens ups en downs. Wel was Noah 3 jaar toen ze gecastreerd werd.

Hier ook geen problemen na de castratie van de teven. Ze zijn dan al wel ouder en hebben al nestjes gehad. Maar als ik ze dan laat castreren zie ik ze niet veranderen in gedrag. Hoogop dat ze wat meer relaxed zijn. Gewoon veel gelijkmatiger van humeur.

Hier altijd venijnige heksen voor de loopsheid en zielige hoopjes tijdens de schijnzwangerschap. Nu de meesten hier zijn gecastreerd heb ik minder last van die hormoonballen. Rond de loopsheid hebben ze hier een korter lontje, ook naar elkaar. Dus hier zie ik geen negatieve veranderingen, alleen positieve. Geen onzindelijkheid, geen vachtveranderingen en geen pittigere teven.