Het HondenForum

Corneliana schreef:

billyboy2 schreef:Bedankt voor de reacties.

Nou heb er geen buikpijn van, maar soms denk ik er nog wel eens aan, en zit mij dan te bedenken wat ik beter had kunnen doen.

Ik zat wel op een behoorlijk afstand van haar( zat in de schaduw). En heb haar zitten aanstaren en hoofdschudden.
En dit heeft ze ook gezien.

Ik was er inderdaad bang voor dat een opmerking van mij de emmer deed overlopen....en daar voelde ik weinig voor.

En ik had ook wel medelijden met haar, zo stijf als ze van de stress stond.

Maar ik had ook medelijden met de hond.
Ja, hij had inderdaad moeten blijven zitten.....maar het was een intacte reu en echt heel warm. En denk dat zijn ballen op het hete asfalt misschien niet het meest fijne gevoel was...

En als hij nou druk springend en trekkend naast haar stond, maar dat was niet zo.
Hij stond gewoon rustig naast haar.
Dan kreeg hij weer een ruk aan zijn nek om hem vervolgens hardhandig om de grond te duwen of hem te knijpen.

Als mijn honden het snikheet hebben, dan ga ik niet ook nog eens van ze verwachten dat ze een kwartier met hun achterwerk op het hete asfalt gaan zitten.
Maar ik laat mijn honden sowieso niet te lang in de hete zon.

ik zag pas in het park een vrouw oefenen met een collieachtig hondje.
met een halti om.
hij trok inderdaad en ze rukte maar driftig aan die halti, riem heel lang, echt hopeloos. ik heb mijn kinderen gezegd om ze heen te lopen met een boog want het hondje was heel opgefokt. toen ben ik op mijn hurken gaan zitten, hondje geknuffeld (ik had zelf geen hond bij me natuurlijk haha) en gezegd wat een prachtig hondje etc. de mevrouw zei: ja, jammer dat ie zo trekt enzo. dus ik: ach dat moet ie nog leren. weet je wat handig is? gewoon stilstaan als hij trekt, hij is vast slim genoeg om te weten dat ie dan nergens komt. en ja dan ben ik een enorme bemoeial maar zo'n blik zou ik zelf ook niet zien hoor als ik boos was. en als iemand boos is moet je eerst iemand kalmeren, met een hond oid is dat heel makkelijk, want ze zijn ergens toch trots op hun hondje. aan de andere kant, als ik er niks van zeg dan kan ik me ook nog lang na lopen irriteren dus dan ben ik het maar kwijt.

Dat had je bij mij niet moeten doen. Als ik advies wil vraag ik er wel om en zo niet wek je alleen maar mijn ergenis op.

JBK schreef:

Corneliana schreef:

billyboy2 schreef:Bedankt voor de reacties.

Nou heb er geen buikpijn van, maar soms denk ik er nog wel eens aan, en zit mij dan te bedenken wat ik beter had kunnen doen.

Ik zat wel op een behoorlijk afstand van haar( zat in de schaduw). En heb haar zitten aanstaren en hoofdschudden.
En dit heeft ze ook gezien.

Ik was er inderdaad bang voor dat een opmerking van mij de emmer deed overlopen....en daar voelde ik weinig voor.

En ik had ook wel medelijden met haar, zo stijf als ze van de stress stond.

Maar ik had ook medelijden met de hond.
Ja, hij had inderdaad moeten blijven zitten.....maar het was een intacte reu en echt heel warm. En denk dat zijn ballen op het hete asfalt misschien niet het meest fijne gevoel was...

En als hij nou druk springend en trekkend naast haar stond, maar dat was niet zo.
Hij stond gewoon rustig naast haar.
Dan kreeg hij weer een ruk aan zijn nek om hem vervolgens hardhandig om de grond te duwen of hem te knijpen.

Als mijn honden het snikheet hebben, dan ga ik niet ook nog eens van ze verwachten dat ze een kwartier met hun achterwerk op het hete asfalt gaan zitten.
Maar ik laat mijn honden sowieso niet te lang in de hete zon.

ik zag pas in het park een vrouw oefenen met een collieachtig hondje.
met een halti om.
hij trok inderdaad en ze rukte maar driftig aan die halti, riem heel lang, echt hopeloos. ik heb mijn kinderen gezegd om ze heen te lopen met een boog want het hondje was heel opgefokt. toen ben ik op mijn hurken gaan zitten, hondje geknuffeld (ik had zelf geen hond bij me natuurlijk haha) en gezegd wat een prachtig hondje etc. de mevrouw zei: ja, jammer dat ie zo trekt enzo. dus ik: ach dat moet ie nog leren. weet je wat handig is? gewoon stilstaan als hij trekt, hij is vast slim genoeg om te weten dat ie dan nergens komt. en ja dan ben ik een enorme bemoeial maar zo'n blik zou ik zelf ook niet zien hoor als ik boos was. en als iemand boos is moet je eerst iemand kalmeren, met een hond oid is dat heel makkelijk, want ze zijn ergens toch trots op hun hondje. aan de andere kant, als ik er niks van zeg dan kan ik me ook nog lang na lopen irriteren dus dan ben ik het maar kwijt.

En van zulk commentaar word ik dus doodmoe. Dat is niet persoonlijk bedoeld, maar iedereen komt met zijn of haar ongevraagde adviezen. Vast goed bedoeld, maar bemoei je lekker met je eigen zaken. Als ik advies wil, dan vraag ik het wel, maar dan niet aan de eerste de beste die ik tegenkom in het park.

Oh en mijn hond is dus niet slim want die snapt echt niet dat hij nergens komt als ik stilsta. Dan jakkert hij toch de andere kant op

hihi dat zal vast wel.
maar dan straal je dat ook wel uit, ik voel dat (hoop ik) meestal wel aardig aan.
en als mensen zeggen: ik wil geen advies, of: loop asjeblieft door. doe ik dat ook hoor.
het is niet dat ik standaard in het park zit te adviseren.

Corneliana schreef: dat word thuis weer afgereageerd, want dat is irritatie en dat levert frustratie op.
de eerste stap bij zoiets is begrip tonen/ lijmen.
valt niet mee he zo'n dondersteentje
pas kwam er een kennis naar me toe, ze is heel streng en haar peuter huilt de hele dag, krijgt voor elke stap die hij zelf verzint wel ongeveer straf.
dan weer in de hoek dan weer op zijn kamertje dan weer zus straf en dan weer zo straf...
heel jaloers zei ze: joh, wat is jouw peutertje toch lekker relaxed.
dan heb je een openingetje en dan noem ik zo tussen neus en lippen door dat ik hem heel veel zelf laat doen, dan voelt hij zich groot en het houd hem lekker bezig en nou ja dat gaat weleens fout maar dan ruimen we het samen op en dan leert hij dat ook weer en zo keuvelen we dan over het weer etc terwijl ik niet eens hoef te noemen dat ze haar kind anders zou kunnen behandelen want dat weet ze zelf ook wel. en ze hoeft ook niet mijn manieren over te nemen maar ik hoop dan maar dat ze er wat aan heeft en het kind ook dat ze allebei wat kunnen relaxen.

ik weet het niet , in het belang van deze peuter had je al wat eerder misschien een visje moeten uitgooien
let wel
kinderen en honden kunnen NIET voor zichzelf opkomen , dat moeten anderen doen, als het mis gaat .

Pakdebal schreef:

Corneliana schreef: dat word thuis weer afgereageerd, want dat is irritatie en dat levert frustratie op.
de eerste stap bij zoiets is begrip tonen/ lijmen.
valt niet mee he zo'n dondersteentje
pas kwam er een kennis naar me toe, ze is heel streng en haar peuter huilt de hele dag, krijgt voor elke stap die hij zelf verzint wel ongeveer straf.
dan weer in de hoek dan weer op zijn kamertje dan weer zus straf en dan weer zo straf...
heel jaloers zei ze: joh, wat is jouw peutertje toch lekker relaxed.
dan heb je een openingetje en dan noem ik zo tussen neus en lippen door dat ik hem heel veel zelf laat doen, dan voelt hij zich groot en het houd hem lekker bezig en nou ja dat gaat weleens fout maar dan ruimen we het samen op en dan leert hij dat ook weer en zo keuvelen we dan over het weer etc terwijl ik niet eens hoef te noemen dat ze haar kind anders zou kunnen behandelen want dat weet ze zelf ook wel. en ze hoeft ook niet mijn manieren over te nemen maar ik hoop dan maar dat ze er wat aan heeft en het kind ook dat ze allebei wat kunnen relaxen.

ik weet het niet , in het belang van deze peuter had je al wat eerder misschien een visje moeten uitgooien
let wel
kinderen en honden kunnen NIET voor zichzelf opkomen , dat moeten anderen doen, als het mis gaat .

als er een iemand is die voor kinderen en dieren opkomt ben ik het wel maar dat doe je dus niet door ouders en eigenaren aan te staren.
je weet dat de hond bij de baas blijft en het kind bij de ouder.
ik hoef niet eerder een visje uit te gooien want ik ben geen moeder Theresa en als iemand gesloten is kan je dat niet openrammen. onmogelijk en zinloos.
je kan er ook niet per definitie van uitgaan dat ouders en bazen het slecht bedoelen, hoogstwaarschijnlijk zitten ze ook maar vastgeroest in een patroon.

Jaap* schreef:

JBK schreef:En van zulk commentaar word ik dus doodmoe. Dat is niet persoonlijk bedoeld, maar iedereen komt met zijn of haar ongevraagde adviezen. Vast goed bedoeld, maar bemoei je lekker met je eigen zaken. Als ik advies wil, dan vraag ik het wel, maar dan niet aan de eerste de beste die ik tegenkom in het park.

Je weet nooit wie je zomaar tegenkomt. Als mensen direct over cesar millan beginnen te zeiken loop ik meteen door. Dan weet ik wel genoeg. Maar als iemand de moeite neemt om serieus iets tegen me te zeggen luister ik meestal wel. Want die ziet dan kennelijk iets wat ik niet zie.
Maar goed, mensen met honden zijn vaak hypergevoelig voor commentaar. Of het nu gevraagd of ongevraagd is. En dat is best jammer soms.

Had gisteren een heel onderhoudend gesprek met een dame gehad, die ook een aantal leuke suggesties had. Die had dus leuke ideeen, en geen zeurend commentaar.
Maar direct commentaar gillen als; je moet de hond loslaten dan vechten ze niet. Dan komt mijn donderblik tevoorschijn en de sneer dat ik nou nét wil voorkomen dat mijn hond op haar hond afstiert zoals haar hond dat bij die van mij doet.

JBK schreef:

Jaap* schreef:

JBK schreef:En van zulk commentaar word ik dus doodmoe. Dat is niet persoonlijk bedoeld, maar iedereen komt met zijn of haar ongevraagde adviezen. Vast goed bedoeld, maar bemoei je lekker met je eigen zaken. Als ik advies wil, dan vraag ik het wel, maar dan niet aan de eerste de beste die ik tegenkom in het park.

Je weet nooit wie je zomaar tegenkomt. Als mensen direct over cesar millan beginnen te zeiken loop ik meteen door. Dan weet ik wel genoeg. Maar als iemand de moeite neemt om serieus iets tegen me te zeggen luister ik meestal wel. Want die ziet dan kennelijk iets wat ik niet zie.
Maar goed, mensen met honden zijn vaak hypergevoelig voor commentaar. Of het nu gevraagd of ongevraagd is. En dat is best jammer soms.

Had gisteren een heel onderhoudend gesprek met een dame gehad, die ook een aantal leuke suggesties had. Die had dus leuke ideeen, en geen zeurend commentaar.
Maar direct commentaar gillen als; je moet de hond loslaten dan vechten ze niet. Dan komt mijn donderblik tevoorschijn en de sneer dat ik nou nét wil voorkomen dat mijn hond op haar hond afstiert zoals haar hond dat bij die van mij doet.

oh dat zou ik nooit doen.
roepen ze tegen mij ook.
staan ze met een maltheser en zeggen ze: hij doet niks hoor...

Gollum schreef:

mijn goldens schreef:Is moeilijk te zeggen wat ik had gedaan, de hele situatie is niet helemaal positief als ik het zo lees.


Net zoals Gollum hier boven beschrijft heb ik dat ook aan de hand gehad. Was met mijn hondjes aan het zwemmen, komt er een lab aan
van ongeveer 1 jaar oud en wilde totaal niet luisteren en maar spelen.
Toen kwam de eigenaar flink frustrerend aangelopen. Na 10 minuten had hij haar te pakken, toen pakte hij de kop van de lab beet en begon te slaan.
Niet 1x een klein tikje, maar met de volle hand tegen de zijkant van de kop. De lab was aan het piepen en gillen.
Ben er op afgestormd en heb gezegd dat als hij een beetje lef had mij maar moest slaan. Want zei ik; ik ben niet weerloos, ik ram je terug op je bek!
Had ze maar moeten luisteren zei hij. Dan moet je ze goed opvoedden was mijn antwoord. Wat je nu doet is jou tekortkoming, niet die van je hond!
Heb hem duidelijk gemaakt als ik dit nog een keer zou zien, dat ik dit zou melden!
Hij werd flink boos, maar had er lak aan. Die oogjes van die lab deden me meer.
Overigens durft hij me niet meer aan te kijken, de held.........

Nouuuuuu zeg daar zou ik echt spontaan van gaan janken, arm labje

ik ook en dat doe ik al. Bah wat een gekkigheid dat slaan.

@Corneliana: jij zegt een hoop zinnige dingen!

Corneliana schreef:je kan er ook niet per definitie van uitgaan dat ouders en bazen het slecht bedoelen, hoogstwaarschijnlijk zitten ze ook maar vastgeroest in een patroon.

in een patroon hoe zij werden opgevoed vroeger , dat wel ja, het moet ergens vandaan komen ,

mijn ouders hebben ons nooit geslagen
dus het zit gewoon ook niet in mij, om mens en dier zomaar te slaan omdat ik mijn geduld ben verloren

Ik ben wel mishandeld als kind. En ik kan uit eigen ervaring melden dat er nog nooit iemand wat van heeft gezegd als ik weer eens een lel kreeg, zelfs familie en vrienden niet. Nog bedankt dat je je er niet mee hebt bemoeid he, ik heb nu chronisch ptss. Maar bedankt voor het houden van een gepaste afstand, ahum. Ook een keer midden op de camping, echt heel hard in mijn gezicht. Er was helemaal zo'n filmgeluid bij te horen zo hard. En de buren keken wel even op maar gingen toen gewoon weer door met wat ze deden.

En juist omdat ik mishandeld ben, zou ik zelf nooit een mens of dier mishandelen. Dat kan natuurlijk ook nog he. Ik ben opgevoed om geweld te gebruiken maar heb zelf geleerd dat geweld voor zwakke mensen is die zichzelf niet kunnen beheersen. Vind ik sneu, als mensen zich niet kunnen beheersen. Maar ik ben zelfs nog nooit op het idee gekomen om geweld te gebruiken, alleen als afweer, als je dat geweld kunt noemen dan. Dus als ik een kind geslagen zie worden op straat, moet ik me bedenken dat beheersing alles is, adem in, adem uit, zen enzo. Anders ga ik zelf ook onbeheerste dingen doen. Maar ik weet dus wat er kan gebeuren als er nooit iemand wat van zegt, als een kind wordt geslagen. Bij kinderen neem ik het risico dan wel dat iemand boos wordt. Ik zie mezelf dan weer staan als kind zijnde.

Fizgig schreef:Ik ben wel mishandeld als kind.
En ik kan uit eigen ervaring melden dat er nog nooit iemand wat van heeft gezegd als ik weer eens een lel kreeg, zelfs familie en vrienden niet. Nog bedankt dat je je er niet mee hebt bemoeid he, ik heb nu chronisch ptss. Maar bedankt voor het houden van een gepaste afstand, ahum. Ook een keer midden op de camping, echt heel hard in mijn gezicht. Er was helemaal zo'n filmgeluid bij te horen zo hard. En de buren keken wel even op maar gingen toen gewoon weer door met wat ze deden.
En juist omdat ik mishandeld ben, zou ik zelf nooit een mens of dier mishandelen. Dat kan natuurlijk ook nog he. Ik ben opgevoed om geweld te gebruiken maar heb zelf geleerd dat geweld voor zwakke mensen is die zichzelf niet kunnen beheersen. Vind ik sneu, als mensen zich niet kunnen beheersen. Maar ik ben zelfs nog nooit op het idee gekomen om geweld te gebruiken, alleen als afweer, als je dat geweld kunt noemen dan. Dus als ik een kind geslagen zie worden op straat, moet ik me bedenken dat beheersing alles is, adem in, adem uit, zen enzo. Anders ga ik zelf ook onbeheerste dingen doen. Maar ik weet dus wat er kan gebeuren als er nooit iemand wat van zegt, als een kind wordt geslagen. Bij kinderen neem ik het risico dan wel dat iemand boos wordt. Ik zie mezelf dan weer staan als kind zijnde.

vreselijk, dit is nu " de kop in het zand steken " geweest , bang dat ze waren voor de gevolgen om er iets van te zeggen .

of het Hollands is of menselijk , dat weet ik niet , maar we zijn wel snel een volkje van " de andere kant op kijken "
en
daarom is het goed om er ALTIJD wat van te zeggen, bij mens en dier , of in het minste geval te gaan staren, dat is al een bewijs van " ik heb je door "

Pakdebal schreef:

Fizgig schreef:Ik ben wel mishandeld als kind.
En ik kan uit eigen ervaring melden dat er nog nooit iemand wat van heeft gezegd als ik weer eens een lel kreeg, zelfs familie en vrienden niet. Nog bedankt dat je je er niet mee hebt bemoeid he, ik heb nu chronisch ptss. Maar bedankt voor het houden van een gepaste afstand, ahum. Ook een keer midden op de camping, echt heel hard in mijn gezicht. Er was helemaal zo'n filmgeluid bij te horen zo hard. En de buren keken wel even op maar gingen toen gewoon weer door met wat ze deden.
En juist omdat ik mishandeld ben, zou ik zelf nooit een mens of dier mishandelen. Dat kan natuurlijk ook nog he. Ik ben opgevoed om geweld te gebruiken maar heb zelf geleerd dat geweld voor zwakke mensen is die zichzelf niet kunnen beheersen. Vind ik sneu, als mensen zich niet kunnen beheersen. Maar ik ben zelfs nog nooit op het idee gekomen om geweld te gebruiken, alleen als afweer, als je dat geweld kunt noemen dan. Dus als ik een kind geslagen zie worden op straat, moet ik me bedenken dat beheersing alles is, adem in, adem uit, zen enzo. Anders ga ik zelf ook onbeheerste dingen doen. Maar ik weet dus wat er kan gebeuren als er nooit iemand wat van zegt, als een kind wordt geslagen. Bij kinderen neem ik het risico dan wel dat iemand boos wordt. Ik zie mezelf dan weer staan als kind zijnde.

vreselijk, dit is nu " de kop in het zand steken " geweest , bang dat ze waren voor de gevolgen om er iets van te zeggen .

of het Hollands is of menselijk , dat weet ik niet , maar we zijn wel snel een volkje van " de andere kant op kijken "
en
daarom is het goed om er ALTIJD wat van te zeggen, bij mens en dier , of in het minste geval te gaan staren, dat is al een bewijs van " ik heb je door "

dat is geen hulp aan een kind
kind ziet jou kijken en denkt: hee die gaat wat doen en dan doe je niks
alleen iets zeggen werkt helaas ook niet
wil je onder de huid van een mishandelende ouder komen moet je maandenlang netwerken en vertrouwen winnen en weten wat er achter steekt. de diepere lagen.
als je staart ben je net als de rest die geen moeite wil doen.
ik heb hier regelmatig een extra kleuter in huis gehad nadat ik dronken mama naar bed had gestuurd.
maar ja, dan moet je daadwerkelijk iets doen.
dan is staren wel makkelijker.

Corneliana schreef: dat is geen hulp aan een kind
kind ziet jou kijken en denkt: hee die gaat wat doen en dan doe je niks
alleen iets zeggen werkt helaas ook niet
wil je onder de huid van een mishandelende ouder komen moet je maandenlang netwerken en vertrouwen winnen en weten wat er achter steekt. de diepere lagen.
als je staart ben je net als de rest die geen moeite wil doen.
ik heb hier regelmatig een extra kleuter in huis gehad nadat ik dronken mama naar bed had gestuurd.
maar ja, dan moet je daadwerkelijk iets doen.
dan is staren wel makkelijker.

je hebt helemaal gelijk, maar zelfs iemand ( een instantie ) bellen zou al geen zin hebben, want die komen niet zo snel

Fizgig schreef:Ik ben wel mishandeld als kind. En ik kan uit eigen ervaring melden dat er nog nooit iemand wat van heeft gezegd als ik weer eens een lel kreeg, zelfs familie en vrienden niet. Nog bedankt dat je je er niet mee hebt bemoeid he, ik heb nu chronisch ptss. Maar bedankt voor het houden van een gepaste afstand, ahum. Ook een keer midden op de camping, echt heel hard in mijn gezicht. Er was helemaal zo'n filmgeluid bij te horen zo hard. En de buren keken wel even op maar gingen toen gewoon weer door met wat ze deden.

En juist omdat ik mishandeld ben, zou ik zelf nooit een mens of dier mishandelen. Dat kan natuurlijk ook nog he. Ik ben opgevoed om geweld te gebruiken maar heb zelf geleerd dat geweld voor zwakke mensen is die zichzelf niet kunnen beheersen. Vind ik sneu, als mensen zich niet kunnen beheersen. Maar ik ben zelfs nog nooit op het idee gekomen om geweld te gebruiken, alleen als afweer, als je dat geweld kunt noemen dan. Dus als ik een kind geslagen zie worden op straat, moet ik me bedenken dat beheersing alles is, adem in, adem uit, zen enzo. Anders ga ik zelf ook onbeheerste dingen doen. Maar ik weet dus wat er kan gebeuren als er nooit iemand wat van zegt, als een kind wordt geslagen. Bij kinderen neem ik het risico dan wel dat iemand boos wordt. Ik zie mezelf dan weer staan als kind zijnde.

ik zie het nooit op straat.
en dat is maar goed ook.
ik kan heel rustig en ontspannen iemand aanspreken op bepaalde gedragingen maar als ik letterlijk voor mijn neus zoiets zie dan ligt daar wel een grens denk ik. en vaak gebeurt dat wel inderdaad ja, dat is de cirkel. daarom moet je "daders" ook niet veroordelen maar helpen. hoe soft en stom dat ook klinkt het is de enige manier.

Pakdebal schreef:

Corneliana schreef: dat is geen hulp aan een kind
kind ziet jou kijken en denkt: hee die gaat wat doen en dan doe je niks
alleen iets zeggen werkt helaas ook niet
wil je onder de huid van een mishandelende ouder komen moet je maandenlang netwerken en vertrouwen winnen en weten wat er achter steekt. de diepere lagen.
als je staart ben je net als de rest die geen moeite wil doen.
ik heb hier regelmatig een extra kleuter in huis gehad nadat ik dronken mama naar bed had gestuurd.
maar ja, dan moet je daadwerkelijk iets doen.
dan is staren wel makkelijker.

je hebt helemaal gelijk, maar zelfs iemand ( een instantie ) bellen zou al geen zin hebben, want die komen niet zo snel

dat moet je ook niet zomaar doen.
nooit zonder medeweten van de mensen over wie het gaat.
als ik het nodig vind zal ik echt wel bellen hoor maar dan nooit stiekem. stiekem is altijd verkeerd. als je iets goeds doet hoef je het niet te verbergen en iets kwaads laat je maar.

Fabiola17 schreef:@Corneliana: jij zegt een hoop zinnige dingen!

dankjewel

O ik ben het ook helemaal met je eens, Corneliana, de mishandelende ouder kun je veel beter voorzichtig benaderen. En dan hulp bieden idd. Iemand melden bij de instanties, helpt misschien wel om het aan het licht te brengen, maar los dat het probleem ook op? Vaak hebben de ouders gewoon begeleiding nodig.

In mijn geval had ik de pech dat mijn moeder overblijfjuf was op school en ik denk dat daarom niemand had verwacht dat haar kinderen mishandeld werden, ze ging zo leuk om met alle kinderen natuurlijk. Mijn moeder wilde het niet zien en niet weten dat mijn stiefvader ons mishandelde. Ze was uit een vreselijk eerste huwelijk ontsnapt en wilde niet nog eens overnieuw beginnen (heeft ze toegegeven toen ik volwassen was). Dus ik zat nogal vast.

Later hoorde ik wel dat er volwassenen waren geweest die dachten dat het niet goed met mij ging. Maar die hebben er niks aan gedaan, ze kenden mijn moeder en ik denk dat ze een beetje bang waren voor mijn stiefvader. Er kwamen ook nooit kinderen bij ons over de vloer (daar zorgden we zelf wel voor want we wilden niet dat ie onze vriendjes en vriendinnetjes sloeg, heeft hij één keer gedaan) en ons gezin was erg gesloten. Ondanks het feit dat mijn stiefvader bossen vrienden had, hij gaf ook wel eens een feestje voor 30-40 man, hij speelde in een band. En niemand die het zag.

Toen ik volwassen was, kwam ik één van zijn muzikantenvrienden in de supermarkt tegen. Die begon een vriendelijk praatje. Ik was net 20 denk ik, ik heb tegen hem gezegd: o ja, jij bent een vriend van mijn stiefvader. Nou, die zie ik niet meer hoor, weet je trouwens dat hij me jarenlang heeft mishandeld? Grootste klootzak ter wereld. En ik heb me omgedraaid en ben weggelopen, hahaha. Ik weet wel dat hij er ook niks aan kon doen maar het voelde wel even prettig om één van die mensen de waarheid te vertellen waar die altijd verborgen was gebleven. Mijn stiefvader kon goed spelen alsof ie een normaal mens was maar o wee, achter die dichte deuren was ie een monster.

Maar vaak genoeg gaat het om frustraties, dat was bij mijn stiefvader ook zo. En mijn stiefvader is verslaafd geweest aan alle drugs die er bestaan, toen hij jong was. Dat had zo zijn gevolgen voor zijn geest. Hij was afgekickt en een nette meneer geworden maar in zijn hoofd was ie nog altijd een verknipte junk. En drank speelde ook een rol. Ik denk dat de gemiddelde hulpverlener een flinke kluif had gehad aan ons multiprobleem gezin want mijn stiefvader was/is niet op zijn achterhoofd gevallen, heeft de HTS gedaan op latere leeftijd en geslaagd. Een nogal onbenaderbaar en moeilijk mens. Ik heb zelf geleerd voor begeleider en ik zou echt niet weten hoe ik bij ons gezin een ingang had gevonden, eerlijk gezegd.

Gelukkig kon ik vaak terecht bij een lieve familie in de straat. Net zo'n lieve familie als die van jou, Corneliana, ik vind het geweldig dat je zo goed zorgt voor een kind die het moeilijk heeft. Ik ben die familie ook nog steeds erg dankbaar en heb hele goeie herinneringen daaraan. Ik kan zelfs wel zeggen dat zij me 'gered' hebben, zonder hen had ik waarschijnlijk niet geweten dat mensen normaal gesproken lief zijn voor kinderen. Al kun je niks veranderen aan de problemen van de ouders, een sociaal vangnet zijn voor hun kinderen, je hebt mijn respect hoor!

Corneliana schreef:nooit zonder medeweten van de mensen over wie het gaat.
als ik het nodig vind zal ik echt wel bellen hoor maar dan nooit stiekem. stiekem is altijd verkeerd. als je iets goeds doet hoef je het niet te verbergen en iets kwaads laat je maar.

sorry, hier ben ik het niet met je eens , aangezien er zoveel zijn hier, die geen advies van derden willen aannemen over hun hond .
dus
wat krijg je als antwoord , ook al wordt het kind of dier in elkaar geslagen ?.. " Waar bemoei je je mee ? " .

Pakdebal schreef:

Corneliana schreef:nooit zonder medeweten van de mensen over wie het gaat.
als ik het nodig vind zal ik echt wel bellen hoor maar dan nooit stiekem. stiekem is altijd verkeerd. als je iets goeds doet hoef je het niet te verbergen en iets kwaads laat je maar.

sorry, hier ben ik het niet met je eens , aangezien er zoveel zijn hier, die geen advies van derden willen aannemen over hun hond .
dus
wat krijg je als antwoord , ook al wordt het kind of dier in elkaar geslagen ?.. " Waar bemoei je je mee ? " .

Ik snap heel goed dat je dat denkt. Maar het is niet zo zwart-wit en simpel. Als een ouder een kind mishandeld in Nederland, wordt het kind niet meteen permanent uit huis geplaatst. De ouder wordt meestal ook niet meteen vastgezet, er moet eerst een proces zijn en een veroordeling. En dan nog, de werkwijze is meestal zo dat men ernaar streeft het kind weer bij de ouders terug te plaatsen. Dat vind ik zelf ook de beste werkwijze want mensen kunnen met begeleiding vaak echt wel hun gedrag verbeteren. Je hebt altijd de uitzonderingen natuurlijk, helaas. Maar de meeste ouders kunnen echt betere ouders worden door therapie en gezinsbegeleiding. Een kind permanent uit huis plaatsen, doet men alleen als het echt niet anders kan. Kinderen gedijen gewoon het beste bij hun eigen ouders, in hun eigen leefomgeving. Straf is niet altijd het antwoord, je kunt echt beter werken aan betere opvoedingsvaardigheden aanleren, vind ik.

Veel orthopedagogische zorgcentra werken daar al mee, het hele gezin wordt meegenomen in het werkplan en die krijgen allemaal begeleiding. Er wordt daarbij veel gewerkt met video-opnames van het gezin, zodat ze er samen met een hulpverlener over kunnen praten. Het werkt niet zo dat je aan de bel trekt, dat er dan een blik agenten aan komen rennen, die de mishandelende ouders in zwart-wit gestreepte pakken in de nor gooien en de sleutel weggooien. Want dan loopt het verhaal nog triest af, met een kind in een woonvervangend tehuis, instelling, of pleeggezin. Allemaal minder wenselijk dan opgroeien met je eigen ouders, maar dan met begeleiding.

En ja, die werkt. In de krant vind je alleen de trieste uitzonderingen waarbij de hulp niet genoeg was of te laat kwam. Maar dat zijn echt de uitzonderingen hoor. En ik ben zelf een kind uit zo'n soort gezin, ik weet zelf ook niet wat dan wel geholpen had voor ons gezin. Mijn stiefvader in de gevangenis, dat was voor mij een nachtmerrie geweest, geloof het of niet. Kinderen zijn heel trouw aan hun ouders en het is traumatisch als een ouder ineens weg is. Dan denken ze ook nog dat het hun schuld is namelijk. Is hele lastige problematiek.

Fizgig schreef:

Pakdebal schreef:

Corneliana schreef:nooit zonder medeweten van de mensen over wie het gaat.
als ik het nodig vind zal ik echt wel bellen hoor maar dan nooit stiekem. stiekem is altijd verkeerd. als je iets goeds doet hoef je het niet te verbergen en iets kwaads laat je maar.

sorry, hier ben ik het niet met je eens , aangezien er zoveel zijn hier, die geen advies van derden willen aannemen over hun hond .
dus
wat krijg je als antwoord , ook al wordt het kind of dier in elkaar geslagen ?.. " Waar bemoei je je mee ? " .

Ik snap heel goed dat je dat denkt. Maar het is niet zo zwart-wit en simpel. Als een ouder een kind mishandeld in Nederland, wordt het kind niet meteen permanent uit huis geplaatst. De ouder wordt meestal ook niet meteen vastgezet, er moet eerst een proces zijn en een veroordeling. En dan nog, de werkwijze is meestal zo dat men ernaar streeft het kind weer bij de ouders terug te plaatsen. Dat vind ik zelf ook de beste werkwijze want mensen kunnen met begeleiding vaak echt wel hun gedrag verbeteren. Je hebt altijd de uitzonderingen natuurlijk, helaas. Maar de meeste ouders kunnen echt betere ouders worden door therapie en gezinsbegeleiding. Een kind permanent uit huis plaatsen, doet men alleen als het echt niet anders kan. Kinderen gedijen gewoon het beste bij hun eigen ouders, in hun eigen leefomgeving. Straf is niet altijd het antwoord, je kunt echt beter werken aan betere opvoedingsvaardigheden aanleren, vind ik.

Veel orthopedagogische zorgcentra werken daar al mee, het hele gezin wordt meegenomen in het werkplan en die krijgen allemaal begeleiding. Er wordt daarbij veel gewerkt met video-opnames van het gezin, zodat ze er samen met een hulpverlener over kunnen praten. Het werkt niet zo dat je aan de bel trekt, dat er dan een blik agenten aan komen rennen, die de mishandelende ouders in zwart-wit gestreepte pakken in de nor gooien en de sleutel weggooien. Want dan loopt het verhaal nog triest af, met een kind in een woonvervangend tehuis, instelling, of pleeggezin. Allemaal minder wenselijk dan opgroeien met je eigen ouders, maar dan met begeleiding.

En ja, die werkt. In de krant vind je alleen de trieste uitzonderingen waarbij de hulp niet genoeg was of te laat kwam. Maar dat zijn echt de uitzonderingen hoor. En ik ben zelf een kind uit zo'n soort gezin, ik weet zelf ook niet wat dan wel geholpen had voor ons gezin. Mijn stiefvader in de gevangenis, dat was voor mij een nachtmerrie geweest, geloof het of niet. Kinderen zijn heel trouw aan hun ouders en het is traumatisch als een ouder ineens weg is. Dan denken ze ook nog dat het hun schuld is namelijk. Is hele lastige problematiek.

ik begrijp het volkomen , en bij dieren heb je " alleen maar " de dierenbescherming , te weinig voor dieren , vind ik .

Pakdebal schreef:

Corneliana schreef:nooit zonder medeweten van de mensen over wie het gaat.
als ik het nodig vind zal ik echt wel bellen hoor maar dan nooit stiekem. stiekem is altijd verkeerd. als je iets goeds doet hoef je het niet te verbergen en iets kwaads laat je maar.

sorry, hier ben ik het niet met je eens , aangezien er zoveel zijn hier, die geen advies van derden willen aannemen over hun hond .
dus
wat krijg je als antwoord , ook al wordt het kind of dier in elkaar geslagen ?.. " Waar bemoei je je mee ? " .

Alsjeblieft. Alsjeblieft. Zou je even je mond willen houden? Ik word er inmiddels wat onpasselijk van

Marion. schreef:

Pakdebal schreef:

Corneliana schreef:nooit zonder medeweten van de mensen over wie het gaat.
als ik het nodig vind zal ik echt wel bellen hoor maar dan nooit stiekem. stiekem is altijd verkeerd. als je iets goeds doet hoef je het niet te verbergen en iets kwaads laat je maar.

sorry, hier ben ik het niet met je eens , aangezien er zoveel zijn hier, die geen advies van derden willen aannemen over hun hond .
dus
wat krijg je als antwoord , ook al wordt het kind of dier in elkaar geslagen ?.. " Waar bemoei je je mee ? " .

Alsjeblieft. Alsjeblieft. Zou je even je mond willen houden? Ik word er inmiddels wat onpasselijk van

Helemaal rechtsbovenin van IE op het kruisje klikken....



Op Tabbladen sluiten klikken, et voilà. Onpasselijkheid opgelost

smoekie schreef:

Marion. schreef:Alsjeblieft. Alsjeblieft. Zou je even je mond willen houden? Ik word er inmiddels wat onpasselijk van

Helemaal rechtsbovenin van IE op het kruisje klikken....



Op Tabbladen sluiten klikken, et voilà. Onpasselijkheid opgelost

oh ik heb Marion in de negeer , nu zie ik weer wat ze schrijft , dat jij nog er op reageert < Smoekie .

maar ik snap je wel, ze moet helemaal hier maar weg zijn .. goed

Nee, ik heb een hekel aan dergelijke bemoeizucht...

Fizgig schreef:

Pakdebal schreef:

Corneliana schreef:nooit zonder medeweten van de mensen over wie het gaat.
als ik het nodig vind zal ik echt wel bellen hoor maar dan nooit stiekem. stiekem is altijd verkeerd. als je iets goeds doet hoef je het niet te verbergen en iets kwaads laat je maar.

sorry, hier ben ik het niet met je eens , aangezien er zoveel zijn hier, die geen advies van derden willen aannemen over hun hond .
dus
wat krijg je als antwoord , ook al wordt het kind of dier in elkaar geslagen ?.. " Waar bemoei je je mee ? " .

Ik snap heel goed dat je dat denkt. Maar het is niet zo zwart-wit en simpel. Als een ouder een kind mishandeld in Nederland, wordt het kind niet meteen permanent uit huis geplaatst. De ouder wordt meestal ook niet meteen vastgezet, er moet eerst een proces zijn en een veroordeling. En dan nog, de werkwijze is meestal zo dat men ernaar streeft het kind weer bij de ouders terug te plaatsen. Dat vind ik zelf ook de beste werkwijze want mensen kunnen met begeleiding vaak echt wel hun gedrag verbeteren. Je hebt altijd de uitzonderingen natuurlijk, helaas. Maar de meeste ouders kunnen echt betere ouders worden door therapie en gezinsbegeleiding. Een kind permanent uit huis plaatsen, doet men alleen als het echt niet anders kan. Kinderen gedijen gewoon het beste bij hun eigen ouders, in hun eigen leefomgeving. Straf is niet altijd het antwoord, je kunt echt beter werken aan betere opvoedingsvaardigheden aanleren, vind ik.

Veel orthopedagogische zorgcentra werken daar al mee, het hele gezin wordt meegenomen in het werkplan en die krijgen allemaal begeleiding. Er wordt daarbij veel gewerkt met video-opnames van het gezin, zodat ze er samen met een hulpverlener over kunnen praten. Het werkt niet zo dat je aan de bel trekt, dat er dan een blik agenten aan komen rennen, die de mishandelende ouders in zwart-wit gestreepte pakken in de nor gooien en de sleutel weggooien. Want dan loopt het verhaal nog triest af, met een kind in een woonvervangend tehuis, instelling, of pleeggezin. Allemaal minder wenselijk dan opgroeien met je eigen ouders, maar dan met begeleiding.

En ja, die werkt. In de krant vind je alleen de trieste uitzonderingen waarbij de hulp niet genoeg was of te laat kwam. Maar dat zijn echt de uitzonderingen hoor. En ik ben zelf een kind uit zo'n soort gezin, ik weet zelf ook niet wat dan wel geholpen had voor ons gezin. Mijn stiefvader in de gevangenis, dat was voor mij een nachtmerrie geweest, geloof het of niet. Kinderen zijn heel trouw aan hun ouders en het is traumatisch als een ouder ineens weg is. Dan denken ze ook nog dat het hun schuld is namelijk. Is hele lastige problematiek.

mee eens.
en ik geloof toch heilig ook in de naoberzorg
je kan het niet verhelpen en je hebt evengoed instanties nodig hoor.
maar instanties staan iets verder van de mensen af dan de buurvrouw of de kletstante voor mijn part. gewoon heel simpel een beetje omkijken naar elkaar kan al heel veel goed doen.