Pagina 2 van 2
Geplaatst: 27 mar 2008 11:02
door alison
wij hadden thuis een hond (ook een stafford) en een kat. daar ben ik mee opgegroeid.
ik voel me niet compleet zonder hond. mijn huis leeft pas met dieren. ik moet 'zorgen' en toen ik nog geen dochter had, kon ik al mijn 'moederliefde' kwijt aan mijn katten en hond. nu nog steeds maar ze moeten het delen met me dochtertje.
ik vind een huis met huisdieren vaak gezelliger.
mijn vriend is niet opgegroeid met dieren, hij wilde echter wel altijd al katten. daar heb ik weer minder mee al vind ik ze wel lief en leuk. Ik hoefde hem alleen maar mee te nemen naar een fokker toen hij ook ' om' was, en ook helemaal gek was op het ras.
ik denk dat wij altijd wel een hond zullen houden, misschien in de toekomst nog een erbij, het bevalt ons goed.
Geplaatst: 27 mar 2008 11:04
door M@rleen
Nee, ik ben opgegroeid zonder dieren. Toen ik een jaar of 5 was, kregen we 2 goudvissen., Die hebben maar kort geleefd, omdat mn moeder de kom niet goed schoongespoeld had, nadat ze hem met sop schoongemaakt had. Daarna nooit meer een dier in huis gehad.
Mn oma had als enige in de hele familie een hond, die is overleden toen ik 14 was, maar ik kwam daar nooit zoveel.
Heb wel een hond, sinds ik 22 ben..

Geplaatst: 27 mar 2008 11:05
door Neeltje
We hebben vroeger thuis maar 1 hond gehad van 1966 tot 1977, precies de jaren dat ik ben opgegroeid en dat was voor mij voldoende. Zelf heb ik pas m'n eerste hond, omdat ik vond dat het toen ik net op mezelf woonde niet ging (vandaar m'n 3 katten). Flat, werken, veel op vakantie. Heel blij dat ik toen inderdaad geen hond had. Nu ik tot de uhum... andere leeftijdscategorie hoor, vind ik het heerlijk.
Geplaatst: 27 mar 2008 11:11
door Eline*
Ja, wij hebben altijd dieren gehad en ook honden. Ik weet dus niet beter!

Geplaatst: 27 mar 2008 11:14
door Caro.
Ja, we hadden vroeger thuis ook altijd een hond, dus ik ben ermee opgegroeid

Geplaatst: 27 mar 2008 11:28
door M@ri@nne
Vroeger thuis 1 hondje meegemaakt.
Maar altijd geweten dat ik later als ik groot was een hond zou nemen.

Geplaatst: 27 mar 2008 11:40
door Flip
Tot mijn vierde hadden mijn ouders een keeshondje, toen hij is overleden kwam er pas na 8 jaar weer een hond.
Liefde en respect voor dieren hebben mijn ouders ons wel meegegeven, mijn opa en oma hadden een boerderij waar ik heel vaak logeerde.
Op die manier heeft mijn vader me uitgelegd dat je goed voor je dieren moet zijn omdat ze je ook wat terug geven.
Vriendschap, trouw en op de boederij betekenden de dieren inkomen en eten.
Dus als je niet goed voor je dieren bent, kostte mijn opa en oma dat hun inkomen en als hondenbaas je het respect en vriendschap van je hond.
Ik ben altijd gek op dieren geweest, helemaal op honden.
Geplaatst: 27 mar 2008 11:51
door Ilona_Diego
Ja hier ook.. vanaf dag 1 hadden we thuis al een hond.
Ik ben opgegroeid met een duitse herder!!!

Geplaatst: 27 mar 2008 11:55
door iones
Al toen ik geboren werd was er een hond. En daar groeide ik mee op. Ik had geluk dat mijn moeder een hondenliefhebber was. Als ze dat niet was geweest, was er nooit een hond in huis gekomen. Want alleen zij bepaalde in huis wat er gebeurde. De liefde voor honden heb ik overgenomen van mijn moeder kennelijk. Deels in de genen, deels in de opvoeding. Dieren met respect benaderen, als je ze plaagt moet je niet raar kijken als ze van zich afbijten en OWEE als je dan iets terug durft te doen! Mijn moeder kwam ook voor de hond op.
Toen Beatle dood was, had mijn moeder heel veel verdriet, maar ik ook. Ik was een week ziek. 2 jaar daarna kwam Bessie, die stierf toen ik 22 was, toen kwam Polleke en eigenlijk ben ik, nooit meer zonder hond geweest. Ik zou zonder hond niet willen en ik zou het niet kunnen.
Geplaatst: 27 mar 2008 12:07
door Hutsje
yep, er waren altidj honden bij ons thuis. toen ik nog vrij klein was had ik zelf al cavia's, konijnen, parkieten, een goudvis, muizen, een paard en ik heb een dwergbokje met de fles opgevoed wat verstoten was door zijn moeder.
ik ben, naast mijn moeder nog de enige van de 4 kinderen die nog zoveel met dieren heeft en honden heeft.
Geplaatst: 27 mar 2008 12:08
door Silmariën
schelsey schreef:ja, vroeger zei ik altijd, ik moet geen man, alleen honden

hoe meer hoe liever, heb nu wel een man maar ook honden, slechts 2
Precies hetzelfde eigenlijk. ^_^
Ik zag mezelf altijd al in een huisje wonen in een afgelegen gebied, met tientallen honden om me heen dribbelen. En hier is het ook een man, en 2 honden geworden.
Regelmatig kijk ik mijn vriend lief aan of we er toch niet nog een hondje bij zullen nemen, maar dan moet ik hem toch weer gelijk geven dat ons huis echt te klein is voor 3 honden.
Maar on-topic: Van kinds af aan was ik al gek op honden. Dus ik zat vaak te zeuren om een hondje, en mijn moeder wilde er eigenlijk ook wel een. Maar mijn vader wilde het absoluut niet, dus kwam er geen hond. Ik liep dan wel vaak met honden van vriendinnetjes en de buren. Een dag nadat mijn ouders waren gescheiden, zijn we direct een hondje gaan halen. ^_^ En dat was mijn Oscar, die ik ook altijd zal herinneren als het lichtpuntje in mijn verleden.
Ik weet ook nog wel dat ik vroeger een film zag, waarbij 2 mensen en hun hond in gevaar waren. Het enige waar ik aan dacht was dat de hond in veiligheid moest komen.
Dus tsja, mijn liefde voor honden is er altijd wel geweest, denk ik.
Geplaatst: 27 mar 2008 12:14
door wen
Ben altijd al een hondengek geweest en mij is het ook met de paplepel ingegoten...
Bij me moeder vroeger werdt er al getraind met boxers en kruising jachthonden.
Thuis hebben we zover ik me kan herinneren altijd honden gehad.. er werd getraind en lesgegeven geshowd en soms gefokt...
en altijd genoten van hun aanwezigheid
Ik zat dan ook vroeg elke week en vaak vaker op het traingsveld ...
dus tsja deze afwijking heb ik duidelijk van thuis meegekregen
Geplaatst: 27 mar 2008 12:43
door Rami
Mijn hele jeugd stond in het teken van dieren, zowel thuis als op de boerderij van familie, waar ik na schooltijd, in het weekend en in de vakantie te vinden was.
En hoewel mijn ouders altijd honden hadden en mijn broer en zus ook met honden zijn opgegroeid, viel ik, als nakomertje wat uit de boot. Er kwam pas weer een hond in huis toen ik een jaar of 12 was. Maar ik was wel meteen voorgoed verkocht!

Geplaatst: 27 mar 2008 13:04
door Maria67
Ik ben ook altijd al een honden/dierenmens geweest. Ik kan me een leven zonder honden niet voorstellen en ze horen ook echt bij ons gezin. Toen ik klein was hadden we ook een hondje, Trixie. Maar daar werd niet zo veel aandacht aan besteed. Hij werd voor zover ik me kan herinneren niet eens echt uitgelaten. De voordeur werd opengezet en dan moest hij zichzelf maar uitlaten. Als hij toch echt binnen moest komen stond mn moeder bij de voordeur te rammelen met de koekjestrommel, anders kwam hij niet

.
Mijn interesse is pas echt begonnen toen we getrouwd waren. Ik was in verwachting van onze zoon toen we onze eerste Airedale Terrier kochten, zijn naam was Mando. Een paar jaar later kwam Lisa erbij (ook een Airedale) en nu hebben we Pebbles en Sara (beide westies).
De honden die we hebben (gehad) zijn (waren)altijd heel speciaal, ze hebben allemaal wel iets bijzonders. En van elke hond is zijn wel weer mooie verhalen te vertellen. Maar ik denk dat dat voor ieder baasje geldt. Eigenlijk zou ik er eens een boek over moeten schrijven maar ja, ik vrees dat dat alleen maar leuk is voor onszelf

...
Geplaatst: 27 mar 2008 13:16
door Living XL
Ja, altijd al helemaal hondengek geweest, maar helaas door omstandigheden thuis (verstandelijk gehandicapte zus)
hebben mij ouders bewust nooit een hond genomen.
Dus ja, veel buurhonden werden door mij uitgelaten.
(onverantwoordelijk, ik weet het, zou het zelf ook nooit toelaten, maar ja, ik plukte er toen wel de vruchten van)
Dus toen de mogelijk er was om een hond te nemen toen ik samenwoonde, is die er ook meteen gekomen.
Moet er niet aan denken dat er hier nooit meer een hond zal rondlopen....
Geplaatst: 27 mar 2008 14:03
door Zoek stok!
Mijn vader heeft niks met dieren en m'n moeder is er bang voor. Ik ben zelf van kleins af aan erg met plantjes en dieren bezig geweest. Van wie ik dat heb, geen idee

Geplaatst: 27 mar 2008 14:14
door *kelly*
Vanaf dat ik geboren ben hebben wij al dieren en dus ook een hond... Ik weet dus niet beter en mijn liefde voor dieren is er dus met de spreekwoordelijke paplepel ingegoten
Maar omdat je met dieren opgroeid wil dat natuurlijk niet automatisch zeggen dat je echte dierenliefde ontwikkeld, mijn zusje bijvoorbeeld is precies hetzelfde groot gebracht als ik, maar zij heeft er véél minder mee

Geplaatst: 27 mar 2008 14:19
door Lucia
Wij hebben nooit een hond gehad, mijn zus is overal allergisch voor.
Maar ik ben altijd een hondenmens geweest, ging met de hond van de buurvrouw wandelen, naar mensen in de familie met honden, etc.
Mijn ouders hadden er overigens nooit echt heel veel mee. Maar nu Milo er is zijn ze ook wel heel erg dol op hem hoor.
Geplaatst: 27 mar 2008 14:23
door Daisy@
Ik ben geboren en toen was een hond. Ook poezen, konijnen, kippen etc gehad altijd. (niet alles gelijk, maar door de jaren heen)
Jaren bij m'n ouders thuis geen hond gehad, maar tóch weer op den duur.
Dus ja, ik ben altijd een honden (dieren) mens geweest. Ik weet niet beter of ze horen bij me. Was zo en zal ook wel zo blijven.
Geplaatst: 27 mar 2008 14:30
door fabienne s
wij hebben thuis altijd wel honden(jes)gehad maar niet echt serieus mee in de weer,mijn vader was ook heel makkelijk in herplaatsen van de honden(stabij waar mijn broertje bang voor was en een golden omdat hij weg liep om andere honden even op te knappen)wel altijd konijnen,cavia's en katten gehad.bijna 13 jaar geleden kwam ruby en dat was de eerste hond waar we echt serieus mee aan de gang gingen en eigenlijk meer voor mij als dan voor mijn ouders zelf en de liefde voor de honden is altijd gebleven.
Geplaatst: 27 mar 2008 14:59
door Hughy
Ja, altijd een hondenmens geweest. Toen ik geboren werd hebben mijn ouders mij direct bij onze hond neergelegd, toen een hovawarter.
Later een duitse herder gehad, bij mijn ouders.
Toen ik trouwde heb ik expres gewacht tot de kinderen wat ouder waren. Had te vaak gehoord dat mensen de hond weg deden omdat ze het niet meer vertrouwden bij de kinderen.
Als Lemon er niet meer is (kan vrij snel gaan) dan komt er eerst geen hond weer. Ik moet i.v.m. de kosten ook werken, ben nu met mn derde jaar MWD bezig.
Lijkt me vreselijk zonder hond!
Geplaatst: 27 mar 2008 15:51
door Doglover
Ik ben geboren met dieren om mij heen. Mijn moeder is een grote dierenvriend. Er liepen al twee katten in huis. Toen ik anderhalf was gaf ik een kat een klap op zijn kop met een kaplaarsje van mij.... mijn ma zag dit en pakte het laarsje van mij af en deed hetzelfde bij mij (op een verantwoorde manier vertelde zij mij later

) Ikke begon te huilen en heb het nooit meer gedaan.... Respect voor dieren hebben, dat heeft mijn moeder mij bijgebracht op hele jonge leeftijd.
Toen ik 2 1/2 was kwam er een Bouvierpup. Na deze weer een Bouvier en een kruising...
Ik ben gek op dieren!!
Geplaatst: 27 mar 2008 17:16
door Jacksel
Toen ik klein was hadden we... euh... vissen
Laatste 3 jaar middelbare school heb ik een hamster gehad, toen een jaartje niets en daarna weer een hamster...
Toen weer niets en toen kwam Jamey
