Het HondenForum

Easy_Rider schreef:Punt is dat zo'n hondje toch wat gemist heeft in zijn leven. De inprentingsfase nl.

Je moet dat niet meer waarde geven dan het heeft.
Ja, bij de echte zoveelste generatie zwervers krijg je natuurlijker/terughoudender gedrag.
Verder komt er uit wat er in zit. Honden die de markt, trein en intratuin hebben gezien kunnen gewoon angsthazen of galbakken worden.
En honden die twee jaar in een kelder of bench hebben gezeten kunnen prima terugvallen op hun eigen open, stabiele karakter.

m

Easy_Rider schreef:Dat is ook zo Dagmar. Maar er wordt over het algemeen te makkelijk over een herplaatser gedacht.
Een herplaatser is niet altijd voor elke eigenaar geschikt en er zit over het algemeen veel werk in.
Maar ook met een pup uit een nestje bij de fokker vandaan kan het mee of tegen zitten.

Vul daar maar "hond" in. Wat zou een herplaatsers anders maken?

Maar ik denk er inderdaad vrij makkelijk over. Makkelijker dan over een pup.

Manuma schreef:

_Tiny_ schreef:Misschien verwoord ik niet goed wat ik bedoel.
Er zijn hondenmensen en er zijn mensen met honden. Die laatste groep kan inderdaad beter een bart smit hondje nemen. Maar die mensen zitten ook op internet en lezen dan hier dat ze voor een makkelijke hond in het buitenland moeten zijn want stichtingen hebben al de makkelijke honden geselecteerd. Dan zie ik bij ons in het losloopbos honden een jaar na plaatsing nog steeds 3 dubbel gezekerd met de staart tussen de poten achter hun baas aangetrokken worden die mompeld ja hij mot er maar aan wennen hoor. Ik vind het gewoon zo enorm tegenstrijdig wat ik hier lees en in de dagelijkse praktijk zie. Dan denk ik je moet niet steeds zo'n rooskleurig plaatje scheppen want dat is gewoon verkeerde voorlichting.

Als ik alleen nog maar hele rooskleurige dingen vertel over poedels elke keer als iemand daar naar vraagt wordt ik ook terug gevloten. En terecht!

Ik snapte wat je bedoelde hoor, mijn reactie was een aanvulling

Ik ken heel veel leuke, makkelijke buitenlanders maar ik kom ze vaak wel tegen in de omheinde gebieden en zelfs daar staat de eigenaar met riempje in de hand bij de uitgang te wachten op de hond Dat zijn vooral de Podenco's en kruisingen of de windhonden. Ik vind dat juist bij de Podenco, een zelfstandige jager op zicht én reuk, veel meer informatie over het ras moet staan in de advertentie. Vaak is het alleen een zielig verhaal. Het zijn in de praktijk vaak honden die wat schuw zijn in de grote buitenwereld en vooral goede weglopers.
Sinds Uma's vermissing houd ik me bezig met vermiste honden in de duinen en toevallig valt het laatste tijd mee, maar de meeste vermiste honden zijn buitenlanders die minder dan een maand in NL wonen. En ze zijn vrijwel nooit vermist omdat ze los liepen maar omdat de voordeur open stond, of de hond niet vast zat in de auto of ze zijn uit de tuin ontsnapt.

Ik denk dat er sowieso meer gewaarschuwd moet worden dat een buitenlandse hond uit angst eerder kan wegrennen.
Moritz was bij ons ook weggelopen, tot 2 x toe.
Toen wij hem ophaalden wisten we dat hij bang was, maar niet hóe bang hij was. We deden hem achterin de auto, riem lieten we om en we kwamen thuis
en deden heel voorzichtig de kofferbak open en ik greep meteen naar de riem... te laat, weg was hij
Na ongeveer een half jaar kon hij loslopen, maar hij bleef een bange hond en kon dus snel schrikken. Het loslopen was dus in rustige gebieden waar
we nauwelijks of geen mensen tegenkwamen.
Langzaam ging dat steeds beter, maar toch na zo'n jaar of 2 á 3 liep hij nog eens weg doordat hij heel erg schrok van een man op klompen. Zelfs
na die jaren kwam hij in zo'n staat van paniek dat ik hem ook niet meer kon pakken.
Uiteindelijk ben ik toen ik hem in de buurt spotte op de grond gaan zitten net zolang totdat hij heel voorzichtig naar me toe kwam.

Vanuit de stichtingen zou hier veel meer voor gewaarschuwd moeten worden dat de honden, zeker in het begin, weg kunnen lopen in hun angst
en paniek. Wat ook heel logisch is hoor, maar als je dat nog nooit meegemaakt hebt, dan besef je gewoon niet dat het gevaar zo groot is.

Ja, met dubbel zekeren tijdens het uitlaten ben je er niet. De hond moet vast in de auto, je moet deuren pas open doen als je zeker weet dat de hond niet bij die deur kan komen. (En nee, ook niet met een hekje want ze zijn er zo overheen.) Mijn ervaring is dat dat na een week of 2/3 al minder wordt.
En ze zijn vliegensvlug Een grote hond als Cody (zo'n 65cm) wordt ineens zo klein dat hij onder mijn knie op hoge snelheid kan kruipen door een klein gat tussen mijn scheen en de muur. Voordat je met je ogen knippert zijn ze al weg. Nu was dit binnenshuis gelukkig

malinois schreef:Maar dat vind ik geen stikmakkelijke honden waar Hanneke het bijv over heeft...
Een stikmakkelijke hond vind ik eentje die aankomt, best even onder de indruk kan zijn maar je s avonds gewoon zonder driedubbele zekering kan mee wandelen nemen... die dan ook geen problemen heeft met andere honden of mensen. Gewoon die zich aanpast vanaf dat moment... DAT noem ik stikmakkelijk. Maar ik kan honden niet makkelijk vinden die alleen maar willen vluchten bijv. En natuurlijk zijn daar mensen voor zoals jij. Maar dat is niet iedereen die een hond neemt. Dat blijkt wel uit de hoeveelheid weglopers. Persoonlijk moet ik er niet aan denken. Ik zou t geen 10 min volhouden. Ik snap die dh baas uit je vb dus ook volledig

Een stikmakkelijke hond is een hond die je zelf als gemakkelijk ervaart en dat kan voor iedereen anders liggen.

malinois schreef:Maar dat vind ik geen stikmakkelijke honden waar Hanneke het bijv over heeft...
Een stikmakkelijke hond vind ik eentje die aankomt, best even onder de indruk kan zijn maar je s avonds gewoon zonder driedubbele zekering kan mee wandelen nemen... die dan ook geen problemen heeft met andere honden of mensen. Gewoon die zich aanpast vanaf dat moment... DAT noem ik stikmakkelijk. Maar ik kan honden niet makkelijk vinden die alleen maar willen vluchten bijv. En natuurlijk zijn daar mensen voor zoals jij. Maar dat is niet iedereen die een hond neemt. Dat blijkt wel uit de hoeveelheid weglopers. Persoonlijk moet ik er niet aan denken. Ik zou t geen 10 min volhouden. Ik snap die dh baas uit je vb dus ook volledig

Ja, maar er zijn zó veel verschillende buitenlandse herplaatsers en wat voor de één stikmakkelijk is, kan voor een ander om wat voor reden dan ook minder makkelijk zijn.
Jij zou waarschijnlijk Yogui (herderkruising), die nu bij mij in de opvang zit, een stikmakkelijke hond vinden. Totaal niet bang, overal meteen op zijn gemak, super baasgericht, zeer sociaal met andere honden, leergierig, speelt graag, dol op apporteren en balletjes, loopt prima los en is gehoorzaam. Dat hij niet zo graag direct door vreemde mensen bepoteld wordt zonder eerst rustig kennis te maken, zou voor jou waarschijnlijk ook geen enkel probleem zijn. Maar dat kan voor iemand anders wel weer lastig zijn.

Easy_Rider schreef:Dat is ook zo Dagmar. Maar er wordt over het algemeen te makkelijk over een herplaatser gedacht.
Een herplaatser is niet altijd voor elke eigenaar geschikt en er zit over het algemeen veel werk in.
Maar ook met een pup uit een nestje bij de fokker vandaan kan het mee of tegen zitten.

Wist je dat de meeste pups gekocht bij een fokker weggedaan worden door hun eigenaren? En wist je dat de meeste buitenlandse honden bij hun eigenaren blijven? Dus de kans dat de gekochte pup niet bevalt of dat het anders loopt is groter dan bij de volwassen herplaatser. Ik heb ooit gelezen dat meer dan 50% van de gekochte pups in Nederland uiteindelijk moet verkassen naar een nieuwe baas.

Voordeel van een volwassen hond is dat je ermee kan communiceren als hond. Dus ken je hondengedrag een beetje dan kan je vanaf dag 1 werken aan de hond. Bas was en is een hele makkelijke hond. Maar dat wil niet zeggen dat ze dat vanzelf was en dat ze geen enkele aanzet tot probleemgedrag had. Zet Bas bij keffertjes en ze keft de hele dag mee. Zet Bas bij een waakse hond en ze blaft om alles. Zet Bas bij een te softe eigenaar en ze valt uit naar honden. Toen ik haar net had viel ze zelfs wel eens uit naar mensen. En ze had grote angst en wilde ook regelmatig vluchten voor stilstaande auto's en hardlopers bv. Maar omdat ze een volwassen hond was kon ik meteen gedrag afkappen op een volwassen manier. Zaten we in een cafe of op een terras dan ging ze blaffen en grommen naar andere honden. HE! MAG NIET! En desnoods een kleine correctie erbij. Ben jij gek! Wegrennen voor mensen, hup aan de riem, schouders naar achter en doorlopen. Ik kon haar echt alles leren in een paar dagen omdat ze een uitgegroeide volwassen hond was. Ze was daardoor bereikbaar en trainbaar. Persoonlijk vind ik dat 10 keer makkelijker dan een pup met alle emoties, afleiden, onbereikbaarheid en het feit dat ze vaak blijven uitproberen en lastiger op andere gedachtes te brengen zijn.

Het allergrootste voordeel van een volwassen herplaatser voor mij is dat je er meteen aan kan geven wat ze nodig hebben. Lopen lopen en nog eens lopen. Naar het bos, de polder, door de wijk, mee naar bouwmarkten, dierenwinkels etc. Niet wagenziek, geen gezeik. Bas is meteen toen ze kwam lekker mee gegaan naar de polder. Een hond die moe is en bewogen heeft is al sowieso veel makkelijker op te voeden. Ik hou van wandelen dus het is geen offer maar een genot. Helaas mag een pup nog niet veel wandelen dus je hebt vaak te maken met een diertje dat vol energie zit en waar je bijna gek van wordt. In de bench om af te koelen ed. Daar kan ik niks mee want dat diertje leert niks op dat moment. Ik ga liever een uur naar de polder en daarna naar een terrasje om mijn hondje het grommen naar andere honden af te leren.

Ik weet dat dat persoonlijk is maar ik communiceer en lees volwassen honden veel makkelijker. En dus heb ik liever een volwassen hond met een issue dan een pup die blanco is. Tenzij de pup van een heel simpel ongecompliceerd ras is. Geef me een Italiaans greyhound pupje en het komt prima in orde. Maar geef me een kruising chow chow x RR dan vraag ik me af of ik daar niet heel veel stress van krijg als hij ineens bang is of gaat happen naar kinderen of wat dan ook. Ik weet gewoon niet hoe ik dat moet aanpakken bij een pup.

laeken schreef: Wist je dat de meeste pups gekocht bij een fokker weggedaan worden door hun eigenaren?

Gewoon pups in het algemeen. Charlie was een herplaats pup, tibbe en pjotr hebben vanaf het prille begin in de opvang gezeten en vervolgens een baas gehad en terug naar de stichting gekomen.
Het is ook moeilijk, vind ik dan.
Had eerder een volwassen herplaatser gehad en weer moeten herplaatsen naar vrienden.
Die hond was na flink wat werk heel makkelijk, vrij, zelfstandig. Ik was er om hem te voeren, naar het bos te sukkelen en hij zag het als zijn taak huis en haard te beschermen.
Maar hij had me niet nodig.
Hij had een beschutte ligplaats, een voersilo, ging af en toe eens naar de buurvrouwen voor koek en aai.
In principe had ik een week weg kunnen blijven zonder dat het hem een biet interesseerde.

Een pup viel me zwáár tegen. Bij mij was ze 10 x rustiger dan bij de vorige eigenaren, maar nog een soort tasmaanse duivel.
En dan de verantwoordelijkheid. Dat jij zo'n babyhondje kunt maken of breken, dat je alles daar omheen moet gaan plannen.
Ik snap best dat mensen zich er op verkijken en na een tijd besluiten dat het toch wel heel (te) anders is dan verwacht.