Moderator: moderatorteam
Kijk, zonder stuiteren, met wachten en glunderenJaap* schreef: Het enthousiasme gaat er niet af hoor, ze gaat dan voortaan alleen met glunderoogjes naar je kijken wanneer ze (eindelijk eens) mag in plaats van hyperen
Als ze gaat hyperen stop je meteen met alle actie, als ze dan wat verbouwereerd kijkt probeer je het opnieuw, net zolang tot ze begrijpt dat ze gewoon even moet wachten
(misschien duurde de "vast" oefening wat lang en had ze er een beetje tabac van ) 
Toen ik het opschreef zag ik jouw haren al gaanInge O schreef:ranetje schreef:Ita heeft eerst de volgoefening gedaan en daarna moest het officiële "vast" geoefend worden.
Een oefening om de hond duidelijk te maken dat apporteren een serieuze zaak is.
Ik heb dat thuis al met diverse blokken en dummy's rustig aan geleerd aan Ita dus die heeft er geen probleem mee.
Het grappige (als je dat zo mag noemen) is dat veel honden wel een apportje komen brengen, maar als je ze een dummy voor houdt nemen ze die niet aan.
Er waren in het groepje dus veel honden die werden gedwongen om het apport vast te houden.
Ik blijf daar toch moeite mee hebben
Gelukkig dus maar dat Ita meteen vastpakte en er geen discussie over hoefde te worden gevoerd. Want ik voel niet veel voor het soort dwang dat anders volgens de trainer had gemoeten.
)Ita gaat heel goed vooruit met markerenInge O schreef:ranetje schreef:Alleen even nog een kleine discussie gehad over het moment van belonen als Ita met het apport komt.
Ik beloon meteen nadat ze het apport heeft afgegeven. Daarna lijn ik haar aan en gaan we iets anders doen.
Volgens de trainer moest ik pas belonen als de hele oefening klaar was en dus pas als ze was aangelijnd.
Voor mijn gevoel beloon ik dan niet het apporteren, maar het aanlijnen.
Dus ik vind dat nu nog even niet zo'n goed idee.
maar ita's markeren gaat dus wel goed nu
Klinkt goed allemaal... Met veel plezier (niet alleen hij, ik gelukkig ook ) en volop kwispelstaartend.. Hij vond het geweldig 
Zou het niet wat zijn om de voerdummy als beloning te gebruiken? Dus dummy-met -vel goed geapporteerd, dan de voerdummy werpen?Moniek B. schreef:Gaat mooi met Ita zo te horen!
Bij mij gingen de haren ook overeind toen je het schreef over het gedwongen vast en los. Ik heb het ze gelukkig bij mij op de training nog niet zien doen en ik was gisteren erg blij met de opmerking van mijn trainer dat we zeker geen druk op Ean moeten zetten. Pfff... toch wel fijn als je iemand voor de groep hebt staan die je hond een beetje snapt.
Over de kleine zwarte gesproken; we hebben in elk geval een ingang gevonden om het apporteren wat leuker te maken. Een konijnenvel om de dummy was de truc! Toen die er eenmaal omheen zat, deed hij twee keer een markeerkeerapport vol enthousiasme, liet hij zich vooruitsturen op de dummy (ongeveer 15 meter) en zelfs de eerste keer verloren zoeken ging volgens het boekje
Blijkbaar zijn we toch ergens wel vooruit gegaan, want voor zijn wisselperiode hielp een velletje om de dummy heen nog niets. Maar nu was het de sleutel. Nu is er vier weken geen training (vakantie van de trainer+wat wedstrijden en zo) dus tijd om zelf te oefenen. Ga nog wel gewoon met de voerdummy aan de slag in combinatie met een konijnenvel had ik zo bedacht. Zodat als ik het vel aan het afbouwen ben, ik nog steeds de voerdummy als superinteressant en leuk achter de hand heb om Ean daarmee te motiveren op de dummy zonder vel. Of is dat teveel van het goede denken jullie?
Wat gaat het toch goed met die kleine Itaranetje schreef:Toen ik het opschreef zag ik jouw haren al gaanInge O schreef:ranetje schreef:Ita heeft eerst de volgoefening gedaan en daarna moest het officiële "vast" geoefend worden.
Een oefening om de hond duidelijk te maken dat apporteren een serieuze zaak is.
Ik heb dat thuis al met diverse blokken en dummy's rustig aan geleerd aan Ita dus die heeft er geen probleem mee.
Het grappige (als je dat zo mag noemen) is dat veel honden wel een apportje komen brengen, maar als je ze een dummy voor houdt nemen ze die niet aan.
Er waren in het groepje dus veel honden die werden gedwongen om het apport vast te houden.
Ik blijf daar toch moeite mee hebben
Gelukkig dus maar dat Ita meteen vastpakte en er geen discussie over hoefde te worden gevoerd. Want ik voel niet veel voor het soort dwang dat anders volgens de trainer had gemoeten.
Het is mijn ding ook niet en ik vraag me nog steeds af of honden daardoor nou echt het belang van apporteren gaan inzien.
Daar zeg ik zelf al nee op, maar ik beoefen geen jacht in de praktijk.
En juist door de praktijkmensen wordt er zo veel nadruk opgelegd dat het apport moet en dus onder dwang moet worden aangeleerd
Het zou naar mijn idee kunnen betekenen dat de hond "in zicht" van de baas apporteert, maar buiten zicht liever zijn eigen plan gaat trekken als er een beetje stevig karakter in zit
Als een hond het dwangmatig vast en los heeft gehad en hij neemt het korte apport niet op, is er een beste kans dat die hond zo sterk onder druk is gezet, en/of zo gevoelig is, dat hij in het zicht van de baas niet meer kan werken.
Dat is dan weer de andere kant van het verhaal.
Zo'n hond gaat dan allerlei kalmeringssignalen uitzenden (o.a. snuffelen om de dummy heen zonder hem op te nemen).
Beide verschijnselen heb ik gezien, maar of die honden onder dwang een "vast" hadden aangeleerd weet ik niet.
Het is dus al heel "hondafhankelijk" lijkt me of je die oefening met een hond zou kunnen doen.
(Even afgezien van de noodzaak, want die zie ik nog steeds niet
Ita gaat heel goed vooruit met markerenInge O schreef:ranetje schreef:Alleen even nog een kleine discussie gehad over het moment van belonen als Ita met het apport komt.
Ik beloon meteen nadat ze het apport heeft afgegeven. Daarna lijn ik haar aan en gaan we iets anders doen.
Volgens de trainer moest ik pas belonen als de hele oefening klaar was en dus pas als ze was aangelijnd.
Voor mijn gevoel beloon ik dan niet het apporteren, maar het aanlijnen.
Dus ik vind dat nu nog even niet zo'n goed idee.
maar ita's markeren gaat dus wel goed nu
Die dummy van de dummylauncher is wel wit
En het veld waar we trainden was kortgeknipt gras.
Dus 100% zeker ben ik er nog niet van.
Rustig aan de oefening moeilijker maken dan komen we er wel
Een genot om te lezen allemaal! ; ook niet mijn ding op die manier zoals je weet Toen Dante nog pup was, was er eens een Bracco-dag met een jachttraining en werd ook gepropageerd om de dummy in de bek te duwen en vast te houden. Alleen moest dat niet bij hondjes die nog aan het wisselen waren.. Ik wist toen nog de ballen van jachttraining, maar wist een ding zeker; dít was niet mijn manier 
. Maar het maakt je wel huiverig als nieuwbakken jachthondeigenaar om jachttraining te gaan volgen over wat nou de beste manier was, een jachthondpup aangelijnd te houden of juist los te laten het eerste jaar. Nu krijg ik niet de indruk dat je Ita veel aangelijnd hebt (of het ik dat mis?), wat zijn nu je bevindingen wat betreft het in de hand houden van haar? Zou kunnen natuurlijk. Maar... het terugbrengen gaat eigenlijk wel. Als ie maar eenmaal de dummy gehaald heeft! Tot nu toe (zonder vel) was het dus zo dat ie maar bar weinig interesse in die hele dummy had. Maar als ie hem had, dan bracht ie hem...Moon schreef:Zou het niet wat zijn om de voerdummy als beloning te gebruiken? Dus dummy-met -vel goed geapporteerd, dan de voerdummy werpen? Dat werkte bij Dante goed; om de vaart en het enthousiasme er in te houden
Maar ik heb vanaf dag 1 mijn pups los. Wel bepakt en bezakt met koekjes en lekkers en oren en ogen voor en achter maar ze gaan wel los. Nu denk ik wel dat het nogal wat scheelt of je een retriever of een hond zoals die van jullie hebt, maar toch. De retriever valt ook onder de noemer jachthondenpup toch? Dante had precies hetzelfde probleem; dummies vond hij niets aan, niet de moeite om naar toe te lopenMoniek B. schreef: Zou kunnen natuurlijk. Maar... het terugbrengen gaat eigenlijk wel. Als ie maar eenmaal de dummy gehaald heeft! Tot nu toe (zonder vel) was het dus zo dat ie maar bar weinig interesse in die hele dummy had. Maar als ie hem had, dan bracht ie hem...
Enne.. ik ben dan wel geen Ranetje
Met velletje werd het al interessanter, maar toen hij als 'toetje' een voerdummy mocht halen werd van lieverlee de interesse in de 'veldummy' ook groter. En dan heeft het alles te maken met de passie om achter wild aan te gaan (en je als baasje hulpeloos staat te wachten 
). Ik zal eens kijken of ik het topic nog kan vinden (moet je wel een avondje voor uittrekken ) http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewto ... chthondpupMoon schreef: Ik zal eens kijken of ik het topic nog kan vinden (moet je wel een avondje voor uittrekken )
NouInge O schreef:marijkeMoon schreef:Nog even een ding waar ik zeer nieuwsgierig naar ben; voor je Ita kreeg hebben we wel eens bladzijden lang geouwe-je- weet -welt?!
15 blz. lang over hetzelfde onderwerp en aan het eind tot de conclusie komen dat je het nóg niet weet 
(en dit was niet eens het enige forum waarop we dit onderwerp onder de loupe hebben genomen ). Inge O schreef:Moon schreef:NouInge O schreef:marijkeMoon schreef:Nog even een ding waar ik zeer nieuwsgierig naar ben; voor je Ita kreeg hebben we wel eens bladzijden lang geouwe-je- weet -welt
(en dit was niet eens het enige forum waarop we dit onderwerp onder de loupe hebben genomen
Maar zonder dollen; Nettie is nu degene die een opgroeiende STAANDE jachthondpup heeft. Ben echt heel benieuwd hoe het staat met het najagen van wild en zo. Natuurlijk allemaal uit eigenbelang; hoe om te gaan met mijn toekomstige pup
ik kan me het topic ook nog wel herinneren hoor - ben ook benieuwd wat nettie ondertussen nog bijgeleerd heeft
) 
Ik zou die voerdummy gewoon eens een tijdje als enig apportje gebruiken denk ik (niet als verloren zoekMoniek B. schreef:Blijkbaar zijn we toch ergens wel vooruit gegaan, want voor zijn wisselperiode hielp een velletje om de dummy heen nog niets. Maar nu was het de sleutel. Nu is er vier weken geen training (vakantie van de trainer+wat wedstrijden en zo) dus tijd om zelf te oefenen. Ga nog wel gewoon met de voerdummy aan de slag in combinatie met een konijnenvel had ik zo bedacht. Zodat als ik het vel aan het afbouwen ben, ik nog steeds de voerdummy als superinteressant en leuk achter de hand heb om Ean daarmee te motiveren op de dummy zonder vel. Of is dat teveel van het goede denken jullie?
) en hem daarna inzetten als "happy dummy" dus als beloning als hij je een apport heeft gebracht 
. Ik heb geloof ik nog nooit zo hard gerend om bij hem te komen! Voor ik bij hem was was hij al gevallen en bleef gelukkig liggen in het gras. Maar het risico van rollen in de sloot was hier wel heel groot :N: 
Ik gebruik daarvoor de zweetlijn.bydevries schreef: Leuk Nettie om je verslagen over Ita te lezen. Ze doet het wel super goed allemaal
Dat gedoe met een lange lijn had ik ook altijd. Slingerde zich vast om boompjes en dikke graspollen waarna Vita nog een paar keer ging draaien en compleet vast zat.
Ik heb sinds kort een ronde leren lijn zonder handvat die is helemaal top
Ze kan echt overal tussendoor zonder vast te zitten, mocht ze ergens op voorstaan dan
hangt er nog 8 meter lijn achter haar aan om te voorkomen dat ze na het samen uitstoten van de fazant ze er achteraan gaat.
. Als hij bijkomt lijkt hij altijd 'opgelucht' of zo . Dat uit hij dan door als een idioot tegen me op te springen :N: . En dat laat zijn sporen na.. Dus bij het naar huis lopen zag ik er enigszins raar uit Nou mooi is dat; denk ik gebruik te kunnen maken van een ervaringsdeskundige, heb ik er nog niks aanranetje schreef:Inge O schreef:Moon schreef:NouInge O schreef: marijke
Maar zonder dollen; Nettie is nu degene die een opgroeiende STAANDE jachthondpup heeft. Ben echt heel benieuwd hoe het staat met het najagen van wild en zo. Natuurlijk allemaal uit eigenbelang; hoe om te gaan met mijn toekomstige pup
ik kan me het topic ook nog wel herinneren hoor - ben ook benieuwd wat nettie ondertussen nog bijgeleerd heeft
Om meteen maar even het onderscheid nog te benadrukken voor Moniek.
Een op jacht gefokte staande jachthond beschikt over ietsje meer "zelfstandigheid" in zijn karakter dan een retriever (zelfs dan een Flatcoated
En nou een antwoord
Dat heb ik niet
Ita is met zo veel dingen een zo totaal andere pup, dat ik haar met geen mogelijkheid kan vergelijken met horizonflitser Rana in dat opzicht.
Ze komt (nog steeds) als ik fluit.
Als ze achter Rana aan rent als die zonder toestemming een veld in vliegt (wat af en toe nog steeds voor komt :M: ) is een kort "NEE Ita hier" voldoende voor een onmiddellijke terugkeer om bij mij de jackpot komen halen
Dus net als bij Rana heb ik bij Ita gewoon alleen maar een zak lekkers en een fluit meegenomen en Ita los gelaten.
Ita blijft veel dichter bij me dan Rana en zoekt me veel sneller weer op als ze even ergens blijft snuffelen.
Daar komt nog een extra punt bij wat een lange lijn moeilijk zou maken.
Ita slaagt er steevast in om binnen 5 minuten grote overeenkomst te vertonen met een rollade als ze aan een lange lijn zit. :N:
Ik heb het een keertje geprobeerd om zo met haar op zoek te gaan naar fazanten en haar dan meteen te helpen "voorstaan".
Je komt niet erg ver hoor met een opgebonden hondje
Hoi Brigitte!bydevries schreef:Jeetje Marijke wat naar weer. Een geluk inderdaad dat hij niet zo de sloot in rolde.
Je beseft maar eens te meer wat een bof je hebt met een gezonde hond als je ook de
keerzijde hebt meegemaakt.
De volgende Bracco moet maar een super gezond en braaf hondje zijn.
Leuk Nettie om je verslagen over Ita te lezen. Ze doet het wel super goed allemaal
Dat gedoe met een lange lijn had ik ook altijd. Slingerde zich vast om boompjes en dikke graspollen waarna Vita nog een paar keer ging draaien en compleet vast zat.
Ik heb sinds kort een ronde leren lijn zonder handvat die is helemaal top
Ze kan echt overal tussendoor zonder vast te zitten, mocht ze ergens op voorstaan dan
hangt er nog 8 meter lijn achter haar aan om te voorkomen dat ze na het samen uitstoten van de fazant ze er achteraan gaat.
Hoewel het met Dante verder ook erg goed gaat hoor. Die epi-aanvallen zijn momentopnamen (bij Dante dan); even heel naar maar daarna gaat hij weer gewoon verder met zijn leventje. Mank lopen vind ik een heel ander verhaal, maar daar is nu geen sprake van gelukkig. Bij de heel jonge Dante heb ik ook getracht (ivm zijn jachtgedrag) om met een lange lijn te lopen. Ik hield het gewoon niet vol.. Idd het rolmops-effect en om bomen en struiken gedraaid. En owee als er een andere hond aankwam, dan vond ik het nog gevaarlijk ook (voor baasjes en honden); was bang voor blessures ivm draad die om pootjes draaide en zo :N: . Dus toen Dante langdurig aangelijnd moest lopen (ivm zijn lich. problemen) heb ik zo'n flex-apparaat gekocht. Maar daar heb je natuurlijk niet zoveel aan als je wilt trainen met je hond. Ita slaagt er zelfs in om zich in een lijn te wikkelen als deze los achter haar aan sleeptMoon schreef:Over die lange lijn; dat vond ik ook zo'n ramp
Wat trouwens wel een klein beetje hielp was een tuigje, heb ik gemerkt. Dan ging de draad (ook bij de gewone lange lijn) naar mijn idee toch wat minder makkelijk om de poten.
Maarrr ik heb gewoon een broertje dood aan aangelijnde wandelingen
Dus ik duim dat het met mijn toekomstige pup maar weinig nodig zal zijn
Elke hond is toch weer anders dat blijkt maar weer eensMoon schreef:Nou mooi is dat; denk ik gebruik te kunnen maken van een ervaringsdeskundige, heb ik er nog niks aan
Tja, dan moet ik maar afwachten en tegen die tijd hoop ik dat dit topic nog bestaat zodat je me schriftelijk cursus kunt geven
Daarna nog een keertje gedaan met de voerdummy, die houden we er voorlopig wel in natuurlijk. Ook nog gewerkt met een dummy met konijnenvel eromheen, dat is geen enkel probleem. Ja echt, een flatje die niet zwemt... poedelen wil hij wel, maar als hij geen bodem meer voelt wil ie niet verder. Maar goed; dat zal ook vast nog wel komen Moniek B. schreef:Even een update-je over de training met Ean...
het gaat als een speer
Ik heb de afgelopen twee weken volop de voerdummy gebruikt; tijdens de wandelingen gebruikte ik de voerdummy als 'bron' voor de beloningen voor het komen, opletten, volgen enzovoort. Elke keer kwam zijn snoepje uit de voerdummy. Nadat hij een paar keer had gezien dat Aisha een beloning kreeg uit de dummy als ze hem opgehaald had, kreeg hij nog meer interesse... aan de dummy die ik in mijn handen hand snuffelen etc. Als hij dat deed, gooide ik de dummy weg en .. hij ging hem halen
Weer snoepje uit de dummy als belonig natuurlijk
Vorige week tijdens een eigen trainingssessie eens een markeerapportje opgegooid met de voerdummy, zonder dat hij hoefde te blijven zitten en zonder commando. Ging als een speer. De poging met de gewone dummy was daarna ook succesvol! Daarna natuurlijk gestopt
Ben de hele week doorgegaan met de beloningen uit de voerdummy en voila; vandaag tijdens de training pakte hij keurig netjes de gewone dummy, ook na het wachten op het commando
Dus; lekkere vooruitgang en hij vindt het nu geweldig leuk. We komen er wel, bedankt voor de tips allemaal!
Nu nog de laatste hindernis; zwemmen....
Wat geeft dat een kick hè als je je hond zo lekker ziet werken (èn genieten!). . ) Let hier wel mee op.Moniek B. schreef:Ben ook blij dat het gelukt is, had er toch een beetje een hard hoofd in.. In mijn beleving was apporteren iets wat aangeboren is of niet. Wat je dus wel kunt bijschaven maar de drive moet er in zitten. Daarom was ik ook erg blij toen hij wel wild en velletjes ging meenemen; toen had ik de hoop dat ik de dummy ook interessant zou kunnen maken en dat is dus gelukt
Het niet willen zwemmen geeft me een beetje hetzelfde gevoel; oeps... zal die dat ooit wel gaan doen? Maar ik weet ook dat het inderdaad net als bij Rana nog kan komen dus ik moet maar gewoon even geduld hebben
Wat ik wel doe is Aisha en Gin (de grote vriendin van Ean) laten apporteren in het water en Ean laten kijken. Ook voor hem gooi ik wel een dummy in het water zonder een commando... Haalt ie hem niet, prima. Dan gaat Aisha of Gin. En ik hoop dat dat hem ook nog wat stimuleert. Maar we wachten af!
Allereerst; erg aardig dat je naar hem vraagt! Doel je op de epi-aanval? Ik ben erg blij met het feit dat Dante altijd heel snel herstelt na zo'n insult. Na een half uurtje of zo is er niets meer aan hem te merken. En dan 'vergeet' ik het weer tot de volgende aanval..Moniek B. schreef: Marijke, hoe gaat het inmiddels met Dante?
) was altijd een van de traagste en Dante vindt dat híj voorop moet lopen. Met het gevolg dat hij steeds maar heen en weer liep om te kijken of ik er nog was . Hij heeft dus heeeel wat kilometertjes afgelegd.. (én genoten!). Behalve dat hij 's avonds total loss was, geen manklopen of wat ook Alleen maandag hinkte hij even bij het opstaan maar daarna niet meer gelukkig. Dus ik kan gerust zeggen dat het heel erg goed met hem gaat (klopt ondertussen op ongeverfd hout ). . Alleen een keer ging hij op een akker achter een haas aan. Maar zodra deze in het struikgewas aan de rand verdween keerde hij weer om Dat daardoor de behoefte niet zo groot meer is? Of zou hij het te druk hebben gehad met het 'bij elkaar houden van de roedel' (is niet zo een 'staande jachthond-ding', meer iets voor herders lijkt mij ). Maar goed, het was zeer relaxed allemaal 