Je hebt herders en herders. Ik ben nu aan mijn 6e Herder toe en er is er geen 1 hetzelfde.
Deze 6 hadden allemaal 1 overeenkomst, t waren werkhonden en allemaal KNPV gecertificeerd.
En ik was van allemaal de tweede, of derde eigenaar. Daardoor kan ik volmondig be-amen dat herders bijzonder makkelijk herplaatsbaar zijn. Ik heb er eentje gehad die na 8 weken bij mij niet meer benaderbaar was door zijn vorige baas. Ik was zijn nieuwe baas en zijn enige.
Ik ben een slechte baas want ik kan niet herplaatsen. Ik kan gewoon domweg geen afscheid nemen. 2 honden moesten weg. 1 Herder, want die was niet geschikt voor t werk, en eigendom vd baas dus daar had ik geen zeggenschap over en 1x een eigen hond die mijn zoontje in het gezicht had gebeten en herplaatst is naar de hemel op aarde. Maar het is 1 vd ergste dingen die ik ooit moest doen. Ik ben er gewoon niet geschikt voor. Rij 6 jaar later nog met buikpijn langs de plek waar hij is gaan wonen.
En waarom noem ik mezelf dan een slechte baas? Omdat ik bv bij een van mijn honden pas na jaren zag dat deze wss veel gelukkiger was geweest als ik hem had geplaatst op een terrein waar hij had kunnen waken en heersen. Ipv hem in huis te leggen als huishond (een Herder dus) , maar ik zag dat niet omdat ik van mezelf uit ging én ik hem niet kon missen. Ik heb hem daar in feite te kort mee gedaan. Hij had een leven als God in Frankrijk, maar was wss liever aan het werk gegaan op zijn eigen terrein.
Maar ik heb ook een volkomen ongeschikte hond tot huishond gebombardeerd. En deze was stikgelukkig. En die keuze daar sta ik nog steeds achter , want ik zag dat hij ondanks zijn antisociale persoonlijkheid heel veel waarde hechte aan een band met een paar door hem gekozen mensen.
Maw woorden, geen Herder is hetzelfde, ondanks heel veel overeenkomsten.
Ondertussen ben ik een soort tussenstation voor diensthonden geworden. Honden die gecertificeerd gekocht worden en nog wat bijgespijkerd moeten worden voor de praktijk of die hier tijdelijk verblijven als "reservehond" voor het geval er plotseling een diensthond uit valt. Sommige blijven maar 4 weken, sommige langer. En ik ervaar nu dus dat de herders zich binnen een week of twee hechten aan mij als baas en prima gedijen.
Dat had ik voor 15 jaar terug nooit geloofd, toen ik in een hele andere hondenwereld leefde. Maar ik ervaar het nu dagelijks.
Ook ervaar ik dagelijks dat er hele heftige honden zijn onder deze werklijnen herders. En met heftig bedoel ik heftig op een manier die ik in mijn vorige hondenwereld nooit had geloofd. Waarvan ik met 100% stelligheid had geroepen, dat is onzin of je krijgt het er wel uit. Nu weet ik dat dit niet zo is. Goed of fout....het is nu éénmaal echt zo.
En voor zover ik van Inge heb begrepen is Numa zo'n heftige hond. En zo'n hond kun je niet zomaar in een huis herplaatsen én wat belangrijker is zo'n hond is het gelukkigst als hij aan het werk kan, daar ligt zijn passie.
Dus ik begrijp Inge wel. Ik geloof niet dat er iemand op dit forum is die denkt dat zij haar honden weggooit als een oude schoen. Ze heeft op dit moment twee mannen in huis die wss bij haar beiden niet helemaal uit de verf komen. En zij wss niet bij hen. Als ze dit had kunnen voorzien dan was ze er waarschijnlijk niet aan begonnen. Maar dat kon ze niet, of in ieder geval ze heeft het niet voorzien. Dat wordt wss een hele harde en heftige les voor haar. Een minder harde les voor Numa en Seppe, daar ben ik van overtuigd. Als Inge namelijk voor 1 of beiden een goed tehuis vindt zijn zij er met een week of twee wel weer klaar mee. En daar vertrouw ik dan wel weer op, dat ze een absoluut goed tehuis zoekt, anders geloof ik niet dat zij ze wegdoet.
En mocht het zo zijn dat ze eventueel een nieuwe hond neemt, mocht ze 1 of beiden herplaatsen , dan is daar wat mij betreft niet zoveel mis mee. Ik vind dat je moet leren van dingen die fout gaan, je hoeft er niet persee voor te boeten.
Maar hoe t ook verder gaat lopen, ik denk dat Inge er sowieso de meeste buikpijn van heeft.
Maddie