Frenk schreef:Marjoleine schreef:Moos schreef:Marjoleine schreef:
En ik ou persoonlijk graag eens zien of ie écht geen contact met jou maakt.
Want stiekem geloof ik dat niet namelijk

Die hond is niet gek!
Frenk maakt heel veel contact

, behalve als hij 'm echt gaat peren.
Dat heb ik met eigen ogen mogen aanschouwen, en dan gaat hij echt met de oren wapperend in de wind vol gas vooruit.
Ik geloof niet dat hij dan opeens niet weet waar baas-van-Frenk gebleven is.
Ik zet er iets op dat hij dat gewoon exact weet.
Die kleine etterbak met die stippies hier lijkt ook altijd weg.
Die loopt een partij de autist uit te hangen, echt erg! :N:
En die blijkt dus als je de kans geeft de betrouwbaarste van allemaal.
Oh, ik denk ook dat hij dat heel goed weet. en ik denk daarnaast dat ik vooral heel betrouwbaar/voorspelbaar ben. Ik ben er namelijk toch wel.
Ik vind het doodeng om het risico te nemen en er gewoon vandoor te gaan.
Maar dat moet ik dus toch maar gaan doen? Met alle risico van dien?
Ik zou het niet doen. Als hij je een keer echt kwijt is, wil je immers dat hij uiteindelijk terug gaat naar de plek waar hij je het laatst gezien heeft. Dat zou ik niet 'afleren' door daar dan een keer niet te zijn, want dan krijg je paniekerig gedwaal en dat moet je allemaal niet willen.
Hier is 'de plek waar we elkaar het laatst gezien hebben' tamelijk heilig, en al duurt het een kwartier, daar komen ze uiteindelijk weer naar terug.
Enige uitzondering is als Jack een bepaalde kop opzet, kan het niet precies uitleggen, maar dan weet ik dat ik er rennend en vloekend en tierend achteraan moet. Laatste keer dat dat gebeurde vond ik hem halverwege huis, hij had een giga kauwbot gevonden en dat moest direct veilig gesteld.

Ook sommige loopse teven hebben dat effect bij hem, als ik dan blijf wachten op de plek waar we elkaar het laatst gezien hebben kan ik er beter meteen gaan kamperen.
Maar bij Jack zie ik het verschil dus inmiddels wel tussen "Ik ben effe weg, zo terug" en "Vaarwel". Heb ik ook wel jaren over gedaan, en ik sta nog regelmatig effe te stressen als hij de grote verdwijntruuk doet.
Bij 'in zicht' niet luisteren loop ik meestal 'in zicht' door, en wordt er echt ontzettend getreuzeld omdat er door stront gerold moet worden of zoiets, dan helpt het meestal wel om effe boos te worden, dan is al snel van "Oh, wilde je dat ik kwam? Hier ben ik al hoor!" en dan krijgen ze een koekie. Ik ken iemand met een podenco die in zo'n geval boos bleef en meteen aanlijnde, en die podenco kan nu niet meer los, want die hond gaat lekker uren door de polder banjeren en heeft schijt aan de baas.
