Het HondenForum

Nanna schreef:

Frenk schreef: Agressie zonder aanleiding is sowieso een weinig bruikbare reactie. Zou ook in 'de natuur' niet gewaardeerd worden vrees ik...

Ik weet zeker dat er geen wolf ter wereld zomaar een andere wolf zou grijpen en die voorts dan ook niet meer loslaten.
Wat dat aangaat heeft de mens er wel een hele rare kronkel ingefokt.

Voor een wolf zou het naast het asociale aspect volgens mij ook een vrij nutteloze vorm van energie verspillen zijn. En daar doet een wolf niet aan, die heeft zijn energie al hard genoeg nodig. En over 'rare kronkels' gesproken... Wat te denken van Afrikaanse waakhonden die overduidelijk racistisch zijn gemaakt? Ook erg onwenselijk om dat in het ras te laten zitten...

Nanna schreef:In deze overvolle maatschappij waar hondengevechten trouwens ook afgeschaft zijn is het ook een volkomen nutteloos, lastig en gevaarlijk gedrag.
Waarom fokken de Staff-fokkers deze eigenschap er niet uit? Blijft over een zeer mensvriendelijke, intelligente en leuke hond.

Dat zat ik me inderdaad ook af te vragen... Gewoon behandelen als elke andere ongewenste eigenschap of aandoening. Of zit het er zo diep in dat het onmogelijk is om het er weer uit te fokken? *edit: sorry Sandra, ik had je reactie nog niet gezien*

Nanna schreef:

Frenk schreef: Agressie zonder aanleiding is sowieso een weinig bruikbare reactie. Zou ook in 'de natuur' niet gewaardeerd worden vrees ik...

Ik weet zeker dat er geen wolf ter wereld zomaar een andere wolf zou grijpen en die voorts dan ook niet meer loslaten.
Wat dat aangaat heeft de mens er wel een hele rare kronkel ingefokt.
In deze overvolle maatschappij waar hondengevechten trouwens ook afgeschaft zijn is het ook een volkomen nutteloos, lastig en gevaarlijk gedrag.
Waarom fokken de Staff-fokkers deze eigenschap er niet uit? Blijft over een zeer mensvriendelijke, intelligente en leuke hond.

Als je wat eruit fokt weet je niet wat je terug krijgt he Het kan altijd ten koste gaan van de andere o zo mooie karaktertrekken van de stafford. Ik denk niet dat het zo makkelijk is alles in tact te houden en alleen de hond agressie te minderen.

Paulala schreef:

omafia schreef:Ik snap echt niet waarom je hem niet een muilkorf om doet, het is voor de hond even wennen, maar met wandelen geft het toch vele voordelen.

Het lijkt me niet dat jij lekker ontspannen een uurtje gaat wandelen met je honden, dat is toch jammer??

Je schrijft er is pas 2 keer een DA aan te pas gekomen, pas 2 keer dat is dus 2 keer te veel en dan ook nog bij de nodige honden een gaatje, of dat niks is zeg.

Meid wordt toch verstandig doe hem een muilkorf om voor er gekkere dingen gebeuren

Volgens mij lees jij niet alles wat ik zeg.....
Ik heb ook al gezegd dat het twee keer teveel was, denk je dat ik dat zelf niet besef?
Ik had het over 'pas twee keer' omdat iemand beweerde dat het zowat bij elk incident nodig is geweest.

Ik ben verstandig genoeg om te weten wat ik doe, maar ik heb een fout gemaakt, en daar heb ik van geleerd.
Gek he, mensen maken fouten, alsof jij nooit een vergissing maakt.
Zoals je kunt lezen ga ik een muilkorf aanschaffen, dus die reactie is ook totaal overbodig van je.

Doe even normaal , je bent zelf ook agressief, je schaft een muilkorf aan om die de eerste tijd te gebruiken, en dan daarna ????

Je bagatalisserd gewoon al die bijt incidenten.

Valerie schreef:Als je wat eruit fokt weet je niet wat je terug krijgt he Het kan altijd ten koste gaan van de andere o zo mooie karaktertrekken van de stafford. Ik denk niet dat het zo makkelijk is alles in tact te houden en alleen de hond agressie te minderen.

Besteden Stafford fokkers uberhaupt aandacht aan hond-hondagressie? Ik vind het namelijk geen gekke gedachte om te streven naar een vermindering van die agressie in het ras. Volgens mij hoeft dat niet ten koste te gaan van andere eigenschappen. Waarom zou dat bij uiterlijk niet zo zijn en bij karakter wel?

Zoek stok! schreef:

Valerie schreef:Als je wat eruit fokt weet je niet wat je terug krijgt he Het kan altijd ten koste gaan van de andere o zo mooie karaktertrekken van de stafford. Ik denk niet dat het zo makkelijk is alles in tact te houden en alleen de hond agressie te minderen.

Besteden Stafford fokkers uberhaupt aandacht aan hond-hondagressie? Ik vind het namelijk geen gekke gedachte om te streven naar een vermindering van die agressie in het ras. Volgens mij hoeft dat niet ten koste te gaan van andere eigenschappen. Waarom zou dat bij uiterlijk niet zo zijn en bij karakter wel?

De showfokkers wel meer, werktype streeft echt naar de orginele stafford. Helemaal niets mis mee in mijn ogen hoor btw. Zoals mijn Tyra (showhondje) die kan gewoon met alles los, wat je dan wel weer krijgt is meer angst. Dat zie ik wel bij meer staffords die gewoon met alles los kunnen. Ik ben zelf van de engelse, hoe het met de amerikanen zit weet ik niet. Maar goed angst is erg ongewenst, zij is bv ook veel minder uitbundig naar vreemden. Meer eenkennig. Dat soort dingen krijg je dan, er wordt gewoon gesleuteld aan het uiterlijk en karakter en dan krijg je ineens een heel andere hond.
Een echte stafford toont nauwelijks angt (het is geen robot natuurlijk) gaat geen uitdaging uit de weg, super mensvriendelijk en veel drive. Even wat voorbeelden die voor mij belangrijk zijn. Zo een hond past echt wel in de maatschappij hier hoor, ze kunnen dan niet met honden van kaliber of andere dominante honden. Maar die kunnen dan meestal ook weer niet met andere dus dat is makkelijk opgelost. Dat je ook welleens hoort dat kleine hondjes doodgebeten worden is afschuwelijk en absoluut niet rastypisch. Je ziet jammer genoeg niet genoeg staffords met het ware karakter.

Valerie schreef: Een echte stafford toont nauwelijks angt (het is geen robot natuurlijk) gaat geen uitdaging uit de weg, super mensvriendelijk en veel drive. Even wat voorbeelden die voor mij belangrijk zijn. Zo een hond past echt wel in de maatschappij hier hoor, ze kunnen dan niet met honden van kaliber of andere dominante honden. Maar die kunnen dan meestal ook weer niet met andere dus dat is makkelijk opgelost. Dat je ook welleens hoort dat kleine hondjes doodgebeten worden is afschuwelijk en absoluut niet rastypisch. Je ziet jammer genoeg niet genoeg staffords met het ware karakter.

Dus een 'echte' stafford zou geen agressie moeten vertonen tov bijv. een Cavalier reutje, maar alleen tov serieuze opponenten?

En waarom zou hondagressie wegfokken angst in het ras brengen? Vaak zie je dat terughoudende rassen ook angstige honden voortbrengen, maar waar komt het bij de staff dan vandaan?

Nanna schreef:Ik snap ook wel dat een eigenschap die stevig in het ras verankerd zit er zo maar niet één twee drie uit is, maar selectie op verdraagzaamheid zou heel niet slecht zijn.

Maar dan moeten fokkers het wel belangrijk vinden En ik kan me niet voorstellen dat staff fokkers zo heel anders in elkaar zitten dan het gros van de fokkers van andere rassen die veelal naar uiterlijk kijken.

Zoek stok! schreef:

Valerie schreef: Een echte stafford toont nauwelijks angt (het is geen robot natuurlijk) gaat geen uitdaging uit de weg, super mensvriendelijk en veel drive. Even wat voorbeelden die voor mij belangrijk zijn. Zo een hond past echt wel in de maatschappij hier hoor, ze kunnen dan niet met honden van kaliber of andere dominante honden. Maar die kunnen dan meestal ook weer niet met andere dus dat is makkelijk opgelost. Dat je ook welleens hoort dat kleine hondjes doodgebeten worden is afschuwelijk en absoluut niet rastypisch. Je ziet jammer genoeg niet genoeg staffords met het ware karakter.

Dus een 'echte' stafford zou geen agressie moeten vertonen tov bijv. een Cavalier reutje, maar alleen tov serieuze opponenten?

En waarom zou hondagressie wegfokken angst in het ras brengen? Vaak zie je dat terughoudende rassen ook angstige honden voortbrengen, maar waar komt het bij de staff dan vandaan?

Ik zeg niet dat het meteen angst mee moet brengen maar je ziet het wel steeds vaker in het ras. Waar dat precies vandaan komt? Tja dat is altijd moeilijk terug te zoeken, maar er wordt met ons ras zoals met zovele gewoon met foute honden gefokt, daardoor krijg je dus de mensenbijters, de ongelovelijk agressieve honden en ja de angstige honden.
Een cavalier reutje is lastig, bedenk wel dat een engelse stafford even groot kan zijn he Ik ken zelf zo een king charles die ongelovelijk dominant was, echt een hond die dacht dat hij de koning van de wereld was. Erg vervelend ook, steeds maar grommen en zich proberen te bewijzen. Daar zou een stafford wel wat van zeggen, hoeft niet meteen voor de kill te gaan maar die horen niet over zich heen te laten lopen. Al zie je er genoeg die bv bij een uitvallende chihuahua gewoon met hun neus in de lucht lopen. Die "zien" ze gewoon niet, zijn niet interessant. Het is moeilijk om er echt een rechte grens op te trekken.

En Nanna ik kan mij niet voorstellen dat je een complete fokprogramma kan opzetten met een reu die je tijdens uitlaten tegen komt Een reu die een beetje lief doet tegen anderen hoeft niet meteen een voorbeeld stafford te zijn. Tyra doet ook lief maar daar zal ik nooit mee fokken (kan ook niet meer).

Valerie schreef:En Nanna ik kan mij niet voorstellen dat je een complete fokprogramma kan opzetten met een reu die je tijdens uitlaten tegen komt Een reu die een beetje lief doet tegen anderen hoeft niet meteen een voorbeeld stafford te zijn.

Toch herken ik dat gevoel wel hoor. Ik kom vaak zulke leuke honden van een bepaald ras tegen, veel leuker dan de honden die je in de showring ziet. Dan denk ik altijd, waarom nou niet met die honden fokken

Valerie schreef: Ik zeg niet dat het meteen angst mee moet brengen maar je ziet het wel steeds vaker in het ras. Waar dat precies vandaan komt? Tja dat is altijd moeilijk terug te zoeken, maar er wordt met ons ras zoals met zovele gewoon met foute honden gefokt, daardoor krijg je dus de mensenbijters, de ongelovelijk agressieve honden en ja de angstige honden.

Ja precies, dan komt het dus door maar wat raak fokken. Maar ik denk dat de serieuze fokkers best honden kunnen fokken waar geen angst in zit en waar ook wat makkelijker mee te lopen is in losloopgebieden.

Zoek stok! schreef:

Valerie schreef: Ik zeg niet dat het meteen angst mee moet brengen maar je ziet het wel steeds vaker in het ras. Waar dat precies vandaan komt? Tja dat is altijd moeilijk terug te zoeken, maar er wordt met ons ras zoals met zovele gewoon met foute honden gefokt, daardoor krijg je dus de mensenbijters, de ongelovelijk agressieve honden en ja de angstige honden.

Ja precies, dan komt het dus door maar wat raak fokken. Maar ik denk dat de serieuze fokkers best honden kunnen fokken waar geen angst in zit en waar ook wat makkelijker mee te lopen is in losloopgebieden.

Ja al ken ik zelf eigenlijk geen hond met verder alle karaktereigenschappen die nodig zijn en ook nog goed is met andere honden. Het is erg moeilijk zoiets hoor, sowieso het echte staffordkarakter is al moeilijk te behouden laat staan er aan sleutelen. En het gevoel ken ik wel hoor Als je een hondje tegen komt, hoor het ook vaak over Tyra omdat ze gewoon een erg schattig en lief meisje is. Maar goed een echte stafford is ze niet.

Nanna schreef:Ik fokte "maar" Teckels maar ook ik nam karakter als op één na zwaarwegendst punt mee in de fok.
Ik zou nooit en te nimmer een reu gebruiken die karakterzwak is op welk front dan ook. Dat accepteer ik niet.
En op karakter is vrij makkelijk te selecteren.
Als ik Staffords zou fokken zou ik dus ook NOOIT naar een reu gaan die werkelijk hondagressief is. Al was ie 100 x kampioen

Ja, een kampioen zegt mij niets. Je hebt echt stromingen binnen mijn ras, het werktype en showtype. Vaak wordt er niet naar keurrapportjes gekeken hoor. En ik vind karakter en gezondheid zeker het belangrijkst, daarna uiterlijk. Op karakter selecteren klinkt makkelijk maar dan moet je wel wat goeds om te kiezen hebben Ook al zijn er ergggg veel staffords dat is echt makkelijker gezegd dan gedaan.

Valerie schreef:Ik zeg niet dat het meteen angst mee moet brengen maar je ziet het wel steeds vaker in het ras. Waar dat precies vandaan komt? Tja dat is altijd moeilijk terug te zoeken, maar er wordt met ons ras zoals met zovele gewoon met foute honden gefokt, daardoor krijg je dus de mensenbijters, de ongelovelijk agressieve honden en ja de angstige honden.
Een cavalier reutje is lastig, bedenk wel dat een engelse stafford even groot kan zijn he Ik ken zelf zo een king charles die ongelovelijk dominant was, echt een hond die dacht dat hij de koning van de wereld was. Erg vervelend ook, steeds maar grommen en zich proberen te bewijzen. Daar zou een stafford wel wat van zeggen, hoeft niet meteen voor de kill te gaan maar die horen niet over zich heen te laten lopen. Al zie je er genoeg die bv bij een uitvallende chihuahua gewoon met hun neus in de lucht lopen. Die "zien" ze gewoon niet, zijn niet interessant. Het is moeilijk om er echt een rechte grens op te trekken.

En Nanna ik kan mij niet voorstellen dat je een complete fokprogramma kan opzetten met een reu die je tijdens uitlaten tegen komt Een reu die een beetje lief doet tegen anderen hoeft niet meteen een voorbeeld stafford te zijn. Tyra doet ook lief maar daar zal ik nooit mee fokken (kan ook niet meer).

Zeg Valerie, er is toch nog wel een groot gebied tussen 'voor de kill gaan' :N: en 'niet over je heen laten lopen'?

Net zo goed als er volgens mij ook nog een groot verschil is tussen een vechtmachine en een angsthaas...

Ik kan me niet voorstellen dat je er niet op kunt selecteren Als de hoge dames en heren van de rasvereniging besluiten dat de agressie met nadruk uit het ras geweerd moet worden, dan zullen de rasfokkers zich daaraan moeten confirmeren. (Broodfokkers heb je natuurlijk niet onder controle)

Je moet er alleen met elkaar wel voor kiezen natuurlijk. En het niet stiekem wel gaaf vinden dat jouw hond zo sterk en agressief is...

Want dat is wat ik namelijk niet snap. Waarom zou je een hond willen waarbij je, zoals de TS aangeeft:
- nooit bij honden van onbekenden in de buurt kan komen
- niet naar een hondenschool kan
- altijd een andere kant op moet lopen als je ergens een andere hond ziet
- mensen altijd moet vragen of ze afstand willen houden omdat je hond vastbijt?
- eerst over je balkon of uit je raam moet kijken voor je met hem naar buiten kan?

Een hond die dodelijk kan zijn (of zelfs zeker weten is) voor andere honden. Een hond waarbij je permanent op je hoede moet zijn. Een totaal a-sociale hond.

Waarom zou je dat nou zo graag willen? Waarom wil je niet het uiterlijk van een staff en de fijne karaktereigenschappen, maar zonder de agressie? Waarom blijft men fokken met bewezen agressieve honden?

Valerie schreef:Ja al ken ik zelf eigenlijk geen hond met verder alle karaktereigenschappen die nodig zijn en ook nog goed is met andere honden. Het is erg moeilijk zoiets hoor, sowieso het echte staffordkarakter is al moeilijk te behouden laat staan er aan sleutelen. En het gevoel ken ik wel hoor Als je een hondje tegen komt, hoor het ook vaak over Tyra omdat ze gewoon een erg schattig en lief meisje is. Maar goed een echte stafford is ze niet.

Wat is er dan 'mis' met Tyra dat je haar geen echte stafford vindt?

Valerie schreef:Ja al ken ik zelf eigenlijk geen hond met verder alle karaktereigenschappen die nodig zijn en ook nog goed is met andere honden. Het is erg moeilijk zoiets hoor, sowieso het echte staffordkarakter is al moeilijk te behouden laat staan er aan sleutelen. En het gevoel ken ik wel hoor Als je een hondje tegen komt, hoor het ook vaak over Tyra omdat ze gewoon een erg schattig en lief meisje is. Maar goed een echte stafford is ze niet.

Nodig zijn? Welke karaktereigenschappen zijn dat dan? Wat is nou eigenlijk de kern van het echte stafford karakter? Wat maakt een 'echte' stafford?

Frenk schreef:
Want dat is wat ik namelijk niet snap. Waarom zou je een hond willen waarbij je, zoals de TS aangeeft:
- nooit bij honden van onbekenden in de buurt kan komen
- niet naar een hondenschool kan
- altijd een andere kant op moet lopen als je ergens een andere hond ziet
- mensen altijd moet vragen of ze afstand willen houden omdat je hond vastbijt?
- eerst over je balkon of uit je raam moet kijken voor je met hem naar buiten kan?

Als je daarvoor kiest en er rekening mee houd (wat dus duidelijk gebeurd in jouw voorbeeld) dan is er toch niets mis mee.
Ik heb 11 jaar met zo een hond geleeft en ik kan je wel vertellen dat het de meest eindeloze hond was die ik me bedenken kon en als iemand mij zou garanderen dat er een hond is waar ik hetzelfde mee zou hebben en deze onhebbelijkheden op de koop toe moet nemen dan begin ik er gewoon weer aan.

Daarbij, ik ga ook nooit zomaar naar vreemde honden als ik mijn honden bij me heb.
Ik heb privelessen tijdens trainen
Vaak uit voorzorg ga ik aan de kant of neem een andere route als ik bepaalde honden zie aankomen
Als er toch loslopende honden op mij afkomen vraag ik ook vriendelijk of de mensen hun honden bij zich willen houden
Ik kijk ook eerst buiten voor ik naar buiten ga

Heb ik verkeerde honden? Nee.
Ik neem verantwoording voor mijn roedel honden en daar horen deze dingen ook bij

Frenk schreef:

Valerie schreef:Ik zeg niet dat het meteen angst mee moet brengen maar je ziet het wel steeds vaker in het ras. Waar dat precies vandaan komt? Tja dat is altijd moeilijk terug te zoeken, maar er wordt met ons ras zoals met zovele gewoon met foute honden gefokt, daardoor krijg je dus de mensenbijters, de ongelovelijk agressieve honden en ja de angstige honden.
Een cavalier reutje is lastig, bedenk wel dat een engelse stafford even groot kan zijn he Ik ken zelf zo een king charles die ongelovelijk dominant was, echt een hond die dacht dat hij de koning van de wereld was. Erg vervelend ook, steeds maar grommen en zich proberen te bewijzen. Daar zou een stafford wel wat van zeggen, hoeft niet meteen voor de kill te gaan maar die horen niet over zich heen te laten lopen. Al zie je er genoeg die bv bij een uitvallende chihuahua gewoon met hun neus in de lucht lopen. Die "zien" ze gewoon niet, zijn niet interessant. Het is moeilijk om er echt een rechte grens op te trekken.

En Nanna ik kan mij niet voorstellen dat je een complete fokprogramma kan opzetten met een reu die je tijdens uitlaten tegen komt Een reu die een beetje lief doet tegen anderen hoeft niet meteen een voorbeeld stafford te zijn. Tyra doet ook lief maar daar zal ik nooit mee fokken (kan ook niet meer).

Zeg Valerie, er is toch nog wel een groot gebied tussen 'voor de kill gaan' :N: en 'niet over je heen laten lopen'?

Net zo goed als er volgens mij ook nog een groot verschil is tussen een vechtmachine en een angsthaas...

Ik kan me niet voorstellen dat je er niet op kunt selecteren Als de hoge dames en heren van de rasvereniging besluiten dat de agressie met nadruk uit het ras geweerd moet worden, dan zullen de rasfokkers zich daaraan moeten confirmeren. (Broodfokkers heb je natuurlijk niet onder controle)

Je moet er alleen met elkaar wel voor kiezen natuurlijk. En het niet stiekem wel gaaf vinden dat jouw hond zo sterk en agressief is...

Want dat is wat ik namelijk niet snap. Waarom zou je een hond willen waarbij je, zoals de TS aangeeft:
- nooit bij honden van onbekenden in de buurt kan komen
- niet naar een hondenschool kan
- altijd een andere kant op moet lopen als je ergens een andere hond ziet
- mensen altijd moet vragen of ze afstand willen houden omdat je hond vastbijt?
- eerst over je balkon of uit je raam moet kijken voor je met hem naar buiten kan?

Een hond die dodelijk kan zijn (of zelfs zeker weten is) voor andere honden. Een hond waarbij je permanent op je hoede moet zijn. Een totaal a-sociale hond.

Waarom zou je dat nou zo graag willen? Waarom wil je niet het uiterlijk van een staff en de fijne karaktereigenschappen, maar zonder de agressie? Waarom blijft men fokken met bewezen agressieve honden?

Frenk heb je de MAAR gelezen in die regel Van mij mag een hond best even zeggen "hey jij daar hou eens op met je gepats" door een correctie te geven, snauw oid. Ligt aan de reactie van de andere hond hoe zoiets escaleerd dan. Rasvereniging zegt mij niets, zijn ook geen hoge heren hoor. En die kunnen niets. De hele rasvereniging is trouwens net opgedoekt en we gaan stemmen voor een nieuw bestuur. Maar dat staat hier buiten verder.
Heb je trouwens het over mijn hond met stiekem stoer en agressief? Aangezien je mij quote? Als dat zo is vind ik dat een afschuwelijk domme opmerking. Vraag liever eerst eens even hoe mijn teef is, en waarom ik voor het ras kies dan met dit soort idiote vooroordelen te strooien.
Leer eerst eens wat over het ras voor je met dit soort uitspraken doet die jij opsomt. Want een stafford is veel meer dan een hond waarmee je misschien andere honden moet ontwijken, misschien neem je daarom zo een ras. Voor de andere kwaliteiten die geen enkele andere hond kan evenaren.

Zoek stok! schreef:

Valerie schreef:Ja al ken ik zelf eigenlijk geen hond met verder alle karaktereigenschappen die nodig zijn en ook nog goed is met andere honden. Het is erg moeilijk zoiets hoor, sowieso het echte staffordkarakter is al moeilijk te behouden laat staan er aan sleutelen. En het gevoel ken ik wel hoor Als je een hondje tegen komt, hoor het ook vaak over Tyra omdat ze gewoon een erg schattig en lief meisje is. Maar goed een echte stafford is ze niet.

Wat is er dan 'mis' met Tyra dat je haar geen echte stafford vindt?

Tyra is sowieso een herplaatshondje die ik op een leeftijd van 3 en 3/4 jaar kreeg. Ze was ontzettend angstig, ik heb echt heeel veel moeten werken tot ze weer een beetje stabiel werd. Ze heeft zulke angstaanvallen gehad dat haar hele gezicht letterlijk paars werd.
Maar goed als ik kijk hoe ze nu is zijn er 2 echt belangrijke punten. 1, ze is te eenkennig. Vreemden kijkt ze niet echt aan (behalve met eten ) en ze wordt liever met rust gelaten door andere mensen. Totdat ze je kent dan is ze erg blij, vrolijk huppelen en kwispelen. Op zich niet heel erg, maar ik zie liever de ongelovelijk pure mensvriendelijkheid van de stafford. En dat heeft ze niet.
Daarnaast, als een andere hond uitvalt of iets doet gaat ze achter mij staan. Ze schrikt, is uit haar doen en wordt bang. Een jack russel heeft haar in haar ooglid gebeten en ze rent weg. Gister bij behendigheid is een herder losgebroken en heeft een knauw op haar rug gegeven waardoor ze een paar gaten heeft. Behalve zich helemaal kapot schrikken doet ze niets. Angstig gedrag is naast niet gewenst ook gewoon sneu voor het hondje zelf en het tegenovergestelde dat een stafford hoort te zijn. Ik zie liever gewoon een relaxte zelfverzekerde stafford die zich niet al te druk maakt, maar als het moet wel zn mannetje (of vrouwtje) staat.
Wat wel weer erg leuk is, is dat ze erg slim is graag iets met je doet ongelovelijk trouw is aan mij en een hele mooie drive heeft bv met balletjes. Als ze een bal ziet wordt ze er bijna zelf een, ze gaat door tot ze letterlijk neerploft. Niet gezond voor haar zelf, maar dat is toch een stukje stafford.

Valerie schreef:

Frenk schreef:

Valerie schreef:Ik zeg niet dat het meteen angst mee moet brengen maar je ziet het wel steeds vaker in het ras. Waar dat precies vandaan komt? Tja dat is altijd moeilijk terug te zoeken, maar er wordt met ons ras zoals met zovele gewoon met foute honden gefokt, daardoor krijg je dus de mensenbijters, de ongelovelijk agressieve honden en ja de angstige honden.
Een cavalier reutje is lastig, bedenk wel dat een engelse stafford even groot kan zijn he Ik ken zelf zo een king charles die ongelovelijk dominant was, echt een hond die dacht dat hij de koning van de wereld was. Erg vervelend ook, steeds maar grommen en zich proberen te bewijzen. Daar zou een stafford wel wat van zeggen, hoeft niet meteen voor de kill te gaan maar die horen niet over zich heen te laten lopen. Al zie je er genoeg die bv bij een uitvallende chihuahua gewoon met hun neus in de lucht lopen. Die "zien" ze gewoon niet, zijn niet interessant. Het is moeilijk om er echt een rechte grens op te trekken.

En Nanna ik kan mij niet voorstellen dat je een complete fokprogramma kan opzetten met een reu die je tijdens uitlaten tegen komt Een reu die een beetje lief doet tegen anderen hoeft niet meteen een voorbeeld stafford te zijn. Tyra doet ook lief maar daar zal ik nooit mee fokken (kan ook niet meer).

Zeg Valerie, er is toch nog wel een groot gebied tussen 'voor de kill gaan' :N: en 'niet over je heen laten lopen'?

Net zo goed als er volgens mij ook nog een groot verschil is tussen een vechtmachine en een angsthaas...

Ik kan me niet voorstellen dat je er niet op kunt selecteren Als de hoge dames en heren van de rasvereniging besluiten dat de agressie met nadruk uit het ras geweerd moet worden, dan zullen de rasfokkers zich daaraan moeten confirmeren. (Broodfokkers heb je natuurlijk niet onder controle)

Je moet er alleen met elkaar wel voor kiezen natuurlijk. En het niet stiekem wel gaaf vinden dat jouw hond zo sterk en agressief is...

Want dat is wat ik namelijk niet snap. Waarom zou je een hond willen waarbij je, zoals de TS aangeeft:
- nooit bij honden van onbekenden in de buurt kan komen
- niet naar een hondenschool kan
- altijd een andere kant op moet lopen als je ergens een andere hond ziet
- mensen altijd moet vragen of ze afstand willen houden omdat je hond vastbijt?
- eerst over je balkon of uit je raam moet kijken voor je met hem naar buiten kan?

Een hond die dodelijk kan zijn (of zelfs zeker weten is) voor andere honden. Een hond waarbij je permanent op je hoede moet zijn. Een totaal a-sociale hond.

Waarom zou je dat nou zo graag willen? Waarom wil je niet het uiterlijk van een staff en de fijne karaktereigenschappen, maar zonder de agressie? Waarom blijft men fokken met bewezen agressieve honden?

Frenk heb je de MAAR gelezen in die regel Van mij mag een hond best even zeggen "hey jij daar hou eens op met je gepats" door een correctie te geven, snauw oid. Ligt aan de reactie van de andere hond hoe zoiets escaleerd dan. Rasvereniging zegt mij niets, zijn ook geen hoge heren hoor. En die kunnen niets. De hele rasvereniging is trouwens net opgedoekt en we gaan stemmen voor een nieuw bestuur. Maar dat staat hier buiten verder.
Heb je trouwens het over mijn hond met stiekem stoer en agressief? Aangezien je mij quote? Als dat zo is vind ik dat een afschuwelijk domme opmerking. Vraag liever eerst eens even hoe mijn teef is, en waarom ik voor het ras kies dan met dit soort idiote vooroordelen te strooien.
Leer eerst eens wat over het ras voor je met dit soort uitspraken doet die jij opsomt. Want een stafford is veel meer dan een hond waarmee je misschien andere honden moet ontwijken, misschien neem je daarom zo een ras. Voor de andere kwaliteiten die geen enkele andere hond kan evenaren.

Ik zag je MAAR staan hoor, maar ik vond de sprong van 'kill' naar 'over je laten lopen' nogal groot. Vandaar. En nee, ik bedoelde jou of je teef niet. Ik was daarna alweer overgestapt op staff eigenaren in het algemeen en de vraag of de agressie er niet uitgefokt wordt omdat 'men' dat blijkbaar niet belangrijk genoeg vindt.

Een staff kan nog zoveel zijn, maar hij is ook wat ik wel opnoemde, dat kun je toch niet ontkennen? En ik stel volgens mij de vrij legitieme vraag waarom je die ongewenste agressie dan er niet uit kunt fokken. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat die agressie gewenst zou zijn.

Nanna schreef:

Valerie schreef:misschien neem je daarom zo een ras. Voor de andere kwaliteiten die geen enkele andere hond kan evenaren.

dat geldt natuurlijk voor ieder ras

Jaa natuurlijk Ik bedoel alleen dat een stafford alleen veel meer bied dan alleen mogelijk hond agressie

Nanna schreef:Raar eigenlijk dat je er in het land van herkomst zo weinig over hoort, over die hondagressie. Op de Crufts zie ik allemaal blije kwispelende Staffs die over het algemeen prima met elkaar door de bocht kunnen en raar genoeg het meest gefokt worden door oudere dames
Zonder dat "voor de kill gaan" zou het verder echt een heel leuk ras zijn. Mooi handzaam, olijke kop, zeer mensvriendelijk, wat wil je nog meer.

Maar ik vrees dat bepaalde lieden juist aangetrokken worden door dat agressieve image en helemaal niet zitten te wachten op een leuke sociale hond. Konden ze net zo goed een Golden nemen, nietwaar?

Op shows zie je toch een ander type ook vaak hoor. Die kunnen niet brullend en uitvallend in de ring staan. Een golden trekt mij trouwens ook absoluut niet, en hoef ook echt geen golden karakter in stafford jasje. Juist de karakter strekken maken een stafford een stafford. Maar ik ben het er zeker mee eens dat het op een veilige manier moet. Of je verantwoording nemen, of een ander ras. En natuurlijk wel naar de echte stafford fokken en geen alle-honden-opetend-monster.

chrico schreef:

Frenk schreef:
Want dat is wat ik namelijk niet snap. Waarom zou je een hond willen waarbij je, zoals de TS aangeeft:
- nooit bij honden van onbekenden in de buurt kan komen
- niet naar een hondenschool kan
- altijd een andere kant op moet lopen als je ergens een andere hond ziet
- mensen altijd moet vragen of ze afstand willen houden omdat je hond vastbijt?
- eerst over je balkon of uit je raam moet kijken voor je met hem naar buiten kan?

Als je daarvoor kiest en er rekening mee houd (wat dus duidelijk gebeurd in jouw voorbeeld) dan is er toch niets mis mee.
Ik heb 11 jaar met zo een hond geleeft en ik kan je wel vertellen dat het de meest eindeloze hond was die ik me bedenken kon en als iemand mij zou garanderen dat er een hond is waar ik hetzelfde mee zou hebben en deze onhebbelijkheden op de koop toe moet nemen dan begin ik er gewoon weer aan.

Daarbij, ik ga ook nooit zomaar naar vreemde honden als ik mijn honden bij me heb.
Ik heb privelessen tijdens trainen
Vaak uit voorzorg ga ik aan de kant of neem een andere route als ik bepaalde honden zie aankomen
Als er toch loslopende honden op mij afkomen vraag ik ook vriendelijk of de mensen hun honden bij zich willen houden
Ik kijk ook eerst buiten voor ik naar buiten ga

Heb ik verkeerde honden? Nee.
Ik neem verantwoording voor mijn roedel honden en daar horen deze dingen ook bij

Er is niks mis mee, als je daarvoor kiest. En ik vind dat ieder baasje wat daar bewust, verstandig en verantwoordelijk mee omgaat het hardstikke goed doet.

Ik kan me alleen niet voorstellen dat je die agressie er (ondanks dat je er bewust voor gekozen hebt) niet uit zou willen fokken, met behoud van alle fantastische karakter eigenschappen die de staff zo bijzonder maken.

Daar verbaasde ik mij over.

Frenk schreef:
Ik zag je MAAR staan hoor, maar ik vond de sprong van 'kill' naar 'over je laten lopen' nogal groot. Vandaar. En nee, ik bedoelde jou of je teef niet. Ik was daarna alweer overgestapt op staff eigenaren in het algemeen en de vraag of de agressie er niet uitgefokt wordt omdat 'men' dat blijkbaar niet belangrijk genoeg vindt.

Een staff kan nog zoveel zijn, maar hij is ook wat ik wel opnoemde, dat kun je toch niet ontkennen? En ik stel volgens mij de vrij legitieme vraag waarom je die ongewenste agressie dan er niet uit kunt fokken. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat die agressie gewenst zou zijn.

Het uitvallen, gillen en alles maar grijpen wat er in de buurt komt is ook niet gewenst hoor. Van mij mag dat soort gekkigheid meteen weg. Bij alle rassen trouwens, ook bij die kleine grommende chi's vind ik het gruwelijk irritant. Maar als er bijvoorbeeld een boxer reu naar een staffordreu gaat met een dominante houding mag van mij een stafford daar best op reageren. Van mij hoeven alle honden niet in harmonie te spelen met zn alle in een hondenwei van 1 m2.

Frenk schreef:
Ik kan me alleen niet voorstellen dat je die agressie er (ondanks dat je er bewust voor gekozen hebt) niet uit zou willen fokken, met behoud van alle fantastische karakter eigenschappen die de staff zo bijzonder maken.

Daar verbaasde ik mij over.

Dat is een ontwikkeling waar de meeste pupkopers niet bij stil staan, die accepteren die eigenschap omdat er anders niet aan het ras te komen is bij wijze van spreken dan.
Zodra er meer fokkers zijn die daarop gaan letten zullen er ook meer pupkopers zijn die zich dat bewust worden.

Valerie schreef:En natuurlijk wel naar de echte stafford fokken en geen alle-honden-opetend-monster.

En wat is dan die 'echte' stafford? En welke mate van 'niet over je heen laten lopen' is noodzakelijk om een echte stafford te zijn?

Ik snap er namelijk echt geen snars van. Er zijn toch hele zelfverzekerde honden, die zich zeker niet de kaas van het brood laten eten, maar dan zonder dat ze fysiek agressief hoeven te worden?

Vaak ligt er ook een groot gedeelte bij de baas en de opvoeding die zo een hond krijgt

Frenk schreef:

Valerie schreef:En natuurlijk wel naar de echte stafford fokken en geen alle-honden-opetend-monster.

En wat is dan die 'echte' stafford? En welke mate van 'niet over je heen laten lopen' is noodzakelijk om een echte stafford te zijn?

Ik snap er namelijk echt geen snars van. Er zijn toch hele zelfverzekerde honden, die zich zeker niet de kaas van het brood laten eten, maar dan zonder dat ze fysiek agressief hoeven te worden?

Zeg jij maar eerst wat volgens jou een stafford is aangezien je al ideeën hebt hoe ze eruit zouden moeten zien.

chrico schreef:Vaak ligt er ook een groot gedeelte bij de baas en de opvoeding die zo een hond krijgt

Ligt eraan, zeker een groot gedeelte maar wat erin zit krijg je er niet uit Ik zou niet weten hoe ik Tyra (mijn staffie) dus wel hond agressief zou moeten krijgen. Of dat ze op zn minst van zich af bijt.

Valerie schreef:

chrico schreef:Vaak ligt er ook een groot gedeelte bij de baas en de opvoeding die zo een hond krijgt

Ligt eraan, zeker een groot gedeelte maar wat erin zit krijg je er niet uit Ik zou niet weten hoe ik Tyra (mijn staffie) dus wel hond agressief zou moeten krijgen. Of dat ze op zn minst van zich af bijt.

Maar moet dat dan?

Valerie schreef:Het uitvallen, gillen en alles maar grijpen wat er in de buurt komt is ook niet gewenst hoor. Van mij mag dat soort gekkigheid meteen weg. Bij alle rassen trouwens, ook bij die kleine grommende chi's vind ik het gruwelijk irritant. Maar als er bijvoorbeeld een boxer reu naar een staffordreu gaat met een dominante houding mag van mij een stafford daar best op reageren. Van mij hoeven alle honden niet in harmonie te spelen met zn alle in een hondenwei van 1 m2.

Ik ben het helemaal met je eens Dergelijk gedrag is van elke hond bloedirritant. En natuurlijk mogen honden reageren op uitdagende, patserige of zelfverzekerde houdingen.

Ik heb dan alleen liever een hond die zelf sterk en 'uit de hoogte' reageert. Die met zijn uitstraling meteen duidelijk maakt dat hij totaal niet onder de indruk is en die daarvoor de andere hond met geen poot hoeft aan te raken. Snap je? Zelfverzekerdheid staat toch niet synoniem voor fysiek te keer (kunnen) gaan?

Geloof het of niet, maar mijn kleine pluizebol is stiekem een hele zelfverzekerde hond. Hij laat absoluut niet met zich sollen, nu al niet en hij is pas 19 weken :N: Hij heeft alleen absoluut geen lichamelijke overmacht nodig om dat uit te stralen naar andere honden. Hij past zich gemakkelijk aan andere honden en andere situaties aan. Kan ruig spelen met een herder of RR pup, kan heel lief spelen met een beetje bange labradoedel. Hij is kalm en rustig, maar gaan de herder en de RR te ver? Dan nipt en snauwt 'ie ze weg, alleen zonder ze ook echt te raken.

Samengevat: hij laat zich de pis niet lauw maken