Terra schreef:Dus om deze discussie te kunnen volgen is het van belang om een onderscheid te maken tussen twee soorten kruisingen:
* de ras A met ras B kruising
* andere kruisingen (en dus steeds dichter naar onherleidbaar kruising)
Daarbij is het fokken van gezonde rashonden én gezonde kruisingen nog steeds voor een bepaald gedeelte afhankelijk van een weldenkende fokker, maar bij het kruisen van twee verschillende rashonden is de kans kleiner dat er erfelijke ziektes tot uiting komen.
Volgens mij heb je één of twee voorwaarde(n) om deze theorie van Marc (gezonde ras A met ras B kruisingen) vol te kunnen blijven houden in de toekomst.
* het bestaan van zuivere rashonden
* het niet verder fokken met de kruising (anders maak je de kans groter dat alle genen op een gegeven moment in één hondje zitten, en die dus hele grote kans krijgt ziek te worden)
Heb ik m nou goed begrepen?!

De theorie van Marc gaat pas op met gebreken krijgen in bastaarden, als je plm 4 a 5 bastaarden honden hebt uit gemengde rashonden die je onderling aan elkaar kruist, en de nakomelingen ook weer aan elkaar en zo nog een paar generaties verder, maar het moet dan wel uit die zelfde stam zijn en blijven van plm de eerste 4 stuks, de eerste vermenging van de bastaarden is meestal gezond al ben je drager, later komen dragers samen en dan komen de erfelijke gebreken naar boven, maar in de praktijk komt het bijna niet voor dat op natuurlijke wijze een bastaard stam ontstaat hier in NL, dus als wij de gulden middenweg bewandelen, dan is over het algemeen de kruising gezonder als een rashond, voor de duidelijkheid bij bastaarden komen bijna geen dragers voor bij vader en moeder tegelijk ivm erfelijke afwijking, en mocht het stom toevallig toch een keer voorkomen dan is de kans groot dat de dragers ivm genen pakket
geen lijders veroorzaken.
Gr Bertus