He Mol. Tuurlijk is alles wat er aan ziektes is aanwezig in een groep bastaarden die uit alle rassen zouden bestaat, alleen de kans dat het tot uitting komt is minimaal. Maak je van een kruising een ras, zoals in de voorbeelden van Martijn dan is die kruising niet meer gezonder dan een ras want hij wordt gefokt als een ras. Een populatie hondjes op een eiland afstammend van 2 tot 10 honden is na een aantal jaren gewoon een bijna uniform ras waarvoor dezelfde genetische beperking geldt.
In mijn stukje heb ik het met name over eerste graads kruisingen tussen twee rassen. Inderdaad twee HD herders van verschillend ras geven waarschijnlijk HD pups als dat erfelijk is. MAAR de kans dat je twee herders kruist is minimaal, er zijn 100 andere rassen. Willekeurig genomen is de statische kans dat een bastaard dubbele slechte genen erft dus gewoon veel kleiner

Verder Martijn zeg je een bull keer een mops, tuurlijk is dat een brede platkop en nog steeds geen athleet, toch denk ik persoonlijk dat hij gezonder is dan een bull keer bull of een mops keer mops omdat er meer genen in de bull zorgen voor de lage leeftijden en wat betreft mospsen, ik denk dat mopsen best gezonde honden zijn die ook erg oud worden zover ik weet
En Mol, wat betreft de dingo, dat is een ras ontstaan door natuurlijke selectie waardoor dat dus de slechte genen geelimineerd heeft, niet te vergelijken met een huishond. Al zat de eerste dingo vol gebreken en stammen ze allemaal af van 1 paartje, zeker niet zo trouwens, dan zouden dat door zware inteelt EN selectie nog de gezondste honden kunnen zijn. Want daarin heb je juist weer wel gelijk, als je inteelt/lijnteelt toepast en ZWAAR selecteerd op slechte genen dan maak je dat ras juist gezond. Alleen of dat kan en haalbaar is is maar de vraag aangezien er zoveel degeneratie optreedt bij inteelt dat waarschijnlijk een heleboel genen homozygoot per definitie tot kwaliteitsverlies leidt.
Inteelt leidt zowiezo tot verminderde vruchtbaarheid en weerstandsverlies, waar dat aan ligt weet ik niet maar weg krijg je dat dus nooit.
En dan even over:
Een gemeenschappelijke voorouder hoeft nog niet perse een smalle basis te zijn . Als een reu 100 teven dekt , heb je nog een redelijk grote diversiteit in de genenpoel . Of als een reu een teef dekt , en de nakomelingen worden ieder afzonderlijk weer door niet verwante reuen gedekt , of dekken niet verwante teven enz . dan kan de diversiteit evengoed nog groot genoeg zijn .
Als die reu in ALLE stambomen zit zijn die onverwante reuen en teven er dus gewoon niet meer op een gegeven moment.

Verder lijkt het me stug dat er 100 onverwante teven zijn van een ras en 1 dekreu, daarna weer 100 onverwante reuen. Je gaat dan uit van 100 lijnen die binnen 5 dekjaren van een reu allemaal met zijn bloed worden besmet. Theorethisch kan je verhaal wel maar ik denk niet dat de praktijk zo gelopen was als het barste van de onverwante lijnen.