Al een tijdje verliest hij 's nachts urine. Iedere dag wordt dus zijn mand schoongemaakt en het kleed vervangen maar het is zielig.
Een tijdje geleden had ik de dierenarts gebeld om te vragen of ik hem propalin zou kunnen geven in de hoop dat ie daarmee wat meer controle kreeg over zijn blaas, maar daarvoor was eerst een urine-onderzoek nodig.
Vanavond heb ik dat laten controleren.
Gelukkig zaten er dit keer geen eiwitten in zijn urine (een jaar geleden had hij soortgelijke problemen en bleek hij een beginnende nierbekkenontsteking te hebben) en geen suikers oid. Wel was het soortelijk gewicht aan de lage kant.
Dat kan 2 dingen betekenen, of hij heeft last van incontinentie (wat hij dus inderdaad heeft) of hij is een vorm van suikerziekte aan het ontwikkelen die op de bijnier werkt. Hij zou dan veel moeten drinken en veel plassen. Dat is de laatste paar dagen wel zo, maar vooralsnog houden we het op een "gewoon" incontinentie-probleem.
Hij krijgt nu dus propalin en het wordt afwachten of hij daarop positief gaat reageren. Zo niet dan moet hij alsnog naar de dierenarts voor verder onderzoek.
Op dit moment gaat het echt op en af met hem. Afgelopen zaterdag was mijn moeder bang dat zijn laatste dagen geslagen hadden, hij stond buiten onder het prieel en wilde geen stap verzetten, hij stond alleen wat voor zich uit te piepen. Af en toe zakt hij door zijn poten, lijkt hij zich te verstappen. Hij herstelt zich wel, maar het begint vaker voor te komen.
Vanavond kwam ik binnen en kwam hij weer als een dolle hond met zijn nieuwe kapotte bal naar me toegerend, dan is het weer een vrolijke blije hond.
Ik vind het ontzettend moeilijk om deze golfbeweging bij hem te zien.
Ik ga dus hard duimen dat de propalin zijn werk doet en dat er verder niets aan de hand is met mijn ventje.
