Vanochtend was het weer zover, speuren bij de Reeuwijkse Plassen.
Dit was pas onze tweede les, want 2 weken terug waren we een weekend weg. Verzamelen op de parkeerplaats, bakkie leut erbij (nu zonder vers gebakken brood, hihi) en daarna op pad door de Reeuwijker Hout. En ja, het is daar altijd zo ontzettend mooi lopen, dan kan je dag zowieso al niet meer stuk. Er waren nog meer nieuwe leden bij, 1 Duitse Herder, 2 Tervuerense Herders en 1 Labje, die kregen eerst nog apart de uitleg. En wij mochten al gauw aan de slag.
8O Maar tjeminee, dat gras stond hoog! Gaf niks, het gaat erom dat hij leert een spoor op te pikken en op jouw aanwijzing die neus naar de grond te krijgen. Voordeel was dat er al zoveel sporen door anderen waren ingelopen, dat het zo veel moeilijker voor je hond wordt om op jouw spoor te lopen. Daar ging ik dan, al stampend door de bush om er aan de andere kant weer uit te komen en terug te gaan naar Stanley.
Ik moest een lang spoor van zo'n 20 mtr. met voetstappen zetten en aan het eind z'n favoriete voetbal verstoppen.
Stanley stond al vol enthousiasme te wachten en wilde het liefst zonder mij er vandoor. Netjes zitten bij het beginpunt, commando 'Zoek spoor' en daar ging ie dan. Proberen rust in z'n loop te krijgen valt nog niet mee, zeg. Wat een idioot. Toen ben ik stil blijven staan en van daaruit Stanley de gelegenheid geven uit zichzelf met z'n neus naar de grond te gaan en dat aanmoedigen met 'Goed zo' 'Zoek spoor'. Daar gingen we weer en nu ging het goed. Hij struinde de grond af op zoek naar z'n bal en had hem gevonden!
Op andere plekken moest ik een lang recht spoor met 1 hoek zetten.
In die hoeking moeten je stappen dan heel duidelijk ingeveegd worden, zodat hij goed kan ruiken dat het spoor afbuigt. Ik voelde me net een hond, die nadat ie gepiest heeft nog effe met z'n achterpoten z'n stempel zet. Aan het einde van die hoeking is het speeltje de buit. Daar gingen we weer, 'Zoek spoor'. Het begin ging al veel rustiger en Stanley zat al aardig met z'n neus aan de grond. Bij de kruising van de hoeking moet je oppassen dat hij het spoor niet overloopt en proberen dat Stanley zelf het spoor terug oppakt naar de hoeking toe.
En verdomd, laat hij het nou nog ruiken ook! Ik riep gelijk 'Goedzo' en liet hem verder de hoeking indraaien. Dat hele stuk heeft hij op z'n neus gedaan en uiteindelijk z'n speeltje opgesnord. Op een ander stuk moest ik een lang spoor uitzetten met een lange hoek naar rechts en een korte hoek naar links. Stapstapstapperdestap, klaarrrr en weer buitenom teruglopen naar Stanley en beginnen. Het rechte stuk ging ontzettend goed, die neus goed naar de grond en maar zwiepen met die staart van opwinding. Bij de eerste hoeking heb ik stilgestaan en gewaarschuwd met 'Let op' en toen ging hij heel heftig zoeken, om uiteindelijk als een idioot de eerste hoeking af te lopen. Daar kwam de tweede hoeking en dat heb ik hem op eigen houtje laten zoeken. Hier had hij maar heel eventjes voor nodig om de juiste hoeking in te lopen en op het eind lag daar z'n favo voetbal op hem te wachten. Het is zo fantastisch om te zien hoe enthousiast en geconcentreerd hij op zijn manier met dat zoeken bezig is! :A
Daarna zat het speuren erop en zijn we weer door de Reeuwijker Hout teruggelopen naar de parkeerplaats. De honden gingen natuurlijk heerlijk los en hadden dikke pret in die fijnen baggerslootjes die je daar in overvloed hebt.
Stanley was in een mum van tijd een Flatcoat geworden. Hij zag er echt niet uit, dus toch maar even stiekem hem laten poedelen in het grote meer. Thuisgekomen viel hij in de tuin moe maar voldaan als een blok in slaap.
: