Vorige week zondag enorm geschrokken, mijn man geeft ze eten en ze zakte blijkbaar door haar achterhand en begon te zwalken, ik was zelf niet in de buurt en heb het dus niet zien gebeuren.
Heb gevraagd wat deed ze met haar ogen, vlgs mijn man was daar niks aan te zien.
Goed, na een paar uur wat slap op de poten leek ze weer ok, liep goed, at weer, speelde met de rest.
Is de hele week goed gegaan tot vanochtend, ze loopt niet mank, ook niet echt zwalken, maar je ziet dat er neurologisch iets niet klopt. Vanmorgen leek het net alsof ze langs de muur liep voor steun, iets wankel en nu viel ook op dat ze haar koppie iets schuin hield. Aan de ogen (weer) niets te zien.
Brok eten wilde ze niet, beetje voer uit blik met wat water opsloeberen ging wel.
Morgenochtend dan maar naar Budel bellen, dat we daar zsm terecht kunnen, daar kunnen de bloedwaarden meteen beoordeeld worden en zijn er mogelijkheden voor RX/CT.
Mijn eerste vermoeden was iets in de richting van een TIA/GVS, gezien haar leeftijd en de symptomen.
Dacht nog heel even misschien een keer naar de osteopaat, iets knel zitten in de rug, maar sinds daarnet ben ik bang dat we in een andere richting moeten zoeken.
We hebben er buikpijn van, net een paar weken geleden onze Joe moeten afgeven, en nu heeft Jacky dit
Dan slaat de schrik je echt om het hart, als je beseft dat ze allemaal zo snel ouder worden, Bill word in Oktober ook al 11.
Pearce is 9, en Wolfje als jongste 8 jaar....bah dat is zo niet leuk als ze oud(er) worden.
