[Delen van mijn ervaring] Bekkenkanteling bij Pup 8 maanden met Heupdysplasie

[Smokey2023]

Goedemiddag,

Ik ben dit forum/onderwerp begonnen omdat ik merkte dat ik zelf veel vragen had over ervaringen met een bekkenkanteling en de revalidatie en uitkomsten hiervan, toen we dit overwogen voor onze eigen hond. Ik kon maar twee verhalen online vinden, en die stelden mij niet erg gerust. Dus heb ik besloten om mijn eigen ervaringen ook op te schrijven.

Smokey, onze Australische Herder/Border Collie, is geboren op 3 Oktober 2022. We wilden graag een actieve hond waarmee we konden mountainbiken, hardlopen en wandelen. Voordat we Smokey ophaalde, had ik vragen gesteld aan de fokker over heupdysplasie en andere mogelijke aandoeningen die konden voorkomen bij honden. Smokey is mijn eerste hond, dus ik wilde graag zaken uitsluiten. De fokker verzekerde mij dat beide ouders negatief getest waren op HD/ED en ook geen gen bij zich droegen (later bleek dat dat die genetische test niet bestaat). Ik heb niet om die documentatie gevraagd, ik ging (en ga) er vanuit dat de intenties goed waren.

We hebben ons netjes gehouden aan de aanbevelingen, zoals de 5 min per maand dat de pup oud is wandelen, en dat zo langzaam opbouwen. Wel merkten we dat hij snel overprikkeld was, en erg veel sliep en niet zo snel was als andere honden van zijn ras, maar ook dan veel kleinere honden. Dit is een paar keer afgehouden door de dierenarts. „we moesten er maar van genieten dat hij lekker rustig was in huis“. Toch zat het ons niet helemaal lekker, hoe hij zich gedroeg tov van de commentaren die we altijd kregen „Zo… .drukke hond zeker“, dat verschil was te groot. Mijn schoonouders hebben een border collie van ongeveer dezelfde leeftijd, en er waren duidelijke verschillen te zien. De zaken die ons opvielen (zeker invergelijking met de andere hond) waren:
• Snel moe & veel slapen
• Niet veel uitzichelf willen spelen, en veel liggen
• Leek moeite te hebben met opstaan
• Na het opstaan een „bolle rug“ maken en veel uitrekken
• Tijdens een drafje leek het loopje op een soort “konijnen hupje“.
Omdat dit loopje zo erg leek op een hond die mijn partner kende, die ook HD heeft, besloten we nog een keer naar de dierenarts te gaan. Ze vonden inderdaad dat de achterpoten wat stijf voelden, en we lieten röntgenfoto’s maken. Ik was hier eerst op tegen, de hond zou onder narcose moeten, en ik had gelezen dat je toch niks kon doen aan HD of groeipijn (de andere mogelijke optie die in gedachten was). Omdat de dierenarts aangaf dat het ons in ieder geval kennis gaf, en duidelijkheid over vervolgstappen had ik toch besloten om dit te doen.

Op de foto zagen we groeipijn bij de voorpoten, en bij de achterpoten duidelijk dat de kogel, maar voor 1/3 in zijn heupkom zat (een te ondiepe heupkom), terwijl dit eigenlijk zeker voor de helft moet zijn. De dierenarts raadde aan om in Tilburg bij de orthopeed dierenarts een afspraak te maken als ik een second opinion wilde, maar verder gewoon te focussen op spieropbouw. Dat stelde mij enigszins gerust.

Ik besloot de fokker een bericht te sturen, ter informatie, zodat ze andere honden uit het nestje kon informeren. Zij leek in eerste instantie volledig te ontkennen dat het mogelijk was dat Smokey HD had. Zij hadden immers alles gedaan wat kon om dit te voorkomen. Na het spreken van een bevriende dierenarts, die aangaf wel duidelijk HD aan beide heupen te zien, besloot ik toch naar de dierenarts in Tilburg te gaan.

Hier werd de diagnose op basis van de foto’s bevestigd, en ook een ortolani test (de heup uit de kom krijgen) bleek positief te duiden op HD. Het goede nieuws was dat er nog geen schade was (geen kraakbeen schade of artrose), en dat het bot in de juiste hoek terug in de kom schoot. Een beiderzijdse bekkenkanteling was dus mogelijk, en dit werd aangeraden over spieropbouw. Een Australische Herder/ Bordercollie, zijn atletische honden en zullen mogelijk niet genoeg spieren opbouwen om het bot op zijn plek te houden. Bij een bulldog schijnt dat bijv. Wel een logischere stap te zijn. Alternatieven waren dus afwachten, pijnstillers of op latere leeftijd een volledig nieuwe heup.

Bij sommige honden worden de bekken omstebeurt geopereerd, maar wij konden het in een keer voor beide zijdes doen. Daar was ik wel erg blij mee, want dat scheelt ook weer in de revalidatie.

Ze legde mij ook uit dat, in tegenstelling tot wat de fokker zei, een DNA test voor HD niet bestond, en dat het gewoon pech was. Ze stelde me gerust dat het echt niet onze schuld was. Hij was goed op gewicht, en dit kon niet veroorzaakt zijn door te lomp spelen, te snel groeien of te veel bewegen.

We kregen ongeveer vier weken om een keuze te maken. Wat ons verteld was:
• Twee weken volledige benchrust en alleen 4-6x per dag naar buiten voor behoeften
• Daarna nog 4-5 weken zoveel mogelijk benchrust, geen onverwachte bewegingen, kort aan de lijn uitlaten en niet spelen/rennen/springen/los in de tuin etc.,
• Daarna ~4 weken weer conditie opbouwen en daarna zou hij weer alles mogen doen wat een normale hond ook kon.

Ondanks dat we dus eigenlijk best weinig aan hem merkten, hij rende nog steeds, hij was vrolijk, hij leek niet kreupel, hebben we toch besloten het wel te doen, omdat:
• We hopen dat hij dan een pijnloos leven gaat lijden
• We met hem kunnen doen waarvoor we een actieve hond hadden genomen
• We het budget hadden om deze uitgave te doen en het “technisch” de beste oplossing was.

[Smokey2023]

We zijn ondertussen al bijna 4 weken verder. Dus zal in reacties per "onderdeel" alvast de huidige status toevoegen.

De voorbereiding op en de dag van de operatie:

Belangrijke zaken in de voorbereiding die ons niet helemaal duidelijk waren en goed om rekening mee te houden:
• Hij zal twee weken een plastic kap op moeten om de wonden te beschermen, het is dus raadzaam een zo groot mogelijke bench te nemen, zodat hij letterlijk, zijn kont nog een beetje kan keren. Wij hadden een grotere bench gehaald meer zodat hij nog een beetje kon bewegen als hij zich verveelde, maar er totaal niet bij stil gestaan dat een kleinere gewoon niet gepast had met kap. Onze bench is 125 x 93 x 78 cm
• Wij hebben ook wel geoefend met de kap van te voren, in het begin was hij er best gestrest van
• Indien je al gestopt bent met hem in de bench doen, zou ik aanraden om de benchtraining weer op te pakken
• Vloerkleden/tapijten om ervoor te zorgen dat hij niet uitglijdt om een gladde vloer
• Veel kluifjes!

Belangrijke dingen voor ons voor de operatiedag zelf waren:
• 8 uur voor de operatie niet eten
• Smokey moest daar een nachtje blijven zodat ze konden kijken of hij goed herstelde en weer zelfstandig kon eten, drinken en plassen
• We werden na de operatie gebeld hoe het gegaan was, en daarna via updates op de hoogte gehouden. We werden pas geinformeerd wanneer we hem konden ophalen, zodra hij er klaar voor was, dus zorg dat je flexibel bent op die dag.
• We hadden hem een knuffel meegegeven en zijn brokjes
• Zorg dat je vervoersmiddel groot genoeg is, zodat de hond met kap erin past.

Ik vond het best schrikken om hem op te halen. Hij was vanaf halverwege helemaal kaalgeschoren, kon nog niet zelf staan of lopen en zag er ontzettend kwetsbaar uit. Hij was gelukkig wel blij om ons te zien!

Wat voor de dierenarts belangrijk was, was dat hij weer zelfstandig kon plassen. Dit had hij nog niet gedaan toen we hem ophaalde, dus we moesten laten weten als dat een dag later nog niet gebeurd was.

[Smokey2023]

De eerste dagen na de operatie was het zaak om hem alleen maar in de bench te houden en dan naar buiten te laten gaan ~4x per dag. Eigenlijk direct toen we thuiskwamen begon hij zelfstandig te plassen. dus dat was fijn.

Sommige honden schijnen alle behoefte op te sparen voor 1x per dag, maar Smokey ging gelijk alweer alle momentjes dat we buiten waren zijn behoeften doen. De eerste paar dagen had Smokey nog diarree (hij kon het wel ophouden, maar buiten was het diarree). De dierenarts in Tilburg, raadde direct diarree remmers en probiotica aan. Onze eigen dierenarts gaf aan dat het normaal was na de narcose, en zolang hij het gewoon op kon houden, het niet echt nodig was. Een dag later was zijn ontlastig weer normaal, dus ik ben blij dat we die pillen niet gehaald hebben.

De eerste dagen moesten we hem ondersteunen met een handdoek omdathij nog niet helemaal stabiel liep, maar na 3 dagen was dat al niet meer nodig.

We hadden een heel rataplan aan medicijnen mee gekregen
• Morfine pleister op zijn staart voor 4 dagen
• Antibiotica (omdat zijn huid nogal gevoelig leek, dus als voorzorg – schijnt niet standaard te zijn)
• Metacam / Pijnstillers
• Jeuk tabletten (ook niet standaard)
• Trazodon (kalmering) – op effect – dit mag niet gegeven worden als de morfine pleister er nog op zit.
Ik hield een agendaatje bij met een overzicht wanneer we wat moesten geven, zodat we niet iets dubbel zouden doen of vergeten. Dat was erg handig.

In tegenstelling tot andere blogs die ik gelezen had, hebben wij geen advies gekregen over fysio/waterbakken oid. Gewoon rust houden.

Voeding: Was geen standaard onderdeel van het verhaal, maar ze raadden aan om 80% te geven van wat je normaal geeft, omdat de hond natuurlijk niet tot weinig beweegt.

Smokey hield zicht ontzettend rustig deze twee weken, als we erbij waren, mocht ie even zijn kap af, bijv. Met eten, drinken en kluifjes. Maar zodra we ook maar een paar minuten weggingen, moest de kap weer om. Hij was wel erg pieperig, maar dat zal ook zijn vanwege de plotselinge verandering van levenstijl, en de pijn van de operatie.

[Smokey2023]

Het is nu 30 juni 2023, en we hebben nu net 3.5 week van de revalidatie erop zitten. Na ongeveer anderhalve week, merkten we dat Smokey zijn energie terug bent te krijgen. Hij lijkt goed te snappen dat hij rustig moet zijn in zijn bench, maar we zien ook wel dat hij zich begint te vervelen.

Na twee weken hebben we de hechtingen eruit laten halen (normaal gebruiken ze oplosbare hechtingen, maar vanwege de huid, wilden ze geen risico nemen). Dat vonden wij wel fijn, heb je toch een soort controle tussenin. Hierna mocht ook de kap af.

In de woonkamer, waar zijn bench staat, hebben we een hoekje afgezet met vloerkleden. Op een of andere manier, durft hij daar niet meer vanaf. Dat was in de eerste week nog niet, dat we even brokken pakten, en hij opeens naast ons stond. Maar nu blijft hij netjes binnen de kaders van het tapijt. (Zorgen voor later dat we hem weer aanleren dat het laminaat best veilig is). Dit is super. We kunnen hem nu op een stukje van het huis laten rond lopen en liggen, zodat ie niet alleen maar in de bench hoeft.

We laten hem nu ook in de tuin bij ons liggen als we zelf buiten zijn, maar dan wel aan de riem. Ook laten we hem zijn behoeften doen en lopen we een klein stukje heen en weer in de straat.

Tegen de verveling geven we zijn brokjes op de leukst mogelijke manieren – een snuffelmat, een puppy ei, in een handdoek, bevroren, of een andere puzzel, om hem zo een beetje bezig te houden. Ook de basis gehoorzaamheidsoefeningen die gecontroleerd kunnen, pakken we weer rustig op.

Hij houdt zich nog steeds super rustig, wellicht omdat ie gewend is om in huis rustig te zijn. Hij wordt wel heel enthousiast als er mensen binnenkomen, maar hij blijft op zijn tapijt, of als we de riem pakken en hij weet dat hij zijn 5 minuutjes frisse lucht krijgt. Hij wilt dan ook echt naar buiten sprinten, dus dan is het wel zaak om hem tegen te houden. (het stelde ons wel gerust dat de dierenarts zij dat de schroeven/plaatjes redelijk hufterproof zijn – dus dat bij een keer springen of rennen het niet gelijk losschiet). We hebben tot nu toe de kalmeringsmiddelen nog niet hoeven gebruiken. Dezez zouden na 45 min in effect treden, en als hij wat drukker wordt , is het echt door een specifieke trigger, en na die trigger is hij weer rustig.

Status:
• Hij wilt zelf graag spelen en rennen en springen – dus dat is op zich goed nieuws, al moeten we dit natuurlijk volledig afremmen
• Hij loopt helemaal zelfstandig – het ziet er nog niet helemaal soepel uit zoals het zou moeten zijn na herstel, maar we denken dat dit wel logisch is na drie weken? we zien wel dagelijks verbetering!
* Met het stukje heen en weer lopen door de straat lijkt ie gewoon blij en enthousiast te zijn
* Tussen de wandelingen door, zolang je zelf niet veel beweegt (dus bijv. thuiswerken) slaapt ie eigenlijk bijna de hele tijd
• Hij eet goed, drinkt goed – lijkt alleen wel erg hongerig.. dus beetje experimenteren met de hoeveelheid
• Hij lijkt ons nog steeds heel lief te vinden – wat ook erg fijn is.
* Zijn vacht begint echt alweer een vachtje te worden. Zeker nog een groot verschil met wat het hoort te zijn, maar het worden echt alweer haartjes!
• Nog geen kalmeringstabletten nodig gehad

[ranetje]

Interessant om te lezen.
Het verbaast me dat jullie hond zo vroeg (zo jong) is geopereerd.

Er is geen fysio geadviseerd schrijf je.
Heb je er wel naar gevraagd?
En heb je geïnformeerd bij fysiotherapeuten?

[Smokey2023]

Hi,

De orthopeed gaf aan dat deze operatie alleen mogelijk was als er nog geen artrose of beschadiging was. Vandaar dat ze aanraadde snel te handelen. Indien er teveel tijd overheen ging, waren enkel conservatieve therapieën nog mogelijk (spieropbouw met pijnstillers) of volledige heup prothese. We hebben dit zelfde verhaal van drie dierenartsen gehoord.

Fysiotherapie zowel voor als na de operatie naar gevraagd. Bevestigd dat dit, in ieder geval tijdens de revalidatie periode, niet de bedoeling was, maar dat de rust belangrijk is. Wellicht dat er oefeningen worden voorgeschreven als we de conditie weer gaan opbouwen.

Groeten,
Tessa

[twinkeltje]

Een heel verhaal zeg ik ga het morgen op gemak nog eens lezen

[blondie]

Ik blijf even steken op die DNA. Bedoelde de fokker daar niet mee dat DM is getest, dat is namelijk wel genetisch te bepalen. Mijn herders vader is vrij van DM, de moeder is drager. Drager x vrij betekent dat in principe de pups geen lijder gaan worden.
Mijn vorige hond bleek helaas lijder van DM, destijds testten ze daar nog niet op.

Vind het interessant om te lezen, al verbaas ik me ook over de operatie zo jong al, ze zijn dan nog in de groei.

In nestje van mijn teef jaren geleden was ook 1 pup met slechtere heupen. Pa en Ma en directe voorouders hadden goede heupen dus was het echt domme pech dat 1 pupje dus wel op de foto van ca. 6 maanden slechtere heupen had.
Normaliter wordt er volgens mij op anderhalf of 2 jaar nog eens een foto genomen, tenzij het onder het jaar al dramatisch is.

Die pup was bedoeld voor de sport, en de eigenaar zag het niet zitten en heeft de hond onder fokkersgarantie dus terug gegeven. De hond zelf is prima terecht gekomen daarna, geen operatie nodig gehad maar ook niet in de sport gegaan overigens.

[ranetje]

Het stond me bij dat er al eerder iets was over bekkenkanteling.

Misschien heb je nog wat steun aan dit topic
viewtopic.php?t=336586