Afgelopen donderdag hebben we Glory opgehaald, een kleine jongedame van ca. 8 maanden uit Rusland. Ze was sinds 2 weken in gastgezin in Nederland.
Per toeval, we wilden wel een hond erbij, en eigenlijk een Duitse herder. Ook omdat Aki zo fijn een voorbeeldfunctie nog kan hebben (Aki wordt over een paar dagen 8 jaar)
Maar we liepen te veel op een roze wolk daarin, we kwamen in aanmerking voor een pup bij een goede fijne fokker. Maar ineens beseften we ons dat vanwege werk een jonge pup domweg niet te doen zou zijn als je er echt een goede basis voor wilt leggen, en uitgegroeid met 3 honden maatje 60+ schoft in onze omgeving waar nogal wat andere honden uitvallen naar herders.. dus met pijn in ons hart dat eerlijk tegen de fokker gezegd.
En toen zag ik Glory op FB. Ik deelde haar op mijn pagina, omdat ik anderen een Chara gunde, ze leek namelijk vrij sterk op haar.
Paar dagen later waren er meer filmpjes van haar beschikbaar, en ging ik ze eens bekijken. Vriend zat naast me en had blijkbaar al eerder filmpjes van haar bekeken en .. "Con..zeg nou.. dit is toch bizar hoeveel ze op Chara lijkt ook.."
Ja, maar daar moet je niet een hond op uitkiezen omdat ze op een hond lijkt die je zo fijn vindt! En we zouden het bij 2 honden houden voor nu!
Ondertussen zat ik andere filmpjes te kijken.. en ik kreeg ineens tranen in mijn ogen en een bepaald gevoel wat ik niet kan uitleggen. Kijk ik mijn vriend aan, zit hij ook met tranen in zijn ogen te kijken
Enfin, of hij het écht zeker wist, want ik kreeg ook een gevoel dat als ik zou reageren we een ja zouden gaan krijgen. Puur een gevoel.
2 uur later had ik al een gesprek, mijn FB open gezet voor de fosterdame zodat ze onze tuin, onze honden en loopomgeving kon zien en wellicht beter kon beoordelen of qua karakter Glory hier zou kunnen passen.
Vrij bizar ook weer dat zij ook een hond in adoptie heeft waar ik ook affiniteit mee had, maar dat was absoluut geen match met Aki of voor onze omgeving had ik destijds al ingeschat. En er waren nog wat rare raakvlakken met andere honden.
We werden geschikt bevonden, en maakten de afspraak voor Hemelvaartsdag voor proeflogeren voor 3 weken. Ze komt van de stichting My Martin.
Filmpjes en info die daarna werden toegezonden waren bijna "eng". Gedragingen was bijna identiek aan die van Chara, en ik kreeg steeds sterker het gevoel dat ze hier tussen zou passen.
Mijn angst was wel dat Chara haar niet als indringer zou gaan zien, of dat Aki het te druk zou vinden of ook jaloers zou worden als de dames wél een klik met elkaar zouden hebben.
) en Aki leek het ook zonder al te veel spanning te accepteren, zelfs de katten kwamen kijken.
