Kat en hond

[MyDoggie2020]

Ik vraag me af of dit ooit nog goedkomt.

Ik had dus al kat, ze is nu 14. En al haar hele leven moet ze niets van andere dieren of zelfs mensen hebben. Ze maakt ruzie met elke kat die ze tegenkomt in de buurt. (Vaak wel alleen blazen en miauwen.) En toen kwam er een hond in huis. Ik verwachtte in het begin uiteraard niet meteen dat het goed zou gaan, een puppy is heel speels. Te speels voor haar, te druk en dus irritant. Maar nu na 1,5 jaar is het nog steeds niet veel verbeterd. Ze blaast nog steeds naar hem, ook al is hij op 2 meter afstand, valt 'm aan als hij te dichtbij komt naar haar zin (of als hij maar even beweegt wanneer ze langsloopt). Vaak grote ogen en blazen/miauwen als ze hem irritant vindt.

Ik zie ze niet samen bij elkaar liggen. Ieder op het puntje van de bank is de max. M'n labrador wil(de?) heel graag kennismaken, maar dat liet ze niet echt toe. (Heel soms kontjeruiken.) Nu is hij doodsbang voor haar, terwijl hij nooit echt goed te pakken is geweest door haar.

Het gekke is, ze is als kitten een hond in huis gewend. Dat was bij de familie waar ze geboren is. Maar daarna dus altijd alleen geweest, op af en toe een hamster of cavia na dan.

[twinkeltje]

Tja ik denk ook niet dat een 14 jarige kat nog veel gaat verbeteren na anderhalf jaar.
Maar ik neem aan dat de hond het nu toch wel laat te dicht in haar buurt te komen, mag ik hopen.
Dat ze een andere hond gewend is zegt niet veel helaas wand waar ze nou woont is haar territorium nu vrees ik en daar duld ze niks.
Maar ze hoeven ook geen dikke vrienden te zijn zolang ze elkaar maar met rust laten, ik hoop voor je dat iemand de goude tip heeft voor je, maar katten zijn eigenaardige wezens.

[Fotogravinnetje]

Hoe heb je het vanaf het begin begeleid? Of heb je hond en kat het zelf laten uitzoeken?

[Patricia.]

Zorg gewoon dat de kat weg kan en niet constant met de hond in 1 ruimte hoeft te leven.
Eten en kattenbak bv boven zetten of ergens waar de kat wel kan komen en de hond niet

[Branka]

Zorg gewoon dat de kat weg kan en niet constant met de hond in 1 ruimte hoeft te leven.
Eten en kattenbak bv boven zetten of ergens waar de kat wel kan komen en de hond niet

Inderdaad. Toen wij destijds onze Golden pup kregen heeft onze kat (toen een jaar of 2 oud) een week met de smoor in zijn lijf boven gezeten. Weg van de pup. Na een week hem naar benden gehaald en op de bank gezet. Pup mocht bij ons niet op de bank. Kat kon vanaf daar veilig de pup observeren.
Verder zijn we heel streng geweest in het contact. Kat is kwetsbaarder en dus geen speelkameraadje of speelgoed. Respect voor hem en wat van hem is. Consequente aanpak en ik denk ook een hond die het wilde snappen, zorgden dat hond en kat het uiteindelijk prima samen konden vinden. Kat liep laatste ronde met hond mee en hond bleef zelfs van het kattenvoer af.

[S@ndr@]

Ik heb dit jaar twee kittens gehaald, de een kwam uit een huis waar moeders echt stress had van de hond en dat kon ik best bemerken, de ander komt uit een huis waar een hele timide rustige hond was en die was niet onder de indruk.. dus waar de kat vandaan komt is wel belangrijk, maar nog meer hoe de hond in kitten tijd is ervaren .
Ik denk dat je een kat van 14 ook niet meer leert dat honden wel meevallen, dus ik zou gewoon zorgen dat poes een prachtige plek heeft, weg kan als ze wil en hoog en droog kan liggen en het dan maar managen hoe minder stress hoe meer je de kans heeft dat ze best naast elkaar kunnen leven

[MyDoggie2020]

Hoe heb je het vanaf het begin begeleid? Of heb je hond en kat het zelf laten uitzoeken?

Dat laatste. Ze kan nml weg wanneer ze wil, alleen niet naar boven. Maar dat helpt niet, want als ze naar buiten wil, dan ligt m'n labrador "in de weg". Zijn kussen ligt nml in haar looppad.

Ik had gehoopt, ondanks haar karakter, dat het na 1,5 jaar wel beter zou zijn dan dit. Maar helaas. (Nu hoeft dat niet per se van mij, ik vroeg niet om tips om dit te verbeteren. Ze is nu eenmaal zo, haar hele leven al.)

[MyDoggie2020]

Zorg gewoon dat de kat weg kan en niet constant met de hond in 1 ruimte hoeft te leven.
Eten en kattenbak bv boven zetten of ergens waar de kat wel kan komen en de hond niet

Dat kan ze. Maar ze wil liever naar buiten worden gelaten dan dat ze zelf haar kattenluik gebruikt. We willen haar niet boven hebben. Kattenbak heeft ze niet, daar gebruikt ze onze tuin voor. Het eten staat op haar krabpaal in de woonkamer, er is geen andere plaats. (Niet ergens waar de lab niet kan komen.) Ze heeft alleen de woonkamer en buiten tot haar beschikking.

Ik had alleen verwacht/gehoopt dat het na 1,5 jaar iets beter dan dit zou gaan.

[blondie]

Denk ook niet dat het veel zal veranderen. Maar vraag me wel af of je haar aanspreekt op haar gedrag?
Mag dan wel een kat zijn, maar na anderhalf jaar mag ze nu toch wel beseffen dat de hond niet meer weggaat en er ook woont.
Blijven blazen en grommen naar die hond waardoor de hond doodsbang is, zou ik zelf eerlijk gezegd niet accepteren.

Mijn eerste duo kat was 4 jaar toen ik een hond van 4 jaar in huis nam. Het was even wennen, maar op een bepaald moment werd dat geaccepteerd. Die hond was erg rustig naar katten toe. De tweede die erbij kwam was wat drukker, en gewend om met katten te spelen. Dat konden die twee van mij in eerste instantie niet erg waarderen. Ze gaven grenzen aan, maar vielen zeker niet uit zichzelf de honden lastig. En bij te hard meppen en slaan corrigeerde ik de katten.
Dat duo mocht weer later kennis maken met weer een nieuwe hond en wat later een pup. Ook de pup werd af en toe terecht gewezen, maar ook door ons want de katten vervelen mocht niet. En de katten op hun beurt dus weer niet te hard uithalen naar de pup.

Hier hielp het altijd wel om gezamenlijk snoepjes momenten in te lassen. Honden in de zit, katten ernaast en iedereen kreeg een stukje lekkers.

Heb ik recent ook weer toe moeten passen toen ik 2 kittens kreeg, en toen de kittens een jaar waren kwam er weer een nieuwe hond bij.. had ook wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk met snoepjes momenten en de hond onder controle houden ontdooiden de katten.

Gelukkig, want alles loopt hier door elkaar, speelt met elkaar en spreken elkaars taal eigenlijk wel heel goed.
Maar we hebben er wel de tijd voor genomen om aan elkaar te laten wennen eerlijk gezegd. En grijpen dus wel in als een van de soorten té druk of te lelijk naar elkaar doet.

[Branka]

Hoe heb je het vanaf het begin begeleid? Of heb je hond en kat het zelf laten uitzoeken?

Dat laatste. Ze kan nml weg wanneer ze wil, alleen niet naar boven. Maar dat helpt niet, want als ze naar buiten wil, dan ligt m'n labrador "in de weg". Zijn kussen ligt nml in haar looppad.

Ik had gehoopt, ondanks haar karakter, dat het na 1,5 jaar wel beter zou zijn dan dit. Maar helaas. (Nu hoeft dat niet per se van mij, ik vroeg niet om tips om dit te verbeteren. Ze is nu eenmaal zo, haar hele leven al.)

Ik denk eerlijk gezegd dat dit de reden is dat het na 1,5 jaar nog speelt. Als ik naar de reacties van anderen en onze eigen ervaring kijk moet je de boel begeleiden en beiden grenzen geven. En je kan wel denken dat de kat zich als een diva opstelt door niet door het luikje te willen, sommige katten vinden zo’n luikje gewoon niet fijn.

De hond mag dan blijkbaar onder de indruk zijn van de kat, andersom is dat zo te lezen net zo goed. Want een kat kan heel goed negeren en gaat niet lopen blazen als ze dat niet nodig vinden. En het feit dat ze verplicht langs jullie labrador moet als ze naar buiten wil helpt ook niet in deze situatie. Jullie dwingen de dieren om contact te hebben terwijl ze dat niet willen.

Ik denk dat je hier echt meer moet begeleiden i.p.v. ze het maar samen uit te laten zoeken. Twee kanten op grenzen geven in hoe ze elkaar wel of niet mogen benaderen en ze uit een situatie halen/helpen als ze weer op de ander vastlopen. Zorgen dat voor beiden het contact met de ander veilig is i.p.v. een confrontatie.

[Fotogravinnetje]

Ik vermoedde al dat je het niet begeleid had, want dat levert typisch dit soort problemen op. Ik denk dat je ze in feite opnieuw bij elkaar moet gaan introduceren, maar nu met strakke grenzen. Kat moet overal bij kunnen zonder langs de hond te kunnen en ook altijd weg kunnen komen van de hond. Hond mag kat niet opzoeken. Actief helpen bij het elkaar leren negeren en met rust laten dus. Zo zorg je dat ze geen van beide het gevoel krijgen (of houden in jullie geval) dat ze zich moeten verdedigen tegen de ander. Als je kat per se langs de hond moet als ze naar buiten wil, of naar de krabpaal of naar haar ontlastingplek, is het aan jullie om te zorgen dat er een alternatief voor je kat is

[Hammetime]

Hoe jonger de kat, hoe beter het zal gaan met een pup er bij. Een oude kat wil met rust gelaten worden, hooguit door de baas opgepakt worden en zelfs dat is niet altijd zeker.

Mijn kat was net twee toen ik een hond erbij nam en nu na twee jaar samen wil ze wel naast maar beslist niet tegen Benthe aan liggen. En beter wordt het ook niet, dan had ik ze tegelijk moeten nemen.

[blondie]

Kittens die ik kreeg waren een chihuaha gewend, maar dat is natuurlijk wat anders dan een herder.

Maar de oudere katten destijds waren geen honden gewend en toch ging dat vrij snel wel ok.
M.i. ligt het ook wel aan de verschillende karakters. Zowel van de honden als van de katten.

Van het vorige stel trok er 1 sterk naar een van de honden, en dat is nu weer zo. De "nieuwe" dame, ook al weer sinds januari hier, moeten we nog wel af en toe aanspreken op niet opjagen, of plekje willen claimen. Maar net zo vaak moeten we ook de katten even tot de orde roepen, want soms dagen die zelf uit en is het domweg onderling druk spel.

Of het echt veel met leeftijden van katten te maken heeft. Andere duo was ook geen honden gewend, maar op een bepaald moment liet ik 2 honden uit, en kwamen de katten in de late avond ons ook vergezellen uit vrije wil.. zo kan het dus ook.

Heb zelf gewoon geen risico genomen dat ze van elkaar hele negatieve dingen meemaakten. En dat kostte wat tijd, en deels wat afgezonderd, dan weer een hond aan de lijn gehouden tijdens ontmoetingen binnen. Net zo lang tot je zag dat ze elkaar niet meer zouden happen of slaan.

Maar goed TS wilde alleen haar verhaal kwijt en geen tips o.i.d. maar misschien een ander persoon die ook tips zoekt kan er wel wat aan hebben, aan de ervaringen en manieren van anderen

[Hammetime]

Met mijn kat en herder gaat het ook prima verder, maar ze liggen niet in elkaar verstrengeld als ze slapen zoals sommigen die met elkaar zijn opgegroeid. En dat zie ik ook niet gebeuren. De herder zou het overigens prima vinden.

[Crescent]

Begeleiden, begeleiden en nogmaals begeleiden. Zorgen dat de buikjes vol zijn en elke verdere concurrentie is vermeden, wat betreft aandacht, ligplekken en wat al niet. Plek voor de kat waar de hond er echt niet bij mag, om te beginnen. Richt je niet op vriendschap tussen die twee, maar in de eerste instantie op stressreductie voor beiden en voor jou.

Een kat van 14 is keurig oud. Ik ken er weinig die zich uit vrije wil inlaten met een jonge labrador.

[MyDoggie2020]

Hoe heb je het vanaf het begin begeleid? Of heb je hond en kat het zelf laten uitzoeken?

Dat laatste. Ze kan nml weg wanneer ze wil, alleen niet naar boven. Maar dat helpt niet, want als ze naar buiten wil, dan ligt m'n labrador "in de weg". Zijn kussen ligt nml in haar looppad.

Ik had gehoopt, ondanks haar karakter, dat het na 1,5 jaar wel beter zou zijn dan dit. Maar helaas. (Nu hoeft dat niet per se van mij, ik vroeg niet om tips om dit te verbeteren. Ze is nu eenmaal zo, haar hele leven al.)

Ik denk eerlijk gezegd dat dit de reden is dat het na 1,5 jaar nog speelt. Als ik naar de reacties van anderen en onze eigen ervaring kijk moet je de boel begeleiden en beiden grenzen geven. En je kan wel denken dat de kat zich als een diva opstelt door niet door het luikje te willen, sommige katten vinden zo’n luikje gewoon niet fijn.

De hond mag dan blijkbaar onder de indruk zijn van de kat, andersom is dat zo te lezen net zo goed. Want een kat kan heel goed negeren en gaat niet lopen blazen als ze dat niet nodig vinden. En het feit dat ze verplicht langs jullie labrador moet als ze naar buiten wil helpt ook niet in deze situatie. Jullie dwingen de dieren om contact te hebben terwijl ze dat niet willen.

Ik denk dat je hier echt meer moet begeleiden i.p.v. ze het maar samen uit te laten zoeken. Twee kanten op grenzen geven in hoe ze elkaar wel of niet mogen benaderen en ze uit een situatie halen/helpen als ze weer op de ander vastlopen. Zorgen dat voor beiden het contact met de ander veilig is i.p.v. een confrontatie.

Dit gaat niet werken met mijn kat. Ze is wel zo eigenwijs. En ze moet nu eenmaal niks van de lab hebben. Het is jammer, maar ze is ook al 14, veel ouder zal ze niet worden.

Echt moeite doen om de band nog proberen te herstellen vind ik eigenlijk teveel werk. Ze luistert er sowieso niet naar, als we haar een keer corrigeren. Het enige wat er dan gebeurd is dat ze boos/chaggerijnig tegen ons miauwt, zo van: "Ach laat me toch! Ik heb niet om hem gevraagd!"

En ons huis is nu eenmaal niet zo gebouwd dat het kussen ergens anders kan liggen. Overal staat wel wat en binnenkort komt er op de enige beschikbare andere plaats een box te staan.

Het zij zo.

[Fotogravinnetje]

Katten kunnen prima via een hogere route lopen. Je moet alleen zorgen dat die er wel is en geen doodlopende eindjes heeft

[Hammetime]

Begeleiden, begeleiden en nogmaals begeleiden. Zorgen dat de buikjes vol zijn en elke verdere concurrentie is vermeden, wat betreft aandacht, ligplekken en wat al niet. Plek voor de kat waar de hond er echt niet bij mag, om te beginnen. Richt je niet op vriendschap tussen die twee, maar in de eerste instantie op stressreductie voor beiden en voor jou.

Een kat van 14 is keurig oud. Ik ken er weinig die zich uit vrije wil inlaten met een jonge labrador.

Op die leeftijd accepteren ze niet eens een eigen soortgenoot, laat staan een hond.

[blondie]

Hoe heb je het vanaf het begin begeleid? Of heb je hond en kat het zelf laten uitzoeken?

Dat laatste. Ze kan nml weg wanneer ze wil, alleen niet naar boven. Maar dat helpt niet, want als ze naar buiten wil, dan ligt m'n labrador "in de weg". Zijn kussen ligt nml in haar looppad.

Ik had gehoopt, ondanks haar karakter, dat het na 1,5 jaar wel beter zou zijn dan dit. Maar helaas. (Nu hoeft dat niet per se van mij, ik vroeg niet om tips om dit te verbeteren. Ze is nu eenmaal zo, haar hele leven al.)

Ik denk eerlijk gezegd dat dit de reden is dat het na 1,5 jaar nog speelt. Als ik naar de reacties van anderen en onze eigen ervaring kijk moet je de boel begeleiden en beiden grenzen geven. En je kan wel denken dat de kat zich als een diva opstelt door niet door het luikje te willen, sommige katten vinden zo’n luikje gewoon niet fijn.

De hond mag dan blijkbaar onder de indruk zijn van de kat, andersom is dat zo te lezen net zo goed. Want een kat kan heel goed negeren en gaat niet lopen blazen als ze dat niet nodig vinden. En het feit dat ze verplicht langs jullie labrador moet als ze naar buiten wil helpt ook niet in deze situatie. Jullie dwingen de dieren om contact te hebben terwijl ze dat niet willen.

Ik denk dat je hier echt meer moet begeleiden i.p.v. ze het maar samen uit te laten zoeken. Twee kanten op grenzen geven in hoe ze elkaar wel of niet mogen benaderen en ze uit een situatie halen/helpen als ze weer op de ander vastlopen. Zorgen dat voor beiden het contact met de ander veilig is i.p.v. een confrontatie.

Dit gaat niet werken met mijn kat. Ze is wel zo eigenwijs. En ze moet nu eenmaal niks van de lab hebben. Het is jammer, maar ze is ook al 14, veel ouder zal ze niet worden.

Echt moeite doen om de band nog proberen te herstellen vind ik eigenlijk teveel werk. Ze luistert er sowieso niet naar, als we haar een keer corrigeren. Het enige wat er dan gebeurd is dat ze boos/chaggerijnig tegen ons miauwt, zo van: "Ach laat me toch! Ik heb niet om hem gevraagd!"

En ons huis is nu eenmaal niet zo gebouwd dat het kussen ergens anders kan liggen. Overal staat wel wat en binnenkort komt er op de enige beschikbare andere plaats een box te staan.

Het zij zo.

Oh, je bent zwanger. Ik heb de andere 2 topics nu ook gelezen. Hoop voor jou dat je kat niet lelijk gaat doen tegen de baby. En hier staat dat er eigenlijk ook geen rustige plek voor een kussen voor de hond is. Ik vul het nu in hoor, maar ook met de andere topics in mijn achterhoofd, je lijkt die anderhalf jaar oude labrador domweg niet erbij te willen hebben.
Vind het zo sneu om te lezen. Die hond weet gewoon niet wat hij aan je heeft, schrikt van jouw bewegingen omdat je gok ik kampt met stemmingswisselingen en daarbij de hond domweg irritant vindt, dat dier voelt dat aan en als je daar zelf niets in veranderd zal je nooit een band met hem krijgen.

En ik heb het bij 3 honden zelf ook moeten inzien en ervaren, dus zeg het niet vanuit zielig vinden of hart voor honden. Eigen ervaring, en ook gezien hoe anders je contact wordt als je voor elkaar open staat.