Het oude heertje is terug. Hij zat tot voor kort gezellig bij een dame in Amsterdam. Ik hoorde na zijn plaatsing na de eerste dagen niets meer van hem en heb dat zo gelaten. Een paar maanden geleden wilde de rescuer uit Roemenië graag weten hoe het met Tutu ging, dus ik heb weer een appje gestuurd. Daarop kreeg ik als antwoord dat ze later zou reageren..
Die reactie kwam een week of zes later, Tutu moest daar weg. Hij trok verschrikkelijk aan de riem en hij had haar een keer onderuit getrokken. De buren lieten hem daarom uit maar die moesten na de lockdown weer naar het werk. En hij was 's-nachts(?) klierig in de tuin.
We hebben hem opgehaald en het eventjes aangekeken. Tutu is gewoon zo'n reteslim hondje die het allemaal zelf wel regelt als hij daarvoor de ruimte krijgt. Aan zijn tuig trok hij inderdaad als een malle. Ik ben met hem aan zijn martingale halsband gaan wandelen en als hij begon te trekken gewoon even stilstaan en heel langzaam gaan lopen als hij veel te snel liep. Ik zou willen dat ik mijn eigen honden zo goed kon opvoeden, want hij doet het nu geweldig. Ook in de tuin geen probleem meer, er wordt daar niet gegraven, uitgebroken of andere ongein. Hij heeft duidelijke grenzen nodig. Ik wist niet dat ik het in me had, maar hij is nu een bijna voorbeeldig hondje!
Ik had er eerst wel een beetje moeite mee, zo'n oud beessie nog een keer plaatsen. Maar als ik zie hoe goed hij het nu doet en hoe actief hij nog is, ben ik daar wel anders over gaan denken. Als hij blijft zou het betekenen dat er geen ruimte meer is voor opvangers, en dat zou ik echt jammer vinden. Maar het blijft een gemengd gevoel..
Gisteren heb ik eindelijk wat leuke foto's van de oude heer kunnen maken! Dat viel niet mee.. poseren is niet zijn ding.
